Έρωτας συμβαίνει όταν η εσωτερική, μη συνειδητή γυναίκα μέσα στον άνδρα (ή ο εσωτερικός άνδρας μέσα στη γυναίκα), βρει όμοια στοιχεία της σε μια εξωτερική γυναίκα. Τότε ο άντρας ερωτεύεται τον εαυτό του στο πρόσωπο της γυναίκας αυτής. Για να υπάρξει αμοιβαίος έρωτας βέβαια, θα πρέπει και η γυναίκα να βλέπει το αντρικό κομμάτι της στον άντρα αυτόν. Στη φύση του έρωτα είναι η έλλειψη και η εξάρτηση. Νιώθει κανείς ότι έχασε κάτι όταν ο έρωτας τελειώσει για κάποιο λόγο. Εξαρτάται επίσης απόλυτα από τον άλλον για να νοιώσει πλήρης και ευτυχής. Αλλά τι είναι τέλος πάντων η ερωτική αγάπη;
Ερωτική αγάπη θα μπορέσουμε να νοιώσουμε όταν συνενώσουμε τα δύο φύλλα μέσα μας. Όταν δε θα νοιώθουμε την ανάγκη να προβάλουμε τον γυναικείο εαυτό μας σε μια γυναίκα (ή τον αντρικό μας σε έναν άντρα αντίστοιχα). Όταν γίνει αυτό ο Έρωτας δεν μπορεί με τίποτα πια να μας αγγίξει. Περνάμε σε άλλες περιοχές πέρα από την επικράτειά του.
Τότε πλέον είμαστε πλήρεις και δε βλέπουμε τους ανθρώπους του αντίθετου φύλου σαν υποψήφια κάτοπτρα του εαυτού μας. Είμαστε αυτάρκεις, αυτοδύναμοι και ολόκληροι. Τότε, αν είναι μέσα στα σχέδια της Ζωής, θα συναντήσουμε ένα πρόσωπο του άλλου φύλου που δε θα το χρειαζόμαστε σε τίποτα. Ίσως μάλιστα να μη συμπαθούμε ιδιαίτερα τον βίο του και την πολιτεία του. Εμείς, δε θα μπορούμε παρά να υπακούσουμε στον υπέρτατο νόμο της. Κι αν η ερωτική αγάπη σβήσει είτε από το χέρι της ίδιας της Ζωής, είτε από κάποιον εγωκεντρικό δάκτυλο του άλλου προσώπου, δε θα νιώσουμε κανένα χάσιμο, καμιά απώλεια, στέρηση ή έλλειψη επειδή θα είμαστε ήδη πλήρεις μέσα μας. Επομένως, ενώ ο Έρωτας έχει σαν βάση την ανάγκη, την έλλειψη και τη στέρηση, η ερωτική αγάπη έχει τη βάση της στην αυτάρκεια και στην πληρότητα.
