Ήπιατε και ξυπνήσατε με… λάθος άτομο;
Έχετε ξυπνήσει και δίπλα σας βλέπετε έναν άνθρωπο, με τον οποίο ποτέ δεν θα κάνατε σεξ…και δυστυχώς ήδη το έχετε κάνει. Βρίσκεστε σε κατάσταση σοκ: «τι έκανα χτες;», «που ήμουν» και ως δια μαγείας θυμάστε: ήπιατε πολύ το προηγούμενο βράδυ…και κάπως έτσι καταλήξατε στο κρεβάτι με κάποιον/α που δεν σας αρέσει…
Το ποτό σας…μάγεψε!
Μπορείς να φανταστείς πώς είναι να ξυπνάς ένα πρωί και να νιώθεις άρρωστος από τα πολλά ποτά, να μην έχεις καμία ιδέα για το πώς βρέθηκες στο σπίτι σου και γιατί ένα μισοδαγκωμένο κομμάτι τυρί είναι στο μαξιλάρι σου; Να περνάς μια Κυριακή που σε λούζει ο κρύος ιδρώτας, ψάχνοντας στο μυαλό σου λεπτομέρειες για το τι έγινε το προηγούμενο βράδυ, αλλά να μη ρωτάς τους κολλητούς σου επειδή φοβάσαι τι θα σου πουν; Λοιπόν, αν αυτός είσαι εσύ, πάρε μια βαθιά αναπνοή διότι έχεις πολλά κοινά στοιχεία με την ιστορία του βιβλίου της Sarah Hepola, με τίτλο «Blackout: Remembering the Things I Drank to Forget».
Όταν επικοινώνησα με τη Hepola -ζει στο Ντάλας του Τέξας- για να μιλήσουμε για το ειλικρινές και αστείο βιβλίο της, της ανακάλυψα ότι χτύπησα «φλέβα» με αυτά που έγραφε. «Είναι ένα βιβλίο-προειδοποίηση», είπε. «Αρκετοί άνθρωποι τόνισαν ότι ήταν πολύ δυσάρεστο για αυτούς να το διαβάσουν και είχαν ανάμεικτα συναισθήματα, επειδή ο σκοπός μου δεν ήταν να κάνω κάποιους να νιώσουν άσχημα. Απλά ήθελα να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους», συνέχισε.
Και η Hepola σίγουρα δεν είναι μόνη της. «Πάντως, αν κρίνω από τα mail που πήρα, η Αγγλία δεν έχει μεγάλο πρόβλημα αμνησίας από το αλκοόλ».
Από την ώρα που το αλκοόλ θα φτάσει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο στον οργανισμό μας, ο εγκέφαλός μας σταματάει να δημιουργεί αναμνήσεις. Όπως η Hepola εξηγεί στο βιβλίο της: «Όταν στο αίμα μας το αλκοόλ φτάσει ένα συγκεκριμένο επίπεδο, τότε σταματάει να λειτουργεί ο ιππόκαμπος - το σημείο του εγκεφάλου που δημιουργεί αναμνήσεις». Άρα, όσο κι αν προσπαθείς να θυμηθείς τι έγινε το προηγούμενο βράδυ, στο τέλος δεν θα καταφέρεις τίποτα. Κενό.
«Είναι απλό: ο "καταγραφέας" του εγκεφάλου έχει κλείσει», λέει η Hepola. «Τα blackouts ήταν τα πιο τρομακτικά και τρελά πράγματα που πάθαινα από το αλκοόλ όλα αυτά τα χρόνια και ποτέ δεν ήξερα γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτό το "τυφλό σημείο" μου έκανε εντύπωση. Και εντυπωσιάστηκα όταν είδα πόσοι πολλοί άνθρωποι δεν ήξεραν τη διαφορά μεταξύ της λιποθυμίας και της αμνησίας από το αλκοόλ. Πίστευαν ότι τα κενά μνήμης σήμαιναν να έχεις πέσει αναίσθητος και να κοιμάσαι στον καναπέ, αντί να είσαι ξύπνιος και να κάνεις πράγματα που μετά δεν θυμάσαι».
Το σίγουρο είναι ότι το καλοκαίρι πολλοί άνθρωποι παθαίνουν blackout από το αλκοόλ. Δες εδώ το ατελείωτο πάρτι στην Ίμπιζα.
Από την πρώτη φορά που μέθυσε σε ηλικία 13 ετών έως και τη στιγμή που αποφάσισε να κόψει το αλκοόλ 25 χρόνια μετά, τα κενά μνήμης ήταν η «ειδικότητα» της Hepola. Όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι, δεν προσπάθησε να πάθει blackout -στην αρχή έπινε μερικά ποτά, στη συνέχεια έπινε και άλλα και στο τέλος κενό- τουλάχιστον μέχρι το επόμενο πρωί όταν σταδιακά είτε μέσω μηνυμάτων είτε επειδή κάποιος βρίσκεται δίπλα σου στο κρεβάτι, αρχίζεις να μαθαίνεις για πράγματα που έκανες και είπες. Βέβαια αν δεν υπάρχουν στοιχεία και κανείς να σε βοηθήσει, τότε καλή επιτυχία. Θα πιστεύεις ότι είσαι παρανοϊκός.
«Πιστεύω ότι το να μη γνωρίζεις τι συνέβη είναι το χειρότερο πράγμα του blackout», λέει η Hepola. «Αλλά, όταν ήμουν 20 ετών είχα μια αίσθηση του πώς ήταν η συμπεριφορά μου. Ξέρω ότι έβγαζα τα ρούχα μου - όμως όχι με σέξι, αλλά με πολύ περίεργο τρόπο που έκανε τους άλλους να θέλουν να φύγουν μακριά μου. Κάτι άλλο που ξέρω είναι ότι με έπιανε ένα εκνευριστικό κλάμα. Ήμουν και πολύ επιθετική, σεξουαλικά, απέναντι στους άνδρες. Επειδή τα γνώριζα αυτά, όποτε ξυπνούσα κατά τις 5-6 το πρωί μετά από ένα τρελό ξενύχτι, παρακαλούσα να είμαι στο κρεβάτι μου».
Οι συμπεριφορές που περιγράφει η Hepola στο βιβλίο της δεν αφορούν αποκλειστικά τις γυναίκες - και οι άνδρες κλαίνε και βγάζουν τα ρούχα τους. Αν ακόμα δεν έχεις απώλεια μνήμης από το αλκοόλ, ο τρόπος που η Hepola περιγράφει το πώς έπινε με τις φίλες της και πώς ένα μπουκάλι κρασί ήταν αυτό που τις κρατούσε μαζί και τις βοηθούσε στις δύσκολες συζητήσεις, θα σας φανεί εντελώς αληθινός.
Όταν της λέω ότι οι γυναίκες, μάλλον περισσότερο και από τους άνδρες, κάθονται σε ένα τραπέζι για ώρες και συζητάνε πίνοντας το ένα μπουκάλι κρασί μετά το άλλο, η Hepola συμφωνεί μαζί μου ενθουσιασμένη. «Μπορείς να δεις τον ήλιο να χάνεται από τον ουρανό και ο μόνος τρόπος για να ξέρεις πόση ώρα πέρασε είναι κοιτώντας τα άδεια μπουκάλια που βρίσκονται σε μια γωνία. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος, καθώς δεν έχεις κουνηθεί από την θέση σου για 6 ώρες. Είσαι σε μια φάση "θα τα πούμε και θα τα πιούμε όλα σήμερα"».
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολια ότι η κατανάλωση αλκοόλ -ειδικά μεταξύ των μορφωμένων γυναικών- έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία 30 χρόνια. Μία έκθεση για τους κινδύνους του ποτού, που κυκλοφόρησε από τον οργανισμό Economic Co-Operation and Development στις αρχές του χρόνου, έδειξε ότι οι μορφωμένες Βρετανίδες πίνουν πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες γυναίκες της Ευρώπης του ίδιου μορφωτικού επιπέδου. Είναι ένα φαινόμενο που πολλοί ονομάζουν ως «η σκοτεινή πλευρά της ποιότητας» - δηλαδή όσο οι γυναίκες βρίσκουν όλο και περισσότερες ευκαιρίες εργασίας σε (έως πριν λίγα χρόνια) παραδοσιακά ανδρικά επαγγέλματα, γίνονται όλο και πιο οικονομικά ανεξάρτητες και πίνουν όπως οι άνδρες.
Η «κορυφαία» αλκοολική περίοδος της Hepola ήταν τα χρόνια που μεσουρανούσε η σειρά Sex and the City, που όπως λέει η ίδια «ήταν η γιορτή της γυναικοπαρέας». Η εικόνα της Carrie και της παρέας της να ζαλίζονται πίνοντας Cosmopolitan μπορεί να μοιάζει ξεπερασμένη σήμερα, αλλά για την τότε εποχή ήταν κάτι ξεχωριστό - έδειχνε ότι το αλκοόλ είχε άμεση σχέση με την γυναικεία ελευθερία.
Για όσες νέες έβλεπαν τη σειρά, το να πίνουν και να καπνίζουν μαζί με τις φίλες τους, τις έκανε να νιώιθουν cool. Μεταξύ μας, είναι μέχρι κάποιο σημείο cool.
«Δώσαμε στο αλκοόλ μια glamour εικόνα. Πίναμε και νιώθαμε ωραία - "είμαι σέξι, είμαι όμορφη, είμαι αστεία". Αλλά, τελικά δεν βλέπαμε την πραγματικότητα.»
Φωτογραφία: Jake Krushell
Και ποια είναι η πραγματικότητα ή τουλάχιστον ποια ήταν για την Hepola που έμπαινε στα πρώτα «-άντα»; Είχε μερικές πτώσεις από τις σκάλες, παραλίγο να βάλει φωτιά στο σπίτι της, άρχισε να παίρνει κιλά, ενώ πολλές φίλες της σταμάτησαν να της μιλούν.
«Κάνεις τα περίεργα πράγματα να μοιάζουν φυσιολογικά, επειδή τα κοροϊδεύεις - από την ώρα που όλοι γελάνε επειδή έπεσες από τις σκάλες, σκέφτεσαι ότι δεν είναι κάτι σοβαρό. Αλλά, σταδιακά η συμπεριφορά μου είχε αρχίσει να γίνεται όλο και λιγότερη διασκεδαστική και τελικά είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις πότε έχεις πρόβλημα».
Πώς ένιωσες, τη ρώτησα, όταν οι φίλοι/-ες σου άρχισαν να σου λένε για το πρόβλημά σου;
«Γαμιόμουν ψυχολογικά. Πάνω από όλα ντρεπόμουν για αυτά που είχα κάνει. Ένιωθα σαν όλοι μου οι φίλοι να παραβίαζαν μια συμφωνία - κανονικά έπρεπε να μου λένε ότι όλα ήταν ΟΚ και εκείνοι μου έλεγαν πόσο σκατά τα είχα κάνει. Πάντα έλεγα ότι κάτι θα με κάνει να σταματήσω. Ότι κάποιος θα ερχόταν και θα μου έπαιρνε το ποτήρι κρασί από το χέρι, ή θα έμενα έγκυος και θα έπρεπε να το κόψω, ή ότι θα έβρισκα τον έρωτα της ζωής μου. Αλλά τελικά, όλα τα παραπάνω άλλαζαν στη ζωή μου και το μόνο που έμενε ίδιο ήταν το ποτήρι κρασί στο χέρι μου».
Η Hepola προσπάθησε να «κόψει» το ποτό πολλές φορές και στο τέλος τα κατάφερε. Όχι επειδή συνέβη κάτι δραματικό στη ζωή της, αλλά επειδή κατάλαβε ότι αν δεν το κόψει τότε τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
«Ένας από τους λόγους που συνεχίζεις να πίνεις είναι επειδή νιώθεις απαίσιος άνθρωπος και θέλεις να είσαι καλά. Τώρα αυτό που με ευχαριστεί είναι ότι μπορώ να μοιραστώ τις ιστορίες μου και να βοηθήσω άλλους ανθρώπους. Η φράση "και εγώ" είναι πολύ σημαντική. Καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι μόνος σου».
Μπορείς να παραγγείλεις το βιβλίο της Sarah Hepola με τίτλο «Blackout: Remembering the Things I Drank to Forget' by Sarah Hepola» από εδώ.
