Eίναι πραγματικά τόσο απλό. Ολοι θέλουμε να φτάσουμε κάπου να υλοποιήσουμε κάτι. Είναι όλα μέρους του παιχνιδιού που θέλουμε να υλοποιήσουμε. Το παιχνίδι είναι καταπληκτικό αλλά είναι απλά ένα παιχνίδι. Ακόμα και αν κερδίσεις. Το θέμα δεν είναι να κερδίσεις – η νίκη δίνει ένα τέλος στο παιχνίδι και αυτό είναι ένα παιχνίδι που δεν τελειώνει.
Υπάρχει κάτι βαθύτερο από αυτό το παιχνίδι. Ας το ονομάσουμε O «Παρατηρητής του Παιχνιδιού». Ο παρατηρητής γνωρίζει και βλέπει όλη την ουσία του παιχνιδιού.
Ο παρατηρητής δεν έχει ούτε φόβο ούτε ενοχές. Ο παρατηρητής δεν έχει προτιμήσεις. Ο παρατηρητής απλά παρακολουθεί το παιχνίδι. Και υπάρχει ο περιορισμένος εαυτός σου που παίζει το παιχνίδι και υπάρχει και ο απεριόριστος εαυτός σου που παρακολουθεί το παιχνίδι.
Ο παίχτης δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος. Ο παίχτης πάντα θέλει περισσότερα. O παρατηρητής δεν χρειάζεται περισσότερα.
O παίχτης πιστεύει στους στόχους. O παρατηρητής είναι απεριόριστος. Το πραγματικά πνευματικό ον μόνο παρακολουθεί. O παίχτης πάντα θέλει περισσότερα. Ο παρατηρητής ποτέ δεν χρειάζεται τίποτα. Ο παίχτης πιστεύει στους στόχους.
Ο παρατηρητής είναι απεριόριστος. Δεν χρειάζεται να απαλλαγείς από τον παίχτη. Χωρίς τον παίχτη δεν υπάρχει παιχνίδι και δεν θα υπήρχε ο παρατηρητής. Αυτός που δεν έχει «ενθυμηθεί » μόνο παίζει. Ο αφυπνισμένος παίζει άφοβα και παρακολουθεί.
Οταν θυμηθείς ότι είσαι ο παρατηρητής. Το παιχνίδι φωτίζεται. Δεν χρειάζεται να κερδίσεις και δεν φοβάσαι να χάσεις. Μπορείς να κάνεις, να είσαι, να έχεις ό,τι ονειρευτείς.
Ναnice Ellis – sevastivola.blogspot.gr
