Της Alice C. Linsley *
Εννοιολογικά, το τρίγωνο ή πυραμίδα θεωρείται ως η δομή του κόσμου από τους αρχαίους Αφρο-Ασιατικούς πολιτισμούς (ή χαμιτοσημιτικούς). Είχαν γοητευθεί από τις γεωμετρικές ιδιότητες του σχήματος αυτού. Αυτό είναι εμφανές στην κατασκευή των πυραμίδων και των ζιγκουράτ. Είναι επίσης εμφανές στην πολυεπίπεδη κοσμολογία τους, στην οποία απεικονίζεται ο Δημιουργός στην κορυφή των Ουρανών.
Βρίσκουμε την ιεραρχική έννοια της βιβλικής τάξης της Δημιουργίας, με τον άνθρωπο να κατατάσσεται πάνω από τα άλλα ζώα και τα ζώα να κατατάσσονται πάνω από τα φυτά. Μέσα σε αυτά τα επίπεδα είναι αυτό που η Γένεση αποκαλεί τα «είδη», κάθε ένα αναπαράγεται σύμφωνα με το δικό του είδος. Ο σχεδιασμός του Δημιουργού συνεπάγεται όρια που αναγνωρίζονται γενικά στην αναπαραγωγική επιστήμη. Αυτά τα όρια έχουν σε μεγάλο βαθμό τιμηθεί από τους Αφρο-Ασιάτες.
Ο αυνανισμός ήταν μια άδικη πράξη, επειδή ο σπόρος που θα έπρεπε να πέσει στη γη είναι ο σπόρος των φυτών, που ξεπηδούν από τη γη. Ο σπόρος του ανθρώπου θα πρέπει να πέσει στο δικό του τύπο γης (μήτρα), από την οποία ο άνθρωπος θα βγει. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύςγράφει, «Λόγω του θείου θεσμού (γάμου) για τη διάδοση του ανθρώπου, ο σπόρος δεν πρέπει μάταια να εκσπερματωθεί, ούτε να καταστραφεί, ούτε πρέπει να πάει χαμένος» («Ο Παιδαγωγός» 2:10:91:2, 191 μ.Χ.).
Η κτηνοβασία και ο σοδομισμός είναι επίσης σοβαρές παραβιάσεις της βιβλικής τάξης της δημιουργίας. Κατ’ επέκταση, απαγορευόταν ακόμα και να σπείρει κάποιος δύο διαφορετικούς σπόρους στον ίδιο αγρό, όπως και η ανάμειξη διαφορετικών ινών. Η απαγόρευση της ανάμιξης των τύπων, είτε πρόκειται για σπόρους, ίνες ή αίμα, υποστηρίζει τη διάκριση μεταξύ αυτής της πλευράς του ορίου και εκείνης της πλευράς, από τη σύγχυση του ιερού με το ανίερο, ή με το να κάνει ασαφή τη διάκριση μεταξύ ζωής και θανάτου, όπως συμβαίνει όταν ένα κατσικάκι βράζεται στο γάλα της μητέρας του (απαγορεύεται τρεις φορές στην Αγία Γραφή). Τελικά, οι δυαδικές διακρίσεις είναι ο τρόπος του Θεού να καθοδηγεί την σκέψης μας, έτσι ώστε να προστατεύεται η ζωή και η ψυχή μας.
Στον Αδάμ δόθηκε η εντολή «αυξάνεστε και πληθύνεστε και γεμίσατε τη γη και κυριεύσατε αυτήν και εξουσιάζετε επάνω στα ψάρια της θάλασσας, τα πουλιά του ουρανού και όλα τα ζωντανά πλάσματα που κινούνται πάνω στη γη» (Γεν 1:28). Αυτό δεν είναι μια εντολή για άκρατη εκμετάλλευση της κτίσης, όπως τόσο συχνά παρερμηνεύεται από τους κοσμικούς. Πρόκειται για έναν ισχυρισμό σχετικά με την μοναδικότητα του ανθρώπου και της θέσης μας στην τάξη της δημιουργίας.
Η φύση της αμαρτίας της Εύας γίνεται αντιληπτή ως εναντίωση στην ιεραρχία της δημιουργίας. Εκείνη που αντιπροσωπεύει την βασίλισσα όλης της δημιουργίας («μήτηρ πάντων των ζώντων») υποβάλλει τον εαυτό της στο θέλημα ενός πλάσματος που σέρνεται στο έδαφος. Έτσι η αρχική ιεραρχία για τη δημιουργία αντιστρέφεται. Αντί να ακούσει τον Δημιουργό, η Εύα άκουσε το φίδι, το πιο ποταπό από τα πλάσματα. Αντί να λάβει από το δέντρο της ζωής, έλαβε από ένα δέντρο που έφερε το θάνατο. Ο θάνατος υπήρχε ήδη, όπως αποδεικνύεται από την εξαφάνιση πολλών ειδών, ακόμη και πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου στην επιφάνεια της γης. Έτσι ανυπακοή της Εύας δεν εισάγει τον φυσικό θάνατο στον κόσμο, αλλά φέρνει τον πνευματικό θάνατο. Οι Πατέρες της Εκκλησίας κατανοούν αυτή την κατάσταση ως Πτώση. Τέτοια θάνατος θα μπορούσε να ξεπεραστεί μόνο από ενέργεια του Θεού σε συγκεκριμένο χρόνο και χώρο.
* Η Αμερικανίδα Alice C. Linsley είναι πρωτοπόρος στον τομέα της Βιβλικής Ανθρωπολογίας για πάνω από 30 χρόνια. Διδάσκει Φιλοσοφία και Ηθική, και είναι μέλος της Αμερικανικής Επιστημονικής Συνεργασίας και της ομάδας Χριστιανές Γυναίκες στην Επιστήμη. Υπήρξε για 16 χρόνια ιερέας στην Επισκοπική Εκκλησία. Εγκατέλειψε την θέση της και την εκκλησία της το 2007 προσχωρώντας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Το blog της είναι το Biblical Anthropolgy. Συνέντευξή της όπου μιλάει για την ζωή της και την μεταστροφή της στην Ορθοδοξία εδώ.
