Μία από τις πλέον μυστηριώδεις φυσιογνωμίες της σύγχρονης ιστορίας είναι ο δημοφιλής Κόμης του Αγίου Γερμανού, ο οποίος περιγράφεται από το φίλο του Πρίγκιπα Κάρολο της Έσσης ως "ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους που έζησαν ποτέ, ο φίλος της ανθρωπότητας, του οποίου η καρδιά ενδιαφερόταν μόνο για την ευτυχία των άλλων".
Στενός φίλος και σύμβουλος Βασιλέων και Πριγκίπων, τιμωρός διεφθαρμένων αρχόντων, Ροδόσταυρος, Τέκτονας, διαπιστευμένος Αγγελιαφόρος των Διδασκάλων της Σοφίας, ο Κόμης του Αγίου Γερμανού εργάστηκε στην Ευρώπη για περισσότερο από έναν αιώνα, εκτελώντας πιστά το δύσκολο καθήκον το οποίο του είχε ανατεθεί.
Η καταπληκτική και ανεξιχνίαστη προσωπικότητα με την οποία εμφανίζονταν ο Αντέπτ (αποδεκτός από την Ιεραρχία μαθητής) γνωστός ως Σαιν Ζερμαίν, ήταν το κύριο θέμα των συζητήσεων μεταξύ των ευγενών του δέκατου ένατου αιώνα. Κατά τη διάρκεια των 112 χρόνων που λέγεται ότι έζησε στην Ευρώπη, παρουσίαζε πάντοτε την εμφάνιση ενός άνδρα ηλικίας περίπου σαράντα επτά ετών. Ήταν μετρίου αναστήματος, με λεπτό κομψό σώμα, γοητευτικό χαμόγελο και μάτια ασυνήθιστης ομορφιάς. "Ω, τι μάτια" σχολίαζε η Κόμισσα ντ Αντεμάρ. "Δεν έχω ξαναδεί παρόμοια". Ήταν εκπληκτικά γλωσσομαθής, μιλούσε Γαλλικά, Γερμανικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Ρωσικά και Σουηδικά χωρίς το παραμικρό ίχνος κάποιας προφοράς και η γνώση του στα Σανσκριτικά, τα Κινέζικα και τα Αραβικά, έδειχνε ότι ήταν καλά εξοικειωμένος με την Ανατολή. Η ικανότητά του στη μουσική ήταν εξίσου αξιοσημείωτη. Σαν βιολιστής λέγεται ότι είχε συναγωνιστεί τον Παγκανίνι, ενώ κατά τις παραστάσεις του στο "κλαβεσίνο" (είδος πιάνου), κλήθηκε έξω από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του Φρειδερίκου του Μεγάλου. Η ικανότητά του να αυτοσχεδιάζει έκανε μεγάλη εντύπωση στο Ραμώ, ο οποίος τον συνάντησε στη Βενετία το 1710. Ο Σαιν Ζερμαίν ήταν επίσης συνθέτης. Μια από τις μουσικές του συνθέσεις δόθηκε στον Τσαϊκόφσκι, ο Πρίγκιπας Φερδινάνδος του Λόμπκοβιτς κληρονόμησε μια άλλη, ενώ δύο άλλες που φέρουν τις χρονολογίες 1745 και 1760, είναι ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου.
Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ήταν επίσης ζωγράφος σπάνιας ικανότητας, φημισμένος για την ικανότητά του να αναπαράγει την αυθεντική λάμψη των πολύτιμων λίθων πάνω στον καμβά. Αν και αρνήθηκε να προδώσει το μυστικό του, ήταν κοινά πιστευτό ότι δημιουργούσε το αποτέλεσμα, αναμειγνύοντας με τα χρώματά του σκόνη μαργαριταριού. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης σαν κριτικός τέχνης και συχνά τον συμβουλεύονταν για την αυθεντικότητα των πινάκων.
Η καταπληκτική μνήμη του Κόμη του Αγίου Γερμανού, ήταν μια μόνιμη πηγή κατάπληξης για τους φίλους του. Μπορούσε να ρίξει ένα μόνο βλέμμα σ' ένα χαρτί και μέρες μετά να επαναλάβει το περιεχόμενό του, χωρίς να παραλείψει ούτε μια λέξη. Ήταν επιδέξιος και στα δυο χέρια και μπορούσε να γράφει ένα ποίημα με το ένα χέρι, ενώ έφτιαχνε ένα διπλωματικό έγγραφο με το άλλο. Συχνά διάβαζε σφραγισμένα γράμματα χωρίς να τα αγγίξει και γνώριζε να απαντά σε ερωτήσεις, πριν να διατυπωθούν με λόγια.
Πολλοί από τους φίλους του Σαιν Ζερμαίν είχαν πρακτικές αποδείξεις της Αλχημικής του γνώσης. Ο Καζανόβα διηγείται ότι κάποια μέρα που επισκέφτηκε τον Σαιν Ζερμαίν στο εργαστήριό του, ο τελευταίος του ζήτησε ένα ασημένιο νόμισμα. Σε λίγα λεπτά το επέστρεψε στον Καζανόβα σαν γνήσιο χρυσό. Ο Σαιν Ζερμαίν κατείχε επίσης το μυστικό να λειώνει διάφορα μικρά διαμάντια, φτιάχνοντας ένα μεγάλο, μια τέχνη που είπε ότι την έμαθε στην Ινδία. Όταν επισκέφτηκε στη Χάγη το Γάλλο Πρεσβευτή, διέλυσε ένα θαυμάσιο διαμάντι δικής του κατασκευής, το αντίγραφο του οποίου είχε πρόσφατα πουληθεί για 5500 χρυσά Λουδοβίκεια. Σε μια άλλη περίπτωση, αφαίρεσε ένα ελάττωμα από ένα διαμάντι που ανήκε στο Λουδοβίκο XV, αυξάνοντας την αξία του κατά 4000 (χρηματικές) λίβρες. Σε επίσημες περιπτώσεις παρουσιαζόταν με ένα διαμαντένιο δακτυλίδι σε κάθε δάκτυλο και με αγκράφες παπουτσιών που η αξία τους υπολογίζονταν τουλάχιστον σε 200,000 φράγκα.
Η γοητευτική προσωπικότητα του Κόμη του Αγίου Γερμανού, τον έκανε ευπρόσδεκτο καλεσμένο στα σπίτια των ευγενών κάθε χώρας. Αλλά ενώ καθόταν συχνά στο τραπέζι με τους φίλους του, η τροφή του ετοιμαζόταν ειδικά γι' αυτόν στα διαμερίσματά του. Δεν έτρωγε κρέας και δεν έπινε κρασί, το αγαπημένο του ρόφημα ήταν ένα τσάι το οποίο προετοίμαζε με βότανα και το οποίο συχνά παρουσίαζε στους φίλους του. Η μεγάλη του δημοτικότητα οφειλόταν στην ευχέρειά του σαν καλός αφηγητής, στις πασίγνωστες φιλίες του με τους σπουδαιότερους άνδρες και γυναίκες της εποχής, στην οικειότητά του με τα απόκρυφα θέματα και ειδικά με το μυστήριο της γέννησής του και της εθνικότητάς του, τα οποία με συνέπεια αρνιόταν να αποκαλύψει.
Μιλούσε με συναίσθηση των πραγμάτων τα οποία είχαν συμβεί εκατοντάδες χρόνια πριν, δίνοντας την εντύπωση ότι ο ίδιος αυτοπροσώπως ήταν παρών. Ένα βράδυ, ενώ αφηγούνταν ένα περιστατικό, το οποίο είχε συμβεί πολλούς αιώνες πριν, γύρισε και ρώτησε τον υπηρέτη του αν είχε παραλείψει κάποιες σπουδαίες λεπτομέρειες. "Ο κύριος Κόμης ξεχνά ότι είμαι μαζί του μόνο πεντακόσια χρόνια. Επομένως δεν θα μπορούσα να είμαι παρών σ' εκείνο το συμβάν. Θα πρέπει να ήταν ο προκάτοχός μου", απάντησε ο υπηρέτης. Εάν, όπως πολλοί ισχυρίζονται, ο Σαιν Ζερμαίν επιβεβαίωνε ότι είχε ζήσει στη Χαλδαία και κατείχε τα μυστικά των Αιγυπτίων σοφών, μπορεί να έλεγε αλήθεια, χωρίς πρόθεση να εντυπωσιάσει. Υπάρχουν Μυημένοι, και όχι απαραίτητα από τους ανώτερους, που μπορούν να ανακαλούν πολλές από τις προηγούμενες ζωές τους. Αυτός μπορεί να ήταν ένας τρόπος του Σαιν Ζερμαίν προκειμένου να επισύρει την προσοχή των φίλων του στη δοξασία της Μετενσάρκωσης. Ή, ίσως γνώριζε το μυστικό του "Ελιξήριου της Ζωής".
Αν και κανείς δεν ήξερε πότε γεννήθηκε ο Σαιν Ζερμαίν, η ζωή του από το 1720 έως το 1822 είναι θέμα της ιστορίας. Τόσο ο Ραμώ όσο και η Κόμισσα της Γεωργίας, τον συνάντησαν στη Βενετία το 1710. Πενήντα χρόνια αργότερα η ηλικιωμένη πια Κόμισσα, τον συνάντησε στο σπίτι της Μαντάμ Πομπαντούρ και τον ρώτησε αν ο πατέρας του βρίσκονταν στη Βενετία εκείνη τη χρονιά. "Όχι Κυρία" απάντησε ο Κόμης, "αλλά εγώ ο ίδιος ζούσα στη Βενετία στο τέλος του περασμένου αιώνα και στην αρχή του τωρινού. Τότε είχα την τιμή να σας πολιορκώ και 'σεις ήσασταν αρκετά ευγενής να θαυμάσετε μια μικρή Βαρκαρόλα της σύνθεσής μου". Η Κόμισσα δεν πίστευε στ' αυτιά της. "Αλλά εάν αυτό είναι αλήθεια", πρόσθεσε με κομμένη την ανάσα, "θα πρέπει να είστε τουλάχιστον εκατό χρονών". Ο Κόμης χαμογέλασε. "Αυτό Κυρία μου δεν είναι αδύνατο".
Το 1723 ο Κόμης έδειξε το πορτραίτο της μητέρας του - το οποίο φορούσε πάντοτε στο χέρι του - στη μητέρα της μελλοντικής Κόμισσας ντε Γκενλίς. Ήταν η μινιατούρα μιας εξαιρετικά όμορφης γυναίκας, ντυμένης με ένα κοστούμι άγνωστο στην Κόμισσα. "Σε ποια εποχή ανήκει αυτό το κοστούμι;" αναρωτήθηκε η Κόμισσα. Ο Κόμης απλά γέλασε και άλλαξε θέμα.
Από το 1737 μέχρι το 1742, ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν ζούσε στην αυλή του Σάχη της Περσίας, απασχολούμενος με αλχημική έρευνα. Επιστρέφοντας από την Περσία εγκαταστάθηκε στις Βερσαλλίες και έγινε στενός φίλος του Λουδοβίκου XV και της Μαντάμ Πομπαντούρ. Το επόμενο έτος συνελήφθη κατά την Επανάσταση των Ιακωβίνων στην Αγγλία. Από εκεί πήγε στη Βιέννη και μετά επισκέφτηκε τον Μέγα Φρειδερίκο στο κάστρο του Σαν Σουσί, στο Πότσδαμ, όπου ήταν και ο Βολταίρος επίσης επίτιμος φιλοξενούμενος. Αν και ο Βολταίρος διαφωνούσε με τον Θεοσοφιστή, φίλο του Σαιν Ζερμαίν, Σαιν Μαρτέν, εντούτοις ο θαυμασμός του για τον Σαιν Ζερμαίν ήταν απεριόριστος. Σε ένα γράμμα του προς τον Φρειδερίκο, ο Βολταίρος εξέφρασε τη γνώμη ότι, "ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν γεννήθηκε ποτέ, ο οποίος δεν θα πεθάνει ποτέ και ο οποίος γνωρίζει τα πάντα".
Το 1755, ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν συνόδευσε τον (Άγγλο) Στρατηγό Κλάιβ στην Ινδία. Κατά την επιστροφή του στη Γαλλία, ο Λουδοβίκος XV του παραχώρησε μια πτέρυγα στο Βασιλικό Πύργο του Σαμπόρ στην Τουραίνη. Εκεί δεχόταν συχνά το Βασιλιά και μέλη της Αυλής, στο αλχημικό εργαστήριο που του είχε εξασφαλίσει ο Βασιλιάς.
Το 1760, ο Λουδοβίκος ανέθεσε στον Σαιν Ζερμαίν μια λεπτή διπλωματική αποστολή στη Χάγη και στο Λονδίνο. Εκείνη την εποχή ανακάλυψε ότι ο Δούκας του Σουαζέλ, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν απόλυτα έμπιστος του Βασιλιά, έπαιζε διπλό παιγνίδι. Αν και ο Σαιν Ζερμαίν εμπιστεύτηκε αυτό το γεγονός στο Βασιλιά, αποφάσισε ότι η Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας θα έπρεπε να υπογραφεί από οποιονδήποτε είχε αυτή την τιμή. Έτσι ένα βράδυ το Μάιο του 1761, ο Σαιν Ζερμαίν κάλεσε το Δούκα του Σουαζέλ και παρέμεινε κλεισμένος μαζί του όλη τη νύχτα. Αυτή η σύσκεψη κατέληξε στη διάσημη συμμαχία, τη γνωστή σαν Οικογενειακή Συμφωνία. Αυτή με τη σειρά της ήταν ο πρόδρομος της Συνθήκης των Παρισίων, η οποία έφερε το τέλος του αποικιακού πολέμου μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας.
Το επόμενο έτος ο Σαιν Ζερμαίν κλήθηκε στην Αγία Πετρούπολη, όπου έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην επανάσταση η οποία ανέβασε στο θρόνο της Ρωσίας τη Μεγάλη Αικατερίνη. Έφυγε από τη χώρα με στολή Ρώσου Στρατηγού, με όλα τα πιστοποιητικά έγγραφα σφραγισμένα με την αυτοκρατορική σφραγίδα της Ρωσίας. Λίγο μετά εμφανίστηκε στην Τύνιδα και στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου βρισκόταν ο Ρωσικός Στόλος, ξανά με Ρώσικη στολή και γνωστός με το όνομα Γκραφ Σαλτικόφ.
Μετά το θάνατο του Λουδοβίκου XV το 1774, ο Σαιν Ζερμαίν πέρασε αρκετά χρόνια ταξιδεύοντας στη Γερμανία και στην Αυστρία. Ανάμεσα σε Βασιλιάδες, Πρίγκιπες, Πρεσβευτές και μαθητές οι οποίοι τον συνάντησαν κατά τη διάρκεια εκείνων των ετών, πόσοι υποπτεύθηκαν ότι μέσα από τα μάτια του Σαιν Ζερμαίν έβλεπε η Ψυχή ενός μεγάλου Αντέπτ; Πόσοι αντελήφθησαν ότι συνομιλούσαν με έναν απεσταλμένο εκείνης της Μεγάλης Αδελφότητας των Τελειωμένων Όντων, η οποία στέκεται στα παρασκήνια όλων των μεγάλων κοσμικών δραμάτων, με κάποιον ο οποίος κατηύθυνε όχι μόνο την ασήμαντη πορεία της Ευρωπαϊκής ιστορίας, αλλά επίσης και κάποια μεγαλύτερη πορεία; Πόσοι αντελήφθησαν την πραγματική αποστολή του Σαιν Ζερμαίν, μέρος της οποίας ήταν η μύηση στις Θεοσοφικές αρχές, των διαφόρων μυστικών αδελφοτήτων της εποχής;
Οι Ροδοσταυρικές οργανώσεις βοηθήθηκαν σίγουρα από αυτόν. Ενώ ο Κρίστιαν Ρόζενκρούζ, ο ιδρυτής του Τάγματος, μεταβίβασε τις διδασκαλίες του προφορικά, ο Σαιν Ζερμαίν κατέγραψε τις διδασκαλίες με αριθμούς και ένα από τα κρυπτογραφημένα χειρόγραφα έγινε ιδιοκτησία του πιστού του φίλου Πρίγκιπα Καρόλου της Έσσης. Η Έλενα Μπλαβάτσκυ, αναφέρει αυτό το χειρόγραφο στη Μυστική Διδασκαλία (II 202) και μεγάλα αποσπάσματα από κάποιο άλλο (IΙ 582). Όταν ο Σαιν Ζερμαίν ζούσε στη Βιέννη, περνούσε πολύ από το χρόνο του στο Ροδοσταυρικό εργαστήριο της Λαντστράσε και κάποια φορά έμεινε στο δωμάτιο που κατοικούσε ο Λάιμπνιτς το 1713. Ο Σαιν Ζερμαίν εργάστηκε επίσης με τους "Αδελφούς του Φωτός" και με τους "Ιππότες και Αδελφούς της Ασίας", οι οποίοι μελετούσαν τη Ροδοσταυρική και την Ερμητική επιστήμη και κατασκεύασαν τη "Φιλοσοφική Λίθο", ένα από τα αντικείμενα της έρευνάς τους.
Αν και έγινε μια προσπάθεια να εξαλειφθεί το όνομα του Σαιν Ζερμαίν από τη σύγχρονη Τεκτονική φιλολογία, προσεκτική έρευνα στα Τεκτονικά αρχεία θα αποδείξει ότι αυτός κατείχε προεξάρχουσα θέση στον Τεκτονισμό κατά τον 18ο αιώνα. Έδρασε σαν αντιπρόσωπος στο Συνέδριο του Βίλχελμσμπαντ το 1782 και στο μεγάλο Συνέδριο των Παρισίων το 1785. Ο Καντέ ντε Γκασσικούρ τον περιέγραψε σαν ένα ταξιδεύον μέλος του Τάγματος των Ελευθεροτεκτόνων και ο Ντεσάν λεει ότι ο Καλιόστρο μυήθηκε στο Τάγμα από τον Σαιν Ζερμαίν.
Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού, λέγεται ότι πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1784 και η καταγραφή του θανάτου και της ταφής του περιέχεται στο ληξιαρχικό βιβλίο της εκκλησίας του Έκερνφορντ στο Χολστάιν. Αλλά ενώ συνέβη αυτό, αρκετή από την πιο σημαντική εργασία του Σαιν Ζερμαίν, έγινε μετά από αυτή τη χρονολογία. Το γεγονός αυτό αποκαλύφθηκε από ένα ημερολόγιο που βρέθηκε μέσα στα αναμνηστικά της Μαρίας Αντουανέτας, γραμμένο από μια από της Κυρίες επί των Τιμών, την Κόμισσα ντ Αντεμάρ. Το ημερολόγιο αυτό άρχισε το 1760 και τελείωσε το 1821, ένα χρόνο πριν από το θάνατο της Κόμισσας και ένα μεγάλο μέρος του αφορά τις προσπάθειες του Σαιν Ζερμαίν να αποτρέψει τη φρίκη της Γαλλικής Επανάστασης.
Ένα Κυριακάτικο πρωινό του 1788, η Κόμισσα εξεπλάγη από την επίσκεψη του Κόμη του Σαιν Ζερμαίν, τον οποίο είχε να δει αρκετά χρόνια. Την προειδοποίησε ότι εξυφαίνονταν μια γιγάντια συνομωσία, κατά την οποία οι Εγκυκλοπαιδιστές θα χρησιμοποιούσαν το Δούκα της Σαρτρ σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν τη μοναρχία και της ζήτησε να τον παρουσιάσει στη Βασίλισσα. Όταν η Μαντάμ ντ Αντεμάρ ανέφερε τη συζήτηση στη Μαρία Αντουανέτα, η Βασίλισσα ομολόγησε, ότι και αυτή επίσης είχε λάβει ένα μήνυμα από αυτόν τον μυστηριώδη ξένο, ο οποίος την είχε προστατεύσει με προειδοποιήσεις από την ημέρα της άφιξής της στη Γαλλία.
Την επόμενη μέρα ο Σαιν Ζερμαίν έγινε δεκτός από τη Βασίλισσα στα ιδιαίτερα διαμερίσματά της. "Μαντάμ" της είπε, "για είκοσι χρόνια ήμουνα σε στενή σχέση με τον τελευταίο Βασιλιά, ο οποίος καταδέχονταν και με άκουε με ευγένεια. Χρησιμοποίησε τις ταπεινές μου ικανότητες σε διάφορες περιστάσεις και νομίζω πως δεν μετάνιωσε δίνοντάς μου την εμπιστοσύνη του". Αφού την προειδοποίησε για τη σοβαρή κατάσταση της Γαλλίας, της ζήτησε να μεταβιβάσει το μήνυμά του στο Βασιλιά και να τον παρακαλέσει να μην συσκέπτεται με τον Μωρεπά. Αλλά ο Βασιλιάς αγνόησε την προειδοποίηση και πήγε κατευθείαν στον Μωρεπά, ο οποίος προσκάλεσε αμέσως τη Μαντάμ ντ Αντεμάρ. Στο μέσον της συνομιλίας εμφανίστηκε ο Σαιν Ζερμαίν. Έφερε αντιμέτωπο τον Μωρεπά με την προδοσία του και του είπε: "Αντιτιθέμενος στη συνάντησή μου με το μονάρχη, χάνετε τη μοναρχία, διότι δεν έχω παρά ελάχιστο χρόνο να αφιερώσω στη Γαλλία. Ο χρόνος αυτός τελείωσε. Δεν θα με ξαναδείτε εδώ, μέχρι να πάνε στον τάφο τρεις διαδοχικές γενιές."
Η δεύτερη προειδοποίηση ήρθε στις 14 Ιουλίου του 1789, όταν η Βασίλισσα έλεγε το αντίο στη Δούκισσα του Πολνιάκ. Άνοιξε το γράμμα του Σαιν Ζερμαίν και διάβασε : "Τα λόγια μου μάταια έπεσαν στ' αυτιά σας και φθάσατε στην περίοδο για την οποία σας πληροφόρησα. Όλοι οι Πολινιάκ και οι φίλοι τους είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Ο Κόμης του Αρτουά θα πεθάνει."
Το αποχαιρετιστήριο γράμμα του απευθυνόμενο στη Μαντάμ ντ Αντεμάρ, έφθασε στις 5 Οκτωβρίου του 1789. "Χάθηκαν όλα Κόμισσα" έγραφε. "Αυτός ο Ήλιος είναι ο τελευταίος που θα δύσει πάνω στη μοναρχία. Αύριο δεν θα υπάρχει πια. Η συμβουλή μου περιφρονήθηκε. Τώρα είναι πολύ αργά." Σ' εκείνο το γράμμα ζήτησε από την Κόμισσα να συναντηθεί μαζί του νωρίς το επόμενο πρωί. Στη συζήτηση που έγινε, ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν την πληροφόρησε ότι πέρασε ο χρόνος που θα μπορούσε να είχε βοηθήσει τη Γαλλία. "Τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Τα χέρια μου είναι δεμένα από κάτι πιο δυνατό από 'μένα. Πέρασε η ώρα της ανάπαυσης και οι αποφάσεις της Θείας Πρόνοιας πρέπει να εκπληρωθούν." Προείπε το θάνατο της Βασίλισσας, την πλήρη καταστροφή των Βουρβόνων, την άνοδο του Ναπολέοντα. "Και συ τι θ' απογίνεις;" ρώτησε η Κόμισσα. "Εγώ θα πρέπει να πάω στη Σουηδία" απάντησε. "Εκεί προετοιμάζεται ένα μεγάλο έγκλημα και είμαι υποχρεωμένος να προσπαθήσω να το εμποδίσω. Μ' ενδιαφέρει η Αυτού Μεγαλειότητα ο Γουσταύος ο ΙΙΙ. Αξίζει περισσότερο από τη φήμη του." Η Κόμισσα αναρωτήθηκε αν θα τον ξανάβλεπε ποτέ. "Άλλες πέντε φορές" απάντησε εκείνος. "Μην εύχεσαι για την έκτη."
Πιστός στα λόγια του, ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν εμφανίστηκε στην Κόμισσα ντ Αντεμάρ σε πέντε διαφορετικές περιπτώσεις: Στον αποκεφαλισμό της Βασίλισσας, στις 18 Μπρυμαίρ (8 Νοεμβρίου), την επόμενη ημέρα του θανάτου του Δούκα του Ανγκιέν το 1804, τον Ιανουάριο του 1813 και τότε που δολοφονήθηκε ο Δούκας του Μπερρύ το 1820. Η έκτη φορά, πιθανώς να ήταν την ημέρα του θανάτου της το 1822.
Τι συνέβη στον Κόμη του Σαιν Ζερμαίν μετά από αυτή την ημερομηνία; "Μήπως", όπως αναρωτιέται ο Άντριου Λανγκ, "πέθανε στο παλάτι του Πρίγκιπα Καρόλου της Έσσης περίπου το 1780 - 1785; Ή μήπως δραπέτευσε από τις Γαλλικές φυλακές, όπου ο Γκόρσλι νομίζει ότι τον είδε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης; Γνώριζε το Λόρδο Λύττον γύρω στο 1860; Ποιος ξέρει;" Ποιος να ξέρει πράγματι. Ένας από τους Διδασκάλους μίλησε για τον "φιλάνθρωπο Γερμανό Πρίγκιπα, από το σπίτι του οποίου και παρουσία του, ο Σαιν Ζερμαίν έκανε την τελευταία του έξοδο."
Την τελευταία δεκαετία του 18ου αιώνα, ο Σαιν Ζερμαίν εμπιστεύτηκε τα μελλοντικά του σχέδια στον Αυστριακό φίλο του Φρανς Γκρέφερ, λέγοντας: "Αύριο το βράδυ φεύγω. Είμαι πολύ απαραίτητος στην Κωνσταντινούπολη, μετά στην Αγγλία για να προετοιμάσω τις νέες εφευρέσεις, τις οποίες θα έχετε τον επόμενο αιώνα - σιδηρόδρομους και ατμόπλοια. Προς το τέλος του αιώνα θα εξαφανιστώ από την Ευρώπη και θα πάω στην περιοχή των Ιμαλαΐων. Θα αναπαυτώ. Πρέπει να αναπαυτώ. Οι άνθρωποι θα με ξαναδούν, ακριβώς σε 85 χρόνια. Αντίο" (από το βιβλίο Μικρές Βιεννέζικες Αναμνήσεις).
Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν το 1790. Ογδονταπέντε χρόνια από εκείνη την ημερομηνία, μας φέρνει στο 1875. Τί ρόλο έπαιξε ο Σαιν Ζερμαίν στο Θεοσοφικό κίνημα του τελευταίου αιώνα (του 19ου); Τί ρόλο πρόκειται να παίξει στον παρόντα αιώνα (τον 20ο); Η Έλενα Μπλαβάτσκυ έκανε έναν αινιγματικό υπαινιγμό του χρόνου που θα ξαναεμφανιζόταν: "Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ήταν σίγουρα ο μεγαλύτερος Ανατολιστής Αντέπτ που είδε η Ευρώπη κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων. Αλλά η Ευρώπη δεν τον αναγνώρισε. Ενδεχομένως να μπορέσουν να τον αναγνωρίσουν μερικοί στον επόμενο Τρόμο, ο οποίος όταν έλθει, θα επηρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο μια χώρα."
Ήταν ο τελευταίος μεγάλος Πόλεμος (ο πρώτος παγκόσμιος, καθότι το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε το 1938), το γεγονός για το οποίο μίλησε η Έ. Μπλαβάτσκυ, ή ο πραγματικός "Τρόμος" βρίσκεται μπροστά μας; (ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος;)
via blavatsky.gr
