Ο άνθρωπος που αγαπά βλέπει τα αρνητικά-σκοτεινά κομμάτια του άλλου ανθρώπου σαν ανεξέλικτα δυναμικά και τα παίρνει σαν εργασία για να δουλέψει τα δικά του κομμάτια που του καθρεπτίζει εκείνη τη στιγμή ο άλλος.
Ο άνθρωπος που αγαπά, δεν επικρίνει, δεν αποκαλύπτει τα σκοτεινά κομμάτια του άλλου με σκοπό να του δείξει πόσο προχωρημένος είναι, αλλά τον συμπονά και τον βοηθά να δει τα θέματα του στο βαθμό που και ο άλλος είναι συνειδητός, με αγάπη, καλοσύνη και απόλυτη αποδοχή.
Ο άνθρωπος που αγαπά μοιραία ανεβάζει την ενέργεια των άλλων ανθρώπων, μόνο και μόνο με την στάση του και την ενέργεια του και τους αφήνει σε καλύτερη ψυχική κατάσταση από πριν.
Ο άνθρωπος που αγαπά δεν ζητά εξηγήσεις και επιβεβαιώσεις αγάπης, αλλά μέριμνα του είναι να δίνει και να προσφέρει και αυτόματα γεμίζει και ο ίδιος και αγαλλιάζει.
Ο άνθρωπος που αγαπά δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε θετικούς και αρνητικούς, όλοι είναι άνθρωποι και αναγνωρίζει τις πληγές των αρνητικών ανθρώπων, δείχνοντας τους συμπόνοια.
Τα ενεργειακά “βαμπίρ” δεν είναι τίποτα άλλο από πληγωμένους και πολύ φοβισμένους άνθρωπούς. Όμως όταν είναι ασυνείδητοι με όλο αυτό μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι γιατί δεν μπορούν να νιώσουν τίποτα από αγάπη και ο τρόπος που έχουν βρει ασυνείδητα να κλέβουν ενέργεια είναι το μόνο που ξέρουν.
Αν είναι κοντινοί μας άνθρωποι πραγματικά χρειάζεται να τους βάλουμε όρια, να εκφράσουμε τον εαυτό μας και να τους κόβουμε με αγάπη κάθε φορά που προσπαθούν να μας ρουφήξουν ενέργεια. Δείχνοντας τους από την μια ενδιαφέρον και από την άλλη ότι δεν υποκύπτουμε στο παιχνίδι τους, τους δίνουμε το μήνυμα ότι κάπως αλλιώς χρειάζεται να συμπεριφέρονται. Ενδόμυχα αισθάνονται την αγάπη μας, αλλά η συνήθεια τους να κλέβουν ενέργεια δεν τους επιτρέπει να δράσουν διαφορετικά. Με την σταθερή μας στάση τους δείχνουμε ότι είμαστε διαθέσιμοι και κοντά τους όταν δεν μπαίνουν σε τέτοιου είδους παιχνίδια.
Θέλει υπομονή και επιμονή το όλο εγχείρημα και φυσικά είναι ένα τεράστιο μάθημα και για εμάς να υπερασπιζόμαστε την ενέργεια μας και να την διαχειριζόμαστε χωρίς να παρασυρόμαστε και να την αφήνουμε να χάνεται.
Και οι δύο έχουμε να μάθουμε και ο ένας προσφέρει στον άλλον με το τρόπο του.
Οπότε ας μην κρίνουμε τους ανθρώπους που λειτουργούν σαν “βαμπίρ”, ας το δούμε σαν μάθημα να κρατάμε την ενέργεια μας και να υπάρχουμε παντός καιρού και εξωτερικής ενέργειας.
Βέβαια έχουμε την επιλογή να τους αποφύγουμε ή να μην τους κάνουμε παρέα, ότι και να επιλέξουμε έχει να κάνει με εμάς και την κατάσταση μας και είναι εντάξει. Αν όμως θέλουμε να κάνουμε κάτι ή μπορούμε να δούμε κάτι χρήσιμο σε όλο αυτό, μπορούμε να το δούμε σαν μάθημα και να θελήσουμε να εκπαιδευτούμε στο να κρατάμε την ενέργεια μας.
Η Αλίκη Μπέιλη σε κάποιο από τα βιβλία σε ελεύθερη ερμηνεία λέει: “Αν μια αρνητική ενέργεια που έχει προορισμό εμένα δεν βρει το στόχο της γιατί εγώ έχω προστατευτεί να μην την δεχτώ, θα βρει άλλο αποδέκτη και θα είμαι εξίσου συνένοχη για την βλάβη του άλλου ανθρώπου.”
Εγώ αυτό το ερμηνεύω ότι χρειάζεται να φτάσουμε σε ένα επίπεδο να μετουσιώνουμε τις αρνητικές ενέργειες που δεχόμαστε από το περιβάλλον μας τουλάχιστον σε ουδέτερες, έτσι ώστε να μην είναι ικανές να προκαλέσουν οποιαδήποτε βλάβη στον οποιοδήποτε. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε μάθει να χειριζόμαστε το νόμο της αβλάβειας στη πράξη. Μπορεί να φαίνεται πολύ μακρινό αυτό, αλλά χρειάζεται να το έχουμε κατά νου, γιατί πραγματικά η εποχή μας δίνει όλα τα εργαλεία για μια τέτοια επίτευξη.
