Και βέβαια μπορείς… - Point of view

Εν τάχει

Και βέβαια μπορείς…





Όλη η ομορφιά που κρύβεις μέσα σου, 

όλες σου οι χάρες, είναι για μοίρασμα.


Τι τα κάνεις σκλαβωμένα μέσα σου; 

Δεν τα νιώθεις που ασφυκτιούν;


Πρόσφερέ τα απλόχερα, 

στον εαυτό σου και στους γύρω σου.


Φώτισε τον κόσμο με την πιό λεπτή σου ενέργεια.


Καλλιέργησε τα ταλέντα σου,

αξιοποίησε όλα σου τα χαρίσματα. 

Επινόησε δημιουργικούς τρόπους να εκφράσεις 

και να υλοποιήσεις τη συμμετοχή σου στη Ζωή.


Ανοίξου και επέτρεψε στους άλλους να ευεργετηθούν.


Κάποιοι έχουν ανάγκη τα ταλέντα σου.


Το κάθε ταλέντο μας, 

το κάθε χάρισμά μας,

 ευλογεί τη Ζωή,

θεραπεύει,

εξυγιαίνει,

δίνει ομορφιά,

δίνει χαρά,

 φωτίζει.


Ίαμα – φάρμακο είναι κάθε ουσία 

ή παρασκεύασμα που χορηγείται για τη θεραπεία ασθένειας 

ή για την ανακούφιση από τον πόνο.

 Σωματικό η ψυχικό.

Ίαμα είναι επίσης η Παρουσία και η δύναμη 

που ενσωματώνονται σε πρόσωπα, 

πράξεις, 

αντικείμενα,

 τόπους 

η γεγονότα,

 η πνευματική δύναμη 

και δυνατότητα.


Ο κάθε άνθρωπος ενσωματώνει,

με τις ιδιότητές του, 

τα ταλέντα και τις χάρες του, 

την δύναμη του ιάματος.


Δεν χρειάζεται να είσαι θεραπευτής 

γιά να εκφράσεις το προσωπικό σου ίαμα,

 το medicine σου.

Μπορεί να είναι μιά κουβέντα, 

ένα νοιάξιμο, 

ένα φαγητό,

 μιά ζωγραφιά .

Οτιδήποτε κάνεις καλά.


Άλλωστε,

 θα σου επιστραφεί κάποια στιγμή, 

με κάποιο τρόπο,

 στο πολλαπλάσιο.

Ποιός σου είπε οτι είσαι άχρηστος και τον πίστεψες;

 Και γιατί η άποψη ενός είναι τόσο σημαντική; 

Ανάμεσα στα δισεκατομμύρια των ανθρώπων,

 είναι μαθηματικά βέβαιο 

ότι κάποιοι θα μπορούσαν να ωφεληθούν από σένα.


Απαξιώνεσαι, 

αδικείς τον εαυτό σου,

 υποτιμάς τα χαρίσματά σου,

 κακοποιείς και βιάζεις τη ροή της ζωτικής ενέργειας,

 τη ροή της Ζωής 

και νομίζεις οτι αποφεύγοντας την φύση σου,

 είσαι ασφαλής.

 Πόσο νομίζεις οτι η ψυχή σου εξελίσσεται έτσι;


Νομίζεις οτι έχεις χρόνο.

 Βαυκαλίζεσαι. 

Κάθε λεπτό είναι πολύτιμο.

Κάθε μέρα δεν θα επαναληφθεί.

Από τα πολλά χρόνια που μιμείσαι τη στρουθοκάμηλο,

 δεν θυμάσαι,

πως είναι να μην είσαι.


Οι οδηγίες είναι τόσο απλές.

 Επιτρέπεις και προτρέπεις, 

με ταπεινότητα και σεβασμό,

με αγάπη και δύναμη, 

να ξεδιπλωθεί από μέσα σου, 

όλο το τσαλακωμένο και συμπιεσμένο φως.


Η εποχή μας,

οι ζωές μας χρειάζονται το φως.

 Ναι, 

και το Δικό σου Φως.


Και βέβαια μπορείς.


Δεν έχεις να χάσεις τίποτα.


Ίσως, λίγο από το Εγώ σου.







Ορσαλία Ψαρίδη


 via

Pages