Χιλιοειδωμένο
μοτίβο, άμεσα αναγνωρίσιμο από χιλιόμετρα και διαρκώς επαναλαμβανόμενο
σε ολοένα και μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού, ιδιαίτερα του γυναικείου:
η παράδοση στο τριπάκι του καλού και υπάκουου κοριτσιού, το οποίο δεν
φέρνει πολλές αντιρρήσεις στους γύρω του και που, κυρίως, δεν μοιάζει να
έχει μία ολοκληρωμένη και στερεή άποψη αναφορικά με το τι είναι αυτό
που θέλει και προτίθεται να κάνει σε όλες τις πτυχές της καθημερινής της
ζωής. Η εν λόγω εξουσία μοιάζει να έχει εξαχθεί στον ευρύτερο περίγυρο
της, ακόμη και το θεωρούμενο μη στενό, στις θελήσεις του οποίου υπακούει
τυφλά, χωρίς αντίρρηση ή αντίδραση. Όταν το βλέπω από άβγαλτα
κοριτσάκια, ίσως και να μπορώ να το δικαιολογήσω. Αλλά όχι κι εσύ, ρε
φίλη, είναι δυνατόν;
Δύο εξηγήσεις μπορώ να δώσω: είτε ότι βαριέσαι να σκεφτείς και να δράσεις, αρκούμενη στη μικρότερη δυνατή ζημιά που μπορείς να σου προκαλέσεις ακολουθώντας κατευθύνσεις ακόμη και καταφανώς λανθασμένες, αναφορικά με τις απόλυτα προσωπικές σου ανάγκες και επιδιώξεις. Είτε ότι, απλούστατα, για να αποκομίσεις άλλα οφέλη, είσαι πρόθυμη να εκχωρήσεις την ατομική σου βούληση, σε αυτόν που κάνει την καλύτερη προσφορά ή σου δίνει τα υψηλότερα εχέγγυα προσωπικής σου ικανοποίησης. Θλιβερές αμφότερες έτσι; Και σου εξηγώ γιατί:
Κανείς δεν ξέρει τις ανάγκες σου καλύτερα από σένα. Για να στο εξηγήσω καλύτερα: οι συμπεριφορές είναι μοτίβα, που απαντούν κάτω από συγκεκριμένες χωροχρονικές συνθήκες και υπό αυστηρά ορισμένες προϋποθέσεις. Συνεπώς, μία συμπεριφορά που μπορεί να είναι φυσιολογική ή υγιής σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο και από ένα άλφα πρόσωπο, μπορεί να είναι εξίσου απρόσφορη και καταστροφική, όταν αφορά ένα διαφορετικό μοτίβο και ένα β πρόσωπο. Έτσι και με τις ανάγκες σου, οι οποίες ενεργοποιούν τους δείκτες συμπεριφοράς σου: είναι εκεί αποκλειστικά και μόνο για σένα, συνεπώς μόνο εσύ καλείσαι να ανταποκριθείς σε αυτές. Κανένα άλλο πρόσωπο. Ότι και να γίνει.
Συνεννοούμαστε;
Το καλό και το κακό είναι απόλυτα σχετικές έννοιες. Και πάλι παραλλάσουσες, ανάλογα με το πρόσωπο και τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κάτι που είναι αγαθό και χρήσιμο για κάποιον, μπορεί να αποδειχθεί ανώφελο και βλαβερό για κάποιον άλλο. Από εκεί και πέρα, το να κατηγοριοποιείς τα δεδομένα σε τόσο στέρεα και δύσκολα διαρρηγνυόμενα καλούπια, απλά αφαιρεί μέρος της αξιοπιστίας των εκατέρωθεν επιχειρημάτων. Πρώτα και κύρια, διότι δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο απόλυτες. Εσύ πώς μπορείς να αποδεχτείς μία τόσο αυθαίρετη κατηγοριοποίηση, ειδικά εις ότι έχει να κάνει με σένα την ίδια και μάλιστα από τον οποιονδήποτε τρίτο; Ιδίως όταν καλείται να επηρεάσει καθοριστικά τη ζωή σου…
Τα αποτελέσματα πάντα θα βαρύνουν εσένα. Καθώς και οι συνέπειες των όποιων επιλογών σου, ακόμη κι αν τα κάνει κάποιος άλλος αντ? εσού. Συνεπώς, εφόσον θα κληθείς να πληρώσεις και το τίμημα, δεν βρίσκεις δίκαιο να χρεωθείς εξ ολοκλήρου την ευθύνη των αποφάσεων σου; Ε, γιατί και κερατάς και δαρμένος πάει πολύ, αναμφίβολα. Και δεν σου συνιστώ ούτε να γευτείς το feeling, ούτε να κάθεσαι να αναρωτιέσαι τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά για να αποτρέψεις το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα, γεγονός που μπορεί να γίνει σαράκι και να σε τρώει διαρκώς…
Οι γνώμες των ανθρώπων είναι διαρκώς μεταβαλλόμενες. Που σημαίνει ότι, οποιαδήποτε εντολή ή κατευθυντήρια οδηγία σου δοθεί, θα μπορούσε να είναι και τελείως διαφορετική σε πρότερο ή μελλοντικό χρόνο. Μπορείς να ζήσεις, στα αλήθεια, με τέτοια και τόση αυθαιρεσία στη ζωή σου; Και κυρίως, με έλεγχο της, βάσει των επιθυμιών και γνωμών άλλων, οι οποίες μπορεί να είναι καταφανώς λανθασμένες ή και εχθρικές απέναντι σου; Απορώ πραγματικά…
Η σκληρή αλήθεια είναι πάντα εκεί. Και συνίσταται στο ότι δεν μπορείς ποτέ να τους έχεις όλους ικανοποιημένους ή ανάποδα, ότι δεν μπορείς να ευχαριστήσεις τον καθένα. Και δεν είναι και υγιές, καθ? ότι δεν είσαι πατάτες τηγανητές για να αρέσεις σε όλους, αλλά ένας άνθρωπος με τα κολλήματα, τα ελαττώματα του και τις δύσκολες ή ατυχείς στιγμές του. Τα οποία όμως δικαιούται να τα ζήσει στο έπακρο μόνος του, όπως αυτός θελήσει, Και χωρίς δεκανίκια από οπουδήποτε γύρω του…
Η ζωή είναι μόνο δική σου. Και κανενός άλλου. Από εκεί ξεκινάνε όλα, και πάντα σε αυτό το σημείο θα καταλήγεις, όταν σκεφτείς καθαρά τις επιλογές που διανοίγονται μπροστά σου. Είναι εκεί για σένα, είναι μόνο μία, δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία σε αυτή και ναι, δυστυχώς περνάει πολύ γρήγορα. Συνεπώς, αν είναι να τη ζήσεις, ζήσε την καλά, και κυρίως, όπως θέλεις εσύ. Οι γνώμες των άλλων είναι χρήσιμες όταν κολλήσεις ή για να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματ στο μυαλό σου, ποτέ όμως όταν έχει να κάνει με το πώς θα ζήσεις. Εκεί έχεις εσύ κα το καρότο και το μαστίγιο, και κανείς δεν δικαιούται να παρεμβαίνει και να παίζει με κάτι τόσο ευαίσθητο. Κάνε το παιχνίδι σου, και ανάλαβε το τιμόνι σου υπεύθυνα, με σοβαρότητα, σθένος και σιγουριά. Θα διασφαλίσεις το σεβασμό των γύρω σου και τη δικής ου αξιοπρέπεια, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση που θα δώσεις στο όχημα. Και ακόμη κι αν το στουκάρεις στον επόμενο τοίχο, ναι, το έκανες όλο εσύ. Και ακόμη κα για τις ζημιές και τα τραύματα σου, ναι, θα είσαι υπερήφανη. Απλά γιατί είναι όλα δικά σου. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος…
marymary
Δύο εξηγήσεις μπορώ να δώσω: είτε ότι βαριέσαι να σκεφτείς και να δράσεις, αρκούμενη στη μικρότερη δυνατή ζημιά που μπορείς να σου προκαλέσεις ακολουθώντας κατευθύνσεις ακόμη και καταφανώς λανθασμένες, αναφορικά με τις απόλυτα προσωπικές σου ανάγκες και επιδιώξεις. Είτε ότι, απλούστατα, για να αποκομίσεις άλλα οφέλη, είσαι πρόθυμη να εκχωρήσεις την ατομική σου βούληση, σε αυτόν που κάνει την καλύτερη προσφορά ή σου δίνει τα υψηλότερα εχέγγυα προσωπικής σου ικανοποίησης. Θλιβερές αμφότερες έτσι; Και σου εξηγώ γιατί:
Κανείς δεν ξέρει τις ανάγκες σου καλύτερα από σένα. Για να στο εξηγήσω καλύτερα: οι συμπεριφορές είναι μοτίβα, που απαντούν κάτω από συγκεκριμένες χωροχρονικές συνθήκες και υπό αυστηρά ορισμένες προϋποθέσεις. Συνεπώς, μία συμπεριφορά που μπορεί να είναι φυσιολογική ή υγιής σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο και από ένα άλφα πρόσωπο, μπορεί να είναι εξίσου απρόσφορη και καταστροφική, όταν αφορά ένα διαφορετικό μοτίβο και ένα β πρόσωπο. Έτσι και με τις ανάγκες σου, οι οποίες ενεργοποιούν τους δείκτες συμπεριφοράς σου: είναι εκεί αποκλειστικά και μόνο για σένα, συνεπώς μόνο εσύ καλείσαι να ανταποκριθείς σε αυτές. Κανένα άλλο πρόσωπο. Ότι και να γίνει.
Συνεννοούμαστε;
Το καλό και το κακό είναι απόλυτα σχετικές έννοιες. Και πάλι παραλλάσουσες, ανάλογα με το πρόσωπο και τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κάτι που είναι αγαθό και χρήσιμο για κάποιον, μπορεί να αποδειχθεί ανώφελο και βλαβερό για κάποιον άλλο. Από εκεί και πέρα, το να κατηγοριοποιείς τα δεδομένα σε τόσο στέρεα και δύσκολα διαρρηγνυόμενα καλούπια, απλά αφαιρεί μέρος της αξιοπιστίας των εκατέρωθεν επιχειρημάτων. Πρώτα και κύρια, διότι δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο απόλυτες. Εσύ πώς μπορείς να αποδεχτείς μία τόσο αυθαίρετη κατηγοριοποίηση, ειδικά εις ότι έχει να κάνει με σένα την ίδια και μάλιστα από τον οποιονδήποτε τρίτο; Ιδίως όταν καλείται να επηρεάσει καθοριστικά τη ζωή σου…
Τα αποτελέσματα πάντα θα βαρύνουν εσένα. Καθώς και οι συνέπειες των όποιων επιλογών σου, ακόμη κι αν τα κάνει κάποιος άλλος αντ? εσού. Συνεπώς, εφόσον θα κληθείς να πληρώσεις και το τίμημα, δεν βρίσκεις δίκαιο να χρεωθείς εξ ολοκλήρου την ευθύνη των αποφάσεων σου; Ε, γιατί και κερατάς και δαρμένος πάει πολύ, αναμφίβολα. Και δεν σου συνιστώ ούτε να γευτείς το feeling, ούτε να κάθεσαι να αναρωτιέσαι τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά για να αποτρέψεις το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα, γεγονός που μπορεί να γίνει σαράκι και να σε τρώει διαρκώς…
Οι γνώμες των ανθρώπων είναι διαρκώς μεταβαλλόμενες. Που σημαίνει ότι, οποιαδήποτε εντολή ή κατευθυντήρια οδηγία σου δοθεί, θα μπορούσε να είναι και τελείως διαφορετική σε πρότερο ή μελλοντικό χρόνο. Μπορείς να ζήσεις, στα αλήθεια, με τέτοια και τόση αυθαιρεσία στη ζωή σου; Και κυρίως, με έλεγχο της, βάσει των επιθυμιών και γνωμών άλλων, οι οποίες μπορεί να είναι καταφανώς λανθασμένες ή και εχθρικές απέναντι σου; Απορώ πραγματικά…
Η σκληρή αλήθεια είναι πάντα εκεί. Και συνίσταται στο ότι δεν μπορείς ποτέ να τους έχεις όλους ικανοποιημένους ή ανάποδα, ότι δεν μπορείς να ευχαριστήσεις τον καθένα. Και δεν είναι και υγιές, καθ? ότι δεν είσαι πατάτες τηγανητές για να αρέσεις σε όλους, αλλά ένας άνθρωπος με τα κολλήματα, τα ελαττώματα του και τις δύσκολες ή ατυχείς στιγμές του. Τα οποία όμως δικαιούται να τα ζήσει στο έπακρο μόνος του, όπως αυτός θελήσει, Και χωρίς δεκανίκια από οπουδήποτε γύρω του…
Η ζωή είναι μόνο δική σου. Και κανενός άλλου. Από εκεί ξεκινάνε όλα, και πάντα σε αυτό το σημείο θα καταλήγεις, όταν σκεφτείς καθαρά τις επιλογές που διανοίγονται μπροστά σου. Είναι εκεί για σένα, είναι μόνο μία, δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία σε αυτή και ναι, δυστυχώς περνάει πολύ γρήγορα. Συνεπώς, αν είναι να τη ζήσεις, ζήσε την καλά, και κυρίως, όπως θέλεις εσύ. Οι γνώμες των άλλων είναι χρήσιμες όταν κολλήσεις ή για να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματ στο μυαλό σου, ποτέ όμως όταν έχει να κάνει με το πώς θα ζήσεις. Εκεί έχεις εσύ κα το καρότο και το μαστίγιο, και κανείς δεν δικαιούται να παρεμβαίνει και να παίζει με κάτι τόσο ευαίσθητο. Κάνε το παιχνίδι σου, και ανάλαβε το τιμόνι σου υπεύθυνα, με σοβαρότητα, σθένος και σιγουριά. Θα διασφαλίσεις το σεβασμό των γύρω σου και τη δικής ου αξιοπρέπεια, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση που θα δώσεις στο όχημα. Και ακόμη κι αν το στουκάρεις στον επόμενο τοίχο, ναι, το έκανες όλο εσύ. Και ακόμη κα για τις ζημιές και τα τραύματα σου, ναι, θα είσαι υπερήφανη. Απλά γιατί είναι όλα δικά σου. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος…
marymary
