-«ο κόσμος είναι φτιαγμένος από τραγουδιστές προς χάρη των ονειροπόλων»
-«η βλακεία ήταν πάντα πειρασμός για την εξυπνάδα»
-«η ανθρωπότητα βρήκε το δρόμο της επειδή δεν ήξερε ποτέ για πού τραβάει»
-…καίγεται στη φλόγα του ίδιου του πυροτεχνήματος.
-Η συγκέντρωση εκείνης της ενόρασης και η υπερένταση του σκοπού, του χαρακτηρίζει το καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο, είναι αυτό καθ΄αυτό ένας αυτοπεριορισμός.
-Έβλεπε πως στη διακόσμηση ενός δωματίου, που δεν προορίζεται για επίδειξη αλλά για να ζει κανείς σ΄αυτό, δεν πρέπει ποτέ να αποβλέπουμε σε μια αρχαιολογική αποκατάσταση του παρελθόντος.
-Νομίζω πως κανένα έργο τέχνης δεν μπορεί να κριθεί, παρά από τους νόμους που πηγάζουν από το ίδιο. Το πρόβλημα είναι αν το έργο τέχνης είναι συνεπές με τον εαυτό του.
-…θα ‘χε χάσει όλη σχεδόν τη γοητεία του χάνοντας τον πέπλο εκείνο της αοριστίας, που δίνει τόσο χώρο στην αμφιβάλλουσα φαντασία.
-Η αμαρτία οφείλει να ‘ναι πάντοτε μοναχική, χωρίς συνενόχους.
-Το να εμπνέεις τη φαντασία , σημαίνει πως είσαι σημαντικότερος από ένα απλό γεγονός.
-…όσο περισσότερο μελετάμε την Τέχνη, τόσο λιγότερο μας ενδιαφέρει η φύση. Κείνο που πραγματικά μας αποκαλύπτει η Τέχνη είναι η έλλειψη κάθε σκοπού στη φύση. Η παράξενη τραχύτητά της η απέραντη μονοτονία της και γενικά η ανολοκλήρωτη κατάστασή της. Έχει βέβαια τις καλές της προθέσεις, αλλά όπως κάποτε το είπε ο Αριστοτέλης, ποτέ δεν είναι η θέση να τις πραγματοποιήσει. Όταν κοιτάζω ένα τοπίο δε μπορώ να μη προσέξω όλα τα ελαττώματά του. Είναι ωστόσο ευτύχημα για μας, που η φύση είναι ατελής. Γιατί αλλιώς δε θα ‘χαμε καθόλου Τέχνη.
-…η φύση μισεί το Πνεύμα. Η σκέψη είναι το πιο ανθυγιεινό πράγμα στον κόσμο. Κι ο κόσμος πεθαίνει απ΄αυτήν όπως από κάθε άλλη αρρώστια.
–Όσο περισσότερο αναλύουμε τους ήρωές μας, τόσο περισσότερο σβήνει κάθε λόγος για ανάλυση.
–Τα μόνα ωραία πράγματα, όπως είπε κάποτε κάποιος, είναι τα πράγματα που δεν μας αφορούν… Πρέπει λίγο – πολύ ν΄αδιαφορούμε για το θέμα στην Τέχνη…Ακριβώς επειδή η Εκάβη δε μας είναι τίποτα, τα βάσανά της αποτελούν ένα τόσο θαυμάσιο θέμα για τραγούδια.
-Η ίδια η Τέχνη δεν είναι παρά μια μορφή υπερβολής. Κι η επιλογή, είναι η καθαυτό ουσία της Τέχνης, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα έντονο τρόπο τονισμού.
-«Στον αυτοπεριορισμό φαίνεται ο αριστοτέχνης…» Γκαίτε
Κι αυτός ο αυτοπεριορισμός, αυτή η απαραίτητη προϋπόθεση κάθε τέχνης , είναι το ύφος.
-Σα μέθοδος ο ρεαλισμός είναι μια πλήρης αποτυχία.
-Η κατάλληλη σχολή για την τέχνη δεν είναι η ζωή αλλά η τέχνη.
-Η τέχνη βρίσκει την τελείωσή της μέσα της κι όχι έξω της.
–Η τέχνη μπορεί να κάνει θαύματα με το έτσι θέλω.
-…ο ρεαλισμός κάνει τους ανθρώπους άσχημους…
-…η ζωή είναι ο καλύτερος, ο μοναδικός μαθητής της Τέχνης.
–Η λογοτεχνία πάντοτε προπορεύεται από τη ζωή: δεν την μιμείται την πλάθει.
-Τα πράγματα υπάρχουν γιατί τα βλέπουμε. Κι αυτό που βλέπουμε και που το βλέπουμε εξαρτάται από τις τέχνες που μας έχουν επηρεάσει.
-Το βέβαιο είναι πως βλέπουμε το παρελθόν μέσω της Τέχνης του και η Τέχνη ευτυχώς δε μας είπε ποτέ την αλήθεια.
-Τα συγχωρεί όλα, εκτός απ΄τη μεγαλοφυΐα. (το κοινό)
-Όταν οι άνθρωποι μιλάνε για τους άλλους είναι συνήθως πληκτικό, όταν όμως μιλάνε για τον εαυτό τους, είναι σχεδόν πάντοτε ενδιαφέροντες, κι αν μπορούσε κανείς να τους σταματήσει το ίδιο εύκολα όπως ένα βιβλίο που βαρέθηκε, θα ήταν απόλυτα τέλειοι.
-Μπορώ να φανταστώ έναν άνθρωπο που έζησε μια απολύτως συνηθισμένη ζωή κι ακούγοντας τυχαία ένα παράξενο μουσικό κομμάτι ν΄ανακαλύπτει ξαφνικά πως η ψυχή του χωρίς να το ξέρει έχει περάσει από τρομερές εμπειρίες, έχει γνωρίσει φοβερές χαρές ή άγριους ρομαντικούς έρωτες ή μεγάλες παραιτήσεις.
–Αγαπούσε το μηχανισμό της σκέψης κι όχι το προϊόν του. Η μέθοδος που ακολουθεί ένας τρελός για να φτάσει στην τρέλα του, του ήταν το ίδιο προσφιλής, με την υπέρτατη σοφία του σοφού.
-Πραγματικά καταντήσαμε το γράψιμο ένα είδος εικόνας και το μεταχειριζόμαστε σα μια μορφή πολύπλοκου σχεδίου. Οι Έλληνες αντίθετα θεωρούσαν το γράψιμο απλώς σαν ένα είδος χρονογραφίας. Το κριτήριό τους ήταν πάντα η προφορική λέξη στις μουσικές και μετρικές της σχέσεις. Το εκφραστικό τους μέσο ήταν η φωνή κι ο κριτικός το αυτί.
-…κατηγορίες λογοκλοπής και τέτοιες κατηγορίες βγαίνουν συνήθως από τα άχρωμα χείλη της ανικανότητας ή απ΄τα στραβά στόματα εκείνων που δεν έχουν τίποτα δικό τους και φαντάζονται πως μπορούν να περάσουν για πλούσιοι φωνάζοντάς τους τους λήστεψαν.
-Οι Έλληνες είναι κείνοι που μας χάρισαν όλο το σύστημα καλλιτεχνικής κριτικής… σίγουρο το κριτικό τους ένστικτο …το υλικό που απασχολούσε την κριτική τους ήταν …η γλώσσα.
-…Έλληνες…οι μεγαλύτεροι κριτικοί της Τέχνης στον κόσμο. Γιατί όποιος ξέρει τις αρχές της υψηλότερης Τέχνης, ξέρει τις αρχές όλων των Τεχνών.
–Χωρίς την κριτική ικανότητα δεν υπάρχει καμιά καλλιτεχνική δημιουργία άξια του ονόματος.
-… δεν υπάρχει τέχνη χωρίς συναίσθηση και η συναίσθηση και το κριτικό πνεύμα είναι ένα και το αυτό.
-…δεν είναι η στιγμή που κάνει τον άνθρωπο αλλά ο άνθρωπος δημιουργεί την εποχή.
-… δεν υπάρχει τέχνη εκεί που δεν υπάρχει ύφος. Και δεν υπάρχει ύφος , όταν δεν υπάρχει ενότητα και η ενότητα ανήκει στο άτομο.
-…η κριτική απαιτεί πολύ περισσότερη καλλιέργεια από τη δημιουργία.
-…η γλώσσα που είναι ο γονιός κι όχι το παιδί της σκέψης
-…η δράση είναι πάντα εύκολη κι αν μάλιστα παίρνει την βαρύτερη μορφή της συνεχούς δραστηριότητας, καταντά να είναι το καταφύγιο εκείνων που δεν έχουν τίποτα να κάνουν.
-Βάση της δράσης είναι η έλλειψη φαντασίας. Είναι το τελευταίο καταφύγιο εκείνων που δεν ξέρουν να ονειρεύονται.
-…ο μόνος που έχει περισσότερες αυταπάτες από έναν ονειροπόλο είναι ο άνθρωπος της δράσης.
– Αν ζούσαμε αρκετά για να δούμε τις συνέπειες των πράξεών μας πολλοί από αυτούς που αποκαλούνται καλοί, θ΄αηδίαζαν τον εαυτό τους και θα μετανοούσαν και πολλοί απ΄αυτούς που ο κόσμος αποκαλεί κακούς θα ΄νιώθαν ευγενική χαρά.
-…κάθε υλική βελτίωση έχει προσθέσει πνευματικότητα στον κόσμο …
-Με την φιλοπεριέργειά της, η Αμαρτία, αυξάνει την εμπειρία του ανθρώπινου γένους.
-Ικανοποιούμε την ματαιοδοξία μας σκοτώνοντας τον εγκληματία. Γιατί αν τον αφήναμε να ζήσει, θα μας έδειχνε τι κέρδισε με το έγκλημά του.
-Οι ήρωες της ομίχλης και σκιές ενός τραγουδιού; Όχι, είναι παραγματικοί. Δράση! Τι είναι η δράση; Πεθαίνει τη στιγμή που εξαντλείται. Είναι μια ταπεινή συγκατάβαση στο γεγονός. Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από τραγουδιστές προς χάρη των ονειροπόλων.
-…είναι πολύ πιο δύσκολο να μιλάει κανείς για κάτι παρά να το επιτελεί.
-…η ανοησία είναι το αιώνια «θριαμβεύον κτήνος», που παρασύρει τη σοφία έξω από τη σπηλιά της.
-Από τη φαντασία μπορεί κανείς να προσφύγει στο γεγονός. Δεν υπάρχει όμως καμία προσφυγή από την ψυχή.
-Το καλύτερο που μπορεί κανείς να πει για τα περισσότερα σημερινά δημιουργήματα , είναι πως έχουν κατά τι λιγότερη προστυχιά απ΄την πραγματικότητα.
-…η ανώτερη κριτική αυτό είναι: το χρονικό της ψυχής μας
-…η ομορφιά στις εικαστικές τέχνες, όπως και στη μουσική, βρίσκεται κατά πρώτο λόγο στην εντύπωση και πως η ομορφιά αυτή ξεφτάει πολύ συχνά από υπερβολική πνευματική σκοπιμότητα εκ μέρους του καλλιτέχνη.
-Η ομορφιά έχει τόσα νοήματα, όσες ψυχικές διαθέσεις έχει κι ένας άνθρωπος. Αποκαλύπτει τα πάντα γιατί δεν εκφράζει τίποτα. Όταν μας αποκαλύπτεται, φανερώνει όλον τον πολύχρωμο κόσμο.
-Η ομορφιά που προσδίδει σ΄ένα έργο το παγκόσμιο αισθητικό στοιχείο, μεταβάλλει έναν κριτικό σε δημιουργό και τον υποβάλλει χίλια διαφορετικά πράγματα που δεν είχε κατά νου κείνος που σκάλισε το άγαλμα, ζωγράφισε τον πίνακα ή χάραξε την καμέα.
-… αποτυχημένοι, γιατί δε συνδαυλίζουν τη φαντασία αλλά τη θέτουν όρια.
-…ο κριτικός μονάχος εκτείνοντας τη δική του προσωπικότητα μπορεί να ερμηνέψει την προσωπικότητα και το έργο των άλλων.
-…αν θες να καταλάβεις τους άλλους, πρέπει να εντείνεις την ατομικότητά σου…
-Δεν υπάρχει πάθος που να μην μπορούμε να νιώσουμε ή απόλαυση που να μην μπορούμε να χαρούμε.
-…μέσω της Τέχνης μόνο μπορούμε να πραγματώσουμε την τελειότητά μας.
–Τέχνη είναι το πνεύμα που προσπαθεί να εκφραστεί μέσω της ύλης και στην ταπεινότερη εκδήλωση ακόμα απευθύνεται στις αισθήσεις και στην ψυχή.
-…το ΒΙΟΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ είναι το ιδεώδες.
-Ζούμε σε μια εποχή υπερκόπωσης και υπανάπτυξης. Σε μιαν εποχή όπου ο κόσμος είναι τόσο προκομμένος ώστε αποβλακώνεται.
-Ο πιο σίγουρος τρόπος να μην ξέρεις τίποτα για τη ζωή είναι να προσπαθήσεις να γίνεις χρήσιμος.
-Κείνο που μας χρειάζεται είναι οι μη πρακτικοί άνθρωποι που βλέπουν το πέρα από τη στιγμή και πιο πέρα από την ημέρα. Εκείνοι που προσπαθούν να οδηγήσουν το λαό, είναι αναγκασμένοι να ακολουθήσουν τον όχλο.
-…η αυτοκαλλιέργεια είναι το πραγματικό ιδεώδες του ανθρώπου
-Μια ιδέα που δεν είναι επικίνδυνη δεν αξίζει να θεωρείται ιδέα.
-Α! μα είναι τόσο εύκολο να προσηλυτίζεις τους άλλους. Το δύσκολο είναι να προσηλυτίσεις τον εαυτό σου.
–Η λίγη ειλικρίνεια είναι επικίνδυνη, η πολλή καταντάει μοιραία.
-…να καλλιεργήσει στην ψυχή του τον έρωτα της ομορφιάς, που κατά τον Πλάτωνα, είναι ο αληθινός σκοπός της παιδείας.
-…είναι πιο δύσκολο να χτυπήσεις την ασχήμια, να την καταστρέψεις παρά να δημιουργήσεις το ωραίο.
-Γιατί πραγματικός καλλιτέχνης είναι εκείνος που πηγαίνει όχι από το αίσθημα στη μορφή, αλλά από τη μορφή στη σκέψη και το πάθος.
-Οι κακοί καλλιτέχνες θαυμάζουν πάντα το έργο των άλλων.
–Για τον αληθινό ποιητή μια μονάχα μουσική μέθοδος υπάρχει – η δική του.
-…όταν οι άνθρωποι συμφωνούν μαζί μου, τότε νιώθω πως έχω άδικο.
-…το υλικό της δημιουργίας περιορίζεται, ενώ της κριτικής όλα και πληθαίνει.
-…η υποχρέωση να επιβάλουμε μια μορφή στο χάος, μεγαλώνει όσο προχωρεί ο κόσμος.
-…είναι ευκολότερο να κάνεις ένα πράγμα, παρά να μιλάς γι’ αυτό. Και το πιο δύσκολο απ΄όλα είναι να μην κάνεις τίποτα.
-…η Τέχνη είναι ανήθικη και κάθε ιδέα επικίνδυνη.
-…ο πραγματικά εμπνευσμένος κριτικός είναι άδικος, ψεύτης και παράλογος…
-…η ανώτερη κριτική είναι αυτή που αποκαλύπτει σ΄ένα έργο Τέχνης, αυτό που παρέλειψε ο καλλιτέχνης.
-…εκείνος που δεν μπορεί να κάνει κάτι, ακριβώς γι΄αυτό είναι ο πιο καλός κριτής του.
