Έρχονται κάποιες στιγμές σε όλους μας, που νοιώθουμε τόσο μικροί, τόσο ασήμαντοι σαν μικρά μερμηγκάκια...Σκεφτόμαστε πως τίποτε δεν αξίζουμε, αφού κανείς δεν μας σκέφτηκε σήμερα, κανείς δεν μας πήρε τηλέφωνο να δει πώς είμαστε, κανείς δεν μας είπε μία όμορφη κουβέντα.. Ο γείτονας με κοίταξε υποτιμητικά, κάποιος φίλος με περιφρόνησε, άνοιξα τα χέρια μου να τον αγκαλιάσω και εκείνος αγνόησε την αγκαλιά μου και έστρεψε το βλέμμα του αλλού..
''Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες...
Φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες...!''
Απόλυτα ανθρώπινες όλες αυτές οι σκέψεις που κάνεις, καθ'όλα κατανοητές. Ποιός δεν ένοιωσε να περισσεύει κάποιες στιγμές της ζωής του; Ποιός δεν ένοιωσε μόνος, ασήμαντος, μη επιθυμητός; Σε νοιώθω, σε καταλαβαίνω, μην ντρέπεσαι που νοιώθεις όλα αυτά τα ''ανθρώπινα'', γιατί ανθρώπινα είναι..και να σου θυμίσω πως είσαι...άνθρωπος!
Όλα αυτά τα συναισθήματα όμως πηγάζουν από τη λάθος θέση που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας και την ζωή. Η αξία σου, δεν πηγάζει από τη γνώμη των ανθρώπων, απο την επιδοκιμασία ή την αποδοκιμασία τους, απο την αποδοχή τους ή την απόρριψή τους. Οι άνθρωποι είναι ατελείς, έχουν ψεγάδια, ιδιοτροπίες, κακίες και συμπάθειες. Αλίμονο αν προσπαθείς μια ζωή να ταιριάξεις στις ορέξεις των άλλων γύρω σου. Θα χαθείς, θα κουραστείς, θα ξεχάσεις ποιός είσαι. Πόσο με στενοχωρεί και μόνο η σκέψη να σε δω με ξένο πρόσωπο, ανοίκειο, κομμένο και ραμμένο σε κάτι που δεν είσαι εσύ..αυτός ο θαυμάσιος, ξεχωριστός και μοναδικός ''εσύ''...!!!
Η αξία σου πηγάζει από την αγάπη που σου έδειξε και συνεχίζει να σου δείχνει ο Θεός. Αξίζεις τα πάντα, γιατί ο Θεός σου έδωσε πνοή, ύπαρξη, αξία, και μία μοναδική ψυχή! Και σε φροντίζει κάθε μέρα, σε κάθε βήμα σου, και δεν σε αφήνει να χαθείς, και αγωνιά να σώσει την ψυχούλα σου απο κάθε βρωμιά, απο κάθε κίνδυνο!
Σκέψου, αναλογίσου, πόσο μεγάλη αξία έχεις, ώστε να ασχολείται μαζί σου ο ουρανός, ο ίδιος ο Θεός!
Σκέψου γλυκιέ μου άνθρωπε, πόσο ψηλά σε ανεβάζει ο ίδιος ο Θεός και πόσο χαμηλά ρίχνεις εσύ τον εαυτό σου στριμώχνοντάς τον σε φόρμες που δεν είναι δικιές σου, που δεν σε χωράνε..
Κάθησε λίγες στιγμές της κάθε μέρας σου με τον εαυτό σου, μίλησέ του, άκου τί έχει να σου πει, νοιώσε την πληρότητα της παρέας που σου προσφέρει ο ίδιος ο εαυτός σου και τότε θα δεις πως δεν έχεις ανάγκη την αποδοχή των άλλων..θα δεις πως η παρέα του εαυτού σου μπορεί κάποιες φορές να σε γεμίσει πιο πολύ από όλου του κόσμου την συνάφεια και συναναστροφή.
Μην περιμένεις από τους ανθρώπους να σου προσφέρουν την τέλεια αγάπη, γιατί οι άνθρωποι ηθελημένα ή μη θα σε πληγώσουν, θα σε απογοητεύσουν, θα κάνουν αστοχίες στους χειρισμούς τους μαζί σου...
όσο και να το θέλουν δεν μπορούν να σου προσφέρουν την αγάπη στην τέλεια μορφή της, χωρίς να σου προσφέρουν μαζί και πόνο.
Γι' αυτό πάψε να εξαρτάς τον εαυτό σου από την αγάπη των άλλων γύρω σου. Στρέψε την καρδιά σου στην μόνη τέλεια και ανιδιοτελής αγάπη, αυτή του Θεού. Φρόντισε την σχέση σου μαζί Του, μίλησέ Του, ασχολήσου μαζί Του, και θα δεις πως εκεί θα βρεις την πραγματική γαλήνη και ειρήνη με τον εαυτό σου, αλλά και με τους άλλους ανθρώπους γύρω σου.
Δέξου τα δώρα που έχουν να σου προσφέρουν οι άνθρωποι γύρω σου, χωρίς να περιμένεις όμως κάτι παραπάνω. Δέξου τα δώρα και πρόσφερε και εσύ τα δικά σου.
Αναζήτα όμως το τέλειο μόνο στην αγάπη του Θεού.
Κοίτα προς τον ουρανό και θα δεις αγγέλους...! Κοίτα προς τον ουρανό και ο ουρανός θα μπει μέσα στην καρδιά σου...! :-)
