«Θέλω να πεθάνω. Η 15η Νοεμβρίου είναι
καλή μέρα για εσάς;» Γιατρός θυμάται την ασθενή που σημάδεψε τη ζωή του,
με αφορμή την 29χρονη Μπρίτανι που θέλει να πεθάνει.
Ενας γιατρός, μιλά στο CNN, για ένα περιστατικό που έχει σημαδέψει τη ζωή του. Το θυμήθηκε και το αφηγείται σήμερα με αφορμή τη είδηση της 29χρονης Μπρίτανι Μέιναρντ, η οποία έχει διαγνωστεί με καρκίνο στον εγκέφαλο και έχει αποφασίσει να πεθάνει την 1η Νοεμβρίου.
Ο Dr Sandeep Jauhar, τονίζει ότι πιστεύει στον «Θάνατο με αξιοπρέπεια», και λέει ότι η υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν είναι η λύση για όλους αλλά θα ήθελε να υπάρχει ως επιλογή, να είναι ασφαλής και διαθέσιμη, αλλά σπάνια.
«Θέλω να πεθάνω, η 15η Νοεμβρίου είναι καλή μέρα για εσάς;»
«Κάποτε, είχα μία 84χρονη ασθενή στο
τελικό στάδιο της καρδιακής ανεπάρκειας, η οποία μου είπε ότι δεν
άντεχε άλλο και με παρακάλεσε να την βοηθήσω να πεθάνει. «Η 15η
Νοεμβρίου είναι καλή μέρα για σένα;» με ρώτησε.
Η κόρη της, κόντεψε να πέσει από την καρέκλα. «Μαμά, συνειδητοποιείς τι λες;»
Η ηλικιωμένη γυναίκα την κοίταξε και της είπε: «Δεν αντέχω άλλο. Συνέχεια μέσα και έξω στα νοσοκομεία. Προτιμώ να πεθάνω».
Της εξήγησα ότι στην πολιτεία της Νέας
Υόρκης δεν θα μπορούσα να την βοηθήσω στην αυτοκτονία της, αλλά μόνο να
της χορηγήσω μορφίνη για να απαλύνω τον πόνο της.
«Γιατρέ, αν ήσουν στη θέση μου, θα
έλεγες τα ίδια με μένα» μου είπε. «Η μισή έχω φύγει. Κανείς δεν θέλει να
ασχολείται μαζί σου όταν είσαι σε αυτή την κατάσταση».
«Πήγα στην επιτροπή δεοντολογίας του νοσοκομείου»
O Dr Sandeep Jauhar
Λίγες μέρες αργότερα, απευθύνθηκα στην επιτροπή δεοντολογίας του νοσοκομείου. Τους εξήγησα ότι η θεραπείαπου είχαν χορηγήσει στην ασθενή δεν λειτουργούσε.
Τους τελευταίους δύο μήνες, είχε νοσηλευτεί πολλές φορές, σχεδόνχωρίς αναπνοή με συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας και της είχε γίνει θεραπεία με ενδοφλέβια φάρμακα. Αλλά, όταν τα φάρμακα σταματούσαν, τα συμπτώματα επέστρεφαν.
Αυτός ο φαύλος κύκλος επαναλήφθηκε πολλές φορές πριν φτάσουμε στην ημέρα που μου ζήτησε να την βοηθήσω να πεθάνει.
«Απλά δεν ήθελε να υποφέρει πια» τους είπα. Δεν θέλει να περνάει ξανά τα ίδια και τα ίδια. Είναι τρομοκρατημένη».
«Δεν βλέπω το μεγάλο ηθικό δίλημμα
σας» μου απάντησε ένας ανώτερος παθολόγος. «Χορήγησέ της ορό μορφίνης,
για να απαλύνεις τον πόνο της».
«Μα δεν υποφέρει αυτή τη στιγμή» του απάντησα.
«Τότε, χορήγησέ της χαμηλότερη δόση και αύξησέ την όταν εμφανίσει συμπτώματα».
Το πρόβλημα ήταν ότι κάθε φορά που θα γινόταν αυτό, θα υπέφερε για ώρες πριν η αναπνοή της επιστρέψει στα φυσιολογικά επίπεδα.
Τελικά, της έδωσα μορφίνη. Με την άδεια
της ίδιας και της οικογένειάς της, κανονίσαμε να λαμβάνει την θεραπεία
της στο σπίτι. Αλλά δεν βγήκε ποτέ από το νοσοκομείο.
«Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν είναι η λύση για όλους»
Θυμήθηκα αυτή την ασθενή μου, όταν
διάβασα τη θλιβερή υπόθεση της Μπρίτανι Μέιναρντ, της 29χρονης με
καρκίνο στον εγκέφαλο που μετακόμισε στο Ορεγκον προκειμένου να μπορεί
να πάρει νόμιμα τη συνταγή που θα τελειώσει τη ζωή της.
Δυστυχώς, υπάρχουν παραδείγματα (αν και
σπάνια) όπου τα νοσοκομεία δεν αντιλαμβάνονται το άγχος και την
ταλαιπωρία των ασθενών που πεθαίνουν.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση της
ηλικιωμένης ασθενούς μου, πώς θα μπορούσε κάποιος να χορηγεί μορφίνη σε
έναν ασθενή ο οποίος δεν υπέφερε τη συγκεκριμένη στιγμή. Για τέτοιους
ασθενείς, και για τόσο σπάνιες περιπτώσεις υποστηρίζω την υποβοηθούμενη
αυτοκτονία, όπως γίνεται στο Ορεγκον.
Από τότε που πέρασε ο νόμος «Θάνατος με αξιοπρέπεια»
το 1997 στο Ορεγκον, περισσότεροι από 1.100 άνθρωποι έχουν λάβει την
θανατηφόρα συνταγή, και περίπου 750 την έχουν χρησιμοποιήσει.
Ωστόσο, εξακολουθώ να πιστεύω ότι για τους περισσότερους ασθενείς σε τελικό στάδιο, η νοσοκομειακή φροντίδα είναι περισσότερο κατάλληλη επιλογή.
«Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία να είναι ασφαλής και διαθέσιμη, αλλά σπάνια»
Ωστόσο, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι μια οριστική καιαμετάκλητη πράξη. Η κλινική κατάθλιψη μπορεί να θολώσει τηνκρίση του ασθενούς. Όταν η κατάθλιψη μεγαλώνει, αυξάνεται ηεπιθυμία για θάνατο.
Ως γιατρός, θα ήθελα υποβοηθούμενη αυτοκτονία να είναιασφαλής και διαθέσιμη, αλλά σπάνια.
Η διαχείριση ασθενών στο τέλος της ζωής
τους, όπως η Μπρίτανι Μέιναρντ δεν είναι ποτέ απλή. Πολλές φορές
σκέφτομαι αυτά που μου έλεγε η ηλικιωμένη ασθενής που μου είχε ζητήσει
να την βοηθήσω να πεθάνει:
«Ο άνδρας μου, μου είχε πει ότι το πιο
δύσκολο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς είναι να πεθάνει. Πάντα νόμιζα
ότι θα ήταν εύκολο».
________
http://antikleidi.com
