Μερικοί το αγνοούν. Αρκετοί δυσανασχετούν. Και οι περισσότεροι αδυνατούν να το συνειδητοποιήσουν. Ότι ο νικητής πατάει επί πτωμάτων. Πολλών, μα πάρα πολλών πτωμάτων!
Ποιος το λέει αυτό; Πάντως όχι εγώ. Μερικά παραδείγματα χαρακτηριστικά και άκρως ρεαλιστικά. Ας πούμε:
Ο Νέιθαν Μάγιερ Ρότσιλντ (1840-1915), ένα από τα αφεντικά της χρηματοπιστωτικής δυναστείας των Ρότσιλντ, με ελάχιστες λέξεις όριζε τη λειτουργία του κεφαλαίου και του καπιταλισμού: «Buy when blood is running in the streets». Που σημαίνει: «Να αγοράζεις μόνο όταν αίμα χύνεται στους δρόμους». Συμπληρώνοντας: «Οσοι έχουν το κουράγιο να αγοράσουν έτσι, αυτοί θα είναι και οι θριαμβευτές όταν η σκόνη καταλαγιάσει»!
Το ίδιο απόφθεγμα το υιοθέτησαν όλα τα κοράκια της Wall Street. Ο θρυλικός Τζον Ντ. Ροκφέλερ (1839-1937) προέκτεινε τη λογική του Ρότσιλντ με λόγια χριστιανικά: «Πιστεύω ότι είναι θρησκευτικό καθήκον να αρπάζεις όσα λεφτά μπορείς. Η δύναμη να κάνεις λεφτά είναι δώρο Θεού»!
Μάλιστα ο Αϊκ Αϊζενχάουερ, από τους πρώτους προέδρους των ΗΠΑ μετά τον πόλεμο, συνόψιζε την πεμπτουσία του συστήματος με ασυγκράτητο κυνισμό: «Ότι συμφέρει την General Motors συμφέρει και την Αμερική»!
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα ότι ο πολλαπλασιασμός του κεφαλαίου απαιτεί να χυθεί αίμα. Άφθονο, καυτό, πλούσιο, πηχτό αίμα. Ακόμα, ότι το κεφάλαιο λειτουργεί ανεξάρτητα από τη θέληση και την προσωπικότητα του κατόχου του. Ο ίδιος στην προσωπική του ζωή μπορεί να είναι υπόδειγμα οικογενειάρχη και φίλου.
Όμως στην επαγγελματική του πορεία είναι κι αυτός αναγκασμένος να υπακούσει στους αντικειμενικούς νόμους του χρήματος. Δηλαδή να πολλαπλασιάζει τα πουγκιά του. Διαρκώς. Χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα. Ακόμα και εναντίον φίλων και συγγενών του. Ο ίδιος δηλαδή είναι «εργαλείο» του χρήματος. Και αυτό επειδή γνωρίζει ότι αν το κεφάλαιό του δεν πολλαπλασιαστεί, πάπαλα τόσο ο ίδιος όσο και η «αυτοκρατορία» του!
Όπως έλεγε ο θρυλικός Σέρλοκ Χολμς: «Elementary, my dear Watson» (Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουάτσον)! Με αυτά τα στοιχειώδη οπλίζονται οι γόνοι των μεγαλοκαρχαριών στα σπουδαιότερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας. Με αυτά και τα τρία παιδιά του Γουόρεν Μπάφετ. Ενός εκ των πλουσιότερων του γήινου σύμπαντος, κατόχου 50 δισ. δολαρίων!
Προς τι όλα αυτά; Επειδή ακούω και βλέπω παντού συμπολίτες μου να απορούν σαν να ανακαλύπτουν την Αμερική. Όταν ωρυόμενοι βλέπουν να καλπάζουν τα κερδοσκοπικά funds.
Μα φυσικά, φίλε μου, θα μας κατασπαράξουν. Κι εσύ στη θέση τους το ίδιο και χειρότερα θα έκανες!
Όταν ανακαλύπτουν ότι οι σπεκουλαδόροι του Χρηματιστηρίου περιμένουν στη γωνία για να πέσουν οι μετοχές, να γκρεμιστεί ο Δείκτης και στη συνέχεια να αγοράσουν με πενταροδεκάρες. Μα φυσικά το έκαναν παντού και θα το κάνουν πάντα. Κι εσύ στη θέση τους το ίδιο και χειρότερα θα έκανες!
Όταν οι τιμές των ακινήτων κατρακυλάνε στα τάρταρα και οι ξένοι θα έρθουν να μας τα αρπάξουν μπιρ παρά. Μα φυσικά θα το κάνουν. Κι εσύ στη θέση τους το ίδιο και χειρότερα θα έκανες!
Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Τους εργαζόμενους. Τους μικροκεφαλαιούχους. Τους μικροϊδιοκτήτες. Τους βιοτέχνες. Τους μικρομεσαίους. Ο καρχαρίας κολυμπάει σαν σφαίρα επί 24ώρου βάσεως. Και καταβροχθίζει ό,τι βρει στο πέρασμά του. Το ίδιο στη θέση του θα έκανες κι εσύ!
Επομένως. Θα χυθεί αίμα. Άφθονο. Δεν ήξερες; Να ρώταγες. Γιατί τώρα είναι αργά. Όπως στρώσαμε έτσι θα κοιμηθούμε. Κολυμπώντας στο αίμα μας!
***
Δημήτρης Δανίκας
Δημήτρης Δανίκας
