Σε μια εποχή που η ισότητα είναι δοσμένη, δεδομένη και αυτονόητη, η ίδια η γυναίκα καταστρέφει τη θηλυκότητά της. Πέρασε από την ισότητα στην ομοιότητα. Αποτάσσεται τα πολύ όμορφα θηλυκά της στοιχεία. Γίνεται όμοια. Αφομοιώνεται. Υιοθέτησε το «ανδρόγυνο look» σε όλους τους τομείς. Φρόντισε να εξαφανίσει την τρυφερότητά της στο βωμό των πολυεθνικών. Εξαντλείται σε μια εύθραυστη αισθητική – φαινομενικά ανταγωνιστική και δυναμική - και στερεί τον εαυτό της από την ομορφιά των συναισθημάτων της. Είναι πολύ λίγο.
Στην αγωνία της να αποδείξει, ξέχασε να αγκαλιάζει. Στο φόβο της μην εκτεθεί, ανταγωνίζεται. Προκειμένου να μην υπομένει, κατηγορεί και αμύνεται. Η υπομονή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την ανοχή και την υποχώρηση. Μια τέτοια στάση ενισχύει την παθητική αποδοχή και την παθητική επιθετικότητα. Μια στάση που είχαν οι γυναίκες των προηγούμενων γενεών και εκπαίδευσαν πολύ καλά και τις επόμενες. Γυναίκες ανικανοποίητες και απογοητευμένες από τον άντρα τους, πέφτουν πάνω στα παιδιά τους γεμάτες πίκρα και παράπονο. Κατηγορούν χωρίς να αναλαμβάνουν την ευθύνη ούτε της συμμετοχής σε αυτό που ζουν, ούτε της αλλαγής.
Η θηλυκότητα δεν εξαντλείται στη μητρότητα. Όταν η πίκρα μιας ανικανοποίητης και κουρασμένης μητέρας αδειάζεται στο νέο κορίτσι, ενοχοποιείται η θηλυκότητα και δηλητηριάζεται κάθε σκέψη που αφορά το άλλο φύλο. Όταν οι νέες μητέρες δίνουν χώρο που δεν αντιστοιχεί στους παππούδες και χάνουν το ρόλο τους, νοιώθουν λίγες και αδύναμες να σταθούν στο σπιτικό τους κουτσουρεύοντας τη θηλυκότητά τους.
Η θηλυκότητα δεν καθορίζεται από τη νοικοκυροσύνη.Η γυναίκα που βλέπει το σπίτι της με όρους καθήκοντος, υποχρέωσης, μεταπίπτει σε μια στερημένη καταθλιπτική ύπαρξη που αναζητά μόνο μάρτυρες να αποδείξουν τις θυσίες της. Έχει σπίτι, αλλά όχι σπιτικό. Έχει φαγητό, αλλά όχι μοίρασμα και γέλια πάνω στο τραπέζι. Ένα τοξικό μικροκλίμα που ενοχοποιεί κάθε είδος χαράς.
Η θηλυκότητα δεν μένει μόνο σε μια επιτυχημένη και δυναμική καριέρα. Όταν η γυναίκα ξέρει μόνο να ανταγωνίζεται, πώς θα αγκαλιάσει το σύντροφό της; Όταν πρέπει μόνο να αποδείξει, πώς δεν θα υπονομεύσει τον άντρα της; Όταν φοβάται για τη θέση της, πώς θα τον καμαρώνει στις επιτυχίες του;
Η θηλυκότητα δεν αφορά μόνο σε ένα επιθυμητό ερωτικό κορμί. Ένα επιθυμητό ερωτικό κορμί μπορεί να υποσχεθεί, αλλά όχι να επιθυμήσει και να λαχταρήσει. Δεν μπορεί να προσφέρει το περιττό. Μένει στην αισθητική, αλλά χάνει την ομορφιά. Φοβάται την κοντινότητα, μήπως φανούν ατέλειες.
Η γυναίκα πλάι στον άντρα.
Η θηλυκότητα αφορά στη ματιά,
το βλέμμα, τη στάση ζωής.
Μπορεί να προσφέρει πολλά έχοντας λίγα. Μπορεί να έχει τα «βασικά», χωρίς να βιώνει στέρηση. Μπορεί να εμπεριέχει τον άλλον, χωρίς να χάνει την ταυτότητά της. Ξέρει να αναδεικνύει. Επιτρέπει να εμπλουτίζεται από τη διαφορετικότητα του άλλου και ξέρει να εμπλουτίζει αυτό που βιώνει. Δεν βολεύεται. Μπορεί να μεταβολίσει αυτό που λαμβάνει και αναδείξει αυτό που την περιβάλλει. Αξιοποιεί. Μπορεί να παράξει ομορφιά από το μικρό και καθημερινό.
Εμπιστεύεται χωρίς να χρειάζεται αποδείξεις. Ξέρει να γιορτάζει ακόμη κι όταν «εδώ ο κόσμος καίγεται». Μετατρέπει το καθήκον σε προσφορά που εμπλουτίζει και την ίδια. Ξέρει να στήνει κάθε μέρα γιορτινά τραπέζια. Δεν αντέχει τη στέρηση δεν επιτρέπει τη μιζέρια. Δεν εκβιάζει την αγάπη. Νοιώθει σιγουριά.
Ευχαριστεί χωρίς να βολεύεται. Ζητά συγχώρεση χωρίς να εφησυχάζει. Συγχωρεί χωρίς να ενοχοποιεί. Θυμώνει χωρίς να θολώνει η ματιά της. Κερδίζει όταν δεν υπάρχει χαμένος. Χάνει όταν δικαιώνεται. Γιατί η δικαίωση δημιουργεί θύτες και θύματα. Η δικαίωση ζητά επανάληψη με κάθε κόστος.
Διαθέτει ντροπή και θάρρος ταυτόχρονα. Ταπεινότητα και διεκδίκηση. Σεβασμό και πείσμα.
Επιθυμεί χωρίς να απογοητεύεται. Γοητεύεται χωρίς να εξαπατάται. Γοητεύει χωρίς να παραπλανά.
