• Στη ζωή, αντίθετα με το σκάκι, το παιχνίδι συνεχίζεται και μετά το ματ.
• Η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός ανίκανου
• Το αστείο με τις συμπτώσεις είναι ότι συμβαίνουν.
• Το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν.
(Το είπε και ο Βαλερύ, αλλά ο Ασίμωφ εννοεί περισσότερο την Επιστημονική Φαντασία)
• Το πιο θλιβερό στη ζωή αυτή τη στιγμή είναι ότι η επιστήμη συγκεντρώνει γνώση πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η κοινωνία αποκτά σοφία.
• Ποτέ μην επιτρέπεις στα ηθικά σου «πιστεύω» να σε εμποδίζουν να κάνεις το σωστό.
• Αν η γνώση δηµιουργεί προβλήματα, η άγνοια σίγουρα δεν µπορεί να τα λύσει.
• Η πιο συναρπαστική φράση που μπορεί να ακούσεις στην επιστήμη, που να προαναγγέλλει μια ανακάλυψη, δεν είναι το «εύρηκα» αλλά περισσότερο «χμμμ… έχει γούστο!»
• Οι λέξεις είναι ένα εντελώς ασαφές υποκατάστατο για τις μαθηματικές εξισώσεις.
• Δεν φοβάμαι τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Φοβάμαι την έλλειψή τους. Από το «Εγώ, το Ρομπότ»
• Ο πρώτος νόμος της διαιτητικής φαίνεται να είναι ο εξής: αν έχει ωραία γεύση, σου κάνει κακό.
Ισαάκ Ασίμωφ (1920-1992)
Αμερικάνος συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας, εκλαϊκευμένης και μη επιστήμης, ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα με πάνω από 400 βιβλία στο ενεργητικό του!
Ο Ασίμωφ γεννήθηκε το 1920 στη Ρωσία και σε ηλικία 3 ετών η οικογένειά του μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Η πλήρης αυτοβιογραφία του περιλαμβάνει 4 ολόκληρους τόμους, η πληρέστερη βιογραφία συγγραφέα που έχω υπ’ όψη μου!
Θεωρείται μαζί με τον Άρθουρ Κλαρκ και τον Ρόμπερτ Χενλάιν, ένα από τα ιερά τέρατα της Ε.Φ.
Υπήρξε αναμφισβήτητα ένας από τους “μεγάλους της χρυσής εποχής” της Ε.Φ. τη δεκαετία του ’40 και του ’50 όταν δημοσίευσε την περίφημη τριλογία Foundation (Μεταφράστηκε στα ελληνικά ως “Γαλαξιακή Αυτοκρατορία 1, 2 και 3), το αξεπέραστο για πολλούς διήγημα Nightfall (“Η Νύχτα”), καθώς και τα εξίσου διάσημα διηγήματα με ρομπότ, (συγκεντρωμένα στις συλλογές “Εγώ το ρομπότ” και Έρχονται τα ρομπότ”) όπου και διατύπωσε τους “τρεις νόμους της ρομποτικής”.
Μετά τον Ασίμωφ τα ρομπότ έπαψαν να είναι το στερεότυπο της καταστροφικής εφεύρεσης που ήταν ως τότε (απαλλάχτηκαν από το “σύνδρομο του Φρανκενστάιν”) και απέκτησαν βάθος και πολυπλοκότητα.
Στην πραγματικότητα αν και τα βιβλία του με θέμα την “Γαλαξιακή Αυτοκρατορία” γνώρισαν παγκόσμια επιτυχία και έγιναν το αρχέτυπο για δεκάδες μιμήσεις, εκεί που αληθινά μπορώ να πω πως με κέρδισε σα συγγραφέας είναι στα ρομποτικά μυθιστορήματα του “Σπηλιές από ατσάλι”, ” Ο γυμνός ήλιος” και ” Τα ρομπότ της Αυγής”. Σε αυτά τα μυθιστορήματα που είναι ουσιαστικά αστυνομικές ιστορίες με πρωταγωνιστή ένα γήινο ντετέκτιβ και συμπρωταγωνιστή ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ ο Ασίμωφ δείχνει το ταλέντο του σαν αφηγητής και σαν μελετητής της ανθρώπινης ψυχολογίας.
Η σειρά της “Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας” από την άλλη, που τελικά από τριλογία επεκτάθηκε σε επτά τόμους και στην οποία ο συγγραφέας κατάφερε να ενσωματώσει και να συνδέσει σχεδόν όλα τα υπόλοιπα βιβλία του (“Robots and Empire”), είναι μεν εντυπωσιακή σαν σύλληψη, απολαυστική σαν ανάγνωσμα, περιέχει κάποιες συγκινητικά ανθρωπιστικές ιδέες, όπως η απαγόρευση χρήσης πυρηνικών σε μεγάλη κλίμακα ακόμα και σε διαπλανητικές συρράξεις, αλλά πάσχει από μερικές σοβαρές αδυναμίες.
Οι χαρακτήρες είναι συχνά χωρίς βάθος, ο συγγραφέας αποτυγχάνει ειδικά στα πρώτα τρία βιβλία της σειράς που γράφτηκαν τη δεκαετία του ’40, να προβλέψει την εξέλιξη των υπολογιστών αλλά και σε πολλές περιπτώσεις η πλοκή στηρίζεται σε εξωφρενικές και απίστευτες “εμπνεύσεις” των ηρώων του.
Ότι κι αν πούμε βέβαια δεν μπορούμε να κατεβάσουμε τον Ασίμωφ από το ψηλό του βάθρο. Αν μη τι άλλο τα βιβλία του ήταν ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους “κόλλησα” στην Επιστημονική Φαντασία εδώ και δυόμισι δεκαετίες.
Από τα πάμπολλα βιβλία του ξεχωρίζουν, εκτός από τα προαναφερθέντα και τα εξής:
“Ακόμα και οι θεοί…” Ίσως το καλύτερό του μυθιστόρημα με πραγματικά έξυπνες ιδέες, πολύπλοκη και ενδιαφέρουσα υπόθεση και ευρηματικούς εξωγήινους χαρακτήρες.
“Το τέλος της αιωνιότητας” Στο οποίο πραγματεύεται τα παράδοξα του χρόνου και το τι συνέπειες έχει η ικανότητα κάποιων ανθρώπων, που ονομάζονται “Αιώνιοι” να αλλάζουν τα δεδομένα της ιστορίας κατά το δοκούν.
Ο Ισαάκ Ασίμωφ πέθανε το 1992, γράφοντας τον έβδομο τόμο της “Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας” (Forward the Foundation) ως την τελευταία του ανάσα.
Στον κινηματογράφο έχουν γίνει απ’ όσο ξέρω τρεις, κατά τη γνώμη μου φτωχές σε απόδοση, μεταφορές έργων του Ασίμωφ οι οποίες αδικούν κατάφωρα το έργο του.
Μια ανεκδιήγητη μεταφορά του “Nightfall”, μια δίχως ιδιαίτερες αξιώσεις ταινία βασισμένη στη νουβέλα “The Bicentennial Man” (έτσι χαντακώνεται μια απο τις καλύτερες ρομποτικές ιστοριες του συγγραφέα), με πρωταγωνιστή το Ρόμπιν Γουίλιαμς και τώρα τελευταία μια ταινία με τίτλο “I, Robot”, που πρωταγωνιστεί ο Γουίλ Σμιθ και η οποία δανείζεται στοιχεία, ιδέες ακόμα και χαρακτήρες από το ρομποτικό κόσμο του συγγραφέα δίχως όμως να πετυχαίνει κάτι το ιδιαίτερο κι αυτή.
