Κάποτε, ένας μαθητής έκανε στον δάσκαλο του την εξής ερώτηση: «Μπορείτε να μας εξηγήσετε την έννοια της ανώτερης λογικής για την οποία μιλάτε τόσο συχνά και λέτε ότι πρέπει να κατανοήσουμε αν θέλουμε να προοδεύσουμε πνευματικά;».
Ο δάσκαλος χαμογέλασε και είπε: «Θα σας εξηγήσω με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: σκεφτείτε ότι δύο άνθρωποι πέφτουν μέσα σε μια βρώμικη καμινάδα. Ο ένας μένει καθαρός, ο άλλος καλύπτεται από κάπνα. Ποιός από τους δύο θα πάει να πλυθεί;».
«Εκείνος που είναι λερωμένος από την κάπνα φυσικά», απάντησε ο μαθητής.
«Το αντίθετο», είπε ο δάσκαλος, «αυτός που έμεινε καθαρός θα πάει και θα πλυθεί, διότι βλέπει ότι ο άλλος είναι βρώμικος και νομίζει ότι κι εκείνος έχει λερωθεί. Εκείνος όμως που είναι καλυμμένος από κάπνα νομίζει ότι είναι καθαρός, διότι βλέπει τον άλλο καθαρό. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι πέφτουν στην καμινάδα για δεύτερη φορά. Ποιός θα πάει τώρα να πλυθεί;».
«Ο καθαρός», απάντησε ο μαθητής.
«Το αντίθετο», είπε ο δάσκαλος. «Θα πάει να πλυθεί εκείνος που είναι καλυμμένος από στάχτη, διότι κατάλαβε πλέον ότι ο καθαρός πήγε και πλύθηκε διαπιστώνοντας ύστερα ότι ήταν καθαρός. Αν λοιπόν πέσουν μέσα στην καμινάδα για τρίτη φορά, ποιός θα πάει να πλυθεί;».
«Από εδώ και στο εξής, πάντα εκείνος που είναι καλυμμένος με στάχτη», απάντησε με υπερηφάνεια ο μαθητής.
«Το αντίθετο», είπε ο δάσκαλος. «Έχετε ποτέ δει δύο ανθρώπους να πέφτουν στην ίδια βρώμικη καμινάδα και να λερώνεται μόνο ο ένας; Αυτό λοιπόν ονομάζεται ανώτερη λογική».
