Mr Perfect

Με μια γενικόλογη διάθεση, τα κορίτσια περιμένουν να ζήσουν το παραμύθι. Ναι, το γνωστό παραμύθι που καταλήγει με τον πρίγκιπα και το ευτυχισμένο τέλος. Αυτό που ξεχνάνε βέβαια είναι ότι αναπόσπαστο κομμάτι των παραμυθιών είναι οι δράκοι, οι μάγισσες και γενικά, οι θανατηφόροι κίνδυνοι. Στην σύγχρονη εποχή που ζούμε, ως κακή μάγισσα ή δράκος (ανάλογα με το φύλο) μπορεί να θεωρηθεί αυτός ο τύπος ανθρώπου που νομίζει ότι είναι ο μαγικός πρίγκιπας/ πριγκίπισσα. Μεγάλη παγίδα. Θανατηφόρες συνέπειες.

Πρόκειται για αυτό τον τύπο ανθρώπου που θεωρεί εαυτόν τέλειο. Ας τον ονομάσουμε Mr Perfect, χωρίς ωστόσο να τον περιορίζουμε στο ανδρικό φύλο. Βέβαια, δεν δηλώνει φανερά αψεγάδιαστος, κάτω από μια επίφαση ταπεινότητας και γλυκύτητας, αλλά το πιστεύει με όλη του τη καρδιά. Και δεν διστάσει να το δείξει με κάθε ευκαιρία. Μαγεύει με την επίπλαστη πραότητα και καλοσύνη που περιβάλλει τους γύρω του και το αδαμάντινο του χαρακτήρα του. Περιβάλλει με ζεστασιά και αγάπη τον περίγυρο του. Τύποις. Είναι έναν σχεδόν ονειρεμένο τυράκι σε μια ατσαλένια ποντικοπαγίδα. Μέχρι να νιώσει μια στοιχειώδη εκτίμηση και αγάπη. Τότε έρχεται η ώρα να καταπέσει το προσωπείο.

Θα τον έχετε συναντήσει. Ο Mr Perfect θεωρεί ότι είναι ο ήλιος του περίγυρου του και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ζωοδότης και παντοκράτορας. Και ναι, το πιστεύει. Οι εκάστοτε αδυναμίες του (πρέπει να) είναι αυτοδύναμα συγχωρητέες, η εξαίρεση στον κανόνα των απειρόγραπτων προτερημάτων του. Η εν γένει συμπεριφορά του οφείλει να χαρακτηρίζεται ως αψεγάδιαστη. Αυτά για τον εαυτό του. Όσον αφορά τους άλλους, έχει βγάλει μια μεζούρα και μετράει λάθη, αδυναμίες, μειονεκτήματα. Γενικότερα, είναι επικριτικός και αλαζόνας κάτω από μια λανθάνουσα ευγένεια. Αχόρταγα και βασανιστικά ασκεί πίεση στον περίγυρο του ώστε να τον φτάσει, ήτοι να αγγίξει την τελειότητα, ανακόπτοντας όμως την πορεία τους με ζαβολιές και φτηνά κόλπα. Πόσο δύσκολα όμως να επιτύχουμε το τέλειο όταν εκ φύσεως είμαστε ατελείς; Και πόσο ψυχοφθόρο να υποβάλλουμε εαυτόν σε αυτή την άκαρπη διαδικασία. Το γιατί τελικά το κάνουμε είναι προφανές. Αγάπη, έρωτας, μεγάλα αποθέματα υπομονής, ανιδιοτέλεια, στραβωμάρα, αδυναμία.

Η παρουσία ενός τέτοιου ανθρώπου στη ζωή μας μόνο ως τοξική μπορεί να χαρακτηριστεί. Θεωρώντας ότι είναι ο ήλιος και άρα το επίκεντρο, κάθε άλλο παρά ζεσταίνει με την αγάπη του τις ψυχές ημών. Αντιθέτως, ρουφάει με απερίγραπτη λαιμαργία τους χυμούς της ζωής των άλλων μέχρι τελευταίας σταγόνας και έπειτα με την μεζούρα του μετράει και βλέπει ότι τελικά είναι μικροί, λίγοι για εκείνον. Έτσι, οι άλλοι καταλήγουν σαν αποξηραμένα φρούτα, παραπεταμένοι, χωρίς δύναμη, χωρίς ουσία, άμορφοι και συρρικνωμένοι. Ως άλλος ιεροεξεταστής ζυγιάζει σκέψεις, κινήσεις, πράξεις και απραξία. Η τρομακτική αυτή πλάστιγγα ήθους και συμπεριφοράς γέρνει πάντα υπερ του. Εν ολίγοις, ως υπεράνω κριτής θεωρεί ότι έχει την εξουσία να ελέγχει και να επικρίνει όσους τον αγαπούν και τον περιβάλλουν. Αυτός που έχει την ατυχία να συναναστραφεί μαζί του νιώθει εγκλωβισμένος σε ένα δωμάτιο του οποίου οι τοίχοι κλείνουν απειλητικά γύρω του, ενώ ο Mr Perfect κουνά απειλητικά το δάχτυλο επιρρίπτοντας ευθύνες επί παντός επιστητού. Και μαντέψτε, οι περισσότεροι δεν είχαν την τύχη του περιστεριού που με μικρές απώλειες κατάφερε να διασχίσει τις συμπληγάδες πέτρες.. Η συνήθης κατάληξη των άλλων είναι η αυτοαναίρεση, οι ενοχές και τελικά η εγκατάλειψη.

Στην πραγματικότητα, ο Mr Perfect τύπος ανθρώπου ζει στην πλάνη. Έχει τυφλωθεί και δεν επιτρέπει σε κανένα να τραβήξει τις βαριές κουρτίνες που του κρύβουν την αλήθεια. Η μεζούρα χρησιμεύει μόνο για τον έλεγχο των άλλων, ποτέ των δικών του πράξεων και συμπεριφορών. Υποβιβάζοντας τον περίγυρο του έχει την ευχέρεια να επιβεβαιώσει την αυτοεκπληρούμενη προφητεία της δικής του αψεγάδιαστης εικόνας. Είναι σαν τους αλυσοδεμένους στο μύθο του Πλάτωνα. Ο μύθος αυτός διηγείται πως σε ένα σπήλαιο, κάτω από τη γη, βρίσκονται μερικοί άνθρωποι αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο τον απέναντί τους τοίχο. Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πίσω τους ωστόσο είναι αναμμένη μια φωτιά. Έτσι οτιδήποτε εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη τους αναπαριστάνεται ως σκιά στον απέναντι τους τοίχο. Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα. Εάν όμως κάποιος από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου κατορθώσει να ελευθερωθεί, να βγει από τη σπηλιά και να ανέβει πάνω στη γη και, κάτω από το φως του ήλιου πλέον, δει τα πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη στην οποία ζούσε όσο ήταν μέσα στη σπηλιά. Θα αντιληφθεί τότε ότι οι σύντροφοι του, που εξακολουθούν να βρίσκονται αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο, ακόμη ζουν βυθισμένοι μέσα στις ψευδαισθήσεις.

Κάπως έτσι λειτουργεί και το μυαλό του Mr Perfect. Ζει στην ουτοπική ψευδαίσθηση της τελειότητας του, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι μια πλάνη στην οποία έχει υποπέσει. Χρήσιμο είναι να στρέψει τη μεζούρα προς τα μέσα, προς τον εαυτό του και να πάψει να δηλητηριάζει και να υποβιβάζει τους γύρω του. Για να είμαστε βέβαια ειλικρινής, όλοι μας, περισσότερο ή λιγότερο, έχουμε αναπτύξει τέτοιους είδους συμπεριφορές. Κουβαλάμε μέσα μας τέτοια υπερφίαλα καρκινικά κύτταρα καρδιάς. Η θεραπεία είναι απλή. Απαλλασσόμαστε από οτιδήποτε τοξικό εντοπίζουμε εντός μας ή εκτός. Αποδεχόμαστε τους εαυτούς μας με αντικειμενικά κριτήρια, με τα όσα θετικά και τα όσα αρνητικά κουβαλάμε. Πόση λυτρωτική είναι αυτή η αποδοχή!

Κάστρο στο χιόνι

Το φως ξεθωριάζει τώρα

Η ψυχή μου τρέχει

σε ένα μονοπάτι που δεν φτάνω

Ο εγκέφαλός μου γυρνάει

και το κεφάλι μου πονάει

Το φως ξεθωριάζει τώρα

Η δύναμή μου παρασύρεται

από μια αιματηρή βδέλλα

Ο φόβος μου χαμογελά

και ο τρόμος μου τραγουδά

κάθε μέρα όλο και περισσότερο

δεν μπορώ να δω τίποτα

Τα μάτια μου είναι καλυμένα

Μπορώ να ακούσω τα πουλιά

Μπορώ να τα δώ να πετούν

Μπορώ να δω τον ουρανό

Μπορώ να ακούσω τα πουλιά

Μπορώ να τα δώ να πετούν

Μπορώ να δω τον ουρανό

Είναι μια κραυγή μάχης

Είμαι ένα ζόμπι

Δεν ξέρω τι να κάνω

Έπρεπε να κρυφτώ σε ένα μέρος

Αλλά θα μείνω μείνω μείνω,

μείνω μείνω μείνω ΜΕΙΝΩ

Είμαι τόσο μόνος

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω

Θέλω να επιπλέω στο κενό

Αλλά θα μείνω μείνω μείνω,

μείνω μείνω μείνω ΜΕΙΝΩ

Μπορώ να ακούσω τα πουλιά

Μπορώ να τα δώ να πετούν

Μπορώ να δω τον ουρανό

Μπορώ να ακούσω τα πουλιά

Μπορώ να τα δώ να πετούν

Μπορώ να δω τον ουρανό

Είναι μια κραυγή μάχης

Μπορώ να ακούσω τα πουλιά

Μπορώ να τα δώ να πετούν

Μπορώ να δω τον ουρανό

Μπορώ να ακούσω τα πουλιά

Μπορώ να τα δώ να πετούν

Μπορώ να δω τον ουρανό

Είναι μια κραυγή μάχης

Castle in the Snow

The light is fading now
My soul is running on a path that I can not reach
My brain is turning and my head is hurting
everyday a little bit more

The light is fading now
My force is being sucked by a bloody leech
My fear is smiling and my dread is singing
everynight a little bit more
I can not see anything
I am blindfolded

I can hear the birds
I can see them fly
I can see the sky