Υπάρχει άραγε η τέλεια σχέση; Υπάρχει ο ένας αυτός άνθρωπος δίπλα σου που θα σε νοιάζεται; Χάθηκαν οι άντρες; Άλλαξαν οι γυναίκες; Μπορεί να ‘ναι κι έτσι. Τρία χρόνια μόνος, μα ακόμα δεν έχω ξεχάσει τις στιγμές πλάι στο τελευταίο «άλλο μου μισό».
Θέλουμε όλοι την «τέλεια» σχέση. Την αναζητάμε απεγνωσμένα, κι όταν έρχεται μέσα στα χέρια μας την αφήνουμε να πέσει κάτω. Ο αρχικός ενθουσιασμός πλέον δε λέει πολλά. Χιλιοειπωμένες εκφράσεις, μηδέν μυστήριο και φαντασία. Το θέμα είναι η σχέση να σε κάνει «τέλειο» ή έστω καλύτερο άνθρωπο, μωρό μου. Να σου μάθει να δίνεις χωρίς να μετράς με μιζέρια αυτά που παίρνεις πίσω. Αλλά υπό έναν όρο: να ξέρεις τι αξίζεις να πάρεις πίσω. Σε μια σχέση το «μαζί» θέλει προσπάθεια
Θα σου δώσω τα πάντα με όλη μου την ψυχή, αρκεί να το εκτιμήσεις. Όχι επειδή είμαι το αγόρι σου, αλλά επειδή με σέβεσαι ως άνθρωπο. Έτσι είμαι εγώ. Πάντα δίνω κι ας μην πάρω τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει. Θέλω απλά να είσαι μαζί μου. Δε θα σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου. Θα σκέφτεσαι το «εμείς». Τη δικιά μας καλοπέραση, μανάρι μου.
Θέλω να με αγαπάς γι αυτό που είμαι, όχι γι’ αυτό που θα ήθελες να γίνω. Αυτός είμαι, δεν αλλάζω. Κι αν προσπαθήσεις, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να με κάνεις χειρότερο άνθρωπο. Ανασφαλή. Μονόχνωτο. Εσωστρεφή. Θα με αρπάξεις απ’ το μυαλό μου. Όχι απ’ το καβάλο. Αλλιώς θα με δεις να φεύγω πριν καν συλλαβίσεις το όνομα μου. Η καύλα βρίσκεται στο κεφάλι, κι όταν είσαι ικανός σαν άντρας με Α κεφαλαίο να αντιληφθείς τη διαφορά του «κεφαλιού» τότε είσαι το «τέλειο» που ψάχνει η κάθε γυναίκα.
Θα μεταφράζεις τη σιωπή μου. Θα με σκέφτεσαι και θα με ζηλεύεις. Θα με υπολογίζεις και θα με νοιάζεσαι. Διαφορετικά δε βρίσκω το λόγο να έρθω σήμερα το βράδυ σπίτι σου, κούκλα μου. Μη με ξαναπάρεις τηλέφωνο. Δεν θα είμαι εκεί. Αν φτάσω στο σημείο να σε γουστάρω με όλο μου το είναι, γίνομαι αυτό που ψάχνεις. Κάθε άντρας γίνεται. Αρκεί να έχει δίπλα του το σωστό θηλυκό. Οι άνθρωποι που είναι ικανοί να δημιουργήσουν μια καταπληκτική σχέση είναι αυτοί που πρώτα βρήκαν τη δύναμη και το κουράγιο να συγχωρέσουν το προηγούμενο ταίρι τους και να κάνουν το βήμα εμπρός, απαλλαγμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος, αναπνέοντας μόνο καθαρό αέρα στην όποια σχέση βρίσκονται τώρα.
Γι αυτό σου λέω, έλα μαζί μου. Θέλω απλά να με κοιτάς μες τα μάτια και να νιώθεις ό,τι νιώθω. Χωρίς περιττά γλυκόλογα. Ευθεία στα μάτια. Χωρίς να μη συγκρίνεις. Δε θέλω να ξέρω τι έκαναν οι άλλοι για σένα. Θέλω να ξέρω τι καταφέρνω εγώ να προσφέρω σε σένα, κι αν αυτό σου είναι αρκετό. Δε θέλω καμία άλλη αν εσύ με βάλεις μες τη ζωή σου και με λατρέψεις.
Τι να τις κάνω τις καρδούλες και τα σοκολατάκια, αν δε σε νιώθω κοντά μου ακόμα και στα δύσκολα. Όταν όλα πάνε στραβά και αισθάνεσαι ότι χάνεται η μαγεία μας, ότι χανόμαστε εμείς. Σήκωσε το κεφάλι σου τότε και δες με να αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά σου, στον καναπέ, κάποιο ξημέρωμα. Αναρωτήσου τότε αν είμαι αυτό που θέλεις. Το μόνο που ζητάω είναι η προσοχή σου και το ενδιαφέρον σου. Από μικρός το είχα αυτό το κουσούρι. Να μαγνητίζω τα βλέμματα. Αν όμως καταφέρεις να με κοιτάς όπως καμία άλλη, τότε όλες οι άλλες θα πάνε περίπατο.
Δεν με τρομάζει ο χωρισμός. Οι χωρισμοί στις σχέσεις συμβαίνουν, μοιάζουν και είναι αναπόφευκτοι. Κάποιες φορές είναι αρκετά επίπονοι και άλλες φορές γίνονται σίριαλ. Εγώ όμως όταν πω «σε θέλω δίπλα μου», όταν ασχοληθώ σε τέτοιο σημείο με την πάρτη σου που θα αρχίσω να φαντάζομαι την καθημερινότητά μου μαζί σου, τότε απλώς θέλω να με ακολουθήσεις. Χωρίς να πεις τίποτα. Ούτε λέξη.
Θέλει προσπάθεια και θέληση το «μαζί». Αγάπη, φροντίδα και κατανόηση. Αν δεν μπορείς να με διαβάσεις μοναχά απ τον τρόπο που σε θαυμάζω όταν μου μιλάς, ή απ το πώς σου συμπεριφέρομαι μπροστά στους κολλητούς μου, τότε άσ’ το! Μπορώ και μόνος μου, χωρίς να ξοδεύομαι.
Άλλωστε, καλύτερα μπόρα, παρά αιώνια βροχή.
Γράφει ο Παναγιώτης Βακουφτσής.
