Εξετάζοντας κάποιος τα αρχέτυπα ενός μύθου, είναι δυνατόν να μπορέσει να ερμηνεύσει τις όψεις του κόσμου που μας περιβάλλει. Η μυθολογία είναι ένα χρήσιμο εργαλείο το οποίο μπορεί να εφαρμόσει κανείς για να εντοπίσει γνωρίσματα και πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Χείρων ήταν ο σοφότερος των Κενταύρων και αποτελούσε το σύμβολο του ‘Πληγωμένου Θεραπευτή’.
Ο μαθητής του, ο Ηρακλής, κατά τη διάρκεια μιας μάχης, τον χτύπησε τυχαία μ' ένα βέλος που ήταν ποτισμένο με το αίμα της Λερναίας Ύδρας. Ο Χείρων, όντας αθάνατος, συνέχιζε να ζει με την πληγή και τον πόνο του. Στην προσπάθεια του να βρει τη δικιά του θεραπεία, έμαθε να βοηθάει και να απαλύνει τον πόνο των άλλων.
Αυτή του η ανακάλυψη, το να διδάσκει δηλαδή σε άλλους πως να θεραπεύονται, αποτέλεσε ένα μέσο ώστε να απαλύνει τον δικό του αιώνιο πόνο.
Ο καθένας από εμάς, κάποια στιγμή στη ζωή του αναπόφευκτα θα περάσει από δοκιμασίες. Ίσως βιώσουμε φυσικό πόνο, αρρώστιες, διανοητική σύγχυση, ψυχικά τραύματα ή ακόμη ίσως έρθουμε αντιμέτωποι με την υπαρξιακή αγωνία.
Όλες αυτές οι δυσκολίες είναι ικανές να μας διδάξουν πως να συμπάσχουμε στην θλίψη και τον πόνο του συνανθρώπου μας.
Ο C. Jung πίστευε ότι η ασθένεια της ψυχής θα μπορούσε να είναι η καλύτερη δυνατή μορφή κατάρτισης για έναν θεραπευτή. Οι πόνοι και οι δυσκολίες που κάποιος κουβαλάει αλλά εν τέλη υπερνικά είναι πηγή μεγάλης σοφίας και θεραπευτικής δύναμης.
Ο ‘Πληγωμένος Θεραπευτής’ καταλαβαίνει πως αισθάνεται ο ασθενής επειδή ο ίδιος έχει περάσει από τον ίδιο πόνο. Επιπλέον, ο θεραπευτής μέσα από την εμπειρία του είναι ικανός να συναισθανθεί, να μπει δηλαδή στη θέση του άλλου πραγματικά κι όχι απλά να τον συμπονά.
Ο θεραπευόμενος από την άλλη, το εκλαμβάνει αυτό έστω και σε υποσυνείδητο επίπεδο. Εξαιτίας αυτής της εμπειρίας ολόκληρη η ουσία της σχέσης μεταμορφώνεται. Από ‘ειδήμων’, ο θεραπευτής γίνεται συνταξιδιώτης με τον θεραπευόμενο του, ανοίγοντας έτσι έναν πνευματικό δρόμο που τους συνδέει.
Τέλος, ο ασθενής που πάσχει και περιθάλπτεται από τον θεραπευτή του, ταυτοχρόνως συμβάλλει στην επούλωση των πληγών του θεραπευτή. Η αλληλεπίδραση αυτών μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία και των δύο.
Συμπερασματικά, ο μύθος του Χείρωνα μας διδάσκει ότι είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε τον πόνο μετατρέποντας τον σε δύναμη και γνώση.
Μέσα από μία τέτοια εμπειρία ο καθένας μας μπορεί να γίνει ένας ‘Πληγωμένος Θεραπευτής’.
“Ο άνθρωπος χρειάζεται δυσκολίες. Είναι απαραίτητες για την υγεία'', Καρλ Γιούνγκ (1875-1961 , Ελβετός ψυχίατρος), ένας όρος που χρησιμοποιεί ο Ίρβιν Γιάλομ για τους ασθενείς του.
viaΣτην ελληνική μυθολογία, ο Χείρων ήταν ο σοφότερος των Κενταύρων και αποτελούσε το σύμβολο του ‘Πληγωμένου Θεραπευτή’.
Ο μαθητής του, ο Ηρακλής, κατά τη διάρκεια μιας μάχης, τον χτύπησε τυχαία μ' ένα βέλος που ήταν ποτισμένο με το αίμα της Λερναίας Ύδρας. Ο Χείρων, όντας αθάνατος, συνέχιζε να ζει με την πληγή και τον πόνο του. Στην προσπάθεια του να βρει τη δικιά του θεραπεία, έμαθε να βοηθάει και να απαλύνει τον πόνο των άλλων.
Αυτή του η ανακάλυψη, το να διδάσκει δηλαδή σε άλλους πως να θεραπεύονται, αποτέλεσε ένα μέσο ώστε να απαλύνει τον δικό του αιώνιο πόνο.
Ο καθένας από εμάς, κάποια στιγμή στη ζωή του αναπόφευκτα θα περάσει από δοκιμασίες. Ίσως βιώσουμε φυσικό πόνο, αρρώστιες, διανοητική σύγχυση, ψυχικά τραύματα ή ακόμη ίσως έρθουμε αντιμέτωποι με την υπαρξιακή αγωνία.
Όλες αυτές οι δυσκολίες είναι ικανές να μας διδάξουν πως να συμπάσχουμε στην θλίψη και τον πόνο του συνανθρώπου μας.
Ο C. Jung πίστευε ότι η ασθένεια της ψυχής θα μπορούσε να είναι η καλύτερη δυνατή μορφή κατάρτισης για έναν θεραπευτή. Οι πόνοι και οι δυσκολίες που κάποιος κουβαλάει αλλά εν τέλη υπερνικά είναι πηγή μεγάλης σοφίας και θεραπευτικής δύναμης.
Ο ‘Πληγωμένος Θεραπευτής’ καταλαβαίνει πως αισθάνεται ο ασθενής επειδή ο ίδιος έχει περάσει από τον ίδιο πόνο. Επιπλέον, ο θεραπευτής μέσα από την εμπειρία του είναι ικανός να συναισθανθεί, να μπει δηλαδή στη θέση του άλλου πραγματικά κι όχι απλά να τον συμπονά.
Ο θεραπευόμενος από την άλλη, το εκλαμβάνει αυτό έστω και σε υποσυνείδητο επίπεδο. Εξαιτίας αυτής της εμπειρίας ολόκληρη η ουσία της σχέσης μεταμορφώνεται. Από ‘ειδήμων’, ο θεραπευτής γίνεται συνταξιδιώτης με τον θεραπευόμενο του, ανοίγοντας έτσι έναν πνευματικό δρόμο που τους συνδέει.
Τέλος, ο ασθενής που πάσχει και περιθάλπτεται από τον θεραπευτή του, ταυτοχρόνως συμβάλλει στην επούλωση των πληγών του θεραπευτή. Η αλληλεπίδραση αυτών μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία και των δύο.
Συμπερασματικά, ο μύθος του Χείρωνα μας διδάσκει ότι είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε τον πόνο μετατρέποντας τον σε δύναμη και γνώση.
Μέσα από μία τέτοια εμπειρία ο καθένας μας μπορεί να γίνει ένας ‘Πληγωμένος Θεραπευτής’.
“Ο άνθρωπος χρειάζεται δυσκολίες. Είναι απαραίτητες για την υγεία'', Καρλ Γιούνγκ (1875-1961 , Ελβετός ψυχίατρος), ένας όρος που χρησιμοποιεί ο Ίρβιν Γιάλομ για τους ασθενείς του.
