Για όσο καιρό το «εγώ» θα κυριαρχεί στη ζωή μας, οι περισσότερες από τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας και τις πράξεις μας θα πηγάζουν και θα αναδύονται στην επιφάνεια μέσα από την επιθυμία ή τις φοβίες μας. Έτσι, στις διάφορες σχέσεις που συνειδητά ή ασυνείδητα δημιουργούμε στη ζωή μας, είτε επιθυμούμε κάτι από το άλλο άτομο ή φοβόμαστε κάτι σ’ αυτό.
Αυτό που πιθανόν να επιθυμούμε απ’ τον άλλον μπορεί να είναι ευχαρίστηση ή υλικά οφέλη, αναγνώριση, επαίνους ή φροντίδα, ή απλώς μια ενίσχυση της αίσθησης του εαυτού μας μέσα απ’ τη σύγκριση μαζί του, που θα πιστοποιήσει ότι είμαστε, έχουμε ή γνωρίζουμε περισσότερα από αυτόν. Ακριβώς τα αντίθετα από όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως, είναι αυτά που φοβόμαστε στις σχέσεις μας. Ο μεγαλύτερος δε φόβος μας είναι ίσως ότι το άλλο άτομο με κάποιο τρόπο θα καταφέρει να μας μειώσει την αίσθηση της αξίας που έχουμε για τον εαυτό μας. Αυτός είναι και ο λόγος που στις αλληλεπιδράσεις μας με τα μικρά παιδιά νιώθουμε μεγάλη ασφάλεια.
Όλα όμως τα παραπάνω για να συμβούν προϋποθέτουν ένα ισχυρό εγώ που θα έχει ως αποτέλεσμα την απουσία του αληθινού εαυτού μας από την οποιαδήποτε σχέση προκύπτει στη διαδρομή μας. Όταν λοιπόν η παρούσα στιγμή γίνεται το σημείο εστίασης της προσοχής μας (αντί ένα μέσο που οδηγεί σε κάποιο στόχο) τότε υπερβαίνουμε την εγωκεντρική αυτοπεριστροφή μας και τον ασυνείδητο καταναγκασμό να εκμεταλλευόμαστε τους συνανθρώπους με τους οποίους συσχετιζόμαστε, με σκοπό την αυτοϊκανοποίηση και την αυτοενίσχυσή μας σε βάρος των άλλων. Όταν δίνουμε την πλήρη μας προσοχή και αφοσίωση σ’ οποιονδήποτε βρίσκεται σε αλληλεπίδραση μαζί μας εκείνη τη στιγμή, τότε εξορίζουμε το παρελθόν και το μέλλον από αυτή τη σχέση , εκτός από τις στιγμές εκείνες που αφορούν συγκεκριμένη συζήτηση πάνω σε πρακτικά θέματα. Όταν είμαστε παρόντες σε οποιαδήποτε σχέση, τότε παραιτούμαστε από την εννοιολογική ταυτότητα που έχουμε χτίσει για τον απέναντί μας, (την ερμηνεία που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας για το ποιος είναι ο απέναντι και τι μας έχει κάνει στο παρελθόν) και είμαστε πλέον ικανοί να αλληλεπιδράσουμε, χωρίς τους εγωικούς μηχανισμούς της επιθυμίας ή του φόβου. Το κλειδί λοιπόν στις επιτυχημένες σχέσεις είναι η προσοχή!
Όλοι μας νομίζω έχουμε θαυμάσει (έστω κι αν δεν είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μέχρι τώρα) μια αληθινή σχέση όπου τα μέρη που την απαρτίζουν κατάφεραν να υπερβούν τις επιθυμίες, τις φοβίες και τα εγωικά τους σύνδρομα. Στο χέρι μας και μόνον είναι να βιώσουμε αντίστοιχες καταστάσεις στη ζωή μας, δίνοντας περισσότερη προσοχή στον σύντροφό μας και περιορίζοντας τα θέλω μας και τους φόβους μας. Η αληθινή αγάπη έτσι κι αλλιώς ούτε θέλει, ούτε φοβάται τίποτα.
