Ικεσία

Φιλη μου..

νομιζα πως ηρθε η λυτρωση...

εμφανιστηκες με λουλουδια

 μιλησες για αγαπη και σε πιστεψα...

τωρα μερα με τη μερα φοβαμαι...

ισως ειναι τα ματια σου 

που δε με κοιταζουν παντα...

η παλι ο τονος της φωνης σου

 ειναι πολυ δυνατος...

σου ζητησα μικρες ηδονες

 μου της αρνεισαι...

οσος φορες προσπαθησα 

να μετρησω το παθος σου

 να ξερεις βρεθηκε μηδενικο...

ελπιζω να ειναι ενας εφιαλτης

 να μη συμβει το εγκλημα...

αφουγραζομαι τα βηματα του δολοφονου

 στο σκοταδι...

εξαφανιζεσαι χωρις αφορμη 

και επιστρεφεις αθωα...

μα ο υποκωφος ηχος δε με αφηνει...

μου φωναζει πως ολα 

ειναι μερος μιας παραστασης 

που τελειωνει...

οταν θα φυγεις 

με το πρωτο ελαφρυ φυσημα του ανεμου ...

παρε μαζι σου και τα ματια μου...

μετα απο σενα 

δε θελω να αντικρισω τιποτα...

οταν προδωσεις 

να προδωσεις γρηγορα...

E!

via