Όλα τα κείμενα των Μαθημάτων Θαυμάτων μπορείτε να τα βρείτε εδώ
Το Τραγούδι
Της Προσευχής
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Εισαγωγή
Η προσευχή είναι το σπουδαιότερο δώρο με το οποίο ο Θεός ευλόγησε τον Υιό Του όταν τον δημιούργησε. Τότε έγινε αυτό που έμελλε να γίνει· η μοναδική φωνή που μοιράζονται ο Δημιουργός και η δημιουργία· το τραγούδι που ο Υιός τραγουδά στον Πατέρα, ο Οποίος επιστρέφει τις ευχαριστίες που Του προσφέρονται στον Υιό. Χωρίς τέλος η αρμονία, και χωρίς τέλος, επίσης, και η χαρμόσυνη συγχορδία της Αγάπης που δίνουν ο Ένας στον Άλλο. Και με αυτό τον τρόπο, επεκτείνεται η δημιουργία. O Θεός ευχαριστεί για την επέκταση Του μέσα από τον Υιό Του. Ο Υιός ευχαριστεί για την δημιουργία του μέσα από το τραγούδι της δικής του δημιουργίας στο όνομα του Πατέρα του. Η Αγάπη που μοιράζονται είναι αυτό που θα είναι η προσευχή μέσα σε όλη την αιωνιότητα, όταν ο χρόνος τελειώσει. Γιατί αυτό έγινε πριν ο χρόνος αρχίσει να υπάρχει φαινομενικά.
Για σένα που βρίσκεσαι μέσα στον χρόνο για λίγο, η προσευχή παίρνει την μορφή που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες σου. Και δεν έχεις παρά μόνο μία. Ό,τι δημιούργησε ο Θεός ως ένα πρέπει να αναγνωρίσει την ενότητά του, και να αγαλλιάζει που αυτό που φαινόταν ότι διαχώριζαν οι ψευδαισθήσεις είναι για πάντα ένα μέσα στο Νου του Θεού. Η προσευχή τώρα πρέπει να γίνει το μέσο με το οποίο ο Υιός του Θεού αφήνει τους ξεχωριστούς στόχους και τα ξεχωριστά συμφέροντα, και γυρίζει πάλι με ιερή χαρά στην αλήθεια της ένωσης μέσα στον Πατέρα του και τον εαυτό του.
Άφησε τα όνειρά σου, ιερέ Υιέ του Θεού, και καθώς ανυψώνεσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, απαλλάξου από τα είδωλα και θυμήσου Αυτόν. Η προσευχή θα σε στηρίζει τώρα, και θα σε ευλογεί καθώς υψώνεις την καρδιά σου προς Αυτόν σε τραγούδι ανάτασης που φτάνει ψηλότερα και μετά ακόμα πιο ψηλά, μέχρι και τα ψηλά και τα χαμηλά να εξαφανιστούν. Η πίστη στον στόχο σου θα αυξάνει και θα σε κρατά ψηλά καθώς ανέρχεσαι την φωτεινή κλίμακα που οδηγεί στις πρασιές του Παραδείσου και στην πύλη της ειρήνης. Γιατί αυτή είναι η προσευχή, και εδώ βρίσκεται η σωτηρία. Αυτός είναι ο δρόμος. Είναι το δώρο του Θεού σε σένα.
I. Η Αληθινή Προσευχή
Η προσευχή είναι ένας τρόπος προσέγγισης του Θεού που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Δεν είναι απλά μια ερώτηση ή μια ικεσία. Δεν γίνεται να πετύχει μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν ζητά τίποτα. Πως αλλιώς θα μπορούσε να υπηρετήσει τον σκοπό της; Είναι αδύνατον να προσεύχεσαι για είδωλα και να ελπίζεις πως θα φτάσεις τον Θεό. Η αληθινή προσευχή πρέπει να αποφεύγει να πέσει στην παγίδα να ζητά με ικεσίες. Ζήτα, καλύτερα, να λάβεις αυτό που ήδη σου έχει δοθεί· να δεχτείς αυτό που είναι ήδη εκεί.
Σου έχει ειπωθεί να ζητάς από το Άγιο Πνεύμα την απάντηση για οποιοδήποτε συγκεκριμένο πρόβλημα, και ότι θα λάβεις μια συγκεκριμένη απάντηση αν αυτή είναι η ανάγκη σου. Επίσης σου έχει ειπωθεί ότι υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα και μία απάντηση. Αυτό δεν είναι αντιφατικό στην προσευχή. Υπάρχουν αποφάσεις που πρέπει να πάρεις εδώ, και αυτό πρέπει να γίνει είτε είναι ψευδαισθήσεις είτε όχι. Δεν μπορεί να σου ζητηθεί να δεχτείς απαντήσεις που να είναι πέρα από το επίπεδο ανάγκης που μπορείς να αναγνωρίσεις. Επομένως, δεν είναι η μορφή του αιτήματος που έχει σημασία, ούτε το πώς αιτείται. Η μορφή της απάντησης, αν δίδεται από τον Θεό, θα ταιριάζει με τις ανάγκες σου όπως τις αντιλαμβάνεσαι. Αυτό είναι απλά μια ηχώ της απόκρισης της Φωνής Του. Ο αληθινός ήχος είναι πάντα ένα τραγούδι ευχαριστίας και Αγάπης.
Δεν μπορείς, λοιπόν, να ζητάς την ηχώ. Το δώρο είναι το τραγούδι. Μαζί με αυτό έρχονται και οι παράγωγοι ήχοι, οι αρμονικές, οι αντηχήσεις, αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα. Στην αληθινή προσευχή ακούς μόνο το τραγούδι. Όλα τα υπόλοιπα απλά προστίθενται. Πρώτα αναζήτησες την Βασιλεία των Ουρανών, και όλα τα άλλα σου έχουν πραγματικά δοθεί.
Το μυστικό της σωστής προσευχής είναι να ξεχάσεις τα πράγματα που νομίζεις πως χρειάζεσαι. Το να ζητάς κάτι συγκεκριμένο είναι το ίδιο σαν να κοιτάς την αμαρτία και μετά να την συγχωρείς. Ακόμα, με τον ίδιο τρόπο, στην προσευχή παραβλέπεις της εξειδικευμένες ανάγκες σου έτσι όπως τις βλέπεις, και τις αναθέτεις στα Χέρια του Θεού. Εκεί γίνονται τα δώρα σου σ’ Αυτόν, διότι Του λένε ότι δεν επιθυμείς να έχεις άλλους θεούς εκτός από Αυτόν· ούτε Αγάπη άλλη εκτός από την δική Του. Ποια άλλη, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η απάντησή Του από την ενθύμησή Του; Μπορείς αυτό να το ανταλλάξεις για μια ασήμαντη συμβουλή για ένα πρόβλημα που διαρκεί μόνο μια στιγμή; Ο Θεός απαντά μόνο για την αιωνιότητα. Αλλά και όλες οι μικρές απαντήσεις περιέχονται μέσα σε αυτό.
Η προσευχή είναι μια παραχώρηση της θέσης σου· μια παραίτηση, μια ήσυχη ώρα ακρόασης και αγάπης. Δεν θα πρέπει να την συγχέεις με παρακλήσεις για προμήθειες οιουδήποτε είδους, διότι είναι ένας τρόπος να θυμηθείς την ιερότητα σου. Γιατί θα έπρεπε η ιερότητα να ικετεύει, αφού έχει απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα σε όλα όσα έχει να προσφέρει η Αγάπη; Και με την προσευχή, πηγαίνεις στην Αγάπη. Η προσευχή είναι μια προσφορά· μια παράδοση του εαυτού σου για να ενωθεί με την Αγάπη. Δεν υπάρχει τίποτα για να ζητήσεις διότι δεν έχει μείνει τίποτα που να σου λείπει. Αυτό το τίποτα γίνεται ο βωμός του Θεού. Εξαφανίζεται μέσα σ’ Αυτόν.
Αυτό δεν είναι ένα επίπεδο προσευχής που μπορούν να το πετύχουν όλοι ακόμα. Αυτοί που δεν το έχουν φτάσει ακόμα χρειάζονται την βοήθεια σου στην προσευχή διότι ο τρόπος που ζητούν δεν βασίζεται ακόμα στην αποδοχή. Η βοήθεια στην προσευχή δεν σημαίνει ότι κάποιος άλλος μεσολαβεί ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Σημαίνει όμως ότι κάποιος άλλος στέκεται πλάι σου και σε βοηθά να ανυψωθείς προς Αυτόν. Κάποιος που έχει συνειδητοποιήσει την καλοσύνη του Θεού προσεύχεται δίχως φόβο. Και κάποιος που προσεύχεται δίχως φόβο δεν γίνεται παρά να Τον φτάσει. Άρα μπορεί να φτάσει και τον Υιό Του, όπου και να είναι αυτός και όποια μορφή φαίνεται πως έχει πάρει.
Η προσευχή προς τον Χριστό μέσα σε οποιονδήποτε είναι σωστή προσευχή διότι είναι ένα δώρο ευχαριστίας προς τον Πατέρα Του. Το να ζητά κάποιος ο Χριστός να είναι μόνο ο Εαυτός Του δεν είναι ικεσία. Είναι ένα τραγούδι ευχαριστίας για αυτό που είσαι. Εδώ βρίσκεται η δύναμη της προσευχής. Δεν ζητά τίποτα και λαμβάνει τα πάντα. Αυτή η προσευχή μπορεί να μοιραστεί διότι λαμβάνει για όλους. Το να προσεύχεσαι με κάποιον που γνωρίζει ότι αυτό είναι αλήθεια σημαίνει ότι η προσευχή σου θα απαντηθεί. Ίσως μια συγκεκριμένη μορφή επίλυσης για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα να έρθει σε έναν από τους δύο· δεν έχει σημασία σε ποιόν. Ίσως να έρθει και στους δύο, αν είστε γνήσια συντονισμένοι ο ένας με τον άλλο. Θα έρθει διότι έχετε συνειδητοποιήσει ότι ο Χριστός βρίσκεται και στους δυο σας. Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια.
II. Η Κλίμακα Της Προσευχής
Η προσευχή δεν έχει αρχή και τέλος. Είναι ένα μέρος της ζωής. Αλλάζει όμως σε μορφή, και αναπτύσσεται μαζί με την μάθηση, μέχρι να φτάσει στην άμορφη κατάστασή της, και να συγχωνευτεί στην καθολική επικοινωνία με τον Θεό. Όταν είναι σε μορφή που ζητά δεν χρειάζεται, και συχνά δεν κάνει έκκληση στον Θεό, ούτε καν χρειάζεται να υπάρχει η πίστη σε Αυτόν. Σε αυτά τα επίπεδα η προσευχή είναι απλά έκφραση του τι θέλεις, τι σου λείπει, μέσα από μια αίσθηση έλλειψης και ένδειας.
Αυτές οι μορφές της προσευχής, ή αυτές του «ζητάω – από – ανάγκη», πάντα έχουν να κάνουν με αισθήματα αδυναμίας και ανεπάρκειας, και ποτέ δεν θα μπορούσαν να γίνουν από έναν Υιό του Θεού που γνωρίζει Ποιος είναι. Κανένας, λοιπόν, που είναι σίγουρος για την Ταυτότητά του δεν θα μπορούσε να προσεύχεται με αυτές τις μορφές. Ωστόσο, είναι επίσης αλήθεια ότι όποιος είναι αβέβαιος για την Ταυτότητά του δεν μπορεί να αποφύγει να προσευχηθεί με αυτό τον τρόπο. Και η προσευχή είναι τόσο συνεχής όσο και η ζωή. Ο κάθε ένας προσεύχεται ακατάπαυστα. Ζήτησε και θα λάβεις, διότι εσύ έχεις καθορίσει τι είναι αυτό που θέλεις.
Είναι επίσης δυνατόν να φτάσεις μια ανώτερη μορφή του «ζητάω – από – ανάγκη», διότι σε αυτό τον κόσμο η προσευχή είναι διορθωτική, άρα πρέπει να περιλαμβάνει επίπεδα μάθησης. Εδώ, το αίτημα ίσως να απευθύνεται στον Θεό με ειλικρινή πίστη, αν και όχι ακόμα με κατανόηση. Μια κάπως ασαφής και συνήθως ασταθής αίσθηση ταύτισης έχει επιτευχθεί γενικότερα, αλλά έχει την τάση να θολώνει από μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση αμαρτίας. Σε αυτό το επίπεδο είναι πιθανόν να συνεχίζεις να ζητάς πράγματα αυτού του κόσμου σε διάφορες μορφές, και είναι επίσης πιθανόν να ζητάς δώρα όπως εντιμότητα και καλοσύνη, ειδικά συγχώρεση για τις πολλές πηγές ενοχής που αναπόφευκτα υποβόσκουν σε κάθε προσευχή ανάγκης. Δίχως ενοχή δεν υπάρχει ένδεια. Οι αναμάρτητοι δεν έχουν ανάγκες.
Σε αυτό το επίπεδο έρχεται επίσης αυτή η περίεργη αντίφαση σε όρους που είναι γνωστή ως η «προσευχή για τους εχθρούς σου». Η αντίφαση δεν βρίσκεται στα ίδια τα λόγια, αλλά μάλλον στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύονται συνήθως. Όσο πιστεύεις ότι έχεις εχθρούς, τότε περιορίζεις την προσευχή στους νόμους αυτού του κόσμου, καθώς επίσης περιορίζεις και την ικανότητά σου να λαμβάνεις και να αποδέχεσαι εντός αυτών των ίδιων στενών περιθωρίων. Αν τούτοις, αν έχεις εχθρούς έχεις και ανάγκη από την προσευχή, και μάλιστα μεγάλη. Τι σημαίνει πραγματικά αυτή η φράση; Προσευχήσου για τον εαυτό σου, για να μην επιζητάς να αιχμαλωτίσεις τον Χριστό και έτσι να χάσεις την αναγνώριση της δικής σου Ταυτότητας. Μην είσαι προδότης κανενός, ειδάλλως θα προδίδεις τον εαυτό σου.
Ένας εχθρός είναι το σύμβολο ενός Χριστού φυλακισμένου. Και ποιος θα μπορούσε να είναι Αυτός εκτός από σένα τον ίδιο; Η προσευχή για τους εχθρούς γίνεται έτσι προσευχή για την δική σου ελευθερία. Τώρα δεν είναι πια μια αντίφαση όρων. Έχει μετατραπεί σε δήλωση της ενότητας του Χριστού και της αναγνώριση της αθωότητας Του. Και τώρα έχει γίνει ιερή, διότι αναγνωρίζει τον Υιό του Θεού έτσι όπως δημιουργήθηκε.
Ποτέ να μην ξεχνάς ότι η προσευχή σε οποιοδήποτε επίπεδο είναι πάντα για τον εαυτό σου. Αν ενώνεσαι με κάποιον στην προσευχή, τον κάνεις μέρος από σένα. Ο εχθρός είσαι εσύ, όπως εσύ είσαι και ο Χριστός. Πριν μπορέσει να γίνει ιερή η προσευχή, γίνεται μια επιλογή. Δεν διαλέγεις για κάποιον άλλον. Δεν γίνεται να διαλέγεις παρά μόνο για τον εαυτό σου. Προσευχήσου με ειλικρίνεια για τους εχθρούς σου, διότι εδώ βρίσκεται η δική σου σωτηρία. Συγχώρεσε τους για τις δικές σου αμαρτίες, και θα συγχωρεθείς πραγματικά.
Η προσευχή είναι μια κλίμακα που φτάνει στον Ουρανό. Στην κορυφή πραγματοποιείται μια μεταμόρφωση σαν την δική σου, διότι η προσευχή είναι μέρος από σένα. Τα πράγματα της γης μένουν πίσω, όλα λησμονημένα. Δεν ζητάς πια, διότι δεν υπάρχει καμία έλλειψη. Η Ταυτότητα μέσα στον Χριστό αναγνωρίζεται ασφαλής για πάντα, πέρα από κάθε αλλαγή και φθορά. Το φως δεν τρεμοπαίζει πια, και ποτέ δεν θα σβήσει. Τώρα, δίχως κανενός είδους ανάγκες, και τυλιγμένος για πάντα μέσα σε άσπιλη αθωότητα που είναι το δώρο του Θεού για σένα, τον Υιό Του, η προσευχή μπορεί ξανά να γίνει αυτό για το οποίο προοριζόταν. Διότι τώρα ανυψώνεται σαν ένα τραγούδι ευχαριστιών προς τον Δημιουργό σου, τραγουδισμένο δίχως λέξεις, σκέψεις, και μάταιες επιθυμίες, αφού τώρα πια δεν χρειάζεται τίποτα απολύτως. Έτσι επεκτείνεται, όπως ήταν προορισμένη να κάνει. Και γι αυτή την προσφορά ο Θεός ο Ίδιος δίνει τις ευχαριστίες Του.
Ο Θεός είναι ο στόχος κάθε προσευχής, και της δίνει αιωνιότητα αντί για τέλος. Ούτε αρχή έχει, διότι ο στόχος δεν άλλαξε ποτέ. Η προσευχή στις αρχικές της μορφές είναι μια ψευδαίσθηση διότι δεν υπάρχει ανάγκη για κλίμακα για να φθάσει κανείς αυτό που ποτέ δεν άφησε. Ωστόσο, η προσευχή είναι μέρος της συγχώρεσης όσο η συγχώρεση, που και η ίδια είναι ψευδαίσθηση, παραμένει ανέφικτη. Η προσευχή είναι συνδεδεμένη με την μάθηση μέχρι ο στόχος της μάθησης να επιτευχθεί. Και τότε όλα θα μεταμορφωθούν μαζί, και θα επιστρέψουν άμεμπτα μέσα στο Νου του Θεού. Όντας πέρα από την μάθηση, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να περιγραφεί. Τα στάδια όμως που χρειάζονται γι αυτή την επίτευξη, πρέπει να γίνουν κατανοητά, για να μπορέσει να αποκατασταθεί η ειρήνη στον Υιό του Θεού, που τώρα ζει μέσα στην ψευδαίσθηση του θανάτου και του φόβου προς τον Θεό.
ΙΙΙ. Η Προσευχή Για Τους Άλλους
Είπαμε ότι η προσευχή είναι πάντα για τον εαυτό σου, κι έτσι είναι. Αν είναι έτσι, γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να προσεύχεσαι για τους άλλους; Και αν πρέπει, γιατί θα πρέπει να κάνεις κάτι τέτοιο; Η προσευχή για τους άλλους αν γίνει σωστά κατανοητή, γίνεται ένα μέσο απομάκρυνσης των δικών σου προβολών ενοχής από τον αδελφό σου, δίνοντας σου έτσι την ικανότητα να αναγνωρίσεις ότι δεν είναι αυτός που σε πληγώνει. Πριν μπορέσεις να σωθείς από την ενοχή, πρέπει πρώτα ν’ απελευθερωθείς από την δηλητηριώδη σκέψη ότι αυτός είναι εχθρός σου, το μοχθηρό σου συμπλήρωμα, η νέμεση σου. Γι αυτό το σκοπό, το μέσο είναι η προσευχή ανερχόμενης δύναμης και με εξελισσόμενους στόχους μέχρις ότου να φθάσει υψηλά στον Θεό.
Οι πρώτες μορφές προσευχής, στα πρώτα βήματα της κλίμακας, δεν είναι χωρίς φθόνο και μοχθηρία. Καλούν την εκδίκηση και όχι την αγάπη. Ούτε προέρχονται από κάποιον που αντιλαμβάνεται ότι είναι καλέσματα για θάνατο, που βγαίνουν από φόβο από εκείνους που περιθάλπουν ενοχές. Επικαλούνται ένα εκδικητικό θεό, και αυτός είναι που θα τους απαντήσει. Την κόλαση δεν γίνεται να την ζητάς για κάποιον άλλον, και έπειτα εσύ που την ζήτησες να ξεφύγεις. Μόνο αυτοί που είναι στην κόλαση μπορούν να ζητήσουν την κόλαση. Εκείνοι που έχουν συγχωρεθεί, και που δέχτηκαν την συγχώρεσή τους, ποτέ δεν θα μπορούσαν να κάνουν μια τέτοια προσευχή.
Σε αυτά τα επίπεδα, λοιπόν, ο μαθησιακός στόχος πρέπει να είναι η αναγνώριση ότι η προσευχή θα φέρει απάντηση μόνο στην μορφή στην οποία έγινε. Αυτό είναι αρκετό. Από εδώ το βήμα για τα επόμενα επίπεδα θα είναι εύκολο. Η επόμενη ανοδική διαδικασία αρχίζει έτσι:
Αυτό που ζήτησα για τον αδελφό μου δεν είναι αυτό που θα ήθελα να έχω εγώ. Άρα τον έχω κάνει εχθρό μου.
Είναι προφανές ότι σ’ αυτό το βήμα δεν μπορεί να φτάσει όποιος δεν βλέπει κάποια αξία ή πλεονέκτημα για τον εαυτό του όταν απελευθερώνει τους άλλους. Αυτό μπορεί να καθυστερήσει κατά πολύ, διότι μπορεί να μοιάζει επικίνδυνο αντί για σπλαχνικό. Ο ένοχος μοιάζει να ωφελείται αληθινά στο να έχει εχθρούς και αυτό το φανταστικό κέρδος πρέπει να φύγει αν είναι να ελευθερωθούν οι εχθροί.
Η ενοχή πρέπει να απελευθερώνεται, και όχι να καλύπτεται. Και ούτε αυτό μπορεί να γίνει χωρίς κάποιο πόνο, και η θέαση της σπλαχνικής φύσης αυτού του βήματος μπορεί για κάποιο διάστημα να ακολουθείται από βαθύ φόβο. Διότι οι άμυνες του φόβου είναι από μόνες τους τρομακτικές, και όταν αναγνωρίζονται φέρνουν τον φόβο τους μαζί τους. Όμως τι όφελος έχει φέρει ποτέ μια ψευδαίσθηση απόδρασης σε ένα φυλακισμένο; Η πραγματική του απόδραση από την ενοχή μπορεί να βρεθεί μόνο στην αναγνώριση ότι η ενοχή έχει φύγει. Και πως είναι δυνατόν να γίνει αυτή η αναγνώριση όσο κρύβει την ενοχή του μέσα σε κάποιον άλλο, και δεν την βλέπει σαν δική του; Ο φόβος για την απόδραση κάνει δύσκολο το καλωσόρισμα της ελευθερίας, και το να κάνεις κάποιον εχθρό σου δεσμοφύλακα, φαίνεται πως φέρνει ασφάλεια. Πως, λοιπόν, να μπορέσει ν’ απελευθερωθεί χωρίς να προκαλέσει ένα παρανοϊκό φόβο για τον εαυτό σου; Τον έχεις κάνει σωτηρία σου και απόδραση από την ενοχή. Η επένδυσή σου σε αυτή την απόδραση είναι βαριά, και ο φόβος σου να απελευθερώσεις είναι δυνατός.
Μείνε ήσυχος για μια στιγμή, τώρα, και αναλογίσου τι έχεις κάνει. Μην ξεχνάς ότι εσύ είσαι αυτός που το έκανε, και άρα αυτός που μπορεί να το απελευθερώσει. Άπλωσε το χέρι σου. Αυτός ο εχθρός έχει έρθει για να σε ευλογήσει. Πάρε αυτή την ευλογία, και νιώσε πόσο ανυψώνεται η καρδιά σου και απελευθερώνεται ο φόβος σου. Μην κρατιέσαι σε αυτόν, ούτε στον αδερφό σου. Είναι Υιός του Θεού, μαζί με σένα. Δεν είναι δεσμοφύλακας· είναι μόνο αγγελιαφόρος του Χριστού. Στάσου έτσι απέναντί του ώστε να μπορέσεις να τον δεις έτσι.
Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσεις ότι οι προσευχές για πράγματα, κοινωνική θέση, ανθρώπινη αγάπη, για «εξωτερικά» δώρα οιουδήποτε είδους, είναι πάντα φτιαγμένες για να κατασκευάζουν δεσμοφύλακες και για να κρύβονται από την ενοχή. Αυτά τα πράγματα χρησιμοποιούνται για στόχους που υποκαθιστούν τον Θεό, και άρα διαστρεβλώνουν τον σκοπό της προσευχής. Η επιθυμία γι’αυτά είναι η προσευχή. Κάποιος δεν χρειάζεται να τα ζητήσει συγκεκριμένα. Ο στόχος για τον Θεό χάνεται στην αναζήτηση κατώτερων στόχων οποιουδήποτε είδους, και η προσευχή γίνεται αίτημα για εχθρούς. Η δύναμη της προσευχής μπορεί να αναγνωριστεί πολύ καθαρά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση. Κανένας που να θέλει ένα εχθρό δεν θα αποτύχει να τον βρει. Αλλά είναι το ίδιο σίγουρο ότι θα χάσει και τον μόνο αληθινό στόχο που του έχει δοθεί. Σκέψου το κόστος, και κατάλαβέ το καλά. Όλοι οι άλλοι στόχοι είναι εις βάρος του στόχου του Θεού.
IV. Η Προσευχή Μαζί Με Άλλους
Μέχρι την στιγμή που θα αρχίσει τουλάχιστον το δεύτερο επίπεδο, την προσευχή δεν μπορείς να την «μοιραστείς». Γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή, ο κάθε ένας ζητά διαφορετικά πράγματα. Αλλά μόλις θέσεις κάτω από αμφισβήτηση την αντιμετώπιση του άλλου ως εχθρού, και ο λόγος γι αυτό αναγνωριστεί έστω για μια στιγμή, τότε γίνεται δυνατόν να προσευχηθείς μαζί με άλλους. Οι εχθροί δεν έχουν κοινό στόχο. Σε αυτό βασίζεται η εχθρότητά τους. Οι διαχωρισμένες επιθυμίες τους είναι το οπλοστάσιό τους· το ανάχωμά τους στο μίσος. Το κλειδί της περαιτέρω ανύψωσης στην κλίμακα της προσευχής βρίσκεται σε αυτή την απλή σκέψη • αυτή την αλλαγή του νου:
Πηγαίνουμε μαζί, εσύ κι εγώ.
Τώρα είναι δυνατόν να βοηθήσεις στην προσευχή, και να ανέλθεις και ο ίδιος. Αυτό το βήμα αρχίζει την γρήγορη άνοδο, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά μαθήματα που πρέπει να μάθεις. Ο δρόμος είναι ανοιχτός, και η ελπίδα δικαιώνεται. Εν τούτοις, είναι πολύ πιθανόν στην αρχή ,αυτό που ζητούν ακόμα κι αυτοί που ενώνονται για να προσευχηθούν μαζί, να μην είναι ο στόχος που πρέπει ν’ αναζητά πραγματικά η προσευχή. Ακόμα και μαζί με άλλους μπορεί να ζητάς πράγματα, κι έτσι να κατασκευάζεις μόνο μια ψευδαίσθηση του στόχου που μοιράζεσαι. Μπορεί να ζητάς μαζί με άλλους συγκεκριμένα πράγματα, και να μην συνειδητοποιείς ότι ζητάς γι αποτελέσματα χωρίς την αιτία τους. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να έχεις. Γιατί κανένας δεν μπορεί να λάβει μόνο αποτελέσματα, ζητώντας μια αιτία από την οποία αυτά δεν μπορούν να προκύψουν.
Ακόμα και η ένωση στην προσευχή, λοιπόν, δεν είναι αρκετή, αν αυτοί οι οποίοι προσεύχονται μαζί δεν ρωτούν πάνω από όλα τα άλλα, ποιο είναι το Θέλημα του Θεού. Από αυτή την Αιτία μόνο μπορεί να έρθει και η απάντηση με την οποία ικανοποιούνται όλα τα συγκεκριμένα, όλες οι ξεχωριστές επιθυμίες ενωμένες σε μία. Η προσευχή για συγκεκριμένα (πράγματα) πάντα ζητά κατά κάποιο τρόπο την επανάληψη του παρελθόντος. Αυτό που είχες απολαύσει παλιά, ή έτσι σου φάνηκε· αυτό που ήταν κάποιου άλλου και του φαινόταν πως το αγαπούσε, - όλα αυτά δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις από το παρελθόν. Ο στόχος της προσευχής είναι ν’ απελευθερώσει το παρόν από τις αλυσίδες των ψευδαισθήσεων του παρελθόντος· να την επιλέξεις να θεραπεύσει ελεύθερα κάθε λανθασμένη επιλογή. Αυτό που μπορεί να προσφέρει τώρα η προσευχή υπερβαίνει κατά πολύ όλα όσα ζητούσες παλιά και είναι κρίμα να ικανοποιείσαι με κάτι λιγότερο.
Επιλέγεις μια νεογέννητη ευκαιρία κάθε φορά που προσεύχεσαι. Και είναι δυνατόν να προτιμάς να την φιμώνεις και να την αιχμαλωτίζεις σε αρχαίες φυλακές, όταν έχει έρθει η ευκαιρία να ελευθερωθείς από όλα αυτά αμέσως; Μην περιορίζεις τα αιτήματα σου. Η προσευχή μπορεί να φέρει την ειρήνη του Θεού. Ποιο άλλο πράγμα δεσμευμένο από τον χρόνο μπορεί να σου δώσει περισσότερα από αυτό, στο μικρό χρονικό διάστημα, που κρατάει, μέχρις να διαλυθεί σε σκόνη;
V. Το Τέλος Της Κλίμακας
Η προσευχή είναι δρόμος προς την αληθινή ταπεινότητα. Και εδώ ξανά ανυψώνεται αργά, και αναπτύσσεται σε δύναμη, αγάπη και ιερότητα. Άφησέ την να αφήσει το έδαφος, να αρχίσει να υψώνεται προς τον Θεό και η αληθινή ταπεινοφροσύνη θα έρθει επιτέλους να προσφέρει την χάρη της στο νου, που νόμιζε ότι ήταν μόνος και για αυτό στεκόταν ενάντια στον κόσμο. Η ταπεινότητα φέρνει γαλήνη διότι δεν ισχυρίζεται ότι πρέπει να κυβερνήσεις το σύμπαν, ούτε να κρίνεις όλα τα πράγματα σύμφωνα με το όπως θα ήθελες να είναι. Ευχαρίστως παραμερίζει στην άκρη όλους τους μικρούς θεούς, όχι με δυσφορία, αλλά με εντιμότητα και αναγνώριση ότι δεν εξυπηρετούν τίποτα.
Οι ψευδαισθήσεις και η ταπεινότητα έχουν στόχους τόσο διαφορετικούς ώστε δεν μπορούν να συνυπάρξουν, ούτε να μοιραστούν μια κατοικία όπου μπορούν να συναντηθούν. Όπου υπάρχει το ένα, το άλλο εξαφανίζεται. Οι αληθινά ταπεινοί δεν έχουν άλλο στόχο από τον Θεό διότι δεν χρειάζονται είδωλα, επομένως οι άμυνες δεν εξυπηρετούν πια κανένα σκοπό. Οι εχθροί δεν χρησιμεύουν σε τίποτα τώρα, διότι η ταπεινότητα δεν αντιστέκεται. Δεν κρύβεται από ντροπή διότι είναι ικανοποιημένη με αυτό που είναι, γνωρίζοντας ότι η δημιουργία είναι η Θέληση του Θεού. Η ανιδιοτέλειά της είναι ο Εαυτός, και αυτόν βλέπει σε κάθε συνάντηση, όπου με χαρά ενώνεται με κάθε Υιό του Θεού, του οποίου την αγνότητα αναγνωρίζει ότι μοιράζεται μαζί του.
Τώρα η προσευχή εξυψώνεται από τον κόσμο των πραγμάτων, των σωμάτων, και των θεών κάθε είδους, και επιτέλους μπορείς να αναπαυτείς με ιερότητα. Η ταπεινότητα έχει έρθει να σε διδάξει να καταλάβεις την δόξα σου ως Υιός του Θεού, και ν’ αναγνωρίσεις την αλαζονεία της αμαρτίας. Ένα όνειρο έκρυβε από σένα το πρόσωπο του Χριστού. Τώρα μπορείς να βλέπεις την αθωότητά Του. Ψηλά έχει ανυψωθεί η κλίμακα. Έχεις φτάσει σχεδόν στον Ουρανό. Υπάρχουν λίγα ακόμα να μάθεις πριν το ταξίδι ολοκληρωθεί. Τώρα μπορείς να λες τα εξής σε όλους όσους έρχονται να προσευχηθούν μαζί σου:
Δεν γίνεται να πορευτώ χωρίς εσένα,
διότι είσαι μέρος από μένα.
Και έτσι είναι στα αλήθεια. Τώρα μπορείς να προσεύχεσαι μόνο για ό,τι πραγματικά μοιράζεσαι μαζί του. Διότι έχεις καταλάβει ότι αυτός ποτέ δεν σε άφησε, και εσύ, που φαινόσουν μόνος, είσαι ένα μαζί του.
Η κλίμακα τελειώνει με αυτό, διότι δεν χρειάζεται πια η μάθηση. Τώρα στέκεσαι μπροστά στην πύλη του Ουρανού, και ο αδελφός σου στέκεται δίπλα σου εκεί. Τα λιβάδια είναι καταπράσινα και γαλήνια, διότι εδώ ο τόπος ο ορισμένος για την ώρα που θα ερχόσουν σε περίμενε εδώ και πολύ καιρό. Εδώ ο χρόνος τελειώνει μια για πάντα. Σε αυτή την πύλη η αιωνιότητα η ίδια ενώνεται μαζί σου. Η προσευχή έχει γίνει αυτό που ήταν προορισμένη να γίνει, διότι έχεις αναγνωρίσει τον Χριστό μέσα σου.
Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ
Εισαγωγή
Η συγχώρεση δίνει φτερά στην προσευχή, για να κάνει την ανοδική της πορεία εύκολη και την πρόοδό της γρήγορη. Χωρίς την ισχυρή της στήριξη θα ήταν μάταιη η προσπάθεια να ανέβεις πιο πάνω από το τελευταίο σκαλοπάτι της προσευχής ή ακόμα και να επιχειρήσεις να το ανέβεις. Η συγχώρεση είναι ο σύμμαχος της προσευχής· αδελφή στο σχέδιο της σωτηρίας σου. Και οι δύο πρέπει να έρθουν για να σε στηρίξουν και να κρατήσουν τα βήματά σου σταθερά· τον σκοπό σου ακλόνητο και αναλλοίωτο. Ιδού η μεγαλύτερη βοήθεια που θέσπισε ο Θεός να βρίσκεται μαζί σου μέχρι να φτάσεις σ’ Αυτόν. Το τέλος των ψευδαισθήσεων θα έρθει μαζί με αυτό. Αντίθετα με την άχρονη φύση της αδελφής της, της προσευχής, η συγχώρεση έχει ένα τέλος. Διότι η χρήση της λήγει όταν η άνοδος ολοκληρωθεί. Όμως τώρα έχει ένα σκοπό πέρα από τον οποίο δεν μπορείς, ούτε και χρειάζεται να πας. Όταν τον πετύχεις θα έχεις λυτρωθεί. Μόλις τον εκπληρώσεις θα έχεις μεταμορφωθεί. Εκπλήρωσέ τον και σώζεις τον κόσμο.
I. Η Συγχώρεση Του Εαυτού Σου
Κανένα άλλο δώρο του Ουρανού δεν έχει τόσο παρανοηθεί όσο η συγχώρεση. Μάλιστα, έχει γίνει μάστιγα· μια κατάρα ενώ προοριζόταν για ευλογία, μια σκληρή χλεύη της χάριτος, μια παρωδία της ιερής ειρήνης του Θεού. Και όμως, αυτοί που ακόμα δεν έχουν επιλέξει να αρχίσουν να ανεβαίνουν την κλίμακα της προσευχής, δεν γίνεται παρά να την χρησιμοποιούν έτσι. Η ευγένεια της συγχώρεσης στην αρχή είναι δυσνόητη, διότι η σωτηρία δεν έχει γίνει κατανοητή, ούτε έχει αναζητηθεί ακόμα. Αυτό που ήταν προορισμένο να θεραπεύει χρησιμοποιείται για να πληγώνει διότι η συγχώρεση δεν είναι επιθυμητή. Η ενοχή γίνεται σωτηρία, και η θεραπεία φαίνεται σαν κάποια τρομερή εναλλακτική για την ζωή.
Η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή, λοιπόν, εξυπηρετεί καλύτερα τον σκοπό αυτού του κόσμου από το πραγματικό της στόχο, και τα έντιμα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος. Η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή δεν θα παραβλέψει καμία αμαρτία, κανένα έγκλημα, καμία ενοχή που μπορεί να αναζητήσει και να βρει και να «αγαπήσει». Αγαπημένος της καρδιάς της είναι το σφάλμα, και τα λάθη δεσπόζουν μεγάλα και αυξάνονται και διογκώνονται μέσα στην ματιά της. Προσεκτικά διαλέγει όλα τα κακά πράγματα, και παραβλέπει τα καλά σαν να ήταν πανούκλα· ένα μισητό πράγμα κινδύνου και θανάτου. Η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή – είναι θάνατος, και αυτό είναι όλο που βλέπει σε όλα όσα κοιτάει και μισεί. Το έλεος του Θεού γίνεται ένα σουβλερό μαχαίρι που θα καταστρέψει τον ιερό Υιό που Αυτός αγαπά.
Θα συγχωρούσες τον εαυτό σου αν το έκανες αυτό; Τότε μάθε ότι ο Θεός σου έχει δώσει το μέσο με το οποίο μπορείς να επιστρέψεις σε Αυτόν με γαλήνη. Μην βλέπεις το σφάλμα. Μην το κάνεις αληθινό. Διάλεγε τα καλά και συγχώρα την αμαρτία διαλέγοντας στην θέση της το πρόσωπο του Χριστού. Πως αλλιώς μπορεί η προσευχή να επιστρέψει στον Θεό; Αυτός αγαπά τον Υιό Του. Είναι δυνατόν να τον θυμάσαι και να μισείς αυτό που δημιούργησε; Θα μισείς τον Πατέρα του αν μισείς τον Υιό που αγαπά. Γιατί έτσι όπως βλέπεις τον Υιό έτσι βλέπεις τον εαυτό σου, και έτσι όπως βλέπεις τον εαυτό σου είναι ο Θεός για σένα.
Όπως η προσευχή είναι πάντα για σένα, έτσι και η συγχώρεση πάντα δίνεται σε σένα. Είναι αδύνατον να συγχωρέσεις κάποιον άλλο, γιατί μόνο τις δικές σου αμαρτίες βλέπεις σ’ αυτόν. Θέλεις να τις βλέπεις εκεί, και όχι σε σένα. Γι αυτό η συγχώρεση κάποιου άλλου είναι ψευδαίσθηση. Και όμως, είναι το μόνο χαρούμενο όνειρο σε όλο τον κόσμο· το μόνο που δεν οδηγεί στον θάνατο. Μόνο σε κάποιον άλλο μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου, διότι τον έχεις αποκαλέσει ένοχο για τις δικές σου αμαρτίες, και σ’ αυτόν πρέπει να βρεις τώρα την αθωότητά σου. Ποιος άλλος εκτός από τους αμαρτωλούς χρειάζεται συγχώρεση; Και μην νομίσεις ποτέ ότι μπορείς να βλέπεις την αμαρτία σε κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάνη του κόσμου, κι εσύ είσαι ο μεγαλύτερος πλανευτής του εαυτού σου. Πάντα φαίνεται ότι κάποιος άλλος είναι ο κακός, και ότι εξ αιτίας της αμαρτίας του εσύ πληγώνεσαι. Πως θα ήταν δυνατόν να υπάρξει ελευθερία αν ίσχυε κάτι τέτοιο; Θα μπορούσες να είσαι σκλάβος στον καθένα, διότι ό,τι θα έκανε αυτός, θα καθόριζε την δική σου μοίρα, τα συναισθήματά σου, την απελπισία ή την ελπίδα σου, την δυστυχία ή την χαρά σου. Δεν έχεις ελευθερία εκτός κι αν στην δώσει αυτός. Και εφόσον είναι κακός, μπορεί μόνο να σου δώσει κάτι από αυτό που είναι. Δεν μπορείς να βλέπεις τις αμαρτίες του, και όχι τις δικές σου. Αλλά μπορείς να ελευθερώσεις και αυτόν και τον εαυτό σου.
Η συγχώρεση, όταν δίδεται αληθινά, είναι ο τρόπος στο οποίο βρίσκεται η μοναδική σου ελπίδα για ελευθερία. Οι άλλοι θα κάνουν λάθη και το ίδιο και εσύ, όσο αυτή η ψευδαίσθηση του κόσμου φαίνεται πως είναι το σπίτι σου. Και όμως, ο Θεός έχει δώσει σε όλους τους Υιούς Του μια θεραπεία για όλες τις ψευδαισθήσεις που νομίζουν ότι βλέπουν. Η όραση του Χριστού δεν χρησιμοποιεί τα δικά σου μάτια, αλλά εσύ μπορείς να κοιτάξεις μέσα από τα δικά Του και να μάθεις να βλέπεις σαν Αυτόν. Τα λάθη είναι μικροσκοπικές σκιές, που γρήγορα αποσύρονται, ώστε μόνο για μια στιγμή φαίνονται να κρύβουν το πρόσωπο του Χριστού, το οποίο ακόμα παραμένει αναλλοίωτο πίσω από όλα αυτά. Η ακεραιότητά Του παραμένει σε αδιάβλητη ησυχία και τέλεια ειρήνη. Αυτός αναγνωρίζει τις σκιές. Δικά Του είναι τα μάτια που κοιτάζουν πέρα από το σφάλμα, και βλέπουν τον Χριστό μέσα σου.
Ζήτησε, λοιπόν, την βοήθειά Του, και ζήτησε από Αυτόν να μάθεις την συγχώρεση όπως η όραση Του της επιτρέπει να είναι. Εσύ χρειάζεσαι αυτό που δίνει Αυτός, και η σωτηρία σου βασίζεται σε αυτή την μάθηση από Αυτόν. Η προσευχή δεν μπορεί να απελευθερωθεί στον Ουρανό όσο η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή παραμένει μαζί σου. Το έλεος του Θεού επιθυμεί να απαλλάξει τον ιερό νου σου από αυτόν τον δηλητηριώδη τρόπο σκέψης που οδηγεί στον μαρασμό. Ο Χριστός σε έχει συγχωρέσει και στην δική Του θέα ο κόσμος γίνεται ιερός όπως ο Εαυτός Του. Όποιος δεν βλέπει κανένα κακό μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο, βλέπει σαν Αυτόν. Διότι αυτό που Αυτός έχει συγχωρέσει δεν έχει αμαρτήσει, και η ενοχή δεν είναι δυνατόν να υφίσταται πια. Το σχέδιο της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, και η πνευματική υγεία έχει επανέλθει.
Η συγχώρεση είναι το κάλεσμα προς την πνευματική υγεία, γιατί ποιος άλλος εκτός από έναν παράφρονα θα επιθυμούσε να κοιτά την αμαρτία όταν στην θέση της θα μπορούσε να δει το πρόσωπο του Χριστού; Αυτή είναι η επιλογή που κάνεις· η πιο απλή, και όμως η μόνη που μπορείς να κάνεις. Ο Θεός σε καλεί να σώσεις τον Υιό Του από τον θάνατο προσφέροντάς του την Αγάπη του Χριστού. Αυτή είναι η ανάγκη σου, και ο Θεός σου προσφέρει αυτό το δώρο. Και όπως το δίνει Αυτός, έτσι πρέπει να το δίνεις κι εσύ Και έτσι η προσευχή αποκαθίσταται στη άμορφη της κατάσταση, πέρα από όλα τα όρια μέσα στην αιωνιότητα, με τίποτα από το παρελθόν να την συγκρατεί για να μην ενωθεί και πάλι με το ατέρμονο τραγούδι που όλη η δημιουργία τραγουδάει στον Θεό της.
Αλλά για να πετύχεις αυτόν τον στόχο πρέπει πρώτα να μάθεις, πριν φτάσεις εκεί όπου η μάθηση δεν μπορεί να πάει. Η συγχώρεση είναι το κλειδί, αλλά ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα κλειδί όταν έχει χάσει τον πόρτα για την οποία το κλειδί έχει φτιαχτεί, και όπου μόνο εκεί ταιριάζει; Επομένως κάνουμε διακρίσεις, έτσι ώστε η προσευχή να μπορέσει να απελευθερωθεί από το σκοτάδι στο φως. Ο ρόλος της συγχώρεσης πρέπει να αντιστραφεί, και να καθαριστεί από τις κακές χρήσεις του και τους μισητούς στόχους του. Η συγχώρεση που καταστρέφει πρέπει να ξεσκεπαστεί από όλη της την δολιότητα και, και έπειτα να απελευθερωθεί για πάντα. Δεν μπορεί να μείνει ούτε ίχνος από αυτήν, αν θέλουμε επιτέλους να πετύχουμε το σχέδιο που έχει θέσει ο Θεός για την επιστροφή μας, και να ολοκληρωθεί η μάθηση.
Αυτός είναι ο κόσμος των αντιθέτων. Και πρέπει να διαλέγεις ανάμεσά τους κάθε στιγμή που αυτός ο κόσμος αποτελεί πραγματικότητα για σένα. Όμως, πρέπει να μάθεις τις εναλλακτικές επιλογές, ειδάλλως δεν θα μπορέσεις να αποκτήσεις την ελευθερία σου. Ας γίνει, λοιπόν, ξεκάθαρο τι ακριβώς σημαίνει για σένα η συγχώρεση, και μάθε πως θα έπρεπε να γίνεται για να σε απελευθερώσει. Το επίπεδο της προσευχής σου εξαρτάται από αυτό, διότι εδώ περιμένει την ελευθερία της για να ανέλθει πάνω από τον κόσμο του χάους μέσα στην ειρήνη.
ΙI. Συγχώρεση – Με Σκοπό – Την Καταστροφή
Η «Συγχώρεση – με σκοπό –την καταστροφή» έχει πολλές μορφές, εφόσον είναι όπλο του κόσμου των μορφών. Δεν είναι όλες φανερές, και μερικές από αυτές είναι προσεκτικά συγκαλυμμένες κάτω από αυτό που μοιάζει με φιλανθρωπία. Όμως, όλες οι μορφές που μπορεί να πάρει δεν έχουν παρά μόνο αυτό το μοναδικό σκοπό· ο σκοπός τους είναι να διαχωρίζει και να κάνει αυτό που ο Θεός δημιούργησε ίσο, διαφορετικό. Η διαφορά είναι ξεκάθαρη σε πολλές μορφές όπου η προσχεδιασμένη σύγκριση δεν μπορεί να αποφευχθεί, ούτε και έχει αυτό το σκοπό.
Σε αυτή την κατηγορία, αρχικά, υπάρχουν μορφές στις οποίες ένα «καλύτερο» άτομο καταδέχεται να σκύψει να σώσει έναν «ελεεινό» από αυτό που είναι πραγματικά. Η συγχώρεση εδώ βασίζεται σε μια στάση μεγαλόκαρδης αρχοντιάς τόσο μακριά από την αγάπη που η αλαζονεία δεν θα μπορούσε ποτέ να εκτοπιστεί. Ποιος μπορεί να συγχωρεί ενώ απεχθάνεται και περιφρονεί; Και ποιος είναι αυτός που μπορεί να πει σε κάποιον άλλον ότι είναι βουτηγμένος στην αμαρτία, ενώ τον αντιλαμβάνεται ως Υιό του Θεού; Ποιος κάνει κάποιον σκλάβο για να τον διδάξει τι είναι η ελευθερία; Δεν υπάρχει ένωση εδώ. Παρά μόνο θλίψη. Αυτό δεν είναι πραγματικό έλεος. Είναι θάνατος.
Μια άλλη μορφή, πολύ παρόμοια με την πρώτη αν γίνει κατανοητή, δεν φανερώνεται με τόσο κατάφορη αλαζονεία. Ο ένας που επιθυμεί να συγχωρήσει τον άλλο δεν υποστηρίζει ότι είναι καλύτερος. Τώρα λέει αντί γι αυτό, ότι εδώ βρίσκεται κάποιος του οποίου την αμαρτία μοιράζεται εφόσον και οι δύο υπήρξαν ανάξιοι και τους αξίζει η τιμωρία της οργής του Θεού. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι είναι ταπεινή σκέψη, και μπορεί πραγματικά να προκαλέσει έναν ανταγωνισμό αμαρτιών και ενοχών. Αυτό δεν είναι αγάπη για την δημιουργία του Θεού και την ιερότητα που είναι το παντοτινό Του δώρο. Είναι δυνατόν ο Υιός Του να καταδικάζει τον εαυτό του και να συνεχίζει να Τον θυμάται;
Εδώ βρίσκεται ο στόχος να διαχωριστεί ο Θεός από τον Υιό που αγαπά, και να κρατηθεί μακριά από την Πηγή του. Αυτόν τον στόχο επίσης αναζητούν εκείνοι που αναζητούν τον ρόλο του μάρτυρα στα χέρια κάποιου άλλου. Εδώ πρέπει να δούμε ξεκάθαρα ποιος είναι ο στόχος, γιατί αυτό μπορεί να περάσει ως πραότητα και ως φιλανθρωπία αντί για σκληρότητα. Δεν είναι ευγενικό να δέχεσαι την εμπάθεια κάποιου άλλου, και να μην απαντάς παρά μόνο με σιωπή και ένα ευγενικό χαμόγελο; Για δες πόσο καλός είσαι εσύ που υπομένεις με καρτερία και αγιότητα τον θυμό και το κακό που σου προξενεί κάποιος, και δεν δείχνεις τον πικρό πόνο που νιώθεις.
Η «συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή» συχνά κρύβεται πίσω από ένα τέτοιο ένδυμα. Δείχνει το πρόσωπο του βασάνου και του πόνου, αποδεικνύοντας σιωπηλά την ενοχή και την φθορά της αμαρτίας. Αυτή είναι η μαρτυρία που προσφέρει σε κάποιον που θα μπορούσε να είναι σωτήρας και όχι εχθρός. Αλλά έχοντας φτιάξει αυτόν εχθρό, πρέπει να αποδεχτεί την ενοχή και την βαριά μομφή που του έχει εναποτεθεί. Είναι αυτό αγάπη; Ή μήπως είναι προδοσία σε κάποιον που χρειάζεται σωτηρία από τον πόνο της ενοχής; Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι ο σκοπός της, από το να κρατήσει τις μαρτυρίες της ενοχής μακριά από την αγάπη;
Η «συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή» μπορεί ακόμα να πάρει και την μορφή δοσοληψίας και συμβιβασμού. «Θα σε συγχωρέσω αν ικανοποιήσεις τις ανάγκες μου, διότι με την δική σου υποδούλωση αποκτώ την δική μου ελευθερία» Αν πεις αυτό σε οποιονδήποτε είσαι σκλάβος. Και θ’ αναζητάς να απαλλαγείς από την ενοχή με περεταίρω δοσοληψίες που δεν σου προσφέρουν καμιά ελπίδα, παρά μόνο περισσότερο πόνο και δυστυχία. Πόσο τρομακτική έχει γίνει η συγχώρεση τώρα, και πόσο διαστρεβλωμένος είναι ο στόχος της. Δείξε έλεος στον εαυτό σου που παζαρεύει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός δίνει και δεν ζητά ανταπόδοση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος προσφοράς παρά μόνο σαν τον δικό Του. Όλα τα άλλα είναι παρωδία. Γιατί ποιος θα επιχειρούσε να πετύχει δοσοληψίες με τον Υιό του Θεού, και να ευχαριστήσει τον Πατέρα του για την ιερότητά του;
Τι θα ήθελες να δείξεις στον αδελφό σου; Θα ήθελες να ενισχύσεις την ενοχή του άρα και την δική σου; Η συγχώρεση είναι το μέσο της σωτηρίας σου. Πόσο θλιβερό είναι να την κάνεις μέσο για περισσότερη σκλαβιά και πόνο. Μέσα στον κόσμο των αντιθέτων υπάρχει ένας τρόπος να χρησιμοποιήσεις την συγχώρεση για τον στόχο του Θεού, και να βρεις την γαλήνη που σου προσφέρει Αυτός. Μην πάρεις τίποτα άλλο, ειδάλλως αναζητείς τον θάνατό σου, και προσεύχεσαι για τον διαχωρισμό σου από τον Εαυτό σου. Ο Χριστός είναι για όλους διότι βρίσκεται μέσα σε όλους. Το δικό Του πρόσωπο σε αφήνει να δεις η συγχώρεση. Στο δικό Του πρόσωπο βλέπεις το δικό σου.
Όλες οι μορφές που παίρνει η συγχώρεση και δεν οδηγούν μακριά από τον θυμό, την καταδίκη και τις συγκρίσεις οιουδήποτε είδους, είναι θάνατος. Διότι αυτό τον σκοπό έχουν ορίσει. Μην απατάσαι από αυτές, παρά άφησέ τες ως ανάξιες με τις τραγικές προσφορές τους. Δεν θέλεις να παραμείνεις στην δουλεία. Δεν θέλεις να φοβάσαι τον Θεό. Θέλεις να δεις το φως του ήλιου και την λάμψη του Ουρανού να λάμπει πάνω στο πρόσωπο της γης, λυτρωμένος από την αμαρτία και μέσα στην Αγάπη του Θεού. Από εδώ απελευθερώνεται η προσευχή, μαζί με σένα. Τα φτερά σου είναι ελεύθερα, και η προσευχή σου θα σε εξυψώσει και θα σε φέρει σπίτι σου εκεί όπου θα ήθελε να βρίσκεσαι ο Θεός.
ΙΙΙ. Η Συγχώρεση Που Σώζει
Η συγχώρεση που σώζει έχει μία και μοναδική μορφή. Δεν ζητά απόδειξη αθωότητας, ούτε κάποιου είδους πληρωμή. Δεν επιχειρηματολογεί, ούτε αξιολογεί τα σφάλματα που θέλει να παραβλέψει. Δεν προσφέρει δώρα με δολιότητα, ούτε υπόσχεται ελευθερία ενώ ζητά τον θάνατο. Θα σε εξαπατούσε ποτέ ο Θεός; Το μόνο που σου ζητά είναι εμπιστοσύνη και προθυμία να μάθεις πώς να είσαι ελεύθερος. Δίνει τον Δάσκαλό Του σε όποιον το ζητήσει, και αναζητά να καταλάβει την Θέληση του Θεού. Η ετοιμότητά Του να δίνει βρίσκεται πολύ πέρα από την κατανόηση σου και την φτωχή αντίληψή σου. Και όμως, Αυτός έχει θελήσει να μάθεις τον δρόμο προς Αυτόν, και στην Θέλησή Του υπάρχει βεβαιότητα.
Παιδί του Θεού, τα δώρα του Θεού είναι δικά σου, όχι χάρη στα δικά σου σχέδια αλλά από το θείο Θέλημά Του. Η Φωνή Του θα σε διδάξει τι είναι η συγχώρεση, και πώς να την δίνεις όπως θέλει Εκείνος. Μην προσπαθείς, λοιπόν, να καταλάβεις αυτό που ακόμα βρίσκεται πέρα από σένα, παρά άφησε την να γίνει ένας δρόμος που θα σε τραβήξει προς τα επάνω, εκεί όπου τα μάτια του Χριστού γίνονται η όραση που επιλέγεις. Παραιτήσου από όλα τα άλλα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Όταν κάποιος καλεί για βοήθεια οποιασδήποτε μορφής, Αυτός είναι ο Μόνος που απαντά για σένα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ, είναι να κάνεις πίσω και να μην παρεμβαίνεις. Η συγχώρεση – για – την σωτηρία είναι το δικό Του έργο, και Αυτός είναι που θα απαντήσει για σένα.
Μην ορίζεις την μορφή που θα πρέπει να πάρει η συγχώρεση του Χριστού. Αυτός γνωρίζει τον τρόπο να κάνει κάθε κάλεσμα, βοήθεια για σένα, καθώς εσύ σπεύδεις επιτέλους να πας στο σπίτι του Πατέρα σου. Τώρα Αυτός μπορεί να κάνει τα βήματά σου σίγουρα, τα λόγια σου ειλικρινά· όχι με την δική σου ειλικρίνεια, αλλά με την δική Του. Άφησέ Τον να αναλάβει το πώς θα συγχωρείς, και κάθε περίπτωση θα είναι για σένα άλλο ένα βήμα προς τον Ουρανό και την γαλήνη.
Δεν κουράστηκες από την φυλάκιση σου; Ο Θεός δεν επέλεξε αυτό το λυπητερό μονοπάτι για σένα. Αυτό που εσύ επέλεξες μπορεί ακόμα να ακυρωθεί, διότι η προσευχή είναι ελεήμων και ο Θεός είναι δίκαιος. Η δική Του είναι μια δικαιοσύνη που Αυτός μπορεί να καταλάβει, αλλά εσύ δεν μπορείς ακόμα. Και όμως, θα σου δώσει το μέσον να μάθεις γι Αυτόν, και να γνωρίσεις επιτέλους ότι η καταδίκη δεν είναι πραγματική και φτιάχνει τις ψευδαισθήσεις χρησιμοποιώντας το κακό της όνομα. Και όμως δεν έχει σημασία η μορφή που τα όνειρα μπορεί να πάρουν. Οι ψευδαισθήσεις είναι αναληθείς. Η Θέληση του Θεού είναι η αλήθεια, και εσύ είσαι ένα με Αυτόν σε Θέληση και σκοπό. Εδώ όλα τα όνειρα τελειώνουν.
«Τι πρέπει να κάνω γι αυτόν, τον ιερό Σου Υιό;» Αυτό θα έπρεπε να είναι το μόνο πράγμα που ρωτάς όποτε χρειάζεσαι βοήθεια και αναζητείς την συγχώρεση. Την μορφή που παίρνει αυτή η αναζήτηση δεν χρειάζεται να την κρίνεις εσύ. Και ας μην είσαι εσύ αυτός που ορίζει την μορφή με την οποία έρχεται η συγχώρεση για να σώσει τον Υιό του Θεού. Το φως του Χριστού μέσα του είναι η απελευθέρωσή του, και αυτό είναι που απαντά στο κάλεσμά του. Συγχώρεσε τον όπως αποφασίζει ότι θα έπρεπε να κάνεις ο Χριστός, και γίνε τα μάτια Του μέσα από τα οποία θα τον κοιτάς, και μίλα του εκ μέρους Εκείνου. Αυτός γνωρίζει την ανάγκη· την ερώτηση και την απάντηση. Θα σου πει ακριβώς τι να κάνεις, με λόγια που να μπορείς να καταλάβεις και να μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Μην συγχέεις την δική Του λειτουργία με την δική σου. Αυτός είναι η Απάντηση. Εσύ είσαι αυτός που ακούει.
Και για ποιο πράγμα σου μιλάει Αυτός; Για την σωτηρία και το δώρο της ειρήνης. Για το τέλος της αμαρτίας και της ενοχής και του θανάτου. Για τον ρόλο που έχει η συγχώρεση σε Αυτόν. Μόνο άκου. Γιατί το μόνο που επιθυμεί είναι να ακουστεί από όποιον επικαλείται το Όνομά Του, και θέτει την συγχώρεση στα χέρια Του. Η συγχώρεση δόθηκε σε Αυτόν να την διδάξει, να την σώσει από την καταστροφή και να κάνει το μέσο του χωρισμού, της αμαρτίας και του θανάτου να γίνει και πάλι ιερό δώρο του Θεού. Η προσευχή είναι το Δικό Του δεξί Χέρι, που έχει απελευθερωθεί ώστε να σώζει καθώς επιτρέπεται στην αληθινή συγχώρεση να έρθει από την Δική Του αιώνια επαγρύπνηση και Αγάπη. Άκου και μάθε, και μην κρίνεις. Στο Θεό να απευθύνεσαι να πάρεις απάντηση για το τι να κάνεις. Η απάντησή Του θα είναι ξεκάθαρη όσο το πρωινό, και η συγχώρεσή Του δεν είναι αυτό που νομίζεις εσύ ότι είναι.
Εν τούτοις, Αυτός γνωρίζει, και αυτό πρέπει να είναι αρκετό. Η συγχώρεση έχει ένα Διδάσκαλο ο Οποίος δεν γίνεται να αποτύχει σε τίποτα. Αναπαύσου για λίγο με αυτή την διαβεβαίωση· μην επιχειρείς να κρίνεις την συγχώρεση, ούτε να την ορίσεις μέσα σε ένα γήινο πλαίσιο. Άφησε την να υψωθεί στον Χριστό, ο Οποίος την καλωσορίζει σαν δώρο προς Αυτόν. Αυτός δεν θα σε αφήσει χωρίς ανακούφιση, παρά θα στείλει τους αγγέλους Του να σου απαντήσουν στο Όνομά Του. Αυτός στέκεται δίπλα στην θύρα για την οποία η συγχώρεση είναι το μόνο κλειδί. Δώσε το σε Αυτόν να το χρησιμοποιήσει αντί για σένα, και θα δεις την θύρα ν’ ανοίγει σιωπηλά ενώπιον του ολοφώτεινου προσώπου του Χριστού. Δες τον αδελφό σου εκεί, πίσω από την θύρα • τον Υιό του Θεού έτσι όπως τον δημιούργησε Αυτός.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Εισαγωγή
Η προσευχή έχει και αρωγούς και αποδείξεις που κάνουν την απότομη και κουραστική ανάβαση πιο σίγουρη και απαλή, απαλύνοντας τον πόνο του φόβου και προσφέροντας την παρηγοριά και τις υποσχέσεις της ελπίδας. Απόδειξη της συγχώρεσης και μια αρωγή στην προσευχή, χορηγός βεβαιότητας για την επιτυχία στην τελική επίτευξη του στόχου, είναι η θεραπεία. Η σημασία της δεν θα έπρεπε να τονιστεί υπερβολικά, διότι η θεραπεία είναι ένα σημάδι ή σύμβολο της δύναμης της συγχώρεσης, και δεν είναι παρά μόνο ένα αποτέλεσμα ή σκιά της αλλαγής του νου όσον αφορά τον στόχο της προσευχής.
Ι. Η Αιτία Της Ασθένειας
Μην παρανοείς την αιτία και την ερμηνεύεις ως αποτέλεσμα, και μην πιστεύεις ότι η αρρώστια είναι μόνη και χωριστά από την αιτία της. Είναι ένα σημάδι, μία σκιά κάποιας κακής σκέψης που φαινομενικά έχει πραγματικότητα και είναι δίκαιη, σύμφωνα με τις συνήθειες του κόσμου. Είναι εξωτερική απόδειξη εσώτερων «αμαρτιών», και φέρει μαρτυρία των σκέψεων μη συγχώρεσης που πληγώνουν και επιθυμούν να βλάψουν τον Υιό του Θεού. Η θεραπεία του σώματος είναι αδύνατη, και αυτό αποδεικνύεται από την μικρή διάρκεια της «θεραπείας». Το σώμα πρέπει να πεθάνει, επομένως η θεραπεία του το μόνο που κάνει είναι να καθυστερήσει την επαναφορά του σε σκόνη, εκεί όπου γεννήθηκε και θα επιστρέψει.
Η αιτία του σώματος είναι η έλλειψη συγχώρεσης του Υιού του Θεού. Αυτό δεν έχει αφήσει την πηγή του, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τον πόνο, την γήρανση και το σημάδι του θανάτου επάνω του. Φοβερό και εύθραυστο φαντάζει σε εκείνους που νομίζουν ότι η ζωή τους είναι δεμένη στις προσταγές του και συνδεμένη με την ασταθή, μικροσκοπική ανάσα του. Ο θάνατος τους παραμονεύει καθώς κάθε στιγμή ξεγλιστρά ανεπιστρεπτί μέσα από τα χέρια τους, και δεν μπορούν να την συγκρατήσουν. Και νιώθουν φόβο καθώς τα σώματα αλλάζουν και ασθενούν. Διότι νιώθουν την βαριά μυρωδιά του θανάτου πάνω στις καρδιές τους.
Το σώμα μπορεί να θεραπευθεί ως αποτέλεσμα αληθινής συγχώρεσης. Μόνο αυτό μπορεί να δώσει την θύμηση της αθανασίας, που είναι το δώρο της ιερότητας και της αγάπης. Η συγχώρεση πρέπει να δίδεται από ένα νου που κατανοεί ότι πρέπει να παραβλέπει όλες τις σκιές πάνω στο ιερό πρόσωπο του Χριστού, ανάμεσα στις οποίες είναι και η ασθένεια. Αυτό είναι και τίποτα άλλο· το σημάδι της κρίσης ενός αδελφού πάνω σε έναν άλλο αδελφό, και τον ίδιο τον Υιό του Θεού. Διότι αυτός καταράστηκε το σώμα του να γίνει η φυλακή του, και ξέχασε πως αυτός είναι που του έδωσε αυτόν τον ρόλο.
Αυτό που έκανε αυτός, τώρα πρέπει να το ακυρώσει ο Υιός του Θεού. Αλλά όχι μόνος. Διότι έχει πετάξει μακριά το κλειδί της φυλακής· την ιερή του αθωότητα και την θύμηση της Αγάπης του Πατέρα του. Και όμως, του δίδεται βοήθεια με την Φωνή που ο Πατέρας του τοποθέτησε μέσα σε αυτόν. Η δύναμη να θεραπεύει είναι τώρα το δώρο του Πατέρα του, διότι μέσω της Φωνής Του Αυτός μπορεί ακόμα να φτάσει τον Υιό Του, υπενθυμίζοντάς του ότι το σώμα μπορεί να γίνει το σπίτι που αυτός έχει επιλέξει, αλλά ποτέ δεν θα είναι η αληθινή του κατοικία.
Επομένως πρέπει να υπάρξει διάκριση ανάμεσα στην αληθινή θεραπεία και το ψευδές υποκατάστατο της. Ο τόπος της θεραπείας είναι ο κόσμος των αντιθέτων, διότι στον Ουρανό τι θα μπορούσε να υπάρχει που να χρήζει θεραπείας; Όπως η προσευχή κατά κόσμο που ζητάει λάθος πράγματα και την συγχώρεση που σκοτώνει καλυμμένη με το προσωπείο της φιλανθρωπίας έτσι και η θεραπεία μπορεί να είναι απατηλή όπως επίσης και αληθινή, μάρτυρας στην δύναμη του κόσμου, ή στην αιώνια Αγάπη του Θεού.
II. Ψευδής Και Αληθινή Θεραπεία
Η ψευδής θεραπεία απλά κάνει μια φτωχή ανταλλαγή κάποιας ψευδαίσθησης με μια άλλη πιο «ωραία»· ένα όνειρο ασθένειας για ένα όνειρο υγείας. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κατώτερες μορφές προσευχής, συνδυάζοντας και την συγχώρεση καλοπροαίρετα, αλλά χωρίς να γίνεται ακόμα απόλυτα κατανοητή. Μόνο η ψευδής θεραπεία μπορεί να υποχωρήσει στον φόβο, και έτσι η ασθένεια να είναι ελεύθερη να χτυπήσει ξανά. Η ψευδής θεραπεία μπορεί πραγματικά να απομακρύνει κάποια μορφή πόνου και ασθένειας. Αλλά η αιτία παραμένει, και δεν θα της λείψουν και τα αποτελέσματα. Η αιτία εξακολουθεί να είναι η επιθυμία για το θάνατο και να ξεπεραστεί ο Χριστός. Και με αυτή την επιθυμία ο θάνατος είναι μια βεβαιότητα, διότι η προσευχή εισακούεται. Όμως, υπάρχει ένας φαινομενικός θάνατος που έχει διαφορετική αιτία. Δεν προέρχεται από βλαβερές σκέψεις και λυσσαλέα οργή κατά του σύμπαντος. Απλά σηματοδοτεί ότι έχει έρθει το τέλος για την χρησιμότητα της λειτουργίας του σώματος. Και τώρα απορρίπτεται ως επιλογή, όπως κάποιος αφήνει ένα παλιό ρούχο.
Έτσι θα έπρεπε να είναι ο θάνατος· μια ήσυχη επιλογή, που γίνεται με χαρά και μια αίσθηση γαλήνης, διότι το σώμα έχει χρησιμοποιηθεί γενναιόδωρα για να βοηθήσει τον Υιό του Θεού στην πορεία του προς τον Θεό. Ευχαριστούμε, λοιπόν, το σώμα, για όλες τις υπηρεσίες που μας προσέφερε. Αλλά νιώθουμε, επίσης, ευγνωμοσύνη που έχει τελειώσει πια η ανάγκη να πορευόμαστε στον κόσμο των περιορισμών, και να φτάνουμε τον Χριστό μέσα από κρυφές μορφές, στην καλύτερη περίπτωση καθαρά ορατές μόνο σε αναλαμπές αγάπης. Τώρα μπορούμε να Τον βλέπουμε χωρίς παρωπίδες, μέσα στο φως που μάθαμε πάλι να βλέπουμε.
Τον ονομάζουμε θάνατο, αλλά είναι ελευθερία. Δεν έρχεται σε μορφές που φαίνεται να επιβάλλονται επώδυνα πάνω στην απρόθυμη σάρκα, αλλά σαν ένα ευγενικό καλωσόρισμα απελευθέρωσης. Αν έχει γίνει αληθινή θεραπεία αυτή μπορεί να είναι η μορφή με την οποία έρχεται ο θάνατος όταν είναι η ώρα για ανάπαυση από την εργασία που επιτελέστηκε και έληξε με χαρά. Τώρα πορευόμαστε ειρηνικά προς τον αέρα της ελευθερίας και προς ένα ηπιότερο κλίμα, όπου δεν είναι δύσκολο να βλέπουμε τα δώρα που έχουν φυλαχτεί για μας. Διότι ο Χριστός είναι πιο ξεκάθαρος τώρα· η όρασή Του περισσότερο προσιτή σε μας· η Φωνή Του, ο Λόγος του Θεού, δικά μας με μεγαλύτερη βεβαιότητα.
Το πιο ευγενικό πέρασμα σε μια προσευχή ανώτερη, μια ευγενική συγχώρεση των τρόπων της γης, μπορεί να γίνει δεκτό μόνο με ευγνωμοσύνη. Εν τούτοις, πρώτα η αληθινή θεραπεία πρέπει να έρθει να ευλογήσει το νου με τρυφερή συγχώρεση για τις αμαρτίες που ονειρεύτηκε ο Υιός του θεού και πρόβαλλε στον κόσμο. Τώρα τα όνειρά του διασκορπίζονται ήσυχα και ξεκούραστα. Τώρα η συγχώρεσή του έρχεται να σώσει τον κόσμο και είναι έτοιμος να αναχωρήσει ειρηνικά, εφόσον το ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του και τα μαθήματα έχουν μαθευτεί.
Αυτός δεν είναι θάνατος έτσι όπως τον εννοεί ο κόσμος, διότι ο θάνατος είναι σκληρός στα τρομαγμένα μάτια του και παίρνει την μορφή της τιμωρίας για την αμαρτία. Πως θα ήταν λοιπόν, δυνατόν να είναι ευλογία; Και πως είναι δυνατόν να είναι καλοδεχούμενος όταν πρέπει να είναι τρομακτικός; ; Ποια είναι θεραπεία η οποία συντελείται στην άποψη ότι απλά ανοίγεται η πύλη σε μια υψηλότερη μορφή προσευχής και ευγενικά εκπληρώνεται η δικαιοσύνη; Ο θάνατος είναι ανταμοιβή και όχι τιμωρία. Αλλά μια τέτοια άποψη υποστηρίζεται από την θεραπεία που δεν μπορεί να συλλάβει ο κόσμος. Δεν υπάρχει μερική θεραπεία. Αυτό που απλά αλλάζει τις ψευδαισθήσεις δεν έχει επιτελέσει τίποτα. Αυτό που είναι λανθασμένο δεν γίνεται να είναι εν μέρει αληθές. Αν είσαι θεραπευμένος η θεραπεία σου είναι πλήρης. Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνεις και επιθυμείς να λάβεις.
Η ψευδής θεραπεία βασίζεται στην ίαση του σώματος, αφήνοντας την αιτία της ασθένειας ακόμα αναλλοίωτη, έτοιμη να χτυπήσει πάλι μέχρι να αποφέρει ένα σκληρό θάνατο με φαινομενικό θρίαμβο. Μπορεί να τεθεί για λίγο σε αναμονή, και μπορεί να υπάρξει μια σύντομη ανάπαυλα καθώς περιμένει να πάρει την εκδίκησή της πάνω στον Υιό του Θεού. Όμως, δεν μπορεί να ξεπεραστεί μέχρι να αποσυρθεί ολοκληρωτικά κάθε πίστη σε αυτή, και να τοποθετηθεί σε αυτό που προσφέρει ο Θεός ως αντικατάσταση των κακών ονείρων· ένας κόσμος στον οποίο δεν υπάρχει πέπλο αμαρτίας να τον κρατά σκοτεινό και χωρίς υποστήριξη. Επιτέλους η θύρα του Ουρανού ανοίγει και ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος στην οικία που στέκει έτοιμη για να τον καλωσορίσει, και είχε ετοιμαστεί γι αυτόν, πριν υπάρξει ο χρόνος και ακόμα τον περιμένει.
III. Διαχωρισμός Και Ενότητα
Η ψευδής θεραπεία θεραπεύει το σώμα εν μέρει, αλλά ποτέ σαν σύνολο. Οι διαχωρισμένοι στόχοι της γίνονται πολύ ξεκάθαροι εδώ, διότι δεν έχει αφαιρέσει την κατάρα της αμαρτίας που βρίσκεται σε αυτό. Επομένως, εξακολουθεί να εξαπατά. Ούτε γίνεται από κάποιον που αντιλαμβάνεται τον άλλον ακριβώς σαν τον εαυτό του. Γιατί αυτό κάνει δυνατή την αληθινή θεραπεία. Όταν είναι ψευδής, υπάρχει κάποια δύναμη που την έχει κάποιος άλλος, και δεν έχει δοθεί εξίσου και στους δύο ως ένα. Εδώ φαίνεται ο διαχωρισμός. Και εδώ η σημασία της αληθινής θεραπείας έχει χαθεί, και τα είδωλα έχουν ανεγερθεί για να αποκρύψουν την ενότητα που είναι ο Υιός του Θεού.
Η θεραπεία που διαχωρίζει μπορεί να φαίνεται σαν παράξενη ιδέα. Και όμως έτσι μπορεί να ονομαστεί κάθε μορφή θεραπείας που είναι βασισμένη σε οποιοδήποτε είδος ανισότητας. Αυτές οι μορφές μπορεί να θεραπεύουν το σώμα, και πραγματικά περιορίζονται σε αυτό. Κάποιος γνωρίζει καλύτερα, έχει εκπαιδευτεί καλύτερα, ή ίσως έχει περισσότερο ταλέντο και σοφία. Ως εκ τούτου μπορεί να θεραπεύσει αυτόν που στέκεται από πίσω του και υπό την προστασία του. Η θεραπεία του σώματος μπορεί να γίνει με αυτό διότι, στα όνειρα, η ισότητα δεν μπορεί να είναι μόνιμη. Οι αλλαγές και οι μεταβολές είναι αυτό από το οποίο έχει κατασκευαστεί το όνειρο. Το να θεραπευτείς φαίνεται πως σημαίνει να βρεις κάποιον που είναι σοφότερος ο οποίος, με την τέχνη και την μάθησή του, θα πετύχει.
Κάποιος γνωρίζει καλύτερα, αυτή είναι η μαγική φράση με την οποία το σώμα γίνεται ο στόχος της θεραπείας έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Και σε αυτόν τον πιο σοφό πηγαίνει κάποιος για να ωφεληθεί από την μάθηση και την ικανότητά του· για να βρει σε αυτόν την γιατρειά του για τον πόνο. Πως μπορεί να γίνει αυτό όμως; Η αληθινή θεραπεία δεν μπορεί να προέρχεται από ανισότητα και έπειτα να γίνεται δεκτή ως αλήθεια, και να χρησιμοποιείται για να βοηθήσει να θεραπευτούν οι πληγές και για να γαληνέψει ο νους που υποφέρει από αγωνία και αμφιβολία.
Υπάρχει, λοιπόν, κάποιος ρόλος για την θεραπεία, που κάποιος να μπορεί να χρησιμοποιήσει για να προσφέρει βοήθεια για κάποιον άλλον; Στην αλαζονεία η απάντηση πρέπει να είναι «όχι». Αλλά στην ταπεινότητα υπάρχει πραγματικά μία θέση για αυτούς που βοηθούν. Είναι σαν τον ρόλο που βοηθά στην προσευχή, και αφήνει την συγχώρεση να γίνει αυτό για το οποίο προοριζόταν. Δεν κάνεις τον εαυτό σου κομιστή του ειδικού δώρου που φέρνει την θεραπεία. Εσύ μόνο αναγνωρίζεις την ενότητά σου με αυτόν που σε καλεί για βοήθεια. Γιατί με αυτή την ενότητα αποβάλλεται η αίσθηση που έχει ότι είναι διαχωρισμένος, και αυτό είναι που τον κάνει ασθενή. Δεν υπάρχει νόημα στο να δίνεις θεραπεία ξεχωριστά από εκεί που είναι η πηγή της ασθένειας, διότι έτσι ποτέ δεν θα μπορέσει να θεραπευτεί ο άλλος πραγματικά.
Θεραπευτές υπάρχουν, είναι Υιοί του Θεού που αναγνωρίζουν την Πηγή τους, και κατανοούν ότι όλα όσα δημιουργεί η Πηγή τους είναι ένα μ’ αυτούς. Αυτή είναι η θεραπεία που επιφέρει ανακούφιση που δεν γίνεται ν’ αποτύχει. Θα παραμείνει να ευλογεί σε όλη την αιωνιότητα. Δεν θεραπεύει μερικά, παρά συνολικά και για πάντα. Τώρα η αιτία κάθε ασθένειας έχει αποκαλυφθεί ακριβώς ποια είναι. Και σε εκείνη την θέση γράφεται τώρα ο ιερός Λόγος του Θεού. Η ασθένεια και ο διαχωρισμός πρέπει να θεραπευτούν με την αγάπη και την ενότητα. Τίποτα άλλο δεν μπορεί να θεραπεύσει έτσι όπως καθιέρωσε την θεραπεία ο Θεός. Χωρίς Αυτόν δεν υπάρχει θεραπεία, διότι δεν υπάρχει αγάπη.
Η Φωνή του Θεού και μόνο μπορεί να σου πει πώς να θεραπεύεις. Άκου, και ποτέ δεν θα αποτύχεις να φέρεις την γενναιόδωρη θεραπεία Του σε εκείνους που σου στέλνει, για να Τον αφήσεις να τους θεραπεύσει, και να ευλογήσει όλους εκείνους που τον υπηρετούν μαζί Του στο όνομα της θεραπείας. Η θεραπεία του σώματος θα συμβεί διότι η αιτία της ασθένειας θα έχει φύγει. Και τώρα χωρίς αιτία, δεν μπορεί να έρθει πάλι σε διαφορετική μορφή. Ούτε ο θάνατος πια θα προξενεί φόβο διότι θα έχει γίνει κατανοητός. Δεν υπάρχει κανένας φόβος μέσα σε κάποιον που έχει θεραπευτεί πραγματικά, διότι η αγάπη τώρα έχει εισέλθει εκεί όπου κάποτε στεκόντουσαν τα είδωλα, και ο φόβος έχει υποχωρήσει επιτέλους και έχει δώσει την θέση του στον Θεό.
IV. Η Ιερότητα Της Θεραπείας
Πόσο ιεροί είναι οι θεραπευμένοι! Διότι στην θέασή τους οι αδελφοί τους μοιράζονται την θεραπεία τους και την αγάπη τους. Κομιστές της ειρήνης, – της Φωνής του Αγίου Πνεύματος, μέσα από τους οποίους μιλά για το Θεό, του Οποίου είναι η Φωνή, – αυτοί είναι οι θεραπευτές του Θεού. Μιλούν για Αυτόν και ποτέ για τον εαυτό τους. Δεν έχουν άλλα δώρα από εκείνα που έχουν από τον Θεό. Και αυτά μοιράζονται διότι γνωρίζουν ότι αυτό θέλει Εκείνος. Δεν είναι ιδιαίτεροι. Είναι ιεροί. Έχουν επιλέξει την ιερότητα, και έχουν παραιτηθεί από όλα τα όνειρα διαχωρισμού και ιδιαίτερων ιδιοτήτων μέσα από τις οποίες μπορούν να χαρίζουν άνισα δώρα σε εκείνους που είναι λιγότερο τυχεροί. Η θεραπεία τους έχει επαναφέρει την ολότητά τους έτσι ώστε να μπορούν να συγχωρούν, και να ενωθούν με το τραγούδι της προσευχής στο οποίο οι θεραπευμένοι υμνούν την ένωσή τους και τις ευχαριστίες τους προς τον Θεό.
Ως απόδειξη της συγχώρεσης, αρωγός στην προσευχή, και της απήχησης του ελέους που διδάσκεται αληθινά, η θεραπεία είναι ευλογία. Και ο κόσμος ανταποκρίνεται αναζωογονημένος με ύμνους, μέσω της φωνής της προσευχής. Η συγχώρεση λάμπει με την ελεήμονα χάρη της πάνω σε κάθε πρασινάδα, στα πτηνά του ουρανού και πάνω σε όλα τα ζωντανά πράγματα στην γη. Ο φόβος δεν βρίσκει πια λιμάνι εδώ, διότι η αγάπη έχει έρθει με όλη της την ιερή ενότητα. Ο χρόνος παραμένει μόνο για να αφήσει το τελευταίο αγκάλιασμα της προσευχής να αναπαυτεί πάνω στην γη για μια στιγμή, καθώς ο κόσμος απομακρύνεται μέσα στην λάμψη της. Αυτή η στιγμή είναι ο στόχος όλων των αληθινών θεραπευτών, τους οποίους δίδαξε ο Χριστός να βλέπουν την ομοιότητα Του και να διδάσκουν σαν Αυτόν.
Αναλογίσου τι σημαίνει να βοηθάς τον Χριστό να θεραπεύει! Υπάρχει τίποτα πιο ιερό από αυτό; Ο Θεός ευχαριστεί τους θεραπευτές Του επειδή Αυτός γνωρίζει ότι η Αιτία θεραπείας είναι ο Ίδιος, η Αγάπη Του, ο Υιός Του αποκατεστημένος στην Δική του ολότητα έχοντας επιστρέψει για να μοιραστεί μαζί Του την ιερή χάρη της δημιουργίας. Μην επιζητάς μερική θεραπεία, ούτε να δέχεσαι κάποιο είδωλο σε ανάμνηση Εκείνου του Οποίου η Αγάπη δεν έχει αλλάξει ποτέ και ούτε ποτέ θ’ αλλάξει. Είσαι τόσο αγαπητός σε Αυτόν όσο και όλη η δημιουργία Του, διότι αυτή βρίσκεται μέσα σε σένα ως αιώνιο δώρο Του. Τι ανάγκη έχεις για όνειρα που διαρκώς εναλλάσσονται μέσα σε ένα αξιοθρήνητο κόσμο; Μην ξεχνάς την ευγνωμοσύνη του Θεού. Μην ξεχνάς την ιερή χάρη της προσευχής. Μην ξεχνάς την συγχώρεση του Υιού του Θεού.
Πρώτα συγχωρείς, έπειτα προσεύχεσαι, και θεραπεύεσαι. Η προσευχή σου έχει ανυψωθεί και έχει καλέσει τον Θεό, ο Οποίος ακούει και απαντά. Έχεις καταλάβει ότι συγχωρείς και προσεύχεσαι μόνο για τον εαυτό σου. Και κατανοώντας αυτό θεραπεύεσαι. Με την προσευχή έχεις ενωθεί με την Πηγή σου, και έχεις καταλάβει ότι ποτέ δεν έφυγες από Αυτή. Αυτό το επίπεδο δεν μπορεί να επιτευχθεί μέχρι την στιγμή που δεν θα υπάρχει καθόλου μίσος μέσα στην καρδιά σου, και καμία επιθυμία να επιτίθεσαι στον Υιό του Θεού.
Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό· εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, και όπως επιλέγεις να είσαι προς αυτόν έτσι θα είσαι και με τον εαυτό σου, και έτσι θα είναι και ο Θεός με σένα. Και η κρίση σου είναι βέβαιο πως θα φτάσει στον Θεό, διότι θα αποδώσεις σε Αυτόν τον ρόλο που βλέπεις στην δημιουργία Του. Μην επιλέγεις εσφαλμένα, διότι θα θεωρείς ότι εσύ είσαι ο δημιουργός αντί γι’ Αυτόν, και ότι Αυτός δεν είναι πια Αιτία, παρά μόνο ένα αποτέλεσμα. Έτσι η θεραπεία γίνεται αδύνατη, διότι Αυτός έχει κατηγορηθεί για τις δικές σου αυταπάτες και ενοχές. Αυτός που είναι Αγάπη γίνεται η πηγή του φόβου, διότι μόνο ο φόβος είναι τώρα δικαιολογημένος. Η εκδίκηση είναι δική Του. Και ο θάνατος ο μεγάλος εξολοθρευτής Του. Και η ασθένεια, τα βάσανα και η θλιβερή απώλεια γίνονται η μοίρα του καθενός πάνω στην γη, την οποία Αυτός εγκατέλειψε στα χέρια του διαβόλου, και ορκίστηκε να μην λυτρώσει ποτέ.
Ελάτε σε Μένα, παιδιά Μου, γι άλλη μια φορά, χωρίς αυτές τις διαστρεβλωμένες σκέψεις στις καρδιές σας. Είσαστε ακόμα ιεροί με την ιερότητα που σας γέννησε σε τέλεια αθωότητα, και που ακόμα σας περιβάλλει με την Αγκαλιά της ειρήνης. Τώρα ονειρευτείτε την θεραπεία. Έπειτα σηκωθείτε και αφήστε κατά μέρος όλα τα όνειρα για πάντα. Είσαι αυτός που ο Πατέρας σου αγαπά, που ποτέ δεν έφυγε από την οικία του, ούτε περιπλανήθηκε σε ένα άγριο κόσμο με πόδια που αιμορραγούν, και με καρδιά βαριά που έγινε σκληρή εναντίον της αγάπης που είναι η αλήθεια μέσα σου. Δώσε όλα σου τα όνειρα στο Χριστό και άφησέ Τον να είναι ο Οδηγός σου στην θεραπεία, να σε οδηγεί στην προσευχή μακρυά από τον αξιολύπητο αυτόν κόσμο.
Αυτός έρχεται για Μένα και δίνει τον Λόγο Μου σε σένα. Επιθυμώ να καλέσω τον αποκαμωμένο Υιό Μου να επιστρέψει ξανά σε Μένα από τα όνειρα κακίας, στην γλυκιά αγκαλιά της αιώνιας Αγάπης και της τέλειας ειρήνης. Η Αγκαλιά μου είναι ανοιχτή για τον Υιό που αγαπώ, ο οποίος δεν καταλαβαίνει ότι είναι θεραπευμένος, και ότι οι προσευχές του δεν έπαψαν ποτέ να τραγουδούν τις χαρμόσυνες ευχαριστίες του ενωμένες με όλη την δημιουργία, στην ιερότητα της Αγάπης. Μείνε ήσυχος για μια στιγμή. Κάτω από τους ήχους, του άγριου και πικρού αγώνα και της ήττας υπάρχει μια Φωνή που μιλά σε σένα από Μένα. Άκουσε Αυτήν μια στιγμή και θα θεραπευτείς. Άκουσε αυτήν για μια στιγμή και έχεις σωθεί.
Βοήθησέ Με να ξυπνήσω τα παιδιά Μου από το όνειρο εκδίκησης και μιας μικρής ζωής καταπονημένης από τον φόβο, που τελειώνει τόσο γρήγορα που θα μπορούσε κάλλιστα να μην είχε υπάρξει ποτέ. Άφησέ Με, στην θέση της να σου θυμίσω την αιωνιότητα, στην οποία η χαρά σου γίνεται όλο και μεγαλύτερη καθώς η αγάπη σου επεκτείνεται μαζί με την δική Μου πέρα από το άπειρο, εκεί όπου ο χρόνος και η απόσταση δεν έχουν κανένα νόημα. Όσο περιμένεις λυπημένος η Ουράνια μελωδία παραμένει ατελής, διότι το τραγούδι σου είναι μέρος της αιώνιας αρμονίας της αγάπης. Χωρίς εσένα η δημιουργία δεν είναι ολοκληρωμένη. Γύρισε σε Μένα που ποτέ δεν άφησα τον Υιό Μου. Άκουσε, παιδί Μου, ο Πατέρας σου σε καλεί. Μην αρνείσαι να ακούσεις το Κάλεσμα της Αγάπης. Μην αρνείσαι στον Χριστό αυτό που είναι δικό Του. Ο Παράδεισος είναι εδώ και ο Παράδεισος είναι η οικία σου.
Η δημιουργία απλώνεται πέρα από τα όρια του χρόνου για να ανασηκώσει το βαρύ φορτίο από τον κόσμο. Υψώστε τις καρδιές σας για να χαιρετίσουν την έλευσή της. Δείτε τις σκιές πώς αποσύρονται σιωπηλά· τα αγκάθια πέφτουν απαλά από το μέτωπο του Υιού του Θεού που αιμορραγούσε. Πόσο ωραίος είσαι, τέκνο της Ιερότητας! Πόσο μοιάζεις με Μένα! Πόσο όμορφα σε κρατώ μέσα στην καρδιά Μου και στην Αγκαλιά Μου. Πόσο αγαπητό είναι κάθε δώρο που έχεις φτιάξει για Μένα, εσύ που θεράπευσες τον Υιό Μου και τον κατέβασες από τον σταυρό. Σήκω και άφησε τις ευχαριστίες Μου να σου δοθούν. Και με την ευγνωμοσύνη Μου θα έρθει πρώτα το δώρο της συγχώρεσης, και έπειτα η αιώνια γαλήνη.
Τώρα λοιπόν, επέστρεψε την ιερή φωνή σου σε Μένα. Το τραγούδι της προσευχής σιωπά χωρίς εσένα. Το σύμπαν περιμένει την απελευθέρωσή σου διότι είναι και η δική του. Να είσαι ευγενικός μαζί του αλλά και με τον εαυτό σου, και έπειτα να είσαι ευγενικός και με Μένα. Δεν ζητώ παρά αυτό – να εμψυχωθείς και να μην ζεις πια μέσα στον τρόμο και τον πόνο. Μην εγκαταλείπεις την Αγάπη. Να θυμάσαι αυτό – ό,τι και να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου, ό,τι και να σκέφτεσαι για τον κόσμο, ο Πατέρας Σου σε χρειάζεται και θα σε καλεί μέχρι να έρθεις επιτέλους σε Αυτόν με ειρήνη.
