Λεκάνορα η εδώδιμος (Lecanora esculenta)
Μια αρκετά παράξενη συμβίωση είναι οι λειχήνες. Δεν πρόκειται για ένα οργανισμό, αλλά για αρμονική και πετυχημένη συμβίωση, αφού με ταυτόχρονη προσφορά συμβιώνουν φύκια και μύκητες. Τα μεν φύκια, σ’ αυτή την ιδιόμορφη συμβίωση, συμβάλλουν με την προσφορά ενέργειας (φωτοσυνθέτουν), οι δε μύκητες προσφέρουν νερό και άλατα.
Επιπλέον οι λειχήνες, φαίνεται πως σε μια τέτοια συμβίωση, ελαχιστοποιούν τις ανάγκες τους σε οργανικά συστατικά και γι’ αυτό θα τις βρίσκουμε παντού, ακόμα και σε βράχους πάνω, γι’ αυτό και αποτελούν και τους πρώτους εποικιστές σε εδάφη, που καταστράφηκαν. Χαρακτηριστική είναι επίσης η ευαισθησία που παρουσιάζουν οι λειχήνες στη μόλυνση του περιβάλλοντος, έτσι ώστε να χρησιμοποιούνται σαν αξιόπιστοι δείκτες μόλυνσης...
Η Λεκάνορα η εδώδιμος (Lecanora esculenta), είναι ένας λειχήνας, που ευδοκιμεί στις βραχώδεις ερήμους της Αν. Αφρικής και της Ασίας. Περιέχει μεγάλη ποσότητα λειχενίνης, ενός υδατάνθρακα που συγγενεύει με το άμυλο. Επιπλέον περιέχουν κι άλλες σακχαρούχες ουσίες, γι’ αυτό και χρησιμοποιούνται σαν ζωοτροφή, αλλά και σαν τροφή του ανθρώπου.
Πολλές φορές ισχυροί άνεμοι αποσπούν τους λειχήνες και τους μεταφέρουν σε μεγάλες αποστάσεις, όπου πέφτει στο έδαφος σαν χαλάζι σε μέγεθος φουντουκιού και δημιουργεί παχιά στρώματα. Το πιθανότερο ο λειχήνας αυτός ήταν το αναφερόμενο στην Αγία Γραφή «μάνα εξ ουρανού», που έπεσε στην έρημο κατά την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Π. ΒΟΤΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», ΤΕΥΧΟΣ 105
