Το είχα δει γραμμένο κάπου σε ένα τοίχο στην πολύβουη Αθήνα τέλη Ιουλίου.
Όταν η πόλη έλιωνε από τον καύσωνα όπου όσοι Αθηναίοι είχαν απομείνει, σπέυδανε στις πλησιέστερες παραλίες για δροσιά, ενώ εγώ η έρμη πήγαινα να δώσω το τελευταίο μάθημα της εξεταστικής (πιο εξοντωτική δεν έχει)! Περιττό να σας πώ δε, ότι με το μυαλό μου βρισκόμουν ήδη στην αγαπημένη μου παραλία να χαλαρώνω.
Δύσκολοι καιροί γενικότερα θα μου πείς, απ´όλες τις πλευρές, νομίζω σύμφωνούμε σε αυτό οι περισσότεροι.
Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξη σαν άνθρωπος, τόσο ώστε να “ζαλίζω” πολύ τους φίλους μου και την οικογένεια μου να σκέφτονται θετικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έρχονται στιγμές που μπορεί να πιάσω πάτο. Είναι ανθρώπινο να συμβεί σε όλους…
Άγχος, κρίση, ανεργία, μια παιδεία που αλλάζει, γενικά μια μεταβατική περίοδο, που ελπίζουμε να έρθει το καλύτερο. Προβλήματα, δυσκολίες και άλλα τόσα συνθέτουν ένα σκηνικό της μελαγχολίας.
Το βλέπεις κι εσύ καθημερινά. Από το γραφείο σου, το σχολείο, το πανεπιστήμιο. Το βιώνω κι εγώ μέσα από τη σχολή μου. Το θέμα είναι… τι κάνει ο καθένας μας προσωπικά για αυτή τη κατάσταση.
Θα αφεθείς να γίνεις έρμαιο της απαισιοδοξίας και του αρνητισμού ή θα σηκωθείς απο τη καρέκλα σου να σβήσεις το φέϊσμπουκ για να βγείς έξω να φτιάξεις το δικό σου ονείρο; Να ξέρεις οτι τίποτα δεν ειναι ακατόρθωτο αρκεί να το πιστεύεις! Αγωνίσου, πάλεψε για τις ιδέες σου μην τις έγκαταλείψεις!
Όσες αναποδιές αν έχεις, ή όσες συναντήσεις στη πορεία. Μην δειλιάσεις… βρές τη δύναμη να σηκωθείς. Και θα έρθει η μέρα, που οι δύσκολες στιγμές θα είναι μονάχα ιστορίες τις οποίες θα αφηγείσαι περήφανος σε όποιον θέλει να τις ακούσει. Και οι άλλοι θα μάθουν απο τις ιστορίες σου αλλά και εσύ μέσα απ' αυτές. Μην ξεχνάμε ότι μαθαίνουμε και από τις ήττες μας. Αποκτάμε περισσότερη υπομονή και σοφία.
Σίγουρα η ζωή μας είναι μια πρόκληση απέναντι σε μάχες. Ο φόβος υπάρχει σε όλους και είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Φόβος για το πως θα τα πάω στη καινούργια δουλειά, να πετύχω στις εξετάσεις, να περάσω το δύσκολο μάθημα κι άλλα πολλά… ο καθένας από εμάς.
Αν εγκλωβιστείς βέβαια σε αυτούς τους φόβους, το πιθανότερο είναι να χάσεις τη “μαγεία”, τη ζωή που σου φωνάζει και περνάει από δίπλα σου τόσο γρήγορα.
Άλλωστε κανείς δεν είναι τέλειος…
Η νίκη θα σε επισκεφθεί κάποια στιγμή. Μπορεί να χάσεις κάποιες φορές να κλάψεις, να στεναχωρηθείς, να βουλιάξεις. Να μη βρίσκεις τίποτα και κανένα ενδιαφέρον… Κι όμως! Πάντα υπάρχει ένα φώς που πρέπει να το ψάξεις! Αξίζει να το ανακαλύψεις! Οπότε, γιάτρεψε τις πληγές σου και μπές ξανά στον αγώνα.
Να θυμασαι ότι, ηττημένος είναι μόνο όποιος παραιτείται! Οι άλλοι είναι νικητές. Μη ζήσεις λοιπόν μια ζωή φοβούμενος/η ώστε να μην πληγωθείς, να μην κάνεις κάτι λάθος. Βγές έξω κάθε μέρα, δημιούργησε πράγματα, γλέντα, πήγαινε στα μέρη που αγαπάς και μείνε μέχρι αργά να δείς το ηλιοβασίλεμα.
Πολλές φορές η ίδια η ζωή μας δίνει τις απαντήσεις που θέλουμε. Νιώσε. Αγάπα. Ζήσε (μην υπάρχεις απλά, ακολούθησε τα θέλω σου κι όλα θα έρθουν…) Στη ζωή μου έχω εφαρμόσει μια φράση που μου έχει πει ένας καθηγητής μου στο λύκειο: Να ζεις με τάξη, να χαίρεσαι με αταξία… Νομίζω, όσο μεγαλώνω και τα χρόνια περνούν, αντιλαμβάνομαι βαθύτερα το νόημα αυτής της φράσης όπως και την ίδια τη ζωή μας…
Αυτό όμως που παραμένει σταθερό και αμετάβλητο είναι η αγάπη… “Μια ζωή με αγάπη δεν είναι ποτέ ανιαρή” έχει πει ο Buscalia. Αν υπάρχει αγάπη μέσα σου, αν αγαπάς μπορείς να καταφέρεις τα πάντα! Τόσο απλό τελικά, μόνο αγάπη χρειάζεται…. το καλύτερο φάρμακο για να το βάλεις στη ψυχή σου.
Γράφει η Κατερίνα Ψωμάδελη, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Univercity Press
”Είμαι φοιτήτρια στη φιλοσοφική σχολή Αθηνών, στο τμήμα Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής – Ψυχολογίας με κατεύθυνση ψυχολογία. Το τελευταίο διάστημα με έχει κερδίσει η αρθογραφία. Έχω πάντα μαζί μου ένα σημειωματάριο και καταγράφω οτιδήποτε για τους γύρω μου / γεγονότα κτλπ.
Η οικογένεια μου και οι φίλοι μου έχουν εξαίσια θέση στη ζωή μου και παίζουν καταλυτικό ρόλο σε στιγμές δυσκολίας. Το μότο που έχω στη ζωή μου είναι να ζώ και να απολαμβάνω κάθε στιγμή με τα καλά και τα στραβά της. Άλλωστε κάθε μέρα που ξημερώνει είναι διαφορετική….!”
