Αιώνες τώρα οι κοινωνίες αναπτύσσονται, εξελίσσονται έχοντας ακόμα την πεποίθηση ότι η Αγάπη πονάει. Ταινίες, βιβλία, τραγούδια, ιστορίες ολόκληρες μέσα στο χρόνο που μιλούν για μια αγάπη που πονάει.
Αλήθεια πονάει η αγάπη;
Η αγάπη δεν πονάει ποτέ κανέναν. Κι αν νιώθετε ότι έχετε πονέσει απ' την αγάπη, αυτό που νιώθει ότι πονάει μέσα σας είναι κάτι άλλο κ όχι η ιδιότητα της αγάπης.
Αυτό που αποκαλούμε αγάπη μπορεί να κρύβει πολλά πράγματα μέσα μας, που δεν έχουν όμως σχέση με την αγάπη. Κι αν θέλουμε να καταλάβουμε τι είναι η αγάπη, θα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ανθρώπινος νους είναι έξυπνος, πανούργος, ξέρει να βάζει όμορφες ταμπέλες σε άσχημα πράγματα, προσπαθεί να καλύψει τις πληγές με λουλούδια.
Η αγάπη όπως την χρησιμοποιούμαι οι άνθρωποι δεν είναι αγάπη... είναι λαγνεία, επιθυμία, πόθος και είναι επόμενο ότι θα προκαλέσουν πόνο, επειδή όταν επιθυμείς κάποιον σαν αντικείμενο, τον προσβάλλεις. Πόσο λοιπόν μπορείς να προσποιείσαι ότι αυτό είναι αγάπη; Κανένας δεν είναι αγαθό, κανένας δεν είναι μέσον για έναν σκοπό.
Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην αγάπη και στην λαγνεία. Η λαγνεία χρησιμοποιεί τον άλλον για να ικανοποιήσει κάποιες απ' τις επιθυμίες μας. Κι όταν τελειώσουμε μαζί του μπορούμε απλά να προχωρήσουμε. Η αγάπη όμως είναι ακριβώς το αντίθετο: Το να σέβεσαι τον άλλον είναι ο ίδιος ο σκοπός. Όταν αγαπάμε κάποιον, είναι από μόνος του ένας σκοπός, τότε δεν υπάρχει το αίσθημα του πόνου, εμπλουτιζόμαστε μέσα από αυτό. Η αγάπη κάνει τους πάντες πλούσιους.
Επίσης η αγάπη μπορεί να είναι αληθινή μόνο όταν πίσω της δεν κρύβεται ο εγωισμός, διαφορετικά η αγάπη γίνεται απλά ένα εγωιστικό παιχνίδι. Ένας διακριτικός τρόπος κυριαρχίας. Και πρέπει να έχεις επίγνωση, επειδή αυτή η επιθυμία κυριαρχίας είναι πολύ βαθιά ριζωμένη. 'Έτσι λοιπόν χρειάζεται να προσέχουμε αυτά τα κόλπα του εγωισμού γιατί θα πληγωθούμε... επειδή είναι αναπόφευκτο το άτομο που προσπαθούμε να κάνουμε κτήμα μας να επαναστατήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να μας σαμποτάρει τα σχέδια, τις στρατηγικές μας γιατί κανένας δεν αγαπά τίποτε περισσότερο απ'την ελευθερία. Η ελευθερία είναι η υψηλότερη αξία, που φυσικά εκπορεύεται μέσα από την αληθινή αγάπη.
Η αγάπη στην πιο αγνή της μορφή είναι η χαρά, η ελευθερία της ύπαρξης που μοιράζονται δύο άτομα. Δεν ζητά τίποτε ως αντάλλαγμα, δεν περιμένει ποτέ, επομένως πως μπορούμε να νιώσουμε πόνο;
'Οταν δεν περιμένουμε κάτι, δεν υπάρχει τίποτα να μας πληγώσει. Τότε ότι κι αν έρθει, είναι καλό και αν δεν έρθει τίποτα πάλι καλό είναι. Η χαρά βρίσκεται στο "δίνω" και όχι στο "παίρνω".
Η αγάπη είναι πνευματικό φαινόμενο, η λαγνεία σωματικό. Ο εγωισμός είναι ψυχολογικό φαινόμενο, η αγάπη πνευματικό.
Θα πρέπει να μάθουμε το αλφάβητο της αγάπης, διαφορετικά θα πληγωνόμαστε ξανά και ξανά, γιατί πάντα το εγώ θα βγαίνει μπροστά και θα ζητάει τα ρέστα.
Στο εγώ αρέσει το παιχνίδι του εξαρτημένου. Κι εκείνος που παίζει αυτό το παιχνίδι, θα πάρει εκδίκηση. Και σύντομα θα θελήσει με κάποιον τρόπο να είναι και ο άλλος εξαρτημένος από εκείνον. Αν για παράδειγμα η γυναίκα είναι εξαρτημένη από τον άνδρα για τα χρήματα, τότε θα προσπαθήσει να κάνει τον άνδρα εξαρτημένο από εκείνη για άλλα πράγματα. Είναι αμοιβαία συμφωνία έστω και μη συνειδητή. Σακατεύονται και οι δύο, παραλύουν ακόμα και στην ιδέα ότι ο|η σύντροφος μπορεί να είναι ευτυχισμένος|η χωρίς εκείνον|η. Και φυσικά το εγώ φωνάζει: Πως μπορεί να είναι ευτυχισμένος|η χωρίς εμένα; Πρέπει να εξαρτάται από μένα.
Και νομίζουμε ότι αυτό είναι αγάπη;
Ο φόβος δεν είναι ποτέ αγάπη και η αγάπη δεν φοβάται ποτέ!
Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα για την αγάπη. Γιατί να φοβάται η αγάπη; Η αγάπη δίνει μόνο. Δεν είναι εμπορική συναλλαγή με κέρδος ή ζημία|απώλεια. Η αγάπη χαίρεται να δίνει, όπως ακριβώς τα λουλούδια χαίρονται όταν απελευθερώνουν το άρωμα τους.
Γιατί λοιπόν φοβάσαι;
Να θυμάσαι: Ο φόβος και η αγάπη δεν συνυπάρχουν ποτέ. Ο φόβος είναι ακριβώς το αντίθετο της αγάπης.
Συνήθως πιστεύουμε πως το μίσος είναι το αντίθετο της, αλλά αυτό είναι λάθος. Το άτομο που μισεί απλά δείχνει ότι κάπου βαθιά εξακολουθεί να αγαπά.
Η αγάπη είναι εξωστρεφής, αναζητά άφοβα τον άλλον, έχει απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα γίνει δεκτή και πάντοτε γίνεται. Ο φόβος όμως ζαρώνει μέσα σου, σε κλείνει, κλείνει πόρτες και παράθυρα για να μην μπορεί να μπει ο ήλιος, η χαρά... ο φόβος είναι τάφος ενώ η αγάπη είναι ζωή.
Να φοβάσαι λοιπόν τον εγωισμό σου, την απληστία σου, την κτητικότητα σου, την ζήλια σου αλλά δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι την αγάπη. Η αγάπη είναι φως, είναι ευλογία, θεραπεία... όταν υπάρχει αγάπη, ο φόβος δεν μπορεί να συνυπάρξει.
Η αγάπη μπορεί να κάνει τη ζωή μας μια μεγάλη γιορτή, χωρίς πόνο... αλλά μόνο η ΑΓΑΠΗ!
Osho
Ειρήνη Χρυσούλη
