Η Ολίβια στο άνοιγμα της πόρτας του γραφείου του αφεντικού της αντίκρισε μια εικόνα που δεν είχε να κάνει σε τίποτα με τους φόβους της. Ο Τζώρτζ χαμογελαστός και φανερά κεφάτος με ένα ποτήρι σαμπάνιας στα χέρια, μιλούσε χειρονομώντας ήπια στο τηλέφωνο. Της έγνεψε να περάσει την ώρα που αποχαιρετούσε ευγενικά τον συνομιλητή του.
-Λοιπόν Ολίβια. Έχουμε πολύ καλά νέα από τα εργαστήρια. Ένα προϊόν μας είναι έτοιμο και μετά τις απαραίτητες δοκιμές, θα διοχετευθεί στις επιτροπές διαχείρισης όλων των κρατών του κόσμου. Μέχρι στιγμής οι υπάρχοντες μικροί τρισδιάστατοι εκτυπωτές γνωστοί ως νανο-συγκεντρωτές μπορούσαν να δημιουργήσουν και να μεταφέρουν ένα μικρό ανόργανο αντικείμενο σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου. Λύνοντας όμως το πρόβλημα της συμπίεσης μπορούμε πια να στείλουμε μεγάλους όγκους. Ανόργανα ογκώδη εμπορεύματα θα μπορούν να διακινούνται πολύ γρήγορα σε όλο τον πλανήτη από τους μεγάλους νανο-συγκεντρωτές.
Μια ακόμη νίκη ενάντια στον χρόνο!
Η Ολίβια την ώρα που άκουγε τον χειμαρρώδη Τζώρτζ Στίβενσον επανήλθε κατευθείαν στους φυσιολογικούς ρυθμούς της ρουτίνας της, αναγνωρίζοντας το πιο σταθερό σημείο της ζωής της. Είναι μια συνηθισμένη εικόνα αυτή του αφεντικού της. Κάθε φορά που «εγκαινιάζει» (δικός του όρος) ένα προϊόν, ανοίγει σαμπάνια και την φωνάζει να της το ανακοινώσει για να το γιορτάσουνε.
Βλέπεις είναι τόσο απομονωμένος στο πανύψηλο παλάτι του όσον αφορά την φυσική του παρουσία, που η Ολίβια έγινε η μόνιμη επαφή και διασύνδεσή του με τον άνθρωπο στην ολοκληρωμένη του μορφή. Αυτή που μόνο εάν βρεθείς στον ίδιο χώρο με έναν άνθρωπο μπορείς να αντιληφθείς.
Έτσι κατά κάποιο τρόπο η Ολίβια φάνταζε σαν το μοναδικό μέλος μιας τελείως ιδιόρρυθμης οικογένειας του. Όντως είναι πολύ καλά τα νέα κ. πρόεδρε είπε, με ένα πλατύ χαμόγελο την ώρα που γέμιζε το ποτήρι της με σαμπάνια. Επίσης υπάρχει και κάτι άλλο, είπε ο Τζώρτζ προτείνοντας το ποτήρι του για το επίσημο τσούγκρισμα. Σε ένα από τα πιο σημαντικά εργαστήρια πάμε εξόχως καλά. Ξαφνικά σταμάτησε κοίταξε προς το ταβάνι για κάποια δευτερόλεπτα, και βάζοντας το χέρι κάτω από τα χείλη του είπε.
- Μάλιστα τώρα που το αναφέρω. Κάνε μου μια χάρη Ολίβια. Κάλεσε τον Μάικλ Ρανιέρι να έρθει τώρα αμέσως εδώ.
Αν και της ξέφυγε για δέκατα του δευτερολέπτου μια νότα έκπληξης και ανησυχίας, κατάφερε να μείνει απόλυτα ψύχραιμη και φυσιολογική. Βεβαίως, είπε και κατευθύνθηκε προς το γραφείο της γιατί μόνο εκεί είχε πρόσβαση στο δίκτυο των τηλεπικοινωνιών. Στο γραφείο του προέδρου ο μόνος στον κόσμο που μπορούσε να επικοινωνήσει, ήταν αυτός και μόνο αυτός.
Ο Μάικλ φανερά ανήσυχος, μπήκε στο γραφείο, συνοδευμένος από την Ολίβια.
Σου το είπα Μάικλ ότι έτσι θα είναι τα πράγματα από εδώ και πέρα είπε ο Τζώρτζ κάνοντας νόημα στην Ολίβια να φύγει μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα. Παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή, την πορεία και την πρόοδο του εργαστηρίου σου, προσωπικά. Πιστεύω ότι καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι το αντικείμενό σου και σε περίπτωση που θα έχουμε αποτελέσματα, πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη μας στην διαχείριση του.
Ο Μάικλ κούνησε το κεφάλι καταφατικά αλλά έδειχνε να μην καταλαβαίνει. Άκου προσεκτικά συνέχισε ο Τζώρτζ. Σου έχω δώσει μια σειρά από στοιχεία και πειράματα μέχρι τώρα διακεκομμένα και ασύνδετα. Την σύνδεση την κάνω εγώ. Αυτό θα συνεχιστεί για κάποιο διάστημα μέχρι να ενώσω όλο το πάζλ, από τα κομμάτια που είχα πριν έρθεις εσύ και από τα κομμάτια που χτίσαμε και θα χτίσουμε μαζί. Μετά από αυτό θα ξεκινήσει μια άλλη περίοδος για την οποία θα μιλήσουμε όταν έρθει η ώρα.
Αυτή ήταν η συνήθεις πρακτική του Τζώρτζ Στιβενσον από τότε που πρωτοξεκίνησε την καριέρα του. Μόνο αυτός σαν ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας είχε την γνώση να συνθέτει την συμφωνία των βασικών ανακαλύψεών του προστατεύοντας τες από τον κίνδυνο της αναπαραγωγής τους.
Επίσης το σύστημα JFA που γεννήθηκε, υλοποιήθηκε και χειρίζεται η οργάνωση του «justice for all» είναι αυτό που του εξασφαλίζει την απόλυτη κυριαρχία και τον χρήζει αδιαμφισβήτητο ηγεμόνα αυτού του πλανήτη. Στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας υπάρχει μια ομπρέλα από μικροσκοπικά σωματίδια που έχουν αισθητήρες, υπολογιστές, κάμερες και επικοινωνιακές δυνατότητες. Με αυτήν την ομπρέλα υπάρχει εικόνα και καταγραφή εικόνας για οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη.
Στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας τώρα μια άλλη σκόνη, η οποία είναι ακίνδυνη για τον άνθρωπο και τα έμβια όντα, εκτός του ότι έχει τις παραπάνω δυνατότητες εισχωρεί και σε όλους τους κλειστούς χώρους, περιέχοντας τους υπολογιστές που είναι γνωστοί σαν ανιχνευτές παραβατικότητας.
Αυτοί είναι συνδεδεμένοι με ένα σύστημα μεγάλων ηλεκτρονικών εγκεφάλων οι οποίοι έχουν στην μνήμη τους το DNA και όλα τα στοιχεία κάθε ανθρώπου, που θέλει να συμμετέχει ενεργά στον καινούργιο πολιτισμό. Και αυτό υποχρεωτικά γιατί και τα φάρμακα και οι οδηγίες των γιατρών σε περίπτωση ανάγκης, περνούν μέσα από αυτό το σύστημα και είναι απαραίτητο για όλους.
Αυτοί οι εγκέφαλοι έχουν την δυνατότητα να κρίνουν την σοβαρότητα της κατάστασης και να ειδοποιούν απευθείας τις αρχές και τους ανθρώπους της για να επέμβουν, είτε αυτό είναι ατύχημα, είτε μικροπαράπτωμα, είτε απόδραση από τιμωρημένους, ή από τις γειτονιές των ξεχασμένων είτε από εισβολή σε χώρους χωρίς την απαραίτητη άδεια, είτε από … τον κ. Στίβενσον για τους δικούς του προσωπικούς λόγους.
Ο κεντρικός εγκέφαλος, που χειρίζεται ο Τζώρτζ τελείως ανεξάρτητος από όλους τους άλλους είναι εμφυτευμένος σε μορφή μικρών νανορομπότ στον εγκέφαλο του, που μέσω των τριχοειδών αγγείων αλληλεπιδρούν, με τους βιολογικούς του νευρώνες. Ο τεχνητός εγκέφαλος είναι επιφορτισμένος να παρακολουθεί περί τα 500 άτομα πάνω στον πλανήτη, κυρίως τους ηγέτες των κρατών, να επικοινωνεί με το ασυνείδητο τμήμα του εγκεφάλου, ανταλλάσσοντας πληροφορίες χωρίς να ενοχλεί το συνειδητό και όταν κρίνει απαραίτητο να ειδοποιεί και να περιμένει απόφαση.
Έτσι ο χρόνος που ξοδεύει καθημερινά ο Τζώρτζ για αυτά τα θέματα είναι ανεκτός. Η αλήθεια είναι ότι ο Μάικλ δεν σκέφτηκε ποτέ όσον καιρό έπαιρνε τα στοιχεία και δούλευε πάνω σε αυτά με συγκεκριμένες εντολές ,τον τελικό στόχο του εγχειρήματος. Ακούγοντας όλα αυτά που του έλεγε ο Τζώρτζ άρχισε να συνθέτει.
Το αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με το πάθος που άγγιζε την ηδονή του ομιλούντος, έκανε το αίμα του να παγώσει. Ο Τζώρτζ κατάλαβε αμέσως τι συμβαίνει και κοιτάζοντας βαθειά στα άχρωμα μάτια του πανιασμένου προσώπου του συνομιλητή του είπε:
- Αθανασία! Αιώνια ζωή!
- Αυτός είναι ο στόχος Μάικλ. Δεν θέλω να ξέρω πόσο μπορούμε να ξεγελάσουμε τον χρόνο! Θέλω απλώς να του γελάμε κατάφατσα, αιώνιοι νικητές.
- Μπορώ να καθίσω, τραύλισε ο Μάικλ την ώρα που σωριάζονταν στην πολυθρόνα χωρίς να περιμένει την απάντηση. Δίπλα του ήταν το γεμάτο με σαμπάνια ποτήρι της Ολίβια. Το άρπαξε και εξαφάνισε το περιεχόμενο του με μια τεράστια γουλιά. Τώρα πια καταλάβαινε όλο το νόημα αυτών περί ασφαλείας και παρακολούθησης που του έλεγε ο Τζώρτζ στην πρώτη τους συνάντηση, όταν πήρε την απόφαση να αποδεχθεί την προαγωγή του. Τώρα ένοιωσε το πόσο δεσμευμένη είναι όλη του η ζωή, με εκείνη την απόφαση.
- Κατάλαβα κ. Πρόεδρε. Κατάλαβα. Ψιθύρισε ασυναίσθητα.
- Δεν θέλω να σε τρομάξω. Απλά θέλω να ξέρεις τελείως καθαρά όλη την κατάσταση είπε ο Τζώρτζ και σαν κάτι τελείως παράξενο που έμοιαζε με υποψία στοργής εμφανίστηκε στο βλέμμα του. Από εκεί και πέρα να ξέρεις ότι, ότι και να γίνει εμείς δεν θα πάψουμε ποτέ να είμαστε οι αναβάτες της υπέροχης και τρομερά ενδιαφέρουσας ζωής μας, αθάνατης η μη.
Ήταν πολύ απότομα όλα αυτά για τον Μάικλ. Άλλα περίμενε για άλλα ήταν προετοιμασμένος και άλλα τελείως μαγικά εμφανίστηκαν μπροστά του. Ξαφνικά από τους παγωμένους πόλους, βρέθηκε στον καυτό Ισημερινό. Ένοιωσε τους πάγους να λιώνουν και να εμφανίζονται μπροστά του ζωντανά πλάσματα, πλάσματα που είχαν ανάγκες, επιθυμίες, όνειρα και στόχους. Ο πρόεδρος φάνταζε πια πολύ πιο ανθρώπινος πολύ πιο προσιτός και ευάλωτος.
Δεν είχε μεγάλη σημασία εάν ο στόχος του ήταν το άπειρο, το ατελεύτητο. Η ύπαρξη του στόχου επιβεβαίωνε με τον πιο χειροπιαστό τρόπο την αμιγώς ανθρώπινη πλευρά του, αυτή του άπειρου εγωισμού του. Όλο αυτό μεταφράστηκε, στην συγκεκριμένη στιγμή από τον Μάικλ σε μια άνεση. Δεν ένοιωθε πια άβολα στην πολυθρόνα, ο χώρος φάνταζε πιο ζεστός και φιλικός και το σημαντικότερο μπόρεσε και είδε για πρώτη φορά τον πρόεδρο στα μάτια.
- Κ. Πρόεδρε. Μια μεγάλη φιλοδοξία, ένας στόχος που μόνο η φιλοσοφία μπορεί να τον προσεγγίσει κατά την άποψή μου. Γιατί το άπειρο και το ατελεύτητο μετενσαρκώνει το πιο μεγάλο φετίχ του ανθρώπου. Τον Θεό. Η αλήθεια είναι ότι ο Τζώρτζ δεν περίμενε αυτή την αλλαγή τόσο γρήγορα αλλά δεν παραξενεύτηκε καθόλου και μάλιστα του άρεσε πολύ.
- Μην ξεχνάς Μάικλ είπε την ώρα που καθόταν στην απέναντι πολυθρόνα εγκαταλείποντας για πρώτη φορά το τεράστιο γραφείο του, ότι πάνω από όλα είμαστε επιστήμονες. Όταν οι επιστήμονες ανακάλυπταν ότι το μεγάλο Μπινκ μπάνκ του σύμπαντος μας, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κάτι σαν μια έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα, από τον οποίο γεννιούνται τα νέα άστρα, δηλαδή μια εκρηκτική λειτουργία του υπερσύμπαντος στο οποίο είμαστε ένα απειροελάχιστο μέλος και μπόρεσαν σιγά – σιγά να δουν και την γειτονιά μας, το σμήνος συμπάντων στο οποίο ανήκουμε, συνειδητοποίησαν το ατελεύτητο.
Μια πολύ χρήσιμη πληροφορία για την λογική και τις δυνατότητες ενός επιστήμονα. Φαντάσου λοιπόν ότι είμαστε μια ημιπερατή βιολογική μεμβράνη μέσω της οποίας συντελείτε το φαινόμενο της όσμωσης των αιώνων.
- Ξεχνάτε όμως κάτι άλλο κ. Πρόεδρε είπε ο Μάικλ με ένα περίεργο μειδίαμα στα χείλη. Τον παράγοντα του απρόοπτου που μπορεί να είναι οτιδήποτε. Από την πιο απλή μορφή του, την σύγκρουση του γαλαξία μας με έναν γειτονικό, μέχρι την ανακάλυψη ότι σε αυτό το ταξίδι υπάρχει ένας ή και πολλοί ακόμη που κατάφεραν το ίδιο με εσάς. Και τότε τι θα γίνει; Και εάν όλοι μαζί ανακαλύψετε την ύπαρξη ως οντότητας του ίδιου του άπειρου, τον λεγόμενο αιώνες τώρα από τον άνθρωπο Θεό, δεν θα νοιώσετε ότι ξοδέψατε άπειρο χρόνο και προσπάθεια για να φτάσετε εκεί που έφτασε η πιο απλή ζωή με ελάχιστο κόπο και χρόνο;
- Οου ! Οου! Πήρες φόρα μικρέ, είπε με ένα χαμόγελο σχεδόν πατρικό ο Τζώρτζ. Πρώτα από όλα έχουμε όλους τους παίκτες στο παιχνίδι και προσπαθούμε να προβλέψουμε για να νικήσουμε. Πρέπει να προβλέψουμε την σύγκρουση του γαλαξία μας και να ετοιμαστούμε να την αντιμετωπίσουμε. Δεν μας λέει κανείς ότι θα νικήσουμε. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να παίξουμε. Αυτή είναι και η διαφορά της επιστήμης από την θρησκεία. Η επιστήμη αρκείται στο επόμενο σκαλί χωρίς να επιδιώκει ή να θέλει να δει πέρα από αυτό.
- Αυτό το κάνει η επιστήμη πετάχτηκε φανερά ανυπόμονος ο Μάικλ. Όχι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν είναι επιστήμη ούτε το αντίστροφο. Ο άνθρωπος θέλει δεν θέλει βλέπει πολύ πιο πέρα από το σκαλί που περιγράφετε. Ο εγωισμός του που αγγίζει το άπειρο δεν αρκείτε μόνο στην κατάκτηση του ατελεύτητου. Θέλει να βλέπει και μάτια να το επιβεβαιώνουν και να το θαυμάζουν!
Είχε και άλλα πολλά να πει αλλά βλέποντας τα μάτια του Τζωρτζ να χάνουν αυτό το λίγο γλυκό και οικείο που είχαν και να επανακτούν την γυαλιστερή μόνιμη σκληράδα τους, ένοιωσε ξαφνικά το απόλυτο κρύο του πάγου. Άμεση επιστροφή στους πόλους.
-Ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση κ. Πρόεδρε, συγγνώμη για τον χρόνο σας, είπε την ώρα που εγκατέλειπε την πολυθρόνα του τελείως ξαφνικά. Ο Τζώρτζ αφού του είπε ότι θα είναι σε συνεχή επαφή τον αποχαιρέτησε με ένα νεύμα που κάνει πάντα με τα μάτια του όταν κάποιος εγκαταλείπει το γραφείο του.
Δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το μυαλό του Τζώρτζ η τελευταία φράση του μικρού. «Ο εγωισμός του που αγγίζει το άπειρο δεν αρκείτε μόνο στην κατάκτηση του ατελεύτητου. Θέλει να βλέπει και μάτια να το επιβεβαιώνουν και να το θαυμάζουν!»
Όντως καθόταν στην θέση της κορυφής του κόσμου μα το ξέρανε ελάχιστοι και αυτοί όχι πραγματικά και πρακτικά, αλλά σαν μια μεγάλη υποψία. Όντως μπορούσε να παρατείνει την ζωή του άγνωστο μέχρι που, αλλά με την ζωή που έκανε κλεισμένος στο πιλοτήριο του, ποιος θα ήξερε μετά από αιώνες την ύπαρξη του αφού αυτός επιδίωκε να πετύχει την τέλεια αορατότητα του, την τέλεια απομόνωση.
Αθάνατος και μόνος στην κορυφή του κόσμου λοιπόν.
Ένας μαύρος ουρανός στην χειρότερη στιγμή του, αυτή που σε δέκατα του δευτερολέπτου θα μετατραπεί σε μια απίστευτη καταιγίδα, σκέπασε την ψυχή του. Είναι από τις πολύ λίγες στιγμές στη ζωή του που αποκαλύπτεται η ύπαρξη της ψυχής του, μέσα από ένα δυνατό παιδί της. Τον φόβο. Τον φόβο της μοναξιάς, που σέρνει μαζί του τα κουρέλια μιας γλυκιάς μελαγχολίας.
Η ειδοποίηση από τον τεχνητό του εγκέφαλο ότι ο γενικός επίτροπος (πρόεδρος) μιας μεγάλης χώρας, συναντήθηκε με έναν αρκετά επικίνδυνο επιστήμονα, που είχε ψηλά στην λίστα του έσβησε με μια μαγική κίνηση όλα τα προηγούμενα. Πάτησε ξανά τα πόδια στο σταθερό έδαφος που ξέρει. Αυτό που είναι δικό του και μόνο δικό του.
Σύνδεσε με Ολίβια αμέσως με τον γενικό επίτροπο της.
