Μεγάλου ενδιαφέροντος είναι η περίπτωση του συνταξιούχου δασολόγου κ. Μιχαήλ Λισμάνη, ετών 72 (Αθήνα) που κατέχει το ρεκόρ νηστείας στην Ελλάδα, νηστεύοντας 41 ημέρες.
Μια μέρα του Μαρτίου του 1932, επισκεφθήκαμε μ'έναν φίλο του τον κ. Λισμάνη τον οποίο βρήκαμε κρεββατωμένο, κρυολογημένο, με πυρετό και συνεχή βήχα. Κατακουρασμένος. Δεν ήταν ικανός ούτε για την ελάχιστη κίνηση.
Λίγα από το ιστορικό του:
Προ ετών γνωμοδότησαν οι γιατροί (συμπεριλαμβανομένων δύο καθηγητών) ότι ήταν ανίατος και ανίκανος για κάθε βιοποριστικό επάγγελμα. Οι εξετάσεις, οι αναλύσεις, και τα λοιπά μέσα της διαγνώσεως απέδειξαν ότι έπασχε από τον εξής...ορμανθό ασθενειών:
Άσθμα, πνευμονικό εμφύσημα, καρδιακή πάθηση, νευρική κατάπτωση, πυελονεφρίτιδα, προστατίτιδα, δυσκοιλιότητα, αιμορροίδες και παχυσαρκία.
Εννοείται ότι, αν εξακολουθούσε να κάνει διάφορες «θεραπείες» για τις παραπάνω αρρώστειες ή θα απεδήμει εις τόπους χλοερούς και μακαρίας αναπαύσεως ή θα αύξαινε τον ορμαθό των παθήσεών του.
Τόσο οι κορυφαίοι επιστημόνες των Αθηνών όσο κι εκείνοι της Βιέννης που επισκέφθη, δεν μπόρεσαν να του παράσχουν καμμιά θετική βοήθεια, εκτός από προσωρινές ανακουφίσεις. Τα υδροθεραπευτικά μέσα του γερμανού Κνάιπ που κατά σύσταση εφάρμοσε, βελτίωσαν κάπως την κατάστασή του, αλλά η τελεία θεραπεία του εφαίνετο όνειρο απραγματοποίητο.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ...ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΕΣΟ
Είχε
διαβάσει τον κ. Κνάιπ κι ένα βιβλίο ενός Ρώσσου δημοσιογράφου που
θεραπεύθηκε από καρδιακό του νόσημα με νηστεία 20 ημερών - όσο διάρκεσε η
απεργία πείνας κλεισμένος στη τσαρική φυλακή.
Όλ' αυτά συνετέλεσαν στο να μην παίρνει φάρμακα τελευταία ο κ. Λισμάνης.
Αν
εξακολουθούσε τη χρήση φαρμάκων δεν θα μπορούσε να βρίσκεται ακόμη στη
ζωή, τρεφόμενος μάλιστα όπως ετρέφετο, κάνοντας υπερσιτισμό από ζωικές
τροφές, γεμάτες σάλτσες και καρυκεύματα και γλυκίσματα.
Μιλώντας του ότι η κατάστασή του απαιτούσε νηστεία, αντιληφθήκαμε αμέσως ότι δεν είχαμε να κάνουμε με αδαή στο ζήτημα αυτό.
Με
λίγα λόγια, το ίδιο βράδυ (έχοντας πυρετό 38.5 περίπου) ήρθε κι
εγκαταστάθηκε στο σπίτι μας, για καλύτερη, συστηματικώτερη περίθαλψη κι
εφαρμογή των φυσιοθεραπευτικών μέσων.
ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ Η ΦΥΣΙΚΗ ΚΟΥΡΑ ΤΟΥ
Το
ίδιο βράδυ χωρίς να δειπνήσει, του έγινε εξωτερικό κι εσωτερικό λουτρό.
Ησύχασε με θερμοφόρο στα πόδια, και το παράθυρο ανοικτό. Προτού κοιμηθή
του έγινε ελαφρό γενικό τονωτικό μασάζ.
Κοιμήθηκε ευχάριστα και ξύπνησε χωρίς πυρετό και χωρίς βήχα.
Το απόγευμα της δεύτερης ημέρας, τελείως νηστικός, σηκώθηκε κι έκανε ηλιοθεραπεία 10 λεπτών ξαπλωμένος σεζ-λογγ στην ταράτσα.
Την τρίτη ημέρα:
πρωί κλύσμα , απόγευμα ηλιοθεραπεία, το βράδυ λουτρό και μασσάζ.
Ύπνος καλός. Όχι μόνο δεν πεινούσε, αλλά ούτε ήθελε να σκεφθεί φαγητό.
Διψώντας, έπινε πολύ νερό.
Τα
ίδια σχεδόν συμπτώματα παρουσίαζε, ως την εικοστή ημέρα της απόλυτης
νηστείας: Λίγος βήχας και βαθειά σκούρα σκούρα φλέγματα (10-20 την
ημέρα). Ο σφυγμός κυμαίνονταν μεταξύ 55 και 60, ανεβαίνοντας κάποτε 85 ή
90.
Η καρδιά του ολοένα και κανονικότερα κτυπούσε τώρα με τη νηστεία. Θερμοκρασία κανονική. Δεν πεινούσε καθόλου.
Ύστερα
από τις δέκα πρώτες ημέρες της νηστείας αισθάνονταν καλύτερα τις
δυνάμεις του σε σημείο ώστε να ανεβοκατεβαίνει μόνος του είκοσι
σκαλοπάτια, για να περπατά λίγο στην ταράτσα.
Το
εσωτερικό λουτρό που γίνονταν κάθε δεύτερη ή τρίτη ημέρα, εξακολουθούσε
να βγάζει αρκετές παλιές ακαθαρσίες, ενώ ήταν νηστικός, όπως είπαμε.
Η κοιλιά ελαττώνονταν. Είχε περισσότερη διαΰγεια πνεύματος, η μνήμη δυνάμωνε, το κέφι αύξαινε.
Έπαιζε χαρτιά, διάβαζε, χωρίς κούραση.
Διόρθωνε και συμπλήρωνε κάτι συγγραφικές του εργασίες.
Ζεστό λουτρό κάθε τρίτη μέρα.
Αναπνευστικές κινήσεις κάθε πρωΐ.
Την εικοστή δεύτερη ημέρα της νηστείας έκανε ένα περίπατο έξω διαρκείας μιας ώρας περίπου.
3 ΚΟΥΒΑΔΕΣ ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ
Την 28η μέρα είχε γενική κουμάρα και κεφαλόπονο. Η τελεία ανάπαυσις στο κρεββάτι κι ένα ποτήρι ζεστό νερό τον ανακούφισε, Το νερό που έπινε ήταν πάντα απεσταγμένο. Εκείνο το βράδυ έκανε εμετό, βγάζοντας ίσια με ένα ποτήρι βλένες πολύ αλμυρές. Από την ημέρα αυτή ως την 40η έκανε εμετούς καθημερινώς κάθε 2-3 ώρες. Η φλεγμονή, οι βλένες τα φθαρμένα κύτταρα κι οι άλλες σάπιες ύλες του οργανισμού που απομάκρυναν οι εμετοί κατά τις 12 αυτές ημέρες θα ήταν τρεις κουβάδες και πλέον. Το απεσταγμένο νερό που έπινε - δυο οκάδες περίπου την ημέρα- του φαίνονταν αλμυρό, εξ αιτίας της αλμύρας που επικάθιζε στον οισοφάγο και στο στόμα από τους εμετούς που έκανε. Τις υπόλοιπες αυτές 12 ημέρες, εξαντλημένος από τους εμετούς, τις πέρασε σχεδόν όλες στο κρεββάτι. Το λουτρό και το καθημερινό μασσάζ εξακολουθούσε.
Μετά την 38η ημέρα οι εμετοί μετριάσθηκαν. Δεν έβγαζε παρά αφρούς.
Την 40η μέρα σταμάτησαν τελείως οι εμετοί και το στόμα άρχισε να επανακτά τη νοστιμάδα, την φυσική γεύση του υγιούς ανθρώπου. Νόμιζε ότι πεινούσε.
Το βράδυ του δόσαμε ένα ποτήρι ζεστό νερό με λίγες σταγόνες λεμονιού. Κοιμήθηκε ονειρευόμενος καρβέλια και γιουβέτσια.
Το πρωΐ το στόμα του δεν είχε άσχημη γεύση ή μυρωδιά, όπως κατά τις προηγούμενες μέρες. Η γλώσσα του έχασε την άσπραδα (που καθάριζε μ'ένα κουταλάκι κατά τη νηστεία) αποκτώντας το φυσικό ροδαλό χρώμα. Τα ούρα του καθάρισαν, η εκπνοή του δεν ήταν άσχημη, όπως πριν. Έπρεπε να τερματισθή η νηστεία. Με τη νηστεία έχασε 20 οκάδες βάρος, κολυμπώντας τώρα στα ευρύχωρα παντελόνια του, μια που εξαφανίσθηκε η κοιλιά του.
ΠΩΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΜΕ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ 41 ΗΜΕΡΩΝ
Το πρώτο...φαγητό του ήταν ο χυμός από μισό πορτοκάλι που πήρε ρουφηξιά - ρουφηξιά. Ύστερα από 2 ώρες ξαναπήρε την ίδια τροφή. Επί 2 μέρες έπαιρνε κάθε 3 ώρες μόνο χυμούς φρούτων. Μετά έτρωγε φρούτα, ωμές σαλάτες, χορτόσουπες και διάφορα χορταρικά της εποχής, λιτά μαγειρευμένα και τελείως ανάλατα. Όλα τα εύρισκε υπέροχα και θαύμαζε την μαγειρική μας τέχνη! ενώ κάθε έπαινος άξιζε στην πείνα και στη φύση γενικώς.
Καθημερινώς αύξαιναν οι δυνάμεις του, καθώς και η πείνα. Πάντα όμως ήταν εγκρατής και μασούσε καλά. Ύστερα από 2 εβδομάδες αλκαλικής δίαιτας αποκτώντας δύο οκάδες βάρος, με διάθεση αναζωογουμένου ανθρώπου, πήγε στο σπίτι του.
Ήταν απαλλαγμένος όχι μόνον από τον... ορμαθό των παντοειδών ασθενειών που τον τυραννούσαν πριν αλλά και μετά από την παραμικρή, γεροντικά έστω, ενόχληση. Η μικρή του αδυναμία και εξάντληση, που τα επέφεραν η νηστεία και η αποτοξινωτική ενέργεια, όλο και υποχωρούσαν. Σε δυο μήνες ήταν τελείως υγιής, με το κανονικό βάρος, νέας, υγιούς σάρκας, αλλά χωρίς κοιλιά και πάχη. ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ!
Την θεραπεία του κ. Λισμάνη ο πολύς κόσμος που τον γνωρίζει την θεωρεί θαύμα. Θαύμα πιστευτό πάντως, αναμφισβήτητο. Εννοείται όμως ότι δεν έλειψαν και οι συντηρητικοί, αν παραδέχτηκαν, μια που δεν μπορούσαν να το διαψεύσουν, το θαύμα καθώς και την πίστη, τη θέληση και την καρτερικότητα του ασθενούς, δεν έπαψαν όμως να θεωρήσουν την «θεραπεία» προσωρινή, φοβούμενοι (ή ελπίζοντας) ότι σύντομα θα ξαναπαρουσιάζονταν η παλιά κατάστασή του.
Κι όμως από τότε πέρασαν πέντε χρόνια, ο κ. Λισμάνης ζει κι αισθάνεται καλύτερα από πολλούς νέους των ημερών μας. Κάνει πεζοπορίες και χαίρεται το θαλάσσιο λουτρό - πράγμα που του απαγόρευε το άσθμα και το εμφύσημα επί 20 χρόνια.
Έμαθε πως να προλαμβάνει κάθε αδιαθεσία. Κάνει εφιδρόλουτρο κάθε εβδομάδα. Δεν αφήνει να παρέλθει μέρα χωρίς κένωση. Κάνει γυμναστική, αεροθεραπεία, ηλιοθεραπεία. Τρέφεται λιτά κι ελαφρά. Το πρωί μόνο φρούτο. Το βράδυ ποτέ δεν τρώει μαγειρευμένη τροφή. Περνάει μόνο με φρούτα. Όταν δεν πεινάει κοιμάται νηστικός.
Η περίπτωση του κ. Λισμάνη, ανθρώπου με προχωρημένη ηλικία αλλά και προικισμένου με εξαιρετική θέληση, επιμονή κι υπομονή, διαπιστώνει περίτρανα τα θαυματουργά πράγματι αποτελέσματα της Φυσιοθεραπείας. Νικώντας έξεις και συνήθειες τόσων ετών, υπεβλήθη στη πανάκεια της νηστείας, μιας νηστείας 41 ημερών, για να αποδειχθεί πως άδικα ο κόσμος ο αμαθής τρομάζει τη νηστεία.
Η νηστεία δεν σκοτώνει, δεν βλάπτει. Μόνο ευεργετεί. Εννοήσετέ το καλά και κάνετε όλοι σας μια-δυο φορές το χρόνο νηστεία 2-3 ημερών, Από μια τέτοια τακτική μόνο οι γιατροί έχουν να ζημιωθούν, εφ' όσον θα λιγοστέψουν οι αρρώστιες!!
Από το βιβλίο
ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ
ΦΥΣΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
ΕΚΔΟΣΗΣ 1937
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΕΤΡΟΥ
ΔΟΚΤΟΡΟΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΟΥ
ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΔΙΔΑΚΤΟΡΟΣ ΤΟΥ
<<AMERICAN SCHOOL OF NATUROPATHY>>
ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
