Σε κάθε τι, επενδύουμε ανάλογο χρόνο. Για τον χρόνο που επενδύουμε σε κάθε τι, οδηγός μας είναι ο στόχος μας. Έτσι κάθε στόχος, μας οδηγεί στον ανάλογο χρόνο.
Όμως τον χρόνο μας, τον κάνουμε χρήση αντιστρόφως ανάλογα σε ότι αφορά εμάς και την εσωτερική μας αναζήτηση και έρευνα.
Εκεί σε αυτόν τον δρόμο τα θέλουμε όλα στη στιγμή. Τα θέλουμε όλα στο εδώ και τώρα, αγνοώντας απόλυτα την πραγματική διάσταση τόσο του χρόνου, αλλά και του υποσυνείδητου μας.
Δηλαδή ένας άνθρωπος που μπαίνει στον δρόμο της αυτογνωσίας και της Πνευματικής οδού, αυτό που απαιτεί είναι να αποκτήσει ένα «μαγικό ραβδάκι» που αυτόματα θα ενεργοποιεί τα θέλω του ή τις σκέψεις του. Ο κάθε άνθρωπος επειδή θεωρεί ότι όλα όσα βίωσε στην ζωή του, τον οδήγησαν στα δύσκολα σκαλιά του πόνου (και ναι σε κάποιους ανθρώπους είναι έτσι), θέλει με μαγικό τρόπο να τελειώσουν όλα.
Όμως αυτός ο δρόμος τόσο της αυτογνωσίας αλλά και της Πνευματικής οδού θέλουν πολύ χρόνο και χώρο από μας. Ανάλογα με τον χρόνο που επενδύουμε στην έρευνα και ανάλογα το πόσο μέσα μπαίνουμε, τότε θα δούμε τους καρπούς να βγαίνουν στην επιφάνεια. Αλλιώς αν αναζητώ μαγικό τρόπο να τελειώσουν όλα, μπορεί να τον βρω για κάποιες καταστάσεις, μόνο που δεν θα έχω συνεργαστεί με τον δρόμο της αβλάβειας και της αγάπης, αλλά με την άλλη μεριά.
Δίνω χρόνο λοιπόν στον δρόμο αυτόν, χρόνο, εργασία, χρόνο, εργασία. Αυτό που οφείλω να καταλάβω είναι ότι είμαι συνέχεια μαθητής. Μαθαίνω κάθε λεπτό από την απλή μου καθημερινότητα. Εκείνη είναι ο μόνιμος δάσκαλός μου.
Μέσα από την καθημερινότητά μου λοιπόν αναζητώ τα βήματα της αυτογνωσίας και της Πνευματικότητας. Αναζητώ να μάθω κάθε γιατί που με αφορά και κάθε πως. Με κάθε πως, δεν σημαίνει ότι ψάχνω τρόπο να αλλάξω όλους όσους με περιβάλλουν. Αλλά να αλλάξω εγώ τρόπο που βλέπω και αντιμετωπίζω το κάθε τι. Να οδηγηθώ μέσα από την έρευνα αυτή, να βελτιώσω την οπτική μου γωνία. Να μάθω τον εαυτό μου να βλέπει την σφαιρικότητα των πραγμάτων και των καταστάσεων. Μέχρι πριν την αναζήτηση αυτή είχα πάντα μέσα μου έναν αντιστάτη.
Το εγώ μου αντιστεκόταν σε κάθε τι και γεννούσε μάχες. Μάχες που ήταν εναντίον μου και εναντίον των ανθρώπων μου και των καταστάσεων . Οι μάχες αυτές με οδήγησαν σε απώλειες.
Έτσι ως συλλέκτης απωλειών έφτασα στα σκαλιά της έρευνας αυτής.
Περπατώντας λοιπόν αυτούς τους δρόμους με καθημερινή αναζήτηση και εξάσκηση θα ανακαλύπτουμε ότι η απλή μας καθημερινότητα από εκεί που ήταν ένας «ψυχοβγάλτης», η ίδια μετατρέπεται σε ευλογία, με αγάπη, με ευγνωμοσύνη, μύρο, έλαιο ευσπλαχνίας. Μετατρέπεσαι όχι στον άνθρωπο που τα δέχεται όλα, αλλά στον άνθρωπο που τα αγαπάει, τα κατανοεί και τα αγκαλιάζει όλα.
Εκεί είναι που η αλήθεια σου αποκαλύπτεται. Ποια είναι η αλήθεια; Ότι εσύ κρατάς τα κλειδιά του Παραδείσου, εσύ τα έχεις μαζί σου και τα είχες. Απλώς δεν τα χρησιμοποιούσες. Μόλις τα ανακαλύψεις όμως, καταφέρνεις να εμβολιάζεις με τις νέες σου δονήσεις όλο σου το περιβάλλον, αφού το περιβάλλεις με τόση στοργή και αγάπη.
