Όταν οι εραστές πληγώνονται

Πληγωμένος. Όχι, δεν είναι κοινότοπο. Δεν είναι θέμα που σχολιάζεται στις καθημερινές συζητήσεις της αντροπαρέας.

Πληγωμένη γυναίκα. Ίσως σε αυτή γίνεται πιο συχνή αναφορά, αλλά και πάλι δεν είναι εμπεριστατωμένο ότι θα γίνει εκ βαθέων.

Μυστήριο φαινόμενο ο έρωτας. 

Αποπλανεί, ελέγχει, εξουσιάζει. 

Δυστυχώς, δύσκολα καταλήγει σε δικαίωση, πόσο μάλλον οδηγεί σε ατέρμονη ευτυχία. 

Όταν τα αγκάθια φυτρώσουν μέσα στην ερωτική σχέση, δεν αργεί να εκδηλωθεί πόνος. Συναίσθημα αδυσώπητο, οδυνηρό, ανεπιθύμητο.

Πολλές φορές δημιουργούνται ακραίες καταστάσεις προκειμένου να αποφευχθεί, όμως οι προσπάθειες αποβαίνουν άκαρπες.

Ο πόνος είναι εκεί, παρών, σε καταπίνει.

Τι συμβαίνει άραγε με τα αρσενικά του ανθρώπινου γένους;

Έχουν έναν ξεχωριστό τρόπο να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις όταν πληγώνονται. 

Διαφορετικό από τις γυναίκες, όχι απόλυτα, αλλά τα δυο φύλα όση και αν είναι η επιμονή στην ιδεολογία της ισότητας, ίδια μια φορά δεν μπορείς να τα πεις.

Ο άνδρας, λοιπόν, κατά τις κοινωνικές επιταγές, οφείλει να είναι δυνατός, ακαταμάχητος, αρχηγός.

Ανάμεσα στις αντρικές παρέες και τις μεταξύ τους συζητήσεις, παρουσιάζεται ως ένας «Τάλος» που με τις υπερδυνάμεις του και την φοβερή του όψη δεν αφήνει εχθρό να πλησιάσει.

Δεν έχει τρωτά σημεία, είναι ανίκητος και περιζήτητος.

Ο άντρας θέλει να δείχνει αυτάρεσκος, ακομπλεξάριστος και πολύ άνετος στον κοινωνικό του κύκλο. 

Πόσο μάλλον όταν δηλώνει ερωτευμένος, που και αυτό δεν θα το εκφράσει με ευκολία, σε καμία περίπτωση δε θα φανερώσει συναίσθημα παρά μόνο θα επιδείξει τις σεξουαλικές του ικανότητες.

Όλα αυτά στο «φαίνεσθαι», γιατί το «είναι» διαφέρει κατά πολύ.

Όταν πληγώνεται ένας άντρας, κλείνεται εντελώς στον εαυτό του. 

Ακριβώς επειδή τα κοινωνικά ταμπού και στερεότυπα δεν τον αφήνουν να εκφραστεί και ούτε κι αυτός δεν γνωρίζει πώς να το κάνει. 

Έτσι μετατρέπεται σε μια κινούμενη βόμβα θυμού έτοιμη να εκραγεί. 

Συνήθως ξεσπάει με έντονες και αλλεπάλληλες εκρήξεις. 

Εκσφενδονίζει αντικείμενα αλλά και βωμολοχεί. 

Φωνάζει και ωρύεται. 

Σκίζει φωτογραφίες, ημερολόγια, καταστρέφει δώρα.

Μπορεί να οδηγηθεί και σε κάθε είδους καφρίλα.

Αλίμονο σε σένα που ανακάλυψες την «αχίλλειο πτέρνα» του.

Ύστερα το πονεμένο παιδί ξυπνάει μέσα του, αναζητά κατά βάθος στοργή αλλά δεν θέλει να το εκδηλώσει. 

Καταλήγει να έχει κατάθλιψη. 

Νιώθει ότι κανείς δεν θα τον καταλάβει. Σε ποιον να μιλήσει για ό,τι του συνέβη; Δεν τολμά να αποκαλύψει σε κανέναν πως μέσα του θλίβεται, υποφέρει, σαπίζει το είναι του επειδή ο έρωτάς τον ισοπέδωσε. 

Ίσως κάποια στιγμή να βροντοφωνάξει μεθυσμένος και μες στη ζάλη του ποτού το όνομα της αγάπης του, αλλά θα πάει κρυφά να κλάψει και να σωριαστεί κατάχαμα αποκαμωμένος.

Η αλήθεια επομένως είναι πως ένας άντρας είναι συνήθως πολύ ευάλωτος, ευαίσθητος και πολύ ανασφαλής. 

Όχι πως η γυναίκα δεν είναι ,αλλά οι γυναίκες έχουν μάθει να διαχειρίζονται τα πάθη εξαιτίας της φύσης τους.

Ας μην ξεχνάμε ότι γίνονται μάνες και αντέχουν στα βάσανα της φροντίδας των παιδιών και του συζύγου. 

Το λέει εξάλλου και το ρητό «πλάσμα που αιμορραγεί κάθε μήνα και δεν πεθαίνει να το φοβάσαι». 

Έτσι έλεγαν οι παλιοί και ίσως δεν είχαν και άδικο.

Η γυναίκα είναι η αυτοαποκαλούμενη «ευαίσθητη». 

Το πρώτο που κάνει μόλις πληγωθεί είναι να βάλει τα κλάματα. 

Μετά, τρέχει να παρηγορηθεί στις φίλες αν δεν την παρηγορήσει ο λεγάμενος που την έκανε έτσι.

Χαλάει τόνους χαρτομάντιλα και πάνω στα αναφιλητά ρίχνει όλες τις ευθύνες στον αγαπημένο της και ακόμα και αν έχει φταίξει εξίσου και η ίδια ποτέ δεν θα το παραδεχτεί. 

Η πονεμένη περσόνα δεν θα σταματήσει εδώ.

Η εκδίκηση κυλάει στο αίμα της. 

Επειδή θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο, μιας και η κοινωνία δεν την κατατάσσει στην κορυφή της πυραμίδας, θα βρει τον τρόπο να πονέσει εις διπλούν τον έρωτά της.

Στολίζεται, βάζει τα αρώματά της και βγαίνει να σαγηνεύσει τον αντίζηλο. 

Αυτόν τον χρησιμοποιεί σαν σκαλοπάτι για να ξεπεράσει το φρικτό συναίσθημα που ένιωσε και θέλει να λησμονήσει. 

Κάποιες φορές δεν συμβαίνει θεμιτά, όμως η πουτανιά στη γυναίκα κρύβεται μέσα της όσο αθώα και να είναι.

Αφού κάνει το κομμάτι της είτε συνειδητοποιεί πόσο αγαπάει ακόμα τον πρώην και επιθυμεί την επιστροφή του διακαώς ή καταλήγει να πληγώνεται και από τον αντίζηλο.

Φαύλος κύκλος. Ξανακλαίει, ξαναπονάει μέχρι να γιατρευτεί.

Ποιος είναι άραγε ο δυνατός, ποιος ο αδύναμος; Αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι απόλυτοι. 

Είναι κατασκευασμένοι για να προωθούν στερεοτυπικές αντιλήψεις που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο το κλίμα στις ερωτικές σχέσεις.

Άνθρωποι είμαστε όλοι. 

Έχουμε τις ίδιες ανάγκες στον έρωτα. Άντρες, γυναίκες δεν έχει σημασία το φύλο αλλά η ουσία πίσω από αυτό. 

Η ψυχή του καθενός μας μετράει. 

Όταν εκδηλώνεται κανείς και εκφράζεται, το βάρος μετατοπίζεται και χάνεται.

Τα συναισθήματα υπάρχουν για να βγαίνουν προς τα έξω, να διαλαλώνται στον άνθρωπο μας, είτε τα θετικά είτε τα αρνητικά.

Καθένας που σέβεται τον εαυτό του αφήνει στην άκρη τους ψευτοεγωισμούς και τις μικροπρέπειες και μιλά ξεκάθαρα την αλήθεια. 

Η αλήθεια του τον σώζει, τον βελτιώνει, τον καθαρίζει και τον μετουσιώνει σε ανώτερο άνθρωπο.

Είναι πιο απλό να εξηγείς στο έτερον ήμισυ τι ήταν αυτό που σε πλήγωσε από το να του κάνεις αλλά και να κάνεις στην τελική και τη δική σου ζωή ανάκατα με ένα σωρό ίντριγκες, πάθη ή να καταθλίβεσαι και να κουκουλώνεσαι από το «εγώ» σου.

Σκέψου καλά πως και ο πόνος είναι μες στη ζωή και υπάρχουν πιο κατάλληλοι τρόποι να τον διαχειριζόμαστε.

pillowfights