Σε μισώ που με έμαθες να σ’αγαπώ!

Πέρασαν δύο χρόνια που μπήκα στη ζωή σου.
Έτσι θα το λέω πάντα.
Εγώ είμαι εκείνη που μπήκα στη ζωή σου.
Εσύ ποτέ δε δέχτηκες.
Έχασα πολύ γρήγορα τον εαυτό μου και προσπάθησα να γίνω αυτό που θες. Αυτό που ζητούσες και αλλού δε βρήκες. Δεν το έκανα για σένα.
Αμέσως ένιωσα αυτό που λένε “το άλλο μου μισό”. Με έκανες να πιστέψω πως είσαι ο άνθρωπός μου. Κάθε τι περιττό και ανούσιο εξαφανίστηκε μονομιάς. Τι δύναμη και τι επιρροή αυτή που ασκείς πάνω μου!
Τρομακτική…

Από την πρώτη κιόλας μέρα είδα πως όλα θα αλλάξουν. Πληγωμένη και απογοητευμένη. Έτσι ήμουν. Βρήκα σε σένα τον ήρωά μου. Για αρκετό καιρό, αναρωτιόμουν αν όλα αυτά είναι η πραγματικότητα ή πρέπει να ξυπνήσω.

Δεν ήσουν και δεν έγινες ποτέ δικός μου. Ακόμα αναρωτιέμαι αν όντως υπάρχεις ή είσαι δημιούργημα της φαντασίας μου.
Ίσως η ανάγκη μου να στηριχτώ και να αγαπήσω με έφτανε κάποια στιγμή σε αυτό το σημείο.
Κι όμως, υπάρχεις! Σε ένιωσα δίπλα μου να μου κρατάς το χέρι και τότε πίστεψα. Ένιωσα το φιλί σου και ήταν σα να συμβαίνει πρώτη φορά. Η γη σταμάτησε να κινείται και υπήρχαμε μόνο εμείς. Είπες πως όποτε σε χρειαστώ θα είσαι δίπλα μου και δεν ήταν λόγια του αέρα.Κανείς δεν ήταν ποτέ δίπλα μου!

“Τι έχεις μαζί του;”, με ρωτάνε οι φίλες.
Καλύτερα να με ρωτούσαν για τη θεωρία της σχετικότητας.
Άσχετη τελείως με το θέμα, βέβαια, αλλά ίσως εκεί να είχα απάντηση.
Όλο αυτό το διάστημα ρωτάω τον εαυτό μου και απάντηση δεν βρίσκω. Απευθύνθηκα και σε σένα, και το αποτέλεσμα της εξισώσεως, μηδέν εις το πηλίκον! Ατελείωτες συζητήσεις που μας φαινόταν κάθε φορά κύκλος. Σταματούσαμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε.

Σχιζοφρένεια και παράνοια κάνουν πάρτι στο κεφάλι μου. Δεν μπορώ να σε διαβάσω κι αυτό αποτελεί τρέλα. 

Τι θες και αν με θες !
Δυο πολύ απλά ερωτήματα σου θέτω και κάθε φορά με οδηγείς αλλού.
Ο εγωισμός σου δε σε αφήνει να απαντήσεις. Φοβάσαι πως αν κάποιος μάθει τι κρύβεις θα δείξεις μια άλλη σου πλευρά. Μια πλευρά που μόνο εγώ έχω δει. Έχεις σπάσει πολλές φορές μπροστά μου και έχεις δείξει πως εκτός από  απίστευτα εγωιστής είσαι και ένα μικρό παιδί.Ένα παιδί με αδυναμίες και συναισθήματα σπασμένα.

Μισώ να με βλέπεις να σπάω και να δείχνω αδύναμη. Δεν έχω ανάγκη τη συμπόνοια σου. Ποτέ δε ζήτησα από κανέναν βοήθεια. Δεν είμαι εκείνη που γνώρισες δυστυχώς. Και εσύ ο ίδιος το ξέρεις. Χρησιμοποιώ τη δικαιολογία πως μεγάλωσα μα ξέρεις και εσύ την αλήθεια.
Δε μεγάλωσα. Έμαθα! Έμαθα τι σημαίνει να κλαις, να πονάς και να έχεις ανάγκη κάποιον άνθρωπο. Έζησα την απογοήτευση. Την είδα να έρχεται απο εκεί που δε το περίμενα. Και το χειρότερο μάθημα που πήρα, ήταν πως τα όνειρα δε πραγματοποιούνται.

Άτρωτη και δυνατή. Έτσι ένιωθα !
Χωρίς αδυναμίες, μέχρι που σε γνώρισα.
Έγινες η μεγαλύτερη. Αυτό με κατέστρεψε.
Δεν αντέχω να σε βλέπω να πονάς. Να νιώθω πως κάτι σε πονάει και δε μπορώ να το κατασπαράξω. Θέλω να γελάς. Θέλω να είμαι εγώ η αιτία που γελάς.
Σε γουστάρω σαν πιτόγυρο και λιώνω για χάρη σου σαν παγωτό χωνάκι. Έχεις έναν ολόκληρο κόσμο στα μάτια σου. Άσε με να εγκατασταθώ εκεί. Ξέχνα τα όλα και έλα να ζήσουμε από την αρχή μαζί. Θα με κρατάς από το χέρι και εγώ σου υπόσχομαι πως τίποτα δε θα χαλάσει. Θα το πάμε μέχρι εκεί που τελειώνει ο δρόμος.
Τη νιώθω την αγάπη σου.
Το ξέρω πως υπάρχει μα είναι βασανιστήριο να κάνω ανασκαφές για να την ανακαλύψω. Ξύπνα! Γεννήθηκα για σένα, που λέει και ο φίλος μας ο Ρόκκος.
Δικιά σου είμαι. Πάμε μαζί και όπου βγει.

Δεν είναι λάθος. Σταμάτα να το λες. Κανένα συναίσθημα δεν είναι λάθος. Όπως και αν ήρθε. Μου σπας τα νεύρα και εγώ ακόμα σε θέλω. Θέλω εσένα. Για πάντα και κάθε μέρα.
Εσένα και εμένα μαζί!
Πως να σου εξηγήσω την κατάσταση μου.
Ρώτα εκείνους που σνιφάρουν τι νιώθουν κάθε φορά.
Κάτι τέτοιο νομίζω είναι. Καταλαβαίνεις;

αναπνοές