Οἰ ἄλλοι ἀναγνωρίζουν σὲ ἐμᾶς αὐτὰ ποὺ κι ἐμεῖς ἀναγνωρίζουμε σὲ …ἐμᾶς!

Ἐὰν ἐγὼ σέβομαι, ἐκτιμῷ, τιμῷ, 

ἀγαπῷ τὸν ἑαυτόν μου,

 αὐτὸ «ἀκτινοβολεῖται» 

σὲ κάθε μου πράξιν,

 ἐκδήλωσιν, συμπεριφορά, 

μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἄνθρωποι

 ποὺ συναναστρέφομαι

 νὰ τὸ εἰσπράττουν.
 
Ὅσο βαθύτερα καὶ πραγματικὰ 

εἶναι αὐτὰ τὰ συναισθήματά μου,

τόσο περισσότερο οἰ γύρω μου 

ἀντιλαμβάνονται τὴν εἰκόνα 
ποὺ …ἐκπέμπω,

 μὲ ἀποτέλεσμα 

καὶ ἡ δική τους συμπεριφορὰ πρὸς ἐμέναν

 νὰ λειτουργῇ ὡς …ἀνακλαστήρας 

καὶ τελικῶς 

ἀκόμη καὶ οἱ …χειρότεροι 

νὰ συμπεριφέρονται σὲ ΕΜΕΝΑΝ ἄψογα. 
 

Ὑπάρχουν βέβαια καὶ περιπτώσεις 

στὶς ὁποῖες ἤ κάποιο ἄλλο συναίσθημα, 

ὅπως ὀργή, θυμός, φόβος, 

ἐμποδίζουν τὴν ἔκφρασιν 

τῆς αὐτοεκτιμήσεώς μου,

 μὲ ἀποτέλεσμα 

ἀν τὶ τῆς πραγματικῆς μας εἰκόνος 

νὰ ἐκπέμπουμε κάτι ἄλλο, 

ἀνάμεικτο καὶ σαφῶς ὀργισμένο. 

Σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἰσπράττουμε

 ΟΛΗΝ τὴν καφρίλα 

ποὺ ὁ ἀπέναντι κρύβει μέσα του!!! 
 
Κατὰ βάσιν ὅμως 

αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ θυμόμαστε εἶναι

 πὼς τελικῶς οἰ πράξεις μας, 

ἠ εἰκόνα μας, ἀλλὰ καὶ οἱ σκέψεις μας,

 εἶναι ΠΑΝΤΑ αὐτὸ 

ποὺ ἔχουμε δομήσει μέσα μας. 

Αὐτὸ ἐκφράζουμε, 

αὐτὸ προσλαμβάνουν οἰ γύρω μας

 καὶ αὐτὸ ἀντανακλᾶται σὲ ἐμᾶς. 

Φιλονόη

via