Έξι καθαρές και άκρως δροσιστικές
παραλίες της Αττικής,
και πώς θα φτάσετε με τα μέσα συγκοινωνίας σε αυτές.
Δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια του αυτοκινήτου, ή έστω του γεμάτου ρεζερβουάρ που θα το φέρει μέχρι τη θάλασσα. Και συνήθως, για ευνόητους λόγους, είναι οι ίδιοι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν διακοπές σε κάποιο νησιωτικό προορισμό.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να στερηθούν τις βουτιές τους όσοι βρίσκονται στην Αθήνα χωρίς Ι.Χ. Παρακάτω, συγκεντρώνουμε παραλίες της Αττικής, στις οποίες μπορεί κανείς να φτάσει με τα μέσα συγκοινωνίας και να εξασκήσει το δικαίωμά του στο μπάνιο από μόλις 1,40€.
Λουτρά Αλίμου
Από τις πιο κοντινές στο κέντρο της Αθήνας παραλίες, τα Λουτρά Αλίμου είναι από τα παραλιακά μέτωπα που κρίθηκαν καθαρά από τις φετινές μετρήσεις του ΠΑΚΟΕ και περιλαμβάνει είτε ελεύθερη αμμουδιά είτε ξαπλώστρες και ομπρέλες στο Bikini Beach (της οικογένειας του Ammos Beach bar), οι οποίες στοιχίζουν 2,50€ τις καθημερινές και 3,50€ τα σαββατοκύριακα.
Πώς θα πάτε: Με το τραμ, κατεβαίνοντας στη στάση Λουτρά Αλίμου (εισιτήριο: 1,20€)
Βοτσαλάκια, Πειραιάς
Η πλαζ που αγαπούν οι Πειραιώτες και όχι μόνο, για την άμμο με το ψιλό βότσαλο, την επιλογή ανάμεσα σε ελεύθερο μέρος για την ψάθα τους ή το τοπικό beach bar, αλλά και για το ολοκαίνουριο θερινό σινεμά «Σινέ Βοτσαλάκια» που δίνει μια ωραιότατη αφορμή για να μείνουμε στην παραλία και μετά το μπάνιο, απέχει ελάχιστα από το κέντρο και κρίθηκε καθαρή από τις μελέτες του ΠΑΚΟΕ.
Πώς θα πάτε: Με τον ηλεκτρικό ως τον σταθμό του Νέου Φαλήρου, από όπου ξεκινά το τρόλεϊ νο.20, που σε οκτώ στάσεις σας αποβιβάζει στον Ναυτικό Όμιλο, ακριβώς πίσω από την πλαζ (εισιτήριο: 1,40€).
Λιμανάκια, Βουλιαγμένη
Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά πολλοί βραχώδεις κολπίσκοι με πεντακάθαρα κρυστάλλινα νερά αποτελούν μία από τις καλύτερες επιλογές στη Βουλιαγμένη, όπου οι λουόμενοι δεν πτοούνται από τις «ιδιαιτερότητες», δηλαδή το γεγονός πως δεν υπάρχει άμμος για να απλώσεις την πετσέτα σου, αλλά μόνο πλατιά βράχια.
Πώς θα πάτε: Έξω από τον σταθμό του μετρό Ελληνικό, βρίσκεται η αφετηρία του σωτήριου λεωφορείου Ε22, που είναι το εξπρές λεωφορείο του ΟΑΣΑ το οποίο συνδέει το Ελληνικό με το Σούνιο και διαθέτει κοινό εισιτήριο με αυτό του μετρό (1,40€) και θερινά δρομολόγια ανά 15-20 λεπτά μέχρι τα μεσάνυχτα. Από το Ελληνικό μέχρι τα Λιμανάκια θα χρειαστείτε περί τα 15’ διαδρομής για να κατεβείτε στη στάση Α’ Λιμανάκια, που αντιστοιχεί στον πρώτο και δεύτερο όρμο. Η αμέσως επόμενη στάση είναι τα Β’ Λιμανάκια, που αντιστοιχεί στον τελευταίο μεγάλο όρμο, ο οποίος προτιμάται από τους γυμνιστές – εδώ θα χρειαστεί να κατεβείτε ένα σχετικά απότομο μονοπάτι.
Καβούρι
Μόλις 10 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας βρίσκεται η πιο απολαυστική και πιο δημοφιλής αμμουδιά της Αττικής, και διαθέτει ελεύθερα σημεία, αλλά και οργανωμένα, μπροστά από το Divani Palace. Είναι ιδανική και για τα βραδινά μας μπάνια ή για beach party, χάρη στην ασφαλή παχιά άμμο.
Πώς θα φτάσετε: Και πάλι με το λεωφορείο Ε22 από τον σταθμό του Ελληνικού σε περίπου 15 λεπτά (εισιτήριο 1,40€), αποβιβαζόμενοι στη στάση «Διασταύρωση Καβουρίου», από όπου το «Μεγάλο Καβούρι» απέχει λιγότερο από ένα τέταρτο περπατήματος.
Λεγραινά, Σούνιο
Είναι αρκετά μακριά από την Αθήνα, αλλά η απόσταση αξίζει τον κόπο καθώς πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες και τις ωραιότερες παραλίες της αττικής ακτογραμμής. Εκεί θα βρείτε ανοιχτόχρωμη ψιλή άμμο, μικρές αμμοθίνες με θαμνάκια για φόντο και άπλα για να στρώσετε πετσέτα με την άνεσή σας.
Πώς θα φτάσετε: Με το ΚΤΕΛ Αττικής, το οποίο ξεκινά από το Πεδίον του Άρεως, με δρομολόγια ανά μία ώρα (από τις 6.30 και κάθε «και μισή» ως τις 19.30 το απόγευμα). Το εισιτήριο one way στοιχίζει 5,10€ και η διάρκεια της διαδρομής είναι περίπου 1 ώρα και 50 λεπτά.
Μάτι, Νέα Μάκρη
Έχουν και τα βορειοανατολικά παράλια ψυχή, και μπορούμε να τη γνωρίσουμε στην πιο καθαρή τους εκδοχή στο Μάτι και τον Άγιο Ανδρέα, και στους βοτσαλωτούς κολπίσκους ανάμεσά τους, για όσους δεν συμπαθούν τα beach bars.
Πώς θα φτάσετε: Με το ΚΤΕΛ Αττικής, με αφετηρία το Πεδίον του Άρεως. Επιβιβαστείτε στα λεωφορεία με προορισμό το Μάτι και κατεβείτε είτε στην κεντρική παραλία της περιοχής είτε στο τέρμα, στον Άγιο Ανδρέα, όπου θα βρείτε και συμπαθέστατες ψαροταβέρνες μπροστά στο κύμα για μετά το μπάνιο. Η απόσταση είναι περίπου 1 ώρα, ενώ τα δρομολόγια είναι ανά δύο περίπου ώρες (μέχρι τις 14.45 από Αθήνα τις καθημερινές και μέχρι τις 18.45 τις Κυριακές). Το εισιτήριο στοιχίζει 2,90€ one way.
Μια μέρα στα Λιμανάκια: Βουτιές στη Βουλιαγμένη
Βουτάμε από τα βραχάκια στα πιο βαθυγάλαζα νερά της Αττικής και φωτογραφίζουμε… λαό και Κολωνάκι στην δημοφιλέστερη αθηναϊκή "παραλία".
Βουτάμε από τα βραχάκια στα πιο βαθυγάλαζα νερά της Αττικής και φωτογραφίζουμε… λαό και Κολωνάκι στην δημοφιλέστερη αθηναϊκή "παραλία".
Έχουν ίσως τα ωραιότερα νερά της αττικής ακτογραμμής: Μια βαθυγάλαζη απόχρωση που δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Δεν είναι, όμως, αυτός ο βασικός λόγος για τον οποίο τα αγαπάμε. Είναι η απόλυτη ιδιαιτερότητά τους. Κάπως σαν την Ακρόπολη, τον Πύργο των Αθηνών ή το παζάρι στην Αβησσυνίας, τα Λιμανάκια υπάρχουν μόνο στην Αθήνα. Δεν είναι ακριβώς παραλία (κι ας αποτελούν έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς για τα κυριακάτικα μπάνια μας) ούτε ακριβώς beach bar –κι ας επιχειρούμε συχνά την κατάβαση του κακοτράχαλου μονοπατιού για μπύρες πλάι στο κύμα στο φεγγαρόφωτο. Είναι προορισμός.
Μικρή ανθρωπογεωγραφία μιας περίπου παραλίας
Κατ’ αρχήν, να υπενθυμίσουμε –για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι– ότι ο όρος «Λιμανάκια» αναφέρεται σε μια σειρά διαδοχικών κολπίσκων ανάμεσα στη Βάρκιζα και τη Βουλιαγμένη. Όταν η παρέα λέει ότι «πάμε για μπάνιο στα Λιμανάκια», συνήθως εννοεί σε ένα εξ αυτών –και στις περισσότερες περιπτώσεις συγκεκριμένα στο δεύτερο, εκείνο με το beach bar, που παίζει ωραίες reggae και chill out μουσικές.
Από τον δρόμο, βέβαια, δεν φαίνεται τίποτα απ’ όλα αυτά. Εδώ απλώς παρκάρεις το αυτοκίνητο, ή κατεβαίνεις από το λεωφορείο (ναι, τα αστικά λεωφορεία 115, 149, 170 και Ε22 φτάνουν ως εδώ) και ξεκινάς να κατηφορίζεις το μονοπάτι. Αν είναι Σαββατοκύριακο ακολουθείς τις ορδές, αν είσαι από τους τυχερούς που έρχονται καθημερινή απλώς αυτοσχεδιάζεις στις διακλαδώσεις του –όλες με κάποιο μαγικό τρόπο οδηγούν τελικά στη θάλασσα.
Γύρω από τις ξύλινες εξέδρες του beach bar και τις επεκτάσεις τους, επάνω στις οποίες λιάζονται κατά έναν άγραφο κανόνα οι πιο fit της παραλίας απλώνονται τα υποψήφια για άπλωμα πετσέτας βραχάκια. Το ποια θα προτιμήσετε είναι συνάρτηση του τι ώρα θα φτάσετε (τα «καλά» εκείνα που έχουν κλίση τέτοια ώστε να μοιάζουν με φυσικές ξαπλώστρες, «φεύγουν» πρώτα) και του πόσο καλοί είστε στην ισορροπία.
Αυτό το τελευταίο γιατί, προς το κλείσιμο του κολπίσκου, εντοπίζονται μεν τα βολικότερα των βραχακίων, αλλά για να φτάσετε ως εκεί θα πρέπει α. να ισορροπήσετε επάνω σε άλλα με μεγάλη κλίση, β. να κάνετε ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα σε πετσέτες λουομένων και γ. να διατηρήσετε την ισορροπία σας αποφεύγοντας τη γροθιά επίδοξου βουτηχτή που ένιωσε την ανάγκη να κάνει το απαραίτητο stretching πριν το μεγάλο άλμα. Αληθινή ιστορία.
Να απλωθώ λιγάκι εδώ;
Αφού επιτέλους βρείτε το σωστό βραχάκι με την σωστή κλίση και απλώσετε τεχνηέντως την πετσέτα ώστε να μην ποδοπατιέται από τους επόμενους Μαγκάιβερ στην ίδια αποστολή, ρίχνετε μια ματιά τριγύρω. Και διαπιστώνετε ότι το πάλαι ποτέ προπύργιο των 20-somethings με το μπρονζέ μαύρισμα και τα λευκά γυαλιά ηλίου που έρχονταν εδώ “to see and be seen” έχει πέσει… δημοκρατικά.
Μπαμπάδες που κάποτε ήταν εκείνοι οι εικοσάρηδες με το μπρονζέ μαύρισμα τώρα βουτάνε μαζί με τα πιτσιρίκια τους που φοράνε ροζ φωσφοριζέ μπρατσάκια. Παρέες χωρίς μπρονζέ μαύρισμα πίνουν μπύρες από τα κουτάκια. Κορίτσια με βατραχοπέδιλα και μάσκες εξερευνούν τον βυθό –που είναι, σύμφωνα με τους ανθρώπους από τις σχολές καταδύσεων, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες της Αθήνας. Ζευγάρια βουτάνε χέρι-χέρι. Και κάποιοι αξιοθαύμαστοι βρίσκουν μαγικούς τρόπους να στερεώσουν ομπρελίτσες στα νεροφαγώματα των βράχων. Απόλυτο αθηναϊκό καλοκαίρι.
Μετά, είναι κι αυτά τα νερά. Που έχουν αυτή την βαθιά απόχρωση του μπλε, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο διάφανα, που μπορείς να δεις τον βυθό. Κι ο βυθός έχει αχινούς (μην φοβάστε, δεν θα τους πατήσετε, είναι βαθιά) και απορεί ο κόσμος την πρώτη φορά που τους πιάνει το μάτι. Πόσο καιρό έχετε να δείτε αχινούς στην Αττική;
Μικρός πρακτικός οδηγός για τις βουτιές στα Λιμανάκια
- Οι τιμές του beach bar είναι μάλλον τσιμπημένες μετά την δύση του ήλιου: Στα 2,50€ η μπύρα την ημέρα, στα 5€ το βράδυ.
-Η είσοδος εννοείται πως είναι πάντα ελεύθερη.
- Η παραλία απέχει 20 και κάτι χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Αν δεν θέλετε να οδηγήσετε, ο ευκολότερος τρόπος να βρεθείτε εδώ είναι μετρό μέχρι το Ελληνικό και το λεωφορείο Ε22 από την είσοδο του μετρό μέχρι την στάση Λιμανάκια –σας αφήνει ακριβώς στην αρχή του μονοπατιού.
Λίμνη Βουλιαγμένης: Βουτιά στον θρύλο
Έχει εμπνεύσει θρύλους για νεράιδες που την κατοικούν, έχει προβληματίσει επιστήμονες, έχει γοητεύσει όσους βούτηξαν έστω μία φορά στα καταπράσινα νερά της. Όσα χρόνια και αν περάσουν από τότε που ο Κηλαηδόνης προέτρεπε για «μια βόλτα στη Βουλιαγμένη», η λίμνη της θα παραμένει πάντα σαγηνευτική.
Λίγες είναι οι λίμνες που δεν έχουν συνδέσει το όνομά τους με θρύλους και διηγήσεις για πλάσματα της φαντασίας που τις κατοικούν. Ακόμη λιγότερες είναι εκείνες που έχουν προβληματίσει την επιστημονική κοινότητα τόσο πολύ όσο η λίμνη της Βουλιαγμένης. Έμπνευση για αμέτρητες ιστορίες, ανεξερεύνητη σε μεγάλο μέρος της, ευεργετική χάρη στο ιαματικό νερό της, δημοφιλής για το απόκοσμο τοπίο της, η μοναδική «κολυμβίσιμη» λίμνη της Αθήνας εξακολουθεί να αποτελεί ενδιαφέρουσα πρόταση για βουτιές πέρα από τα συνηθισμένα, παρά την κατά τι 80s ατμόσφαιρα που τη διαπνέει.
Ήδη από τα πρώτα βήματα μετά το ξύλινο κιόσκι των εισιτηρίων, η ατμόσφαιρα αυτή γίνεται αισθητή. Γιγάντιες λευκές ομπρέλες προστατεύουν από τις ακτίνες του ήλιου τα εξίσου ολόλευκα τραπεζάκια και τις καρέκλες τους. Ευγενικοί σερβιτόροι με μονόχρωμα πουκάμισα φροντίζουν να είναι πάντα εφοδιασμένα με καφέδες και τοστάκια. Ειρήσθω εν παρόδω, δεν είστε υποχρεωμένοι να παραγγείλετε τίποτα: μπορείτε κάλλιστα να φέρετε καφέ και τοστάκια από το σπίτι. Αν έρθετε ανοργάνωτοι και υποκύψετε στον πειρασμό, υπολογίστε ότι θα πληρώσετε 20 ευρώ για δύο φραπέ και δύο τοστ.
Μπλε ξαπλώστρες περιμένουν υπομονετικά, στοιβαγμένες σε μια γωνία, να μεταφερθούν στα λίγα τσιμεντόστρωτα σημεία που απολαμβάνουν το προνόμιο της σκιάς. Αν επιχειρήσετε να τις κατεβάσετε στα βότσαλα κοντά στη λίμνη, θα σας ενημερώσουν –ευγενικά πάντα– ότι για κάποιο μυστήριο λόγο απαγορεύεται. Το ίδιο ισχύει και για τα αντηλιακά, τις κρέμες, τα λάδια και ό,τι άλλο μπορεί να βλάψει τον ζωικό πληθυσμό της λίμνης, οπότε καλό θα ήταν να ξεχάσετε την ηλιοθεραπεία.
Έτοιμοι για βουτιές; Η θερμοκρασία του νερού της λίμνης δεν πέφτει ποτέ κάτω από τους 22 βαθμούς Κελσίου. Το καλοκαίρι κυμαίνεται από 25 μέχρι 30 βαθμούς, γεγονός που οι επιστήμονες αποδίδουν στο ότι σε μεγάλο βάθος τα υποβρύχια σπήλαια της λίμνης επικοινωνούν με το ηφαιστειακό τόξο που διατρέχει τα ελληνικά νησιά.
Τα ψαράκια της λίμνης θα σας καλωσορίσουν με μερικές ελαφριές τσιμπιές στα πόδια καθώς θα κατεβαίνετε τα σκαλάκια για να βουτήξετε στο νερό, το οποίο είναι ιαματικό, χάρη στα άλατα και τα μέταλλα που περιέχει.
Οι πρώτες, αναγνωριστικές βουτιές, γίνονται πάντα στα ρηχά, αλλά αμέσως μόλις ξεπεράσετε την αμηχανία που προκαλεί το ασυνήθιστο υδάτινο περιβάλλον, θα προσέξετε ότι η λίμνη προσφέρεται για κολύμπι. Η μειωμένη άνωση του υφάλμυρου νερού δυσκολεύει τις κινήσεις κάνοντας την άσκηση δυσκολότερη, ενώ οι εντυπωσιακοί σχηματισμοί των βράχων που υψώνονται πάνω από τα καταπράσινα νερά προσφέρουν το ιδανικό, καρτποσταλικό background.
Κολυμπώντας κατά μήκος της λίμνης, και μένοντας πάντα μέσα στην περισχοίνιση, θα καταλήξετε στο στενότερο σημείο της, εκεί όπου φαίνεται να τελειώνει. Στο σημείο αυτό, το νερό είναι μαύρο, γεγονός που χάρισε στη λίμνη κατά την Τουρκοκρατία την ονομασία Καράτσι (μαύρο νερό). Δύο βράχοι κλείνουν ένα στενό πέρασμα πίσω από τα σχοινιά σε αυτό το σημείο, μία σπηλιά ανοίγεται προς την άλλη πλευρά, και η όλη εικόνα διαθέτει κάτι το απόκοσμο και γοητευτικό συνάμα.
Μην περνάτε τα σχοινιά, είπαμε! Οι γιγάντιοι βράχοι που την αγκαλιάζουν, οι μυστηριώδεις σπηλιές που ανοίγονται στα πόδια τους, και κυρίως η περισχοίνιση με τις κόκκινες σημαδούρες και τις πινακίδες που προειδοποιούν τους λουόμενους να μην τις πλησιάζουν, είναι που προσδίδουν στη λίμνη τον μυστηριακό χαρακτήρα της, ο οποίος με τη σειρά του αποτελεί σημαντικό μέρος της γοητείας της.
Τα θανατηφόρα ατυχήματα δυτών που χάθηκαν στον λαβύρινθο των υποθαλάσσιων σπηλαίων και δε βρέθηκαν ποτέ, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι της λίμνης παραμένει ανεξερεύνητο –παρά τις επισταμένες έρευνες που ξεκίνησαν το 1998, με επικεφαλή τον Ελβετό Πρόεδρο της διεθνούς Ένωσης Σπηλαιοδυτών Ζαν Ζακ Μπολάνζ– οδήγησαν στην απαγόρευση των ερασιτεχνικών καταδύσεων και την οριοθέτηση της ασφαλούς περιοχής της λίμνης, στα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Ναυαγοσώστες σε ετοιμότητα βρίσκονται διαρκώς στους ξύλινους πυργίσκους δίπλα στη λίμνη, απ’ όπου συχνότερα καλούνται να νουθετήσουν φωνάζοντας όσους γοητεύονται από την μυστηριακή αύρα των σπηλαίων και περνούν τις σημαδούρες, παρά να βγάλουν κάποιον που κινδυνεύει από το νερό. Η τελευταία αυτή περίπτωση, αν και σπάνια, δεν είναι ανήκουστη, γι’ αυτό καλό θα ήταν νατηρείτε ευλαβικά τους κανόνες περί ασφαλούς κολύμβησης και να μην αφήνετε παιδιά χωρίς επιτήρηση να κολυμπούν στη λίμνη. Σχετικά με την περισχοίνιση, οι συμβουλές περιττεύουν: δε θέλουμε να αρνηθούμε ούτε τη γοητεία του κινδύνου, αλλά ούτε και την ύπαρξή του.
Info: Η λίμνη της Βουλιαγμένης λειτουργεί καθημερινά, από νωρίς το πρωί μέχρι τις 20.00 το απόγευμα.
Από τις 20.00 έως τις 2.00 ο χώρος λειτουργεί για ποτό και φαγητό, χωρίς εισιτήριο.
Το ημερήσιο εισιτήριο κοστίζει 8 ευρώ, 5 ευρώ για τους δημότες Βουλιαγμένης και 5 ευρώ για παιδιά από 5 έως 12 ετών. Παιδιά κάτω των 5 ετών δεν πληρώνουν εισιτήριο.
Ξαπλώστρες, ομπρέλες και τραπεζάκια περιλαμβάνονται στην τιμή.
