Ο άνθρωπος γεννιέται από τον θεό.
Έκτοτε ο θεός κατοικεί στον εγκέφαλό του..
Θα επιχειρηθεί μια κατ' ουσίαν ανάλυση του ζητήματος που αναφέρει ο τίτλος.
Στην πορεία της ανάλυσης θα εκτεθούν ορισμένα επιχειρήματα, που θεμελιώνουν την αλήθεια αυτού του τίτλου.
Κυρίως όμως το θέμα δεν προσεγγίζεται με την ρητορική αλλά με αναπόφευκτες παραδοχές.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Και πρώτα θα προσπαθήσω να απαντήσω στο καίριο ερώτημα:
Τι είναι Θεός και τι σημαίνει αυτό για τον άνθρωπο; (?)
Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα θα γίνει αφ' ενός με την χρήση της λογικής, κυρίως όμως με την δύναμη της διαίσθησης και αναγκαστικών παραδοχών.
Στην γεωμετρία του γυμνασίου ακούσαμε από τους δασκάλους μας των μαθηματικών την πρόταση ότι:
Από ένα σημείο εκτός ευθείας μια και μόνο κάθετος άγεται.
Ακούσαμε ακόμα ότι η πρόταση αυτή δεν αποδεικνύεται αλλά είναι "λήμμα"δηλαδή μια de facto παραδοχή.
Μια πρόταση-θεμέλιο επί της οποίας βασίζεται εν συνεχεία ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευκλείδειας γεωμετρίας.
Η λέξη λήμμα προέρχεται από το ρήμα λαμβάνω.
Κι αυτό γίνεται γιατί δεν μπορεί να αποδειχθεί με βάση τις υπάρχουσες γνώσεις και με την λογική επαγωγή η αλήθεια της πρότασης.
Μόνο διαισθητικά υπάρχει εδραίωση της αλήθειας.
Το γεγονός είναι, ότι η παραδοχή αυτή θεωρείται αναγκαία για την θεμελίωση ολόκληρου του οικοδομήματος της Ευκλείδειας γεωμετρίας
Μας υποχρεώνει να αποδεχθούμε την πρόταση διαισθητικά ως αληθινή και αναγκαία de facto ισχύουσα, βάζοντας την λογική στο περιθώριο.
Προχωράμε έτσι στην ανάπτυξη της θεωρίας με την πρόταση αυτήν ως βάση-θεμέλιο.
Στην (Φυσική) επίσης λέγεται ότι:
-Η ύπαρξη ηλεκτρικού φορτίου είναι αιτία -πηγή του ηλεκτρικού πεδίου.
- Επίσης ότι ένα κινούμενο ηλεκτρικό φορτίο προκαλεί μαγνητικό πεδίο.
Η κίνηση δηλαδή ηλεκτρικών φορτίων είναι αιτία -πηγή εκδήλωσης μαγνητικού πεδίου.
Ο παραπάνω συλλογισμός είναι μια παραδοχή για την ύπαρξη του μαγνητικού πεδίου και όχι λογική επεξήγηση με απόδειξη.
-Στον χώρο της Κοσμολογίας εξ άλλου, το γεγονός ότι στην εκδήλωση του ΕΊΝΑΙ σε κόσμο ισχύει ο νόμος της ομοιότητος των φαινομένων.
Αποτελεί ακόμα μια παραδοχή.
Η οποία επιβάλλεται:
Από τις παρατηρήσεις ομοιότητας των φαινομένων της εκδήλωσης του ΕΙΝΑΙ σε κόσμο.
Συμπεράσματα από τις παραπάνω προτάσεις:
-Γνωρίζουμε την σύσταση των βασικών ηλεκτρικών φορτίων, που είναι το ηλεκτρόνιο και το πρωτόνιο ως συστατικά του ατόμου.
Την πραγματική όμως Φύση αυτών των οντοτήτων δεν την γνωρίζουμε.
-Το μαγνητικό πεδίο γνωρίζουμε μόνο πως παράγεται.
Δηλαδή η πρόταση ότι:
Πηγή του μαγνητικού πεδίου είναι η κίνηση ηλεκτρικών φορτίων είναι μια παραδοχή, που προκύπτει από το σύνολο των παρατηρήσεων.
Αλλά τον μηχανισμό με τον οποίο η κίνηση των ηλεκτρικών φορτίων προκαλεί μαγνητικό πεδίο, δεν τον γνωρίζουμε.
Παράδειγμα δημιουργίας μαγνητικού πεδίου έχουμε αυτό, που εμφανίζεται γύρω από έναν αγωγό που διαρρέεται από ρεύμα (ι).
{Αγωγός που διαρρέεται από ρεύμα (ι) έχει μετατραπεί σε μαγνήτη.
Ή παρουσία σταθερού μαγνήτη S-N (νότιος-βόρειος πόλος) στον ίδιο χώρο αλληλεπιδρά με τον αγωγό.
Αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση επί του αγωγού αποστικής δυνάμεως F.}
Αποδεικνύεται δηλαδή ότι μόνο πειραματικά μπορούμε να αποδείξουμε την παρουσία μαγνητικού πεδίου σε αγωγό που διαρρέεται από ρεύμα.
Τα ηλεκτρόνια σε ένα κρυσταλλικό πλέγμα σιδηρομαγνητικού υλικού λόγω σπιν (περιστροφής) περί τον εαυτό τους αποτελούν στοιχειώδη μαγνητικά δίπολα.
Οπότε και στους. μόνιμους μαγνήτες ο μαγνητισμός οφείλεται στα spin των ηλεκτρονίων των ατόμων του υλικού.
Ήτοι κίνηση ηλεκτρικών φορτίων.
Ο Σκοτσέζος φυσικός και μαθηματικός Jams Klerk Maxwell διατυπώνει το 1861 σειρά (εξισώσεων) με τις οποίες επιχειρείται ενοποίηση ηλεκτρικού και μαγνητικού πεδίου. Ως επίσης των φωτεινών κυμάτων, που είναι κι αυτά ηλεκτρομαγνητικής φύσεως.
Οι εξισώσεις Maxwell βρίσκουν εφαρμογή στην τεχνολογία τηλεπικοινωνιών και πολλών άλλων τομέων.
Μια άλλη απόπειρα ενοποίησης όλων των κλάδων της Φυσικής επιχειρείται από τον
Απόπειρες με πολύ θεωρητικό ενδιαφέρον που βρίσκουν καταπληκτικές εφαρμογές στην τεχνολογία και απλοποιούν την ζωή του ανθρώπου.
Αλλά απάντηση για την πηγή του μαγνητικού πεδίου δεν έχει δοθεί ακόμα.
Η απάντηση στο ερώτημα της προέλευσης του μαγνητικού πεδίου δεν μπορεί να δοθεί.
Γιατί απλά δεν υπάρχει κατάλληλη επιχειρηματολογία.
Η απάντηση πεδίου παραμένει πάντα στον υπερβατικό χώρο. μαζί με τις απαντήσεις σε άλλα ερωτήματα, που θέτει η κλασική Φυσική.
-Επίσης τον νόμο της (ομοιότητος) στην εκδήλωση του κόσμου, τον γνωρίζουμε μόνο από τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων.
Η πραγματική αιτία του νόμου, είναι ο θεϊκός Λόγος.Αυτή παραμένει άγνωστη.
Η αδυναμία της ανθρώπινης λογικής και της επιστήμης να αποδείξει πειραματικά ορισμένες αρχές.
Την υποχρεώνει να τις δεχθεί ως αληθινές.
Μετά από αυτή την παραδοχή μπορεί να προχωρήσει στην ανάπτυξη της όποιας θεωρίας που σχετίζεται με το φαινόμενο.
Τέλος γνωρίζουμε ότι πηγή του πεδίου βαρύτητας είναι η παρουσία μάζας στον χώρο, που εμφανίζεται το πεδίο.
Αλλά η φύση της μάζας σαν υλικό παραμένει ακόμα άγνωστη.
Η θεωρία της σχετικότητας μας δίνει μια ωραία μαθηματική αιτιολογία.
Η αιτιολογία αναφέρει ότι η παρουσία μάζας προκαλεί παραμόρφωση του χωροχρονικού συνεχούς.
(Παραμόρφωση χωροχρόνου από την ύλη)
Εικόνα εντυπωσιακή αλλά δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία για την φύση της ύλης από την οποία συντίθεται η μάζα.
Ίσως η ανακάλυψη του σωματιδίου Higs να ρίξει αποτελεσματικά φως σ' αυτό το ερώτημα.
Η ύλη που μελετάει η Φυσική διέπεται από νομοτέλεια που ρυθμίζει την λειτουργία της.
Αυτή η νομοτέλεια όμως στηρίζεται σε κάποιες αναγκαίες παραδοχές χωρίς τις οποίες καταρρέει σαν οικοδόμημα.
Η επιστήμη αποδέχεται αυτές τις παραδοχές ως αληθινές, εφ' όσον η λογική αναγκαιότητα δεν τις απορρίπτει.
Στις παραδοχές αυτές βασίζει όλα τα συμπεράσματα για την νομοτέλεια της Φύσης.
Αυτή η νομοτέλεια είναι σύμφυτη με την ουσία της Φύσης.
Κάθε δευτερόλεπτο ζωής που περνά αποδεικνύει την ισχύ της.
Δεν θα αποδειχθεί ποτέ το αντίθετο, εν όσο υπάρχει αυτός ο κόσμος σε ενεργό μορφή.
Υπάρχουν βέβαια ορισμένες εξαιρέσεις, που αιτιολογούνται από τον ίδιο τον κανόνα και την (νομοθεσία) της Φύσης.
Εδραιώνεται έτσι διαισθητικά η αλήθεια της νομοτέλειας στην λειτουργία της Φύσης.
Τι απομένει λοιπόν?
Σ' αυτό το σημείο η Φιλοσοφία παίρνει την σκυτάλη και απαντά:
Η αποδοχή μιας ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΑΝΩΤΕΡΑΣ ΔΥΝΑΜΗΣ που εμπεριέχεται σε όλη την έκταση της υλικής δημιουργίας.
Για τον ίδιο λόγο οι αρχαίοι Έλληνες δέχθηκαν ως θεότητες δυνάμεις της Φύσης.
Δεν γνώριζαν πως παράγεται ο κεραυνός και τον απέδωσαν στην θεϊκή δύναμη του Δια.
Δεν γνώριζαν την αιτία των σεισμών την απέδωσαν στην θεϊκή δύναμη του Εγκέλαδου.
Με τον τρόπο αυτόν δημιουργήθηκε η θρησκεία του δωδεκάθεου.
Με κάποιο ανάλογο τρόπο δημιουργήθηκε η Χριστιανική θρησκεία.
Ο Χριστός ήταν ένας σοφός ΜΎΣΤΗΣ.
Ένας άνθρωπος με θεϊκή συνείδηση.
Με συνειδητότητα όμως δεν μπορούσε ξεπεράσει το (97,3% της θεϊκής).
(Η βάδιση επί των υδάτων)
Η βάδιση του Ιησού πάνω στο νερό ήταν ένα από τα θαύματα που συνόδευαν την παρουσία του στην Γη.
Ένας πιθανός κύριος λόγος τέλεσης θαύματος.
Μπορούσε να ήταν η υπέρθεση των εσωτερικών δυνάμεων επί της νομοτέλειας της Φύσης.
Οι εσωτερικές δυνάμεις αναγκαιότητας και Αγάπης είναι ανυπέρβλητες.
Ουκ έστι φόβος εν τη Αγάπη αλλά η τελεία Αγάπη έξω βάλει τον φόβον (Απόστολος Παύλος).
Στο ευαγγέλιο κατά (Ματθαίον) αναφέρεται ότι θεϊκή Φύση και φόβος δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Δυστυχώς όμως ο φόβος είναι παρών στους περισσότερους των ανθρώπων.
Ο φόβος όμως αυτός δεν είναι υπαρξιακός, αλλά είναι φόβος του (εγώ).
Θα δούμε τώρα τι εικόνα σχηματίζουν οι άνθρωποι στο νου τους για τον Θεό.
Όσα δισεκατομμύρια άνθρωποι υπάρχουν στην Γη, τόσες και οι εικόνες της Ανώτερης Δύναμης Θεός, που σχηματίζουν στην συνείδησή τους.
Σύμφωνα με την κβαντομηχανική η ανθρωπόμορφη εικόνα που έχουν οι άνθρωποι για την ανώτερη δύναμη είναι επίσης μια πλάνη.
Άρα μόνο διαισθητικά δεχόμαστε μέσα μας την ύπαρξη κάποιας ανώτερης δύναμης και αυτό αρκεί.
Η διαίσθηση είναι μια λειτουργία που πηγάζει από τον ανθρώπινο (εγκεφάλο).
Βασίζεται δε στο όργανο του εγκεφάλου που λέγεται (υπόφυση).
Η υπόφυση είναι ένας αδένας που ενεργοποιεί άλλους αδένες.
Η διαίσθηση είναι λειτουργία υπερβατική και εκτός λογικής.
Εξαρτάται απόλυτα από την κατανομή των ορμονών στο σώμα μας, την οποία ρυθμίζει η υπόφυση.
Η ύλη καθαυτή είναι θεϊκή.
Άρα ο Θεός συγκατοικεί με τον άνθρωπο.
Η δε κατοικία του είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος .
Ο άνθρωπος με άλλα λόγια είναι:
Ένας δυνάμει Θεός κυρίως λόγω δομής του εγκεφάλου του.
Μην ξεχνάμε όμως ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τον ίδιο βαθμό συνειδητότητας αλλά εξαρτάται μέχρι ποίου σημείου έχει φορτιστεί ο (Πυκνωτής) που διαθέτουν.
Η επιστήμη προετοιμάζει την οντότητα του ανθρώπου νοητικά.
Η κατάκτηση πλήρους συνειδητότητας επιτυγχάνεται μόνο αισθαντικά.
Το μεγαλείο της Φύσης αποθεώνεται με την εμφάνιση των Δελφινιών.
Στο ζωικό βασίλειο είναι η μόνη ύπαρξη που η σχέση μάζας (εγκεφάλου) και σώματος είναι η ίδια με αυτή του ανθρώπου.
Αυτός είναι ο λόγος που το δελφίνι είναι το πιο φιλικό προς τον άνθρωπο ζώο.
Το δελφίνι έχει πλούσιο συναισθηματικό κόσμο και μηδενικό "εγώ".
Ο άνθρωπος ως το πλέον εξελιγμένο επιστημονικά και φιλοσοφικά ΟΝ συγκρίνει τα άλλα όντα της Φύσης και βλέπει παντού την παρουσία του Θεού εντός τους.
