Η ζωή των λαών σε ρύθμιση
Μεταξύ κυριών βέβαια πάντα
Μέσα από την εκφώνηση κοινών ανακοινωθέντων, αφού εξευρεθούν πρώτα οι κατάλληλες λέξεις, που δεν θα θίγουν τις ευαίσθητες κόκκινες γραμμές αμφότερων των μερών που διαβουλεύονται ώστε η ουσία των όσων συμφωνηθούν στην ξύλινη γλώσσα τους, να είναι όσο το δυνατόν πιο εύπεπτη απ τους λαούς που αναζητούν απεγνωσμένα σε σύγχρονα λεξικά να μεταφράσουν τα λόγια των «ειδικών».
Τα τεχνικά οικονομικά κλιμάκια των συμμαχικών και αδερφών κρατών της ανθρωπιστικής ένωσης, θα εργάζονται πυρετωδώς και νυχθημερόν για να βρουν λύσεις στα προβλήματά σου πολίτη της Ευρώπης, πολίτη του βορρά, του νότου, πολίτη του τρελού μας κόσμου.
Τ ακούς γιαγιά, τ ακούς παππού;
Εργάτη, υπάλληλε, νοικοκυρά, μάνα, πατέρα;
Τ ακούς υπάλληλε της καθαριότητας του δήμου;
Όλοι οι υπουργοί των οικονομικών, όλοι οι πρωθυπουργοί, τα επιτελεία, οι σύμβουλοι, οι παρατρεχάμενοι-όλοι-το πιστεύεις ή δεν το πιστεύεις, σχεδόν δεν προλαβαίνουνε να φάνε ένα πιάτο φαί σαν άνθρωποι, για να σου λύσουνε τα δικά σου, οικονομικά πάντα, προβλήματα εκεί στις Βρυξέλες…των λαών.
Η ζωή των λαών του κόσμου μας, στον 21ο αιώνα, στον θαυμαστό καταπράσινο πλανήτη γη, σε ρύθμιση!
Όμως μην σκας και τόσο συνάνθρωπε, πολίτη της Ευρώπης, του κόσμου. Τι κι αν δεν πολυκαταλαβαίνεις τις δυσνόητες ανακοινώσεις και τις μπλεγμένες απαντήσεις τους;
Την επόμενη κι όλας στιγμή, όλα τα μέσα ενημέρωσης, δημοσιογράφοι κι έμπειροι αναλυτές, θα στα μασήσουν τόσο καλά που εσύ δεν θα χρειαστεί να κάνεις καν τον κόπο, θ ανοίξεις απλά το στόμα, σαν καλό και φρόνιμο παιδί και ααααμμμμ…
Μετά θα σου βάλουν και κάτι να ψυχαγωγηθείς, λίγο γυμνό, λίγη περιπέτεια, λίγη ανοησία και αυτό ήταν. Και η διαστροφή, η υποκρισία, η αθλιότητα και η χυδαιότητα, μοιάζουν να μην έχουν κανένα απολύτως όριο, ανάμεσα σε όλους αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για τις ζωές των πολιτών του κόσμου μας.
Έχουν μιαν απίστευτη, μα εμετική, ευκολία, κι ένα γλοιώδες ψεύτικο χαμόγελο, όταν μιλάνε και αναλύουν αριθμούς, ποσοστά, διαρθρωτικά προγράμματα, ισοδύναμα μέτρα, δανειακές συμβάσεις… και όλα αυτά, υποτίθεται, προς χάριν των λαών τους, των πολιτών που τους ψήφισαν, που τους πίστεψαν…
Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν να περιγράψουν ένα ηλιοβασίλεμα, τα δέντρα σ ένα πυκνό δάσος, παιδιά που παίζουν.
Συγχωρήστε με, θα ξεράσω, καλημέρα
@ Τάσος Πετρίδης
