"Τότε εάν τις υμίν είπη Ιδού, ώδε ο Χριστός ή ώδε. μη πιστεύσητε. Εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι .... Ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από Ανατολών, και φαίνεται έως Δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Όπου γαρ εάν η το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί". (Ματθ.κδ΄, 13-28).
(Αν κάποιος σας πει "να εδώ είναι ο Μεσσίας" ή "να εκεί είναι" μην τον πιστέψετε Γιατί θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες... Ο Υιός του ανθρώπου θα έρθει τόσο φανερά, όπως η αστραπή που βγαίνει στην Ανατολή και φαίνεται ως τη Δύση. Κι όπως λέει η παροιμία, όπου είναι το πτώμα εκεί θα συναχθούν και οι αετοί".
Κάποτε στη Λάρισα, ένας έμπορος της οδού Βενιζέλου, στοίβαξε όλο το εμπόρευμά του στο μικρό μαγαζί του και δεν τον χωρούσε να μπει. Γιατί δεν πετάς μερικά πράγματα, για να μείνει λίγος ελεύθερος χώρος και για σένα; τον ρώτησα. "Τα πήρα με αίμα", είπε.
Όταν πήγα στην Κάλυμνο, στα καθήκοντά μου ήταν και η προανάκριση. Ο πρώτος που ανέκρινα ήταν κάποιος που αγόρασε τα παγοποιεία της Καλύμνου, λίγο πριν επεκταθεί το δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος στο νησί.
(Αν κάποιος σας πει "να εδώ είναι ο Μεσσίας" ή "να εκεί είναι" μην τον πιστέψετε Γιατί θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες... Ο Υιός του ανθρώπου θα έρθει τόσο φανερά, όπως η αστραπή που βγαίνει στην Ανατολή και φαίνεται ως τη Δύση. Κι όπως λέει η παροιμία, όπου είναι το πτώμα εκεί θα συναχθούν και οι αετοί".
Κάποτε στη Λάρισα, ένας έμπορος της οδού Βενιζέλου, στοίβαξε όλο το εμπόρευμά του στο μικρό μαγαζί του και δεν τον χωρούσε να μπει. Γιατί δεν πετάς μερικά πράγματα, για να μείνει λίγος ελεύθερος χώρος και για σένα; τον ρώτησα. "Τα πήρα με αίμα", είπε.
Όταν πήγα στην Κάλυμνο, στα καθήκοντά μου ήταν και η προανάκριση. Ο πρώτος που ανέκρινα ήταν κάποιος που αγόρασε τα παγοποιεία της Καλύμνου, λίγο πριν επεκταθεί το δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος στο νησί.
Ήρθε στο γραφείο ένας ζωηρός άνθρωπος, που κάθε άλλο παρά έμοιαζε με θύμα που το εξαπάτησαν και του έκλεψαν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Ήταν ένας ζωηρός, εύθυμος τύπος, που ετοιμαζόταν να γυρίσει στη Αυστραλία για να δουλέψει. "Θα φτιάξω ξανά την περιουσία που έχασα", είπε. Δεν ήθελε να τιμωρηθούν οι κλέφτες για να μην έχει καμιά σχέση με αυτούς και με τη μιζέρια τους.
Πώς αυτός ο άνθρωπος διατήρησε ακμαίο το ηθικό του;΄Ποιο λάθος κάνουν αυτοί που απελπίζονται; Ένας μικρός μύθος του Αισώπου έχει κάποιο μήνυμα επάνω σ΄ αυτό. Η αλήθεια που μας μεταφέρει ο Αίσωπος με τον μυθικό τρόπο του είναι αυτή: ότι δεν φτάνει να ξέρει κανείς τί να κάνει. Πρέπει να ξέρει και πώς θα το κάνει.
Μια φορά, λέει ο Αίσωπος, η μαμά Αλεπού δίδασκε στα μικρά της, πώς να φυλάγονται από τους κυνηγούς. Όταν δείτε είπε, κάποιον να κρατάει όπλο, να κρυφτείτε. Κι αν το χει 'κρυμμένο"; ρώτησε κάποιο αλεπουδάκι. " "Εσύ δε χρειάζεσαι άλλο μάθημα", είπε η αλεπού.
Ένα δυσκολονόητο κεφάλαιο του Ευαγγελίου είναι το εικοστό τέταρτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, στο σημείο που μιλάει για το βδέλυγμα της ερημώσεως, που προφήτευσε ο προφήτης Δανιήλ. Λέει, όταν δούμε το βδέλυγμα της ερημώσεως να στέκεται σε άγιο τόπο, τότε αρχίζει ο καιρός της μεγάλης θλίψης, που κανένας άνθρωπος δεν θα ζούσε, αν ο Θεός δε λιγόστευε τις μέρες αυτές της μεγάλης δοκιμασίας.
Ποιο είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως σε άγιο τόπο; Το Ευαγγέλιο αφήνει στον κάθε άνθρωπο, να σκεφτεί επάνω σ΄ αυτό. Ίσως είναι μια μεταφορά μόνο για κείνους που είναι έτοιμοι να δεχθούν το πνευματικό τους περιεχόμενο. Για τον απλό πιστό φτάνει να δει την περιγραφή αυτή του Ευαγγελίου σαν μια παραβολή.
Το ουσιαστικό της γνώρισμα είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως σε άγιο τόπο. Μια ερμηνεία είναι πως το βδέλυγμα είναι η υπερηφάνεια. Το Ευαγγέλιο λέει σε άλλο σημείο, ότι "την υπερηφάνεια τη βδελύσσεται ο Θεός" και ότι ο τόπος ο άγιος είναι η καρδιά του ανθρώπου, η οποία πλάστηκε να είναι καθαρή για το Θεό. Ο καιρός της μεγάλης θλίψης, λοιπόν, για τον καθένα από μας είναι, όταν την αγάπη και τη λατρεία που μας δόθηκε για το Θεό, τη χρησιμοποιούμε για τα αποκτήματα!
"Μη βάζεις καρδιά στα πράγματα, δεν είναι ο Θεός εκεί", λέει η εσωτερική φωνή, (η φωνή της ψυχής), μα κανείς δεν την ακούει.
Στο τρελομάγαζο της Βενιζέλου βρήκα την εικόνα του εαυτού μου. Έτσι ήταν ο εσωτερικός μου κόσμος κάποτε, ένα μικρό μαγαζί με στοιβαγμένα ένα σωρό πράγματα, που απόκτησα με αίμα. Έτσι ήμουν κάποτε, πριν γνωρίσω τον γλυκύτατο, τον μόνο αξιαγάπητο Ιησού. Έκτοτε δεν θέλω να έχω τίποτε δικό μου, Μπορώ να ζω και χωρίς τα πράγματα. Δε βάζω καρδιά στα πράγματα. Μη δίνεις σημασία σ΄ αυτά, λέω στον εαυτό μου, δεν είναι εκεί ο Θεός!
Πώς αυτός ο άνθρωπος διατήρησε ακμαίο το ηθικό του;΄Ποιο λάθος κάνουν αυτοί που απελπίζονται; Ένας μικρός μύθος του Αισώπου έχει κάποιο μήνυμα επάνω σ΄ αυτό. Η αλήθεια που μας μεταφέρει ο Αίσωπος με τον μυθικό τρόπο του είναι αυτή: ότι δεν φτάνει να ξέρει κανείς τί να κάνει. Πρέπει να ξέρει και πώς θα το κάνει.
Μια φορά, λέει ο Αίσωπος, η μαμά Αλεπού δίδασκε στα μικρά της, πώς να φυλάγονται από τους κυνηγούς. Όταν δείτε είπε, κάποιον να κρατάει όπλο, να κρυφτείτε. Κι αν το χει 'κρυμμένο"; ρώτησε κάποιο αλεπουδάκι. " "Εσύ δε χρειάζεσαι άλλο μάθημα", είπε η αλεπού.
Ένα δυσκολονόητο κεφάλαιο του Ευαγγελίου είναι το εικοστό τέταρτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, στο σημείο που μιλάει για το βδέλυγμα της ερημώσεως, που προφήτευσε ο προφήτης Δανιήλ. Λέει, όταν δούμε το βδέλυγμα της ερημώσεως να στέκεται σε άγιο τόπο, τότε αρχίζει ο καιρός της μεγάλης θλίψης, που κανένας άνθρωπος δεν θα ζούσε, αν ο Θεός δε λιγόστευε τις μέρες αυτές της μεγάλης δοκιμασίας.
Ποιο είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως σε άγιο τόπο; Το Ευαγγέλιο αφήνει στον κάθε άνθρωπο, να σκεφτεί επάνω σ΄ αυτό. Ίσως είναι μια μεταφορά μόνο για κείνους που είναι έτοιμοι να δεχθούν το πνευματικό τους περιεχόμενο. Για τον απλό πιστό φτάνει να δει την περιγραφή αυτή του Ευαγγελίου σαν μια παραβολή.
Το ουσιαστικό της γνώρισμα είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως σε άγιο τόπο. Μια ερμηνεία είναι πως το βδέλυγμα είναι η υπερηφάνεια. Το Ευαγγέλιο λέει σε άλλο σημείο, ότι "την υπερηφάνεια τη βδελύσσεται ο Θεός" και ότι ο τόπος ο άγιος είναι η καρδιά του ανθρώπου, η οποία πλάστηκε να είναι καθαρή για το Θεό. Ο καιρός της μεγάλης θλίψης, λοιπόν, για τον καθένα από μας είναι, όταν την αγάπη και τη λατρεία που μας δόθηκε για το Θεό, τη χρησιμοποιούμε για τα αποκτήματα!
"Μη βάζεις καρδιά στα πράγματα, δεν είναι ο Θεός εκεί", λέει η εσωτερική φωνή, (η φωνή της ψυχής), μα κανείς δεν την ακούει.
Στο τρελομάγαζο της Βενιζέλου βρήκα την εικόνα του εαυτού μου. Έτσι ήταν ο εσωτερικός μου κόσμος κάποτε, ένα μικρό μαγαζί με στοιβαγμένα ένα σωρό πράγματα, που απόκτησα με αίμα. Έτσι ήμουν κάποτε, πριν γνωρίσω τον γλυκύτατο, τον μόνο αξιαγάπητο Ιησού. Έκτοτε δεν θέλω να έχω τίποτε δικό μου, Μπορώ να ζω και χωρίς τα πράγματα. Δε βάζω καρδιά στα πράγματα. Μη δίνεις σημασία σ΄ αυτά, λέω στον εαυτό μου, δεν είναι εκεί ο Θεός!
