Φιλιππησίους 3:7-8
Πως αποτιμάς το χρόνο που πέρασε; Αυτή είναι πράγματι μια από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις που μπορεί κανείς να κάνει σε άνθρωπο. Να του πει, κοίτα πίσω σου, και αποτίμησε, εκτίμησε τι αφήνεις, πως έζησες. Πως χρησιμοποίησες αυτό το χρόνο. Είναι μια δύσκολη ερώτηση, αλλά και απόλυτα αναγκαία. Και για να την απαντήσει σωστά κανείς στον εαυτό του, πρέπει να είναι «εξαντλητικά» τίμιος και ειλικρινής με τον εαυτό του. Πρέπει να σκεφτεί με ποια κριτήρια έζησε, αν τα κριτήρια ήταν σωστά (δηλαδή, με βάση ποιες αρχές έβαλε τα κριτήρια), και μετά να αποτιμήσει αν η ζωή του ήταν σύμφωνη με τα κριτήρια αυτά.
Το δύσκολο βέβαια πάντοτε είναι αν έχει κάτι πάει στραβά, να το δει κάποιος. Βέβαια είναι πιο δύσκολο να το παραδεχτεί στον εαυτό του. Και ακόμη πιο δύσκολο να το παραδεχτεί μπροστά σε κάποιους άλλους. Όταν κάποιος φτάσει στο σημείο αυτό, και έχει τη γενναιότητα να παραδεχτεί πως «έκανα λάθος», αυτόν τον άνθρωπο ενδόμυχα τον θαυμάζουμε. Κι αν πάει πιο πέρα και πει, όχι απλά ότι δεν έζησα σύμφωνα με τα κριτήρια σωστά, αλλά, είχα λάθος κριτήρια, ε, αυτός ο άνθρωπος είναι πραγματικά γενναίος.
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλου τύπου γενναίοι, που λένε «εγώ δεν μετανιώνω για τίποτα». Αυτό τον τύπο ανθρώπου είναι να τον φοβάται κάποιος. Γιατί ξέρουμε πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην κάνει λάθη. Μπορεί να μην θέλει κάποιος να το παραδεχτεί, αλλά λάθη κάνουμε όλοι, και αμαρτίες κάνουμε όλοι, γιατί έχουμε ελλείψεις, και είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί.
Ένας άνθρωπος που έκατσε και μέτρησε τη ζωή του και βρήκε όχι απλά πως έζησε λάθος, αλλά έζησε με λάθος κριτήρια, ήταν ο Παύλος. Σε κάποια φάση της ζωής του, αφού είχε συναντήσει το Χριστό στο δρόμο για τη Δαμασκό, έκανε το δικό του ισολογισμό, και διαπίστωσε πως με βάση τα καινούργια δεδομένα, όλη η προηγούμενη ζωή του ήταν λάθος. Ήταν χτισμένη με λάθος τρόπο, με λάθος αρχές. Υπάρχει μεγαλείο στο να μπορεί κάποιος να πει: "εκείνα που ήσαν σε μένα κέρδη, αυτά τα θεώρησα ζημια", Φιλιππησίους 3:7.
Και βέβαια το είπε αυτό, όπως είπαμε, αφού στην εικόνα της ζωής του είχε μπει ο αναστημένος Χριστός: όμως, εκείνα που ήσαν σε μένα κέρδη, αυτά τα θεώρησα ζημία …για τον Χριστό. Και προχώρησε ακόμη παραπέρα σε μια ακόμη πιο απίστευτη δήλωση. Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, Φιλιππησίους 3:7-8α.
Ποιες ήταν αρχές με βάση τις οποίες είχε ζήσει αυτός ο άνθρωπος;
Στα εδάφια 5-6 περιγράφει ποια ήταν όλα τα προσόντα, τα πλεονεκτήματα αν θέλετε, οι λόγοι που τον έκαναν να είναι καλύτερος σε σύγκριση με αυτούς. Είναι ένας κατάλογος με 7 πράγματα: "μου έχει γίνει περιτομή την όγδοη ημέρα, είμαι από το γένος Ισραήλ, από τη φυλή Βενιαμίν, Εβραίος από Εβραίους, Φαρισαίος σύμφωνα με τον νόμο, διώκτης τής εκκλησίας με ζήλο, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη που φανερώνεται διαμέσου τού νόμου υπήρξα άμεμπτος", Φιλιππησίους 3:5-6.
Πρώτα, απ’ όλα λέει, περιτμήθηκα και εγώ την ογδόη ημέρα. Καταλαβαίνουμε νομίζω γιατί ξεκινάει με αυτό. Για να εξηγήσει πως το σημάδι αυτό που τον κάνει μέλος των Ιουδαίων, το έχει. Είναι λοιπόν συνεπής στη διαθήκη του Αβραάμ. Είναι παιδί του Αβραάμ. Ξεκίνησα, λοιπόν και εγώ σαν Ιουδαίος, γεννημένος σε Ιουδαϊκό σπίτι. Και οι γονείς μου με αφιέρωσαν στο Θεό με τον τρόπο αυτό. Πριν ακόμη εσείς στους Φιλίππους ακούσετε και μάθετε και ξέρετε κάτι για τον Χριστό, και το ευαγγέλιο.
Το δεύτερο ήταν «εκ γένους Ισραήλ.» Και αυτό είναι σημαντικό. Γιατί ο λόγος για όλη την φασαρία με την περιτομή ήταν να κάνουν όσους δεν ήταν Ιουδαίοι και πίστευαν στον Χριστό, να γίνουν πρώτα Ιουδαίοι, για να είναι ολοκληρωμένοι χριστιανοί. Είμαι λοιπόν περιτμημένος, είμαι και Ισραηλίτης.
Τρίτον, είμαι από τη φυλή Βενιαμίν. Είχε κάθε λόγο να είναι περήφανος για την συγκεκριμένη φυλή της καταγωγής του. Ο Μωυσής στο Δευτερονόμιο 33:12 είχε καλά πράγματα να πει για την φυλή του. Για τον Βενιαμίν είπε: "Ο αγαπημένος τού Κυρίου θα κατοικεί κοντά του σε ασφάλεια· ο Κύριος θα τον περισκεπάζει όλες τις ημέρες και θα αναπαύεται ανάμεσα στους ώμους του".
Τι όμορφες ευλογίες είχε ο Θεός για την φυλή αυτή, είναι η φυλή η αγαπημένη του Κυρίου, την σκεπάζει και μάλιστα είναι τόσο κοντά ο Θεός σε αυτή τη φυλή, που αναπαύεται στους ώμους τους. Μεταφορική εικόνα για να δείξει πως ο Θεός τους ευλογεί και λατρεύεται από την φυλή. Από τον Βενιαμίν ήταν ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Σαούλ. Η φυλή Βενιαμίν ακόμη ακολούθησε την φυλή Ιούδα και δεν ξεστράτισαν όπως το Βόρειο βασίλειο. Είναι περήφανος λοιπόν για την φυλή του.
Προσέξτε, όλα αυτά, και τα τρία: η περιτομή, η γενιά του Ισραήλ, η φυλή Βενιαμίν είναι προσόντα από κληρονομιά. Και έτσι φτάνει στο τέταρτο που είναι η περίληψη των προηγούμενων. Είμαι, λοιπόν, Εβραίος από τους Εβραίους, Εβραίος γέννημα θρέμμα, γνήσιος. Χρησιμοποιεί τη λέξη Εβραίος αντί Ιουδαίος, γιατί αυτός ήταν ο τρόπος που αποκαλούσαν τους εαυτούς τους οι Ιουδαίοι της διασποράς. Όσοι δεν έμεναν στην Παλαιστίνη.
Τα επόμενα τρία προσόντα που παραθέτει ήταν δικές του επιτυχίες. Ήταν πράγματα που τα κατάφερε ο ίδιος με την θέληση και την προσπάθειά του. Πρώτα έρχεται ο νόμος. Αναφορικά με τον νόμο, λέει, ήμουν Φαρισαίος. Και αλλού θα πει πως δεν ήταν απλά Φαρισαίος, ήταν από τους καλύτερους Φαρισαίους. Γράφει για τον εαυτό σου στην Γαλάτες 1:14, "πρόκοβα στον Ιουδαϊσμό περισσότερο από πολλούς συνομηλίκους στο γένος μου, καθώς ήμουν περισσότερο ζηλωτής στις πατρικές μου παραδόσεις". Και προσέξτε, να είσαι Φαρισαίος και να μπορείς να πεις πως πρόκοβες περισσότερο από τους άλλους δεν ήταν εύκολο.
Ήταν καλός λόγος να είναι κάποιος περήφανος για τον εαυτό του. Μπορεί να ήταν υποκριτές σε πάρα πολλά πράγματα, έδιναν σημασία στο εξωτερικό και άφηναν τον εσωτερικό άνθρωπο. Αλλά στο να τηρήσουν τόσες εντολές με τόση ακρίβεια κανένας δεν τους έφτανε. Θυμάστε στην παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου; Ο Φαρισαίος έλεγε, νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, και αποδεκατίζω όλα όσα έχω. Ακόμη και το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο. Ήταν περήφανος, αλλά δεν έλεγε ψέματα. Το έκανε.
Στη συνέχεια, αναφορικά με το ζήλο, ήμουνα διώκτης της εκκλησίας. Ίσως εμάς μας ακούγεται περίεργο, πως αυτό είναι λόγος περηφάνιας. Σημαίνει όμως δύο πράγματα. Πρώτον, δεν ήταν όποιος και όποιος. Έκανε το παν ώστε στη θρησκεία του να είναι ο καλύτερος.
Και το τελευταίο είναι, «σε ότι αφορά την τήρηση του νόμου, ήμουν άμεμπτος.» Και αυτό είναι η κορύφωση. Τι εννοεί όμως εδώ; Εννοεί πως τήρησε το νόμο χωρίς να αμαρτήσει ποτέ; Αυτό δεν γίνεται!! Όλοι είμαστε υπό κατάρα γιατί όλοι είμαστε υπόλογοι στο νόμο. Κανένας δεν μπόρεσε ποτέ να τον τηρήσει ούτε και θα μπορέσει. Τότε τι τον θέλουμε τον νόμο; Την απάντηση την παίρνουμε στην Ρωμαίους 3:19-20, "επειδή διά τού νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας".
Με τον νόμο καταλαβαίνουμε πόσο άγιος και δίκαιος είναι ο Θεός, και πόσο μακριά είμαστε εμείς από την δική Του αγιότητα. Και επειδή κανένας ποτέ δεν τον τήρησε, αλλά ο Θεός είναι άγιος, έπρεπε ο Χριστός να πεθάνει στη θέση μας. Γιατί ο μισθός για την αμαρτία, την κάθε αμαρτία, μικρή ή μεγάλη, είναι θάνατος.
Αφού κανένας δεν μπορεί ποτέ να κάνει όλα όσα ο Θεός θέλει, τι λέει εδώ ο Παύλος; Πως λέει ότι ήταν άμεμπτος; Αυτό που εννοεί, είναι το γράμμα του νόμου. Ότι μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Όλοι οι κανόνες που είχαν για την τήρηση του Σαββάτου, για το φαγητό, για τις τελετές. Σε όλα αυτά ήταν τέλειος.
Και αυτό μπορεί να το πει και καθένας χριστιανός σήμερα. Μπορεί να πει, πως ναι, σε ότι ζητάει η θρησκεία, είμαι σωστός. Πηγαίνω εκκλησία. Δίνω χρήματα, βοηθάω, δεν κλέβω, δεν βρίζω, είμαι οικογενειάρχης, πιστός στη γυναίκα μου στα παιδιά μου. Σε αυτά είναι δυνατόν κάποιος να είναι άμωμος.
Και φτάνουμε στην επόμενη λέξη: «Όμως»: μου έχει γίνει περιτομή την όγδοη ημέρα, είμαι από το γένος Ισραήλ, από τη φυλή Βενιαμίν, Εβραίος από Εβραίους, Φαρισαίος σύμφωνα με τον νόμο, διώκτης της εκκλησίας με ζήλο, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη που φανερώνεται διαμέσου τού νόμου υπήρξα άμεμπτος όμως…
Η στιγμή της αναθεώρησης είναι πολύ δύσκολη. Η ζωή του ήταν όλα τα προηγούμενα εδάφια. Ξέρετε πόσο δύσκολο ήταν να δει την «αλήθεια»; Για να δούμε τον Νικόδημο. Θυμάστε την συζήτηση που είχε με τον Χριστό. "Ραββί, ξέρουμε ότι ήρθες Δάσκαλος από τον Θεό· επειδή, κανένας δεν μπορεί να κάνει αυτά τα σημεία που εσύ κάνεις, αν ο Θεός δεν είναι μαζί του". Αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε: "Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, αν κάποιος δεν γεννηθεί από ψηλά, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού". Ο Νικόδημος λέει σ' αυτόν: "Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να γεννηθεί ενώ είναι γέροντας; Μήπως μπορεί να μπει μια δεύτερη φορά στην κοιλιά τής μητέρας του και να γεννηθεί"; Ιωάννης 3:2-4. Τι λέτε μπερδεύτηκε ο Νικόδημος και νόμιζε πως όταν ο Χριστός ζητούσε να γεννηθεί κάποιος από ψηλά, κυριολεκτούσε πως πρέπει να ξαναμπεί στην κοιλιά της μητέρας του; Δε νομίζω. Φαίνεται πως ο Νικόδημος ήταν τουλάχιστον νοήμων άνθρωπος.
Είναι δύσκολο να παραδεχτώ πως έκανα κάποια πράγματα λάθος. Όσο περισσότερο έχεις επενδύσει σε κάτι, τόσο πιο δύσκολα το αφήνεις. Παράδειγμα: Ο Νικόδημος. Τι μου ζητάς: Να μπω ξανά στην κοιλιά της μητέρας μου και να ξεκινήσω από την αρχή; Γίνεται αυτό; Να ξεγράψω την προηγούμενη ζωή μου; Όλα αυτά που έκανα δηλαδή, δεν με ωφελούν σε τίποτα;
Αυτό λέει ο Χριστός, αν δεν γεννηθεί ο άνθρωπος από ψηλά, δεν ωφελούν σε τίποτα. Αντίθετα, ενώ μπορεί να είναι καλά πράγματα, γίνονται ζημιές γιατί δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως μπροστά στο Θεό ο άνθρωπος είναι τακτοποιημένος. Αυτή είναι η απάτη της θρησκείας. Σε ξεγελάει. Σε κάνει να νομίζεις πως είσαι τακτοποιημένος με το Θεό, ενώ δεν είσαι. Κι όσο περισσότερο κάποιος είναι κοντά με τη θρησκεία, συχνά τόσο πιο δύσκολα μετανοεί.
Ενώ η Σαμαρείτιδα στο επόμενο κεφάλαιο. Δεν είχε πρόβλημα να παραδεχτεί πως διψάει, πως θέλει το νερό του Χριστού. Ούτε είχε πρόβλημα αυτή η ανήθικη γυναίκα να πάει να πει στο χωριό, «αυτός μου είπε τη ζωή μου». Ο Νικόδημος είχε πολλά να χάσει. Το όνομά Του, την αξιοπρέπειά του, τη φήμη του, την οικογένειά του.
Να γιατί ο Χριστός είπε στους Φαρισαίους που τον ρωτούσαν, πως οι τελώνες και οι πόρνες θα μπουν πριν από αυτούς στον ουρανό. Γιατί είναι έτοιμοι να παραδεχτούν πως έκαναν λάθος, πως έχουν αμαρτίες, πως έχουν ζήσει με λάθος αρχές. Η πρώτη λέξη λοιπόν, που οδηγεί στην μετάνοια, στην αλλαγή είναι η λέξη «όμως». Και συνεχίζει:
Εκείνα που ήταν κέρδη κατάλαβα πως ήταν ζημιά. Αυτό πάλι πως το αλλάζεις; Πως ζεις αφού το καταλάβεις αυτό; Ο Ζακχαίος είναι ένα καλό παράδειγμα. Τα κέρδη του, τα πλούτη του, τα αποχωρίστηκε. Συνειδητοποίησε πως αυτό ήταν το πρόβλημά του. Και ο Ζακχαίος, αφού σηκώθηκε όρθιος, είπε στον Κύριο: Δες, τα μισά από τα υπάρχοντά μου, Κύριε, τα δίνω στους φτωχούς· κι αν συκοφάντησα κάποιον σε κάτι, αποδίδω τετραπλάσια, Λουκάς 19:8. Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν αλλάζει. Και τα μισά του λεφτά τα δίνει στους φτωχούς. Αυτός που έκλεβε έγινε γενναιόδωρος. Αυτός που ήθελε να παίρνει, τώρα ήθελε να δίνει.
Σύμφωνα με τους Αριθμούς 5:7, τότε θα εξομολογηθεί την αμαρτία του που έπραξε, και θα αποδώσει το αδίκημά του, μαζί με το κεφάλαιό του, και σ' αυτό θα προσθέσει το ένα πέμπτον απ' αυτό, και θα το δώσει σε όποιον αδίκησε. Έδινες πίσω την ζημιά που έκανες, συν το ένα πέμπτο επιπλέον. Κόστιζε η αδικία 100 ευρώ; Έπρεπε να επιστρέψεις 120. Ο Ζακχαίος όμως επιστρέφει 400.
Ο Ζακχαίος κατάλαβε πως ο πλούτος του, που τον νόμιζε κέρδος, αυτός ήταν η ζημιά του. Άλλαξε. Η μετάνοιά του ήταν πραγματική.
Συνεχίζει ο απόστολος Παύλος και γράφει:
Τα πάντα είναι ζημιά μπροστά στο έξοχο της γνώσης του Ιησού Χριστού. Εσείς και εγώ, προκειμένου να γνωρίσουμε, να έχουμε, να κερδίσουμε το Χριστό, χρειάζεται να πετάξουμε κάποια πράγματα. Ποια είναι αυτά στη ζωή σου που σε κάνουν να είσαι περήφανος για το ποιος είσαι, στην πραγματικότητα όμως σε εμποδίζουν να ταπεινωθείς; Μου κάνει εντύπωση, πως αυτά που ο Παύλος κατάλαβε πως τον ζημιώνουν ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Το ένα ήταν η κοινωνική θέση, το στάτους, η κληρονομιά, τα πρώτα τρία Το άλλο ήταν η θρησκεία, η δεύτερη τριάδα. Και τα δύο αυτά συνδυασμένα. (1) Η κοινωνική θέση και (2) τα προσωπικά επιτεύγματα. Στου Παύλου την περίπτωση και τα δύο αφορούσαν τη θρησκεία.
Είναι τα ίδια πράγματα που και σήμερα εμποδίζουν τον άνθρωπο να ταπεινωθεί και να καταλάβει πως ο Χριστός μετράει και τίποτα άλλο. Εγώ; Εγώ γεννήθηκα μέσα στην εκκλησία. Ο παππούς μου ήταν πρεσβύτερος. Η οικογένειά μου πάντα πρώτη στην εκκλησία. Στάτους εκκλησιαστικό και κοινωνικό. Που όμως σε κάνει να πιστεύεις πως δεν έχεις ανάγκη να συγχωρεθείς όπως ένας κλέφτης, ή μια πόρνη ή όπως ένας εγκληματίας. Γιατί δεν είσαι σαν και αυτούς. Εσύ ξέρεις τα εδάφια. Πήγαινες στο Κυριακό σχολείο.
Και όσον αφορά τη θρησκεία, ο άνθρωπος λέει, είμαι καλός. Ότι λέει θρησκεία το κάνω. Μάλιστα προσπαθώ να γίνω καλύτερος, γιατί αναγνωρίζω πως πάντα δεν τα καταφέρνω. Πάω στην εκκλησία όχι μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα, πάω κάθε Κυριακή. Φέρνω και την οικογένεια.
Όλα αυτά λέει ο Λόγος του Θεού είναι ζημιά. Είναι σκουπίδια. Ενώ είναι καλά πράγματα, εντούτοις σε εμποδίζουν να δεις την πραγματική σου κατάσταση. Την αμαρτία σου, την περηφάνια σου, τον εγωισμό σου. Το πόση ανάγκη έχεις να ταπεινωθείς γιατί νομίζεις πως είσαι κοντά στον Θεό, αλλά είσαι μακριά. Το πόση ανάγκη έχεις να ζητήσεις συγνώμη, γιατί έχεις στη ζωή σου τη εξωτερική μορφή της ευσέβειας, ποτέ όμως δεν έκλαψες, και δεν λυπήθηκες για την αμαρτία σου.
Γιατί όλα αυτά ανεβάζουν στα μάτια σου, τον εαυτό σου, και σε εμποδίζουν να δεις τι υπάρχει από πίσω. Μας κάνουν να φαινόμαστε καλοί, μια καλοσύνη όμως που για τον Θεό δεν είναι αρκετή.
Θα ήθελα να σκεφτούμε, ο καθένας μας για τον εαυτό του. Μην ελπίζεις πως λόγω κληρονομιάς είσαι χριστιανός. Ούτε επειδή έρχεσαι στην εκκλησία και συμμετέχεις στις τελετές. Ο Χριστός είναι αυτός που κάνει την διαφορά. Αν από τον Χριστό ποτέ δεν ζήτησες συγχώρεση, δεν υπάρχει ουσία στον Χριστιανισμό σου. Έχεις θρησκεία, χωρίς Χριστό.
Και επίσης η κοινωνική και θρησκευτική καταξίωση, δεν είναι τα μόνα που αφήνει κάποιος για τον Χριστό. Κυττάξτε πάλι πως ξεκινάει το εδάφιο 8. Τα πάντα είναι ζημιά μπροστά στο έξοχο της γνώσης του Ιησού Χριστού, Φιλιππησίους 3:8. Προκειμένου κάποιος να έχει τον Χριστό, και να ζει με τον Χριστό, όλα τα άλλα είναι άχρηστα. Πολλές φορές μας κρατάει μακριά Του η δουλειά μας. Κάποιοι μιλούσαν σε μια πολύ γνωστή τραγουδίστρια, και της είπαν για τον Χριστό και άκουγε. Άκουγε, για αρκετό καιρό. Και δεχόταν. Όταν κάποια στιγμή τη ρώτησαν γιατί δεν κάνει το βήμα αυτό, απάντησε: «Δεν θέλω να αφήσω τη δουλειά και τα χρήματα που κάνω κάθε βράδυ.» Της είχαν εξηγήσει καλά τι σημαίνει να ακολουθεί κάποιος τον Χριστό. Ακόμη και τα χρήματα, λέει ο Παύλος είναι τίποτα μπροστά στη σχέση με το δημιουργό Θεό.
Για κάποιους άλλους το εμπόδιο είναι οι σπουδές, για άλλους τα νιάτα. Πονάει η καρδιά μου όταν ακούω νέα παιδιά να λένε, «να σου πω. Τώρα είμαι νέος και θέλω να απολαύσω. Όταν θα μεγαλώσω και θα έχω εμπειρία από τη ζωή μόνος μου, τότε θα δω αν θέλω το Χριστό. Τώρα όμως δεν προλαβαίνω». Πονάει περισσότερο όταν οι γονείς ουσιαστικά διδάσκουν αυτό στα παιδιά τους.
Άφησέ τα όλα, και έλα στον Χριστό. Τίποτα δεν συγκρίνεται μαζί του. Είναι ακριβώς σαν την ιστορία του ανθρώπου που είχε σπίτι, και σε μια κακοκαιρία σχηματίστηκε ένας δυνατός χείμαρρος, και περνώντας πήρε και το σπίτι μαζί του. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να το αντέξει. Μεγάλη καταστροφή, για αυτόν και την οικογένειά του. Ώσπου κοιτώντας μέσα στα συντρίμμια, εκεί που κάποτε ήταν το σπίτι τους, είδε κάτι να γυαλίζει, και ανακάλυψε πως ήταν ένα κομμάτι χρυσού. Το σπίτι του ήταν χτισμένο πάνω σε κοιτάσματα χρυσού. Φανταστείτε πως όλα άλλαξαν με μιας. Εκείνο που νόμιζε ζημιά, εκείνο ήταν το πραγματικό κέρδος.
Ο Λόγος του Θεού όμως δεν λέει πως ο Παύλος υπέφερε. Η εικόνα που ο ίδιος δίνει, είναι πως στον Χριστό βρήκε μεγαλύτερες απολαύσεις. Δεν του στοιχίζει να είναι χριστιανός.
Προσέξτε, υπάρχει κόστος στο να ακολουθείς τον Χριστό. Υπάρχει όμως και πλούσια πνευματική ζωή. Όταν λέει ο Παύλος πως όλα ήταν σκουπίδια για να έχει τον Χριστό, τι λέτε, του κόστισε να πετάξει τα σκουπίδια; Στεναχωριόμαστε όταν βγάζουμε τη μαύρη σακούλα έξω; Δεν ξέρω κανέναν να έχει μέσα στη σακούλα χαρτιά, υπολείμματα από φαγητό, σπασμένα πράγματα, άχρηστα, τσίχλες, μαραμένα λουλούδια, και την ώρα που τα πηγαίνει να τα πετάξει να λέει: Δύσκολα σας αποχωρίζομαι. Μου κοστίζει να σας αφήνω! Όποιος το έκανε αυτό θα αναρωτιόμασταν αν στέκει στα λογικά του.
Η σακούλα με τα σκουπίδια όμως του Παύλου είναι πράγματα που αγαπάμε. Πράγματα που έχουν αξία. Είναι οι σπουδές, είναι το όνομά μας. Είναι η φήμη μας. Η γνώμη που οι άλλοι έχουν για μας. Είναι καλά πράγματα.
Βρήκα όμως κάτι καλύτερο τώρα. Κάτι τόσο ανώτερο που όλα τα άλλα είναι ένα τίποτα. Και αυτό το κάτι με έχει αλλάξει. Έχει φέρει στην ζωή μου τα πάνω-κάτω. Είναι ο Χριστός. Πράγματα που τους έδινα σημασία, και πίστευα πως μια μέρα μπροστά στον Θεό θα με δικαιώσουν, κατάλαβα πως δεν έχουν αυτό το σκοπό.
Η ποιότητα σε κάθε τομέα με τον οποίο καταπιανόμαστε, φαίνεται από το πόσο αφοσιωμένοι είμαστε σε αυτό που κάνουμε. Η διαφορά ανάμεσα σε κάποιο μουσικό, και ένα καλό μουσικό, είναι η αγάπη του, και ο χρόνος που δίνει για τη μουσική. Η αγάπη για το πιάνο κάνει τον άνθρωπο να σηκώνεται νωρίς, να κοιμάται αργά, να αλλάζει τις ώρες του, να μετράει τα χρήματά του για να πάρει καλύτερα βιβλία. Όλα αυτά κάνουν ένα μουσικό πραγματικά καλό. Το ίδιο και στον αθλητισμό. Το ίδιο στα μαθήματα. Το πάθος για αυτό με το οποίο ασχολούμαστε.
Το ίδιο ισχύει και στα πνευματικά πράγματα. Θέλεις ποιότητα στη χριστιανική ζωή; Θέλεις ποιότητα ή μετριότητα; Θέλεις να γνωρίζεις για το Θεό, ή τον Θεό τον ίδιο; Θέλεις όταν προσεύχεσαι να λες λόγια, ή να απολαμβάνεις την παρουσία του Θεού; Θέλεις να ακούς ιστορίες για τη δύναμη του Θεού στις ζωές άλλων, ή να ζήσεις στη δική σου ζωή τη δύναμή Του;
Δες τη ζωή σου, και ψάξε να βρεις τι σε κρατάει μακριά από το Θεό. "όμως, εκείνα που ήσαν σε μένα κέρδη, αυτά τα θεώρησα ζημία για τον Χριστό, μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου, Φιλιππησίους 3:7-8α.
Ψάξε να δεις που έχεις ζημιά. Θα βρεις ζημιά εκεί που δεν το περιμένεις. Θα δεις πως έχεις δώσει υπερβολική σημασία σε πράγματα που είναι δώρα του Θεού, και δεν πρέπει να επιμένεις περισσότερο σ' αυτά. Επίσης θα διαπιστώσεις πως μπορείς να ζήσεις δίχως κάποια άλλα πράγματα.
Δες τη ζωή σου κατάματα. Και πάρε θάρρος, γιατί ο Χριστός σε αγαπάει ώστε να μη ζεις με ζημιές. Καθετί που σε εμποδίζει να γνωρίσεις τον Χριστό είναι ζημιά. Μπορεί να είναι η θέση σου, μπορεί να είναι η καταγωγή σου, μπορεί να είναι το οικογενειακό σου υπόβαθρο, που έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις, μπορεί να είναι η οικογένειά σου. Δες τον Παύλο, δες το Ζακχαίο, δες τη Σαμαρείτιδα, δες τον Ματθαίο, τη Μαγδαληνή, τους ήρωες της πίστης μέσα στα προηγούμενα χρόνια.
Αν προσπαθήσεις να σώσεις τη ζωή σου, θα τη χάσεις. Χάνοντας τη για το Χριστό και τη βασιλεία Του, όμως, τη σώζεις. Ζήτησέ Του σήμερα τη χάρη να κάνεις τη μεγάλη ανταλλαγή. Προσεύχομαι ο Θεός να ανοίξει τα μάτια μας, ώστε να δούμε το Χριστό, και το πόσο εκπληκτικός είναι, ώστε με πίστη να προχωρήσουμε στη μεγάλη ανταλλαγή. Αμήν...
