Όσο και αν μας κακοφαίνεται, μερικές φορές είναι αλήθεια:
| Εμείς οι ίδιοι υπονομεύουμε τον εαυτό μας. |
Ενώ ψάχνουμε για ορατούς (ή και αόρατους) εχθρούς που μας σαμποτάρουν, ενδέχεται να είμαστε εμείς οι υπαίτιοι για όσα παραπονιόμαστε.
Πώς το κάνουμε αυτό;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι.
Κάποιοι, για παράδειγμα, παγιδεύονται σε μια μόνιμη μετριότητα αποκλείοντας κάθε εξέλιξη, ενώ άλλοι στρέφουν τον εαυτό τους κυριολεκτικά εναντίον του επιλέγοντας να τρώνε ή να πίνουν υπερβολικά.
Όλοι όμως ανεξαιρέτως μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την τακτική, όταν συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που κάνουμε λάθος.
Εντόπισέ το – άλλαξέ το
Μερικοί από τους πιο συνηθισμένους τρόπους αυτο-υπονόμευσης είναι οι εξής:
Όταν θάβεις ένα πρόβλημα με συνεχείς αναβολές:
Η αναβλητικότητα δίνει μια προσωρινή ανακούφιση, αλλά αντιμάχεται τη δράση.
Είναι χάσιμο χρόνου και σε κρατάει συνεχώς μακριά από τη λύση του προβλήματος που σε απασχολεί.
Όταν εστιάζεις σε ό,τι ακριβώς δε θέλεις να συμβεί,
αντί να οραματίζεσαι τη χαρά και την ευτυχία.
Όταν λύνεις ένα πρόβλημα δημιουργώντας ένα άλλο:
Στην προσπάθειά σου να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση που σου δημιουργεί δυσάρεστα συναισθήματα, ενδέχεται να καταφύγεις σε μια ανθυγιεινή συνήθεια, όπως το φαγητό ή το ποτό.
Άρα πολλαπλασιάζεις τα θέματα που έχεις να επιλύσεις.
Όταν δικαιολογείς συνέχεια τα λάθη σου:
Σημαίνει είτε ότι δεν έχεις πάρει την απόφαση να αλλάξεις όσα δε σε πάνε μπροστά είτε ότι διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα όπως σε βολεύει.
Και στις δύο περιπτώσεις η πρόοδός σου καθηλώνεται.
Όταν αυτοσαρκάζεσαι υπερβολικά
μπροστά στους άλλους, με τρόπο που να τους κάνει να αναρωτιούνται αν πραγματικά θα πρέπει να σε πάρουν στα σοβαρά.
Καλύτερα να επαναπροσδιορίσεις την έννοια του χιούμορ.
Όταν επαφίεσαι στις γνώμες των άλλων
προτιμώντας την πεπατημένη και τα κλασικά στερεότυπα που σου προτείνουν.
Έτσι αποφεύγεις να ερευνήσεις και να αξιοποιήσεις τα ταλέντα και τις ικανότητές σου, όπως επίσης και να διευρύνεις την κρίση σου.
