Η θέληση μας είναι δύναμη. Μία δύναμη που μας έχει φύγει από τα χέρια μας και δεν έχουμε καταλάβει πώς γίνεται αφού εμείς κρατάμε στα χέρια μας «τα γκέμια» του «αλόγου» πώς τελικά το «άλογο» πάει όπου θέλει εκείνο.
Αν υποθέσουμε ότι εμείς είμαστε ο αναβάτης μας πάνω στο άλογό μας, που λέγεται ζωή, πως γίνεται να μην έχουμε εμείς απόλυτα τον ρυθμό που θα καλπάζουμε, το που θα πάμε και με τι ταχύτητα;
Το άλογο μας, είναι ένας δρόμος μας που ακόμη δεν έχει εκδηλωθεί. Θέλω μας τα οποία είναι δρόμοι ονείρων που θέλουμε να τους ζήσουμε.
Μας είπαν και έχουμε διαβάσει ότι η θέληση είναι δύναμη και όταν κάτι το θέλεις πολύ, το Σύμπαν θα συμβάλλει για να το αποκτήσουμε.
Πώς όμως γίνεται όλο αυτό; Γιατί υπάρχουν κάποια μας «θέλω» που κάθε μέρα τα βλέπουμε να απομακρύνονται και περισσότερο;
Ναι η θέληση είναι δύναμη και για να ενεργοποιηθεί αυτή η δύναμη θέλει κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Πρώτον να πιστέψω στο θέλω μου, να πιστέψω με όλες μου τις αισθήσεις, να το νιώσω, να το βιώνω. Δεύτερον να καταλάβω ότι μου αξίζει, ότι το χρειάζομαι για τους χ λόγους. Για κάθε μου θέλω, πίσω του υπάρχουν και τα γιατί μου, τα οποία τα ξέρω μόνο εγώ. Μόνο εγώ μπορώ να νιώθω όλα τα πως και τα γιατί για ένα μου θέλω.
Τρίτον να αναζητήσω αν το θέλω μου έχει μέσα του μορφή κατεύθυνσης άλλων ανθρώπων. Αν μέσα στο θέλω μου υπάρχει η αγνή και καθαρή πρόθεση.
Και τέταρτων να κρατήσω το θέλω μου στη σιωπή. Να μην το βγάλω σε δημόσια «έκθεση». Να μη το πω σε κανέναν. Γιατί κάθε φορά που λέω ένα μου θέλω, το απομακρύνω από μένα. Κάθε φορά που θα το συζητώ το διώχνω όλο και μακριά μου. Το θέλω μου φεύγει κάθε στιγμή που το συζητώ όλο και πιο μακριά.
Αν κάτι το θέλω πραγματικά, δεν χρειάζεται να το συζητήσω με κανέναν. Γιατί μέσα από την αναφορά ή την συζήτηση πρώτον πιστοποιώ την μη πίστη μου στο θέλω μου και δεύτερον βάζω μέσα στο δικό μου θέλω, τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων. Έτσι μέσα στην δική μου αυθεντική διαδρομή, μπαίνουν όλες οι σκέψεις και ασφαλιστικές δικλίδες όλων των ανθρώπων που μοιράστηκα το θέλω μου.
Όταν ένα μας θέλω, αρχίζει και ποτίζεται μέσα από την δική μας ανάγκη και ταΐζεται μέσα από την δική μας πίστη, ετοιμάζεται και όταν έρθει η ώρα εκδηλώνεται, ήρεμα και όμορφα.
Το θέλω μαζί με την πίστη δημιουργούν μία ήρεμη δύναμη και έτσι έρχεται η εκδήλωσή του.
Θέλεις λοιπόν κάτι; Αναζήτησε τα παραπάνω βήματα. Δες πως κάθε φορά που ανακοινώνεις ένα σου θέλω είτε δεν θα γίνει, είτε αν γίνει θα έχει ημερομηνία λήξης ή θα γίνει κάτω από προϋποθέσεις.
Εσύ είσαι ο ζωγράφος σου, εσύ κρατάς τη ζωή σου και τα θέλω σου. Δική σου είναι η ζωή και δικά σου τα θέλω. Προσπάθησε να μη βάζεις μέσα στη δική σου ζωή τα θέλω και τις σκέψεις – φόβου και απιστίας των άλλων μέσα στα δικά σου βήματα. Αν για κάποιο λόγο ύστερα από αυτά ένα θέλω σου δεν γίνει ή αποτύχει, αναζήτησε πόσο δεν ήταν ισχυρή η πίστη σου σε αυτό σου το θέλω. Ενίσχυσε την πίστη σου, αναζήτησε τους δρόμους αμφιβολίας που μπήκαν ανάμεσα σε σένα και στο θέλω σου και ξεκίνα πάλι. Άλλωστε όσο ζεις και υπάρχεις πάντα υπάρχει χώρος και χρόνος για σένα και τα θέλω σου.
Δωροθέα
