Σήμερα θα σου μιλήσω. Και θα σου πω όλα αυτά που είχα υποσχεθεί να λέω μόνο στους φίλους μου τις φορές που θα με πιάνει το παράπονο. Αλλά τελικά δε με έπιασε ποτέ και δεν τα είπα σε κανέναν. Έτσι, κρίνω σωστό να τα ακούσει ο σωστός αποδέκτης τους.
Όταν ξεκίνησα μαζί σου, δεν ψαχνόμουν για σχέση. Ίσα-ίσα, έτρεχα όσο πιο μακριά μπορούσα. Κάτι που ένιωθα έτσι, κάτι που δε μέναμε στην ίδια πόλη και το είδα χαλαρά, όπως κι εσύ άλλωστε. Μάντεψε όμως τι έγινε μετά. Κόλλησα. Ναι, ξέρω κανείς δεν το περίμενε, όπως δε φαντάζεται ποτέ κανείς ότι ο μπάτλερ είναι ο δολοφόνος. Ήθελα να βγαίνουμε, να μένεις τα βράδια, να σου μαγειρέψω γαμώτο.
Φυσικά και δε στα είπα ποτέ, αν και έχω την αίσθηση ότι τα καταλάβαινες, απλά δε σε ένοιαζαν. Όταν γνωστοί και φίλοι σε έλεγαν μαλάκα που με έχεις μόνο για ένα πήδημα, τους έλεγα ότι είσαι απλά ειλικρινής και θα νιώσεις με τον καιρό. Φυσικά και δεν έβλεπα ότι γινόμουν σαν αυτά που κορόιδευα.
Δεν μπορώ να πω, καλά περάσαμε αυτό το διάστημα. Πραγματικά καλά. Απλά όχι όμορφα. Μέχρι που ήρθε η στιγμή που αναπόφευκτα, θα τελειώναμε. Τελικά όμως, δεν ήταν για το λόγο που πίστευα. Ο λόγος μας, ήταν εκείνη. Εκείνη που διάλεξες.
Δε θέλω να σταθώ στο αν είναι ωραία, έξυπνη και φοβερός συνομιλητής. Ούτε ξέρω, ούτε και θέλω να μάθω, γιατί δε μου κάνει καμία διαφορά. Έκανες πολύ καλά που την επέλεξες. Δε γουστάρω τα διλήμματα και μόνο που μπλέχτηκες σε ένα, μου φτάνει για να μη θέλω να μείνω για να δω το αποτέλεσμα.
Δεν μπορώ να πω ότι πληγώθηκα πολύ που με απέρριψες. Ήξερα ότι δεν κάνω για σένα. Το έβλεπα τα βράδια που κοιμόσουν σε ασφαλή απόσταση, στον αυθορμητισμό που σου έλειπε γύρω μου, στο γεγονός ότι ποτέ δεν μου έδωσες πραγματικές ελπίδες. Φυσικά και έπρεπε να διαλέξεις εκείνη.
Και μόνο που σε κάνει να μη θέλεις να κοιμάσαι σε όποιο κρεβάτι έχει χώρο για δεύτερο άτομο, αλλά μόνο στο δικό της, φτάνει για να πάρεις την απόφασή σου. Σε γεμίζει όπως εγώ δεν κατάφερα ποτέ και σου ταιριάζει καλύτερα από μένα. Έχει κάτι που σε κάνει να θέλεις να το ζήσεις μαζί της και δεν έχω κανένα λόγο να το αμφισβητήσω αυτό.
Ξέρεις, κάποια στιγμή, πήγα να αναρωτηθώ τι θα γινόταν αν δεν το έπαιζα τόσο άνετη μπροστά σου. Αν σου έλεγα να πετάξουμε κάθε ανασφάλεια δίπλα στα άδεια κουτάκια της μπίρας και να μιλήσουμε χωρίς γαμημένα υπονοούμενα. Να μάθω τι σκέφτεσαι και να σταματήσω να πιστεύω ότι κάθε φορά που κοιτάς κάποια στο δρόμο σε χαλάει που περπατάς μαζί μου, ενώ θα μπορούσες να της δείχνεις το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου σου.
Να μάθω τι σκέφτεσαι, για να την κοιτάω κι εγώ μαζί σου, να τη σχολιάζω γιατί η τύπισσα είναι τρελή γκόμενα, μιας και θα ήξερα ότι εσύ γουστάρεις να τεστάρεις αντοχές ελαστικών μαζί μου. Δεν το έκανα όμως. Και μετά θύμωσα. Όχι, όχι με μένα. Με την αφεντομουτσουνάρα σου τα πήρα.
Δεν έφταιγα εγώ που δε μιλούσα, έφταιγες εσύ που δε θέλησες να κοιτάξεις αυτά που σου σέρβιρα σε μια τεράστια πιατέλα μπροστά στο κουφιοκέφαλό σου.
Οπότε, για άλλη μια φορά, θα σου πω ότι ανήκεις εκεί που διάλεξες να πας. Δεν αξίζεις να παλέψω για σένα, ούτε να αναρωτιέμαι τι έκανα στραβά και δε σε κέρδισα. Γιατί τα έκανα όλα καλά. Τόσο καλά που πιθανότατα βαρέθηκες τις καλές προθέσεις μου.
Όπως λένε όλες οι μανούλες στα μικρά τους κοριτσάκια μεγαλώνοντας, τους αξίζει αυτός που θα τις κερδίσει και όχι αυτός που θα τις επιλέξει επειδή τον πίεσαν ή επειδή δε βρέθηκε κάτι καλύτερο. Μείνε εκεί που βρήκες τον έρωτα και γίνε ευτυχισμένος.
Μην προσπαθήσεις να με κάνεις να πιστέψω ότι νοιάστηκες, δεν είμαστε φιλαράκια, δε θα γίνουμε ποτέ, ήμουν ένα πήδημα όταν βαριόσουν τις άδειες σου μέρες.
Και όπως έχει πει κάποιος αγαπημένος, αν βρεθείς σε δίλημμα, ανάμεσα σε μένα και κάποιο άλλο άτομο, σε παρακαλώ, μη διαλέξεις εμένα. Ευχαριστώ που με έβγαλες από τον κόπο να στο πω.
