Η συντροφική σχέση, όπως και όλες οι σχέσεις, σημαίνει και ενίσχυση, σε αμοιβαία βάση, της εξελικτικής πορεία μας στη ζωή. Καθετί, που δεν μας βοηθά να εξελιχθούμε, μας βλάπτει ανεπανόρθωτα. Στη ζωή μας, όπως φαίνεται, σε γενικές γραμμές επιδιώκουμε πολλά πράγματα αλλά ορισμένα είναι κοινά σε όλους μας, όπως:
Ευεξία: Γεννηθήκαμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Κάθε τί, που εμποδίζει αυτή την αίσθηση, χρειάζεται επεξεργασία.
Ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία, με βάση τους σωστούς κανόνες, τον αλληλοσεβασμό, την αξιοπρέπεια, την ισότητα, την έκφραση συναισθημάτων, κλπ.
Γνώση και πληροφορίες. Ο άνθρωπος, από τη φύση του, στρέφεται στη μάθηση.
Κοινωνική θέση, αναγνώριση και καταξίωση
Σχέδια ζωής, στόχους , και κίνητρα στόχων
Δόμηση καταστάσεων. Η σταθερότητα στη ζωή μας εξασφαλίζει την ασφάλεια και την εξέλιξη.
Αποδόμηση καταστάσεων. Να είμαστε σε θέση να αρχίσουμε από την αρχή, από νέες βάσεις. Αυτό γίνεται, αν βάλλουμε σε λειτουργία τη διαδικασία προσαρμογής.
Η δόμηση και αποδόμηση καταστάσεων, η ευελιξία και η προσαρμογή, μας βοηθούν να διαφοροποιηθούμε και να αντιμετωπίσουμε τα στάδια του πένθους, που φέρνει κάθε αλλαγή.
Σύμφωνα με τις παραπάνω επιδιώξεις, ξεκινούμε την αναζήτηση συντρόφου, για να υπηρετήσουμε, όπως προαναφέρθηκε, καλύτερα τους στόχους της ζωής μας. Ο έρωτας, με τον σύντροφο που διαλέγουμε, θα περάσει διάφορα στάδια:
Γνώση και πληροφορίες. Ο άνθρωπος, από τη φύση του, στρέφεται στη μάθηση.
Κοινωνική θέση, αναγνώριση και καταξίωση
Σχέδια ζωής, στόχους , και κίνητρα στόχων
Δόμηση καταστάσεων. Η σταθερότητα στη ζωή μας εξασφαλίζει την ασφάλεια και την εξέλιξη.
Αποδόμηση καταστάσεων. Να είμαστε σε θέση να αρχίσουμε από την αρχή, από νέες βάσεις. Αυτό γίνεται, αν βάλλουμε σε λειτουργία τη διαδικασία προσαρμογής.
Η δόμηση και αποδόμηση καταστάσεων, η ευελιξία και η προσαρμογή, μας βοηθούν να διαφοροποιηθούμε και να αντιμετωπίσουμε τα στάδια του πένθους, που φέρνει κάθε αλλαγή.
Σύμφωνα με τις παραπάνω επιδιώξεις, ξεκινούμε την αναζήτηση συντρόφου, για να υπηρετήσουμε, όπως προαναφέρθηκε, καλύτερα τους στόχους της ζωής μας. Ο έρωτας, με τον σύντροφο που διαλέγουμε, θα περάσει διάφορα στάδια:
Α στάδιο:
Κατ αρχήν το κοινό στοιχείο σε όλα τα στάδια του έρωτα είναι η έλλειψη αλτρουισμού. Δεν ερωτευόμαστε χάριν του άλλου αλλά χάριν των αναγκών μας, χαιρόμαστε, γιατί αξίζουμε για κείνον, νιώθουμε μοναδικοί.. Αυτό, αν μπορούμε να μην το ξεχνάμε, στη διάρκεια της κοινής μας ζωής. Κάθε τροποποίηση αυτής της αίσθησης, π.χ συναισθήματα μητρότητας, οίκτου, ενοχής κλπ., επιφέρει αυτόματα και δυσλειτουργία στη σχέση.
Συνήθως ερωτευόμαστε αυτόν που είναι στο ίδιο, ψυχολογικά, αναπτυξιακό στάδιο με μας, καθρεφτίζει τη σχέση μας με τους γονείς μας, τα ελλείμματα και τις καθηλώσεις μας.
Στο βλέμμα του ερωτευμένου φαίνεται ο βαθμός προσκόλλησης/ανεξαρτησίας του από την πατρική οικογένεια.
Στο πρώτο, λοιπόν, στάδιο νιώθουμε ενθουσιασμένοι, γιατί εστιαζόμαστε μόνο στα κοινά χαρακτηριστικά, γινόμαστε «ένα» μαζί του, δεν θέλουμε να βλέπουμε κανένα άλλον, παρά μόνο αυτόν. Αυτό το στάδιο δεν μπορεί και δεν είναι ωφέλιμο να διαρκέσει για πολύ -και πολύ περισσότερο για πάντα- επειδή είναι εναντίον της ανθρώπινης ανάγκης για αυτονομία και επικοινωνία με το ευρύτερο περιβάλλον.
Β στάδιο: Έρχονται οι πρώτες συννεφιές. Οι δυο ερωτευμένοι και συνηθέστερα ο ένας- εστιάζονται στις διαφορές. Οι περισσότερες σχέσεις διακόπτονται σ αυτό το στάδιο, επειδή δεν έχουν θεμελιωθεί πάνω σε κοινές αξίες, όπως το μοίρασμα, την οικειότητα, την κατανόηση, το σεβασμό, κλπ., και στηρίζονται μόνο στο πάθος, δηλαδή σε υπερβολικό συναίσθημα.
Γ στάδιο: Το ζευγάρι τώρα έχει θεμελιώσει τη σχέση του και κάνει στροφή προς τον έξω κόσμο. Και από τα δυο μέρη αναπτύσσονται φιλικές, κοινωνικές, εργασιακές κλπ., προς τα έξω σχέσεις, από τις οποίες εισπράττουν εκτίμηση, καταξίωση και αυτοεκτίμηση.
Δ στάδιο: Την ευχαρίστηση, που εισπράττει κάθε μέλος του ζευγαριού από τη στροφή προς τα έξω την φέρνει μέσα στη σχέση, την μοιράζεται, την συζητά, ανταλλάσσει εμπειρίες και πληροφορίες.
Ε στάδιο: Το στάδιο της εδραιωμένης αυτονομίας. Εγώ κι Εσύ γινόμαστε Εμείς, διατηρούμε την ατομικότητα και την αυτονομία μας αλλά είμαστε μαζί, σίγουροι ο ένας για τον άλλο.
Στ στάδιο: Ολα τα παραπάνω στάδια επαναλαμβάνονται και επαναπροσδιορίζονται , όταν υπάρξει κάποια αλλαγή στη ζωή του ζευγαριού, όπως είναι η άφιξη ενός παιδιού, η αποχώρηση των παιδιών από το σπίτι, («το σύνδρομο της άδειας φωλιάς») η συνταξιοδότηση κλπ., δηλαδή οι κρίσεις και τα γεγονότα ζωής.
Να θυμόμαστε, ότι στη σχέση ενός ζευγαριού παίζουν ρόλο:
– Οι πληροφορίες
– Οι προσδοκίες
– Η σταθερότητα
– Οι αντιθέσεις
– Η δυσφορία
– Η απομάκρυνση και η κρίση
– Η ανταλλαγή πληροφόρησης
– Η συζήτηση
– «Το κουκούλωμα». Το κουκούλωμα προσφέρει σταθερότητα, με μεγάλο όμως ψυχικό κόστος, δημιουργεί κενά και προσωπικές ματαιώσεις.
Αν προσέξουμε τα παραπάνω σημεία, με θετική σκέψη και τα θεωρήσουμε «προκλητικά σινιάλα» στη σχέση μας, σίγουρα θα αντέξουμε όλα τα στάδια, χωρίς πίεση και προσπάθεια αλλά μόνο με την επιθυμία να είμαστε με κάποιον μαζί, αυτόν, που μας κάνει να νιώθουμε ευτυχισμένοι και πλήρεις
Συγγραφέας: Μαρία Λασσιθιωτάκη
