Πού είναι οι γυναίκες;
Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις ανθρώπους να συζητάνε, να διαφωνούν, να γελάνε, να αγκαλιάζονται, να φιλιούνται. Κοιτάς τις ειδήσεις και βλέπεις ανθρώπους να ανατινάζονται, να σκοτώνουν, να ουρλιάζουν χαμογελαστοί πάνω από πτώματα.
Υπάρχει μια έντονη αντίθεση ανάμεσα στις εικόνες που βλέπουμε στη ζωή μας και στις εικόνες που βλέπουμε στις ειδήσεις.
Υπάρχει και μια πολύ έντονη διαφορά: στη ζωή μας υπάρχουν και γυναίκες• στους πολέμους και στις βαρβαρότητες, οι γυναίκες είναι απούσες.
Άνδρες παντού. Άνδρες με μαχαίρια στο στόμα και όπλα στα χέρια. Άνδρες έτοιμοι να ξεκοιλιάσουν και να σπείρουν τον θάνατο.
Άνδρες που αμολάνε βόμβες, και όποιον πάρει ο χάρος.
Άνδρες που αναγκάζουν δεκάχρονα αγόρια να αποκεφαλίσουν αιχμαλώτους.
Άνδρες που ουρλιάζουν με χαρά πάνω από τα πτώματα των αντιπάλων τους.
Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να δεις είκοσι γυναίκες να ουρλιάζουν ευτυχισμένες πάνω από έναν νεκρό και να βγάζουν selfie με το πτώμα; Όχι και πολλές. Για τους άνδρες, αυτό είναι πολύ συνηθισμένο.
Οι γυναίκες, όταν παίρνουν όπλα, υπερασπίζονται εστίες, όπως οι όμορφες και γενναίες κοπέλες στο Κουρδιστάν, που πολεμούν για να υπερασπίσουν τα χώματά τους και κρατάνε στο γιλέκο τους μια σφαίρα, για να αυτοκτονήσουν, αν καταλάβουν πως πρόκειται να πέσουν στα χέρια των παρανοϊκών του Ισλαμικού Κράτους.
Για να σκοτώσει μια γυναίκα, πρέπει συνήθως να υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος. Πρέπει να μην γίνεται αλλιώς. Και πρέπει να έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες εναλλακτικές λύσεις.
Για να σκοτώσει ένας άνδρας, είναι πολύ πιο εύκολο. Πολλές φορές αρκεί και ένα «πού πας, ρε ηλίθιε;» στα φανάρια. Βγάζει ο άλλος το όπλο από το ντουλαπάκι και σε καθαρίζει. Έχουν γίνει αυτά. Γίνονται.
«Ποιος τον σκότωσε;» λέμε, δεν λέμε «Ποια τον σκότωσε;».
Γιατί οι άνδρες σκοτώνουν με ευκολία, ενώ οι γυναίκες όχι;
Πιθανότατα, επειδή οι γυναίκες γεννάνε.
Γεννώ, άρα δεν σκοτώνω, γιατί ξέρω πως το πλάσμα απέναντί μου το γέννησε κάποια γυναίκα σαν εμένα.
Και έχω βιώσει και την διαδικασία και τον πόνο και την αγωνία.
Πριν την γέννα, στην διάρκεια της γέννας, και μετά, στο μεγάλωμα του μωρού.
Από την άλλη, ο άνδρας έρχεται σε επαφή με το μωρό, μόνο αφού αυτό γεννηθεί.
Του έρχεται έτοιμο. Κατασκευασμένο.
Δεν πόνεσε για να το γεννήσει.
Άρα, μόνο να το καταστρέψει μπορεί.
Στον πλανήτη που ζούμε, οι γυναίκες είναι περισσότερες από τους άνδρες.
Αλλά δεν φαίνονται. Είναι αόρατες.
Αυτός ο κόσμος πρέπει να γίνει πιο γυναικείος.
Ο ανδρικός κόσμος είναι μια αιματοχυσία δίχως τέλος.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους.
Το μόνο αίμα που θα χύσουμε στη ζωή μας, να είναι το αίμα της μάνας μας την ώρα που μας γεννάει.
Εκεί που η ζωή συναντάει για μια στιγμή τον θάνατο.
Και συνήθως νικάει η ζωή.
Να νικήσει η ζωή.
