Οι αποφάσεις είναι καλές όταν προέρχονται από τη ζωή, είναι κακές όταν προέρχονται μόνο από το κεφάλι. Και όταν προέρχονται μόνο από το κεφάλι, δεν είναι ποτέ αποτελεσματικές, αποτελούν πάντοτε σύγκρουση. Παραμένουν ανοικτές οι εναλλακτικές εκδοχές και ο νους δουλεύει συνεχώς, από τη μια μεριά και από την άλλη. Έτσι ακριβώς δημιουργεί συγκρούσεις ο νους.
Το σώμα βρίσκεται πάντοτε εδώ και τώρα, ο νους δεν βρίσκεται ποτέ εδώ και τώρα΄ αυτή είναι η όλη σύγκρουση. Αναπνέεις εδώ και τώρα, δεν μπορείς να αναπνεύσεις αύριο και δεν μπορείς να αναπνεύσεις χθες. Χρειάζεται να αναπνέεις αυτήν ακριβώς τη στιγμή, μπορείς όμως να σκέφτεσαι το αύριο και μπορείς να σκέφτεσαι το χθες.
Το σώμα λοιπόν παραμένει στο παρόν και ο νους χοροπηδά συνεχώς μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, και υπάρχει διχασμός ανάμεσα στο σώμα και το νου. Το σώμα βρίσκεται στο παρόν και ο νους δεν βρίσκεται ποτέ στο παρόν΄ δεν συναντιούνται ποτέ, δεν πετυχαίνουν ποτέ ο ένας τον άλλο. Και λόγω αυτού του διχασμού, δημιουργείται άγχος, αγωνία και ένταση΄ υπάρχει κάποιο από αυτά. Η ένταση αυτή είναι ανησυχία.
Πρέπει να φέρεις τον νου στο παρόν, γιατί δεν υπάρχει άλλος χρόνος από αυτόν.
Πότε:
Κάθε μέρα και/ή όποτε αρχίζεις να σκέφτεσαι το μέλλον και το παρελθόν υπερβολικά.
Διάρκεια:
1 ώρα
Στάδιο 1:
Παρατήρησε την αναπνοή σου
Κάθησε χαλαρός σε μια καρέκλα, βολέψου και κλείσε τα μάτια σου. Άρχισε να κοιτάς την αναπνοή. Μην την αλλάξεις΄ κοίτα την απλώς, παρατήρησέ την. Καθώς την παρατηρείς, θα γίνεται όλο και πιο αργή. Αν συνήθως παίρνεις οκτώ ανάσες μέσα σε ένα λεπτό, θα αρχίσεις να παίρνεις έξι, πέντε, τέσσερεις, τρεις ή δύο.
Μέσα σε δυο-τρεις εβδομάδες, θα παίρνεις μια ανάσα το λεπτό. Όταν θα παίρνεις μια ανάσα το λεπτό, ο νους θα έρθει πιο κοντά στο σώμα. Με τον μικρό αυτό διαλογισμό, έρχεται κάποια στιγμή που η αναπνοή σταματά επί ολόκληρα λεπτά. Περνούν τρία-τέσσερα λεπτά και γίνεται μια αναπνοή. Είσαι τότε συντονισμένος με το σώμα σου και θα γνωρίσεις για πρώτη φορά τι είναι το παρόν.
Διαφορετικά, πρόκειται απλώς για μια λέξη΄ ο νους δεν το γνώρισε ποτέ, ο νους δεν το βίωσε ποτέ. Γνωρίζει το παρελθόν, γνωρίζει το μέλλον, όταν λοιπόν λες παρόν, ο νους καταλαβαίνει κάτι μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, κάτι ενδιάμεσο, όμως ο νους δεν έχει καμιά εμπειρία του.
Έτσι λοιπόν, για μια ώρα κάθε μέρα, χαλάρωσε με την αναπνοή και άφησέ την αναπνοή να γίνεται. Γίνεται αυτόματα. Όταν περπατάς, γίνεται αυτόματα. Σιγά-σιγά, θα υπάρξουν κενά και τα κενά εκείνα θα σου δώσουν την πρώτη εμπειρία τού παρόντος. Μέσα από τις ημέρες αυτές, θα προβάλει ξαφνικά η απόφαση, όποια κι αν είναι.
Δεν έχει σημασία τι απόφαση εμφανίζεται. Το πιο σπουδαίο πράγμα είναι από πού προέρχεται΄ όχι το τι είναι, αλλά από πού προέρχεται. Αν προέρχεται από το κεφάλι, θα προκαλέσει δυστυχία.
Αν όμως προβάλει κάποια απόφαση μέσα από την ολικότητά σου, τότε δεν μετανιώνεις ποτέ, ούτε για μια στιγμή. Ο άνθρωπος που ζει στο παρόν δεν γνωρίζει καθόλου την μετάνοια΄ δεν κοιτάζει πίσω ποτέ, δεν αλλάζει ποτέ το παρελθόν του και τις αναμνήσεις του και δεν ρυθμίζει ποτέ το μέλλον του.
Η απόφαση που προέρχεται από το κεφάλι είναι άσχημο πράγμα. Η ίδια η λέξη decision (΄απόφαση΄) σημαίνει ΄απο-κοπή΄ (΄de-cision΄)΄ σε αποκόβει. Δεν είναι καλή λέξη. Σημαίνει απλώς ότι σε αποκόβει από την πραγματικότητα. Το κεφάλι σε αποκόβει συνεχώς από την πραγματικότητα.
Η όλη έμφασή μου είναι για την τωρινή στιγμή, γιατί η στιγμή αυτή περιέχει τα πάντα. Το τώρα είναι η μόνη πραγματικότητα΄ κάθε τι άλλο είναι είτε μνήμη είτε φαντασία. Και ακόμη και για να υπάρξει το παρελθόν ως μνήμη, χρειάζεται το τώρα. Δεν υπάρχει ως παρελθόν΄ υπάρχει ως σκέψη μέσα στο παρόν.
Το ίδιο ισχύει για το μέλλον: το μέλλον δεν υπάρχει ως μέλλον, υπάρχει ως φαντασία κατά την παρούσα στιγμή. Ό,τι υπάρχει, υπάρχει μέσα στο τώρα. Το τώρα είναι ο μόνος χρόνος που υπάρχει.
