Εντολή έβδομη. Μία εκ των πιο γνωστών «Ου». Ευρέως εκ των πιο διαδεδομένων ανά την υφήλιο, ανεξαρτήτως παιδείας και θρησκευμάτων. Ομοίως ευρέως εκ των πιο καταπατηθέντων με τα τσαρούχια. Δέκα εν τω συνόλω. Οι εντολές, όχι τα τσαρούχια. Τα τσαρούχια άπειρα. Τις εντολές πάλι πολλές δεν τις λες.
«Ου μοιχεύσεις». Λιτή και περιεκτική. Κάθετη σαν τη θεωρία της απολυτότητας και στενή σαν γαλλικός κορσές. Και τόσο, μα τόσο, προκλητική – τουλάχιστον έτσι την αντιλαμβάνεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος, εξαιρούνται οι λοβοτομημένοι και οι ανέραστοι.
Εντολή εμπεριέχουσα τρελή καταπίεση. Έρχεται σε κόντρα με ένα από τα πιο αρχέγονα ένστικτα, το γενετήσιο, αυτό της διαιώνισης του είδους. Εύλογο βέβαια το ερώτημα που εγείρεται «εσύ σαν πόσους θες μανδάμ για να διαιωνιστείς;» Εύλογη και η απάντηση «όσους τραβάει η ψυχή μου, μαζί θα τους πάρουμε;» αν και ενίοτε ισχύει και αυτή η περίπτωση…
Ενάντια στο φροϋδικό Εκείνο και κάθε ενστικτώδη ενόρμηση υποκείμενη στην αρχή της ευχαρίστησης, αυτό το «ου μοιχεύσεις» ρε παιδί μου... Ευχαρίστηση μηδέν. Διότι μπορεί να είσαι φύσει θέσει πιστός αλλά άμα στο επιβάλουν κάπου χάνει το γούστο του. Δεν είναι επιλογή σου μετά. Κι έρχεται το μέσα σου κι ανταριάζεται. Χάνει το νόημα της κι η πίστη αν δεν είναι πηγαία κι ελεύθερη. Κρίμα να σε περιμένει η κόλαση για ψύλλου πήδημα. Βέβαια υπάρχει η εναλλακτική της μετανοίας και τσουπ ανοίγει και πάλι η πύλη του Παραδείσου, αλλά τι γίνεται άμα σου άρεσε και δεν το μετανιώνεις ή το μετανιώνεις καθ’ έξιν; Ή αν καθ’ έξιν το ξένο είναι πιο γλυκό; Σωστά; Ε όχι λοιπόν, λάθος. Μοιχεία δεν νοείται μόνο το ξενοπήδημα. Είναι και η πορνεία. Και το σεξ άνευ γάμου. Και οι ακάθαρτες σκέψεις εντός. Γάμου, πάντα.
Οπότε, ου μοιχεύσεις. Έτσι, γενικώς και αορίστως. Γιατί ερμηνείες υπάρχουν πολλές, ουσία όμως μία. Αυτή τη ρημάδα την ουσία, την εξηγεί κάποιος επαρκώς χωρίς να αφήνει κενά και χωρίς να προσβάλει τη νοημοσύνη μας, έστω αυτή τη στοιχειώδη; Γιατί ου μοιχεύσεις; Άμα ένα μεζεδάκι που και που σε κρατάει μακρυά από την ανία και αναταράσσει τα λιμνάζοντα ύδατα, που είναι το κακό; Άμα δεν σου πάει βρε αδερφέ ο γάμος, δεν θα πρέπει δηλαδή να πηδήξεις ποτέ στη ζωή σου για να μην θεωρηθείς μοιχός; Άμα έχεις καρδιά αγκινάρα και αγαπάς και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά; Παράλληλα εννοείται, όχι ταυτόχρονα. Εκεί πάμε σε άλλη κατηγορία εδέσματος, ή μήπως παραμένουμε τελικά στα ίδια;…
Και άντε, να το δεχτούμε αξιωματικά, ου μοιχεύσεις γιατί έτσι είπεν ο Κύριος. Προς δήλωση σεβασμού και πίστης. Προς επίδειξη εγκράτειας και εσωτερικού διαλόγου. Γιατί εγώ αγαπώ μία, μία, μόνο μία επιτέλους και μου φτάνει και μου περισσεύει. Για να διατηρούνται οι κοινωνικές νόρμες και να μην τα κάνουμε όλα ίσωμα. Για να ξέρουμε ποιανού παιδί μεγαλώνουμε. Γιατί μαζί ζοριστήκαμε, μαζί θα γεράσουμε. Για να μπορούμε να κοιτιόμαστε στα μάτια χωρίς να χρειαζόμαστε πτυχίο απ’ την κρατική σχολή θεάτρου. Για να μην πληγωθεί η κορασίδα και να μην σκύβει στις πόρτες ο λεβέντης. Γιατί, εντέλει, ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, μην το ‘χει ο κόσμος τούμπανο και ’μείς κρυφό καμάρι…
Κι άμα ερωτευθείς παράφορα όσο και παράνομα, τι κάνεις; Την καρδιά σου πέτρα; Πολύ απωθημένο μαζεύεται… Και ελλοχεύει ο κίνδυνος να καταπατηθούν κι άλλες εντολές, όπως ας πούμε η δέκατη ή η έκτη. Γιατί; Απίθανο είναι; Πολύ αγαπημένο «ου» του είδους μας και αυτό προς καταπάτηση.
Εντάξει, προφανώς το «αγαπάτε αλλήλους» δεν συμπεριλάμβανε και σεξ. Ούτε πεταλούδες που φτερουγίζουν στο στομάχι σου. Ούτε καν ένα «έλα μωρέ, και τι έγινε, εμείς να είμαστε καλά και δεν πειράζει». Ή μήπως όχι;
Που παίζει τελικά στο χρηματιστήριο των αξιών το ου μοιχεύσεις; Γιατί διαχωρίζει το ανθρώπινο είδος σε μάγκες και πουτάνες; Και γιατί αν κάποιος εμμένει σε σταθερές αξίες, που του επιβάλλονται από το θρησκευτικό του συναίσθημα (γύρευε πως το ανέπτυξε αλλά δεν είναι της παρούσης), να θεωρείται αρτηριοσκληρωτικός και ντεμοντέ; Και πες πως ολίσθησες μία, ολίσθησες δύο, ολίσθησες επτά φορές και επτά έλαβες συγχώρεση ένθεν κι ένθεν… Πόσες φορές δικαιούσαι τελικά να γλιστρήσεις βρε άνθρωπε; Μετά παραδέξου το πώς δεν πας στο βουνό για το κυνήγι, εντάξει;
Κι ο καυγάς για το πάπλωμα καλά κρατεί… Κυριολεκτικώς και μεταφορικώς…
