 |
| Ο Ρούλης Κουκλεντές στο δρόμο προς το Parasite Beach... |
Απολαυστικός Κώστας Καββαθάς
Με το τέλος της Ισχυρής Ελλάδας να πλησιάζει με τρία βήματα μπρός ένα πίσω και δύο στο πλάι, και την απειλή ενός selective default το οποίο μπορεί να αποφευχθεί αν έλθουν Ακόμα Καλύτερες Μέρες, Επανιδρυθεί ή, έστω, Εκσυγχρονιστεί το Κράτος, δράττομαι της ευκαιρίας να στείλω μήνυμα συμπαράστασης στον Ρούλη Κουκλεντέ που δοκιμάζεται σκληρά απ’ τη κρίση.
Τρυφερό μου αγόρι. Τενίστα του Tsakali Club. Υπουργέ, εκδοταρά μου με λευκές καλτσούλες. Παιδαρά των βορείων προαστίων. Επιτυχημένο μηδενικό του τραχανοπλαγιάδικου life style, παιδί-ζαρκάδι της Ψαρούς, θαμώνα του Mabu και, τελευταία, του Κώστα Ναβαρίνου. Δημιούργημα της ανάπτυξης με δανεικά. Ντενεκέ από την Βλαχία που, λόγω κομματικών, σεξουαλικών και συγγενικών διασυνδέσεων, κατάφερες να γίνεις ακόμα και καθηγητής σε σχολές δημοσιογραφίας. Δεν καταλαβαίνεις ότι, το είδος σου επιμέτρησε τον χρόνο; Ότι τίποτα δεν πρόκειται να σε σώσει απ’ τον Καιάδα; Ότι έφαγες, έφαγες παιχταρά μου. Από τα δισεκατομμύρια που μάζεψες απ’ το Χρηματιστήριο μέχρι τοι «Καγιέ» και το Hummer III που αλλαξωκόλιασες με “ρεκλάμες” στο περιοδικά και στις κωλοφυλάδες σου. Ότι και να κάνεις, όσα δανεικά κι’ αν πήρες απ’ τις τράπεζες που σε στήριξαν και, ακόμα στηρίζουν για να μη δείξουν ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, δεν πρόκειται να βαθμολογηθείς με ΑΑΑ από το κοινό. Για πάντα Ρούλη μου θα είσαι ο καρπός εξωμήτριας κύησης στην οποία, το ρόλο του κόλπου έπαιξε η “Transsexual Bank”, που ειδικεύεται στις τερατογεννήσεις και του δότη ο οικονομικός δολοφόνος που είχες προσλάβει για να καλύπτει τις ακαθαρσίες σου.
Ρούλη μου! Για σένα, τα ξέκωλα και τις βίζιτες που σε συναναστρέφονταν και υπηρετούσαν έφτασε η ώρα της αποπληρωμής. “Pay back time” το αποκαλούν τα αμερικανά που τόσο θαυμάζεις. Όπως προφητικά έγραφα πριν 25 χρόνια, το είδος σου θα εξαφανιστεί και ποτέ στον μέλλον δεν θα σηκώσει το ξευτιλισμένο του κεφάλι. Το πρόβλημα Κουκλεντέ μου είναι τι θα απογίνουν οι φαραωνικές σου «βίλες» στο «νησί των ανέμων». Θα μπορέσεις να τις συντηρήσεις; Θα έχεις να πληρώσεις τις 5 Φιλιπινέζες και τους 2 οικονομικούς μετανάστες να σου μεγαλώσουν τους κλώνους και να τους πάνε σχολείο; Θα τις μετατρέψεις σε Exclusive Resort & Spa για να τις νοικιάζεις σε στρινγκάτους μαντράχαλους και under cover porno stars; Και την φούσκα των 250.000 ευρώ τι θα την κάνεις; Θα την «περάσεις» στον νταβατζή σου στην TransBank; Θα την φορέσεις καπέλο στον εισαγωγέα; Κρύος ιδρώτας με λούζει όταν σκέπτομαι τα προβλήματα σου αν και, για να πω την μαύρη αλήθεια, κάπου, στο πίσω μέρος του μυαλού μου λέω ότι έχεις κάνει τα «κουμάντα» σου και, τα λεφτά που πήρες απ’ τα κορόιδα της Ισχυρής Ελλάδας, τα επένδυσες σε καλή μεριά… Πάει καιρός που η περίπτωση σου (που δεν είναι μία αλλά μερικές δεκάδες), με κάνει να παίρνω χάπια για να μπορέσω ν’ αντιμετωπίσω τις δυσκολίες της ζωής. Πονάω Ρούλη. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να σταματήσεις να παίζεις ρακέτες με τον τσάρο της Οικονομίας Ελαφοσκούφη και τον beau Brummell της δημοσιογραφίας αλλά, ρε παιδί μου, στα ’λεγα και δεν έδινες σημασία. Ακόμα θυμάμαι πως, το 2006 σου έγραψα ότι έρχεται η μητέρα όλων των κρίσεων αλλά, και οι όμοιοί σου με αποκάλεσαν γκρινιάρη, απαισιόδοξο και καταστροφολόγο που δεν βλέπει το μεγαλείο της Ισχυρής Ελλάδας.
Κλείνοντας Ρούλη θα σου πω ακόμα μία αλήθεια: όχι μόνο δεν με νοιάζει τι θ’ απογίνεις αλλά, από τα βάθη της ψυχής μου εύχομαι το είδος σου να εξαφανιστεί, ψοφήσει, σταματήσει να μολύνει ότι υγειές απόμεινε στην Ελλάδα. Για 45 (δημοσιογραφικά) χρόνια Κουκλεντέ μου πολεμάω την luben, δήθεν «κοσμική» σου τάξη. Κάθε βράδυ πριν κλείσω τα μάτια κάνω μία ευχή: να βρεθεί ένας νέος Μπολιβάρ ή Βελουχιώτης και να την βάλει σε γυάλινα δωμάτια στη Πλατεία Συντάγματος να περνάει ο κόσμος να της πετάει μπανάνες και φιστίκια και να βλέπει τα celebrities των φυλλάδων σας να ορμάνε να τ’ αρπάξουν.
