Τα αρνητικά συναισθήματα που τυχόν τρέφουμε μέσα μας, όχι μόνο μας απορροφούν τεράστια αποθέματα Ενέργειας, την οποία χρειαζόμαστε τόσο για να Δημιουργήσουμε, όσο και για “βγάλουμε” την κάθε μέρα, αλλά χαλάνε και την ποιότητα της Ενέργειας που μας απομένει.
Θυμός, Φόβος, Εκδικητικότητα, Ζηλοφθονία, Χαιρεκακία, Επιβουλή, Διαβολή, Μίσος, Εχθρότητα και όλα τα παρεμφερή, προκαλούν μια κατάσταση πανικού στον άνθρωπο, οδηγούν σε αψυχολόγητες δράσεις και καταστρέφουν ένα πολύ σημαντικό όπλο, τόσο του αγωνιστή, όσο και του απλού ανθρώπου:
Την Ηρεμία…
Το χάσιμο της Ηρεμίας επιδρά αρνητικά κάνοντας ζημιά όχι μόνο σε ένα επίπεδο, αλλά και στα τρία της ανθρώπινης υπόστασης.
Ψυχικά προκαλεί άσχημη ψυχολογική διάθεση που οδηγεί στην Δυστυχία.
Πνευματικά προκαλεί διασάλευση του Νου, με κίνδυνο ο άνθρωπος να οδηγηθεί σε μοιραίες και άσχημες πράξεις.
Σωματικά καταστρέφονται ζωτικά όργανα με προεξέχοντα το στομάχι (“μου δέθηκε το στομάχι κόμπος”) και το ήπαρ (“μου έπρηξες τα συκώτια”).
Η εκπαίδευση είναι αυτή που τελειοποιεί τον αγωνιστή στο να μάχεται χωρίς να ανεβάζει καν τον αριθμό των σφυγμών του. Στους αγώνες Πολεμικών Τεχνών, μια βασική τεχνική για να κερδίσεις τον αγώνα, είναι να σπάσεις την ηρεμία (τον “τσαμπουκά” όπως λέμε στην πιάτσα) του αντιπάλου σου, προκαλώντας ένα από τα παραπάνω συναισθήματα.
Αυτός που σου προκαλεί το ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ Συναίσθημα, αυτός και σε ελέγχει…
Χαλαρώνουμε λοιπόν, σκάμε χαμόγελο και τελώντας εν ηρεμία έχουμε πλήρη Συνείδηση και Συναίσθηση του Εαυτού μας, διατηρώντας έτσι την Ετοιμότητα του Αγωνιστή…
