Όταν βλέπουμε ένα πρόσωπο γελαστό, υποσυνείδητα πιστεύουμε ότι είναι ευτυχισμένο. Όταν τα μωρά ξεκαρδίζονται στα γέλια, ξέρουμε ότι περνάνε καλά. Η χαρά της ζωής δεν κρύβεται. Ξεχειλίζει από τα αφτιά μας. Δεν είναι τυχαία η λαϊκή φράση «γελάνε και τα’ αφτιά σου» για ένα χαρούμενο άνθρωπο.
Η χαρά είναι ένα αυθεντικό συναίσθημα. Όλα τα μωρά και τα παιδιά χαίρονται αυθόρμητα και ελεύθερα. Απολαμβάνουν με όλο τους το είναι κάθε στιγμή. Ιδρώνουν, σκοντάφτουν, τρέχουν, κρύβονται, φωνάζουν, σαν να μην υπάρχει το μετά. Χωρίς οικονομία δυνάμεων, πέφτουν με τα μούτρα να χαρούν το τώρα της στιγμής.
Οι αιτίες είναι άπειρες και οι αφορμές μπορεί να φαίνονται ανόητες, όμως η διάθεση των παιδιών να γελάσουν και να ευχαριστηθούν κάθε στιγμή πολλαπλασιάζουν τις ευκαιρίες για χαρά.
Μεγαλώνοντας, σημασία έχει να κρατήσουμε αυτή τη διάθεση να χαιρόμαστε τη ζωή. Να χαιρόμαστε όλα τα μικρά και ασήμαντα όπως και τα μεγάλα και σημαντικά. Έχουμε χορέψει από χαρά; Έχουμε τραγουδήσει δυνατά στο αυτοκίνητο; Έχουμε απολαύσει τον ήλιο ή τη βροχή; Έχουμε χαρεί από μια μικρή ενθαρρυντική κουβέντα στη δουλειά; Από τη συνάντησή μας μ’ ένα φίλο από τα παλιά; Από μια βόλτα στο λούνα παρκ;
Η χαρά είναι σαν μια φωτιά που καίει μέσα μας και μας δίνει ενέργεια, για να ζήσουμε κάθε στιγμή της ζωής και να είμαστε ευτυχισμένοι. Δε χρειαζόμαστε μια αιτία για να νιώθουμε χαρά, μπορούμε να τη νιώθουμε συνεχώς, γεμίζει το χώρο και το χρόνο μας.
Η έκφρασή της μας δίνει κέφι για ζωή, μας δραστηριοποιεί, μας χαρίζει αμεσότητα, κίνηση, δημιουργικότητα. Το να χοροπηδάς, να παίζεις μουσική, να γράφεις, να κάνεις κολάζ, να χορεύεις στους ήχους της μουσικής, να εμπνέεσαι, να σου έρχονται ιδέες, να σκέφτεσαι νέους δρόμους και νέες πιθανότητες, να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί, είναι μερικές μόνο εκφράσεις της που σε γεμίζουν με έκσταση.
Η ζωή είναι για να τη χαιρόμαστε. Δεν υπάρχει λόγος να κολλάμε στα μικρά θέματα και να αγχωνόμαστε μεγαλοποιώντας τα. Δεν πειράζει αν είπε κάτι ο γείτονας που μας πείραξε, δε θα μας κακολογήσουν που δεν μπορέσαμε να πλύνουμε το αυτοκίνητό μας τρεις βδομάδες τώρα…
Το χιούμορ βοηθάει και σώζει καταστάσεις. Το να δούμε ανάλαφρα τα γεγονότα γελώντας με τις γκάφες μας ή με τις αμήχανες στιγμές μας ή με καταστάσεις που μπλέξαμε άσχημα, έχει διπλό αποτέλεσμα. Πρώτα πρώτα, διαλύει την ένταση και επαναφέρει την αίσθηση της πραγματικότητας. Δεύτερον, σε φυσικό επίπεδο επηρεάζει το σώμα μας θετικά, γιατί απελευθερώνει τις ενδορφίνες που μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα, ενώ σε πνευματικό επίπεδο μας βοηθά να ξεχωρίζουμε τα ασήμαντα από τα σημαντικά στη ζωή.
Έχει σημασία να βλέπεις την αστεία πλευρά της ζωής. Έτσι ελαφραίνουν οι μικροτριβές, οι δυσκολίες της καθημερινότητας μειώνονται, δε μεγαλοποιούνται τα μικρά θέματα. Επίσης, επανερχόμαστε στη σωστή αίσθηση ότι η ζωή είναι σπουδαία για να την σπαταλάμε σε μικρές εντάσεις που, όταν τις σκεφτούμε σε πέντε χρόνια, θα μας φαίνονται ασήμαντες.
Το να αντιμετωπίζεις τη ζωή με χιούμορ, δε σημαίνει να λες όλη την ώρα αστεία και να κάνεις πλάκες κουκουλώνοντας ότι σε πονάει. Σημαίνει κυρίως να μπορείς να δεις την ανάλαφρη πλευρά των πραγμάτων, ακόμα και στα δύσκολα μαθήματα που μας στέλνει η ζωή.
Η χαρά είναι πυξίδα και τρόπος ζωής. Όσο περισσότερο αφήνουμε τον εαυτό μας χαλαρό να ζήσει την εμπειρία της χωρίς περιορισμούς και φόβο, τόσο περισσότερο ευτυχισμένοι γινόμαστε, ενώ παράλληλα ερχόμαστε σε επαφή με την αλήθεια μας.
Πηγή: Από το βιβλίο
«Τα μονοπάτια της ευτυχίας»
της Κατερίνας Τσεμπερλίδου
εκδ. μοντέρνοι καιροί
