Μια από τις πιο όμορφες λέξης είναι το ευχαριστώ. Πολλές φορές είναι το εισιτήριο που μας βάζει στην καρδιά του άλλου.
Κάποιες άλλες είναι η απόλυτη πληρωμή για κάτι καλό που μας έκαναν ή κάναμε.
Είναι η γέφυρα που ενώνει άρρηκτα αυτόν που δίνει και αυτόν που δέχεται. Είναι η αποδοχή της καλοσύνης και η έκφραση της ευγνωμοσύνης.
Η έλλειψή της δημιουργεί μια δυσφορία γιατί η αχαριστία , το γράφαμε και στα λευκώματα ως μαθητές, είναι από τα χειρότερα ελαττώματα. Κανείς δεν συμπαθεί τον αχάριστο.
Χωρίς να σημαίνει ότι το καλό το κάνουμε για το ευχαριστώ, η έλλειψη αναγνώριση της προσφοράς, προκαλεί μια πικρία.
Για αυτό μην ξεχνάς να λες ευχαριστώ σε όσους ομορφαίνουν την ζωή σου. Ευχαρίστησε τους γονείς σου, τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου. Τον γείτονα που σου έφερε την εφημερίδα, τα πουλιά που σου κελαηδούν, τον σκύλο που σου κουνάει την ουρά του.
Μην παραμελείς την ευγένειά και την ευγνωμοσύνη. Μια σταγόνας τους αρκεί για να μαλακώσει και την πιο σκληρή καρδιά. Το ευχαριστώ ,όταν το εννοεί κάποιος, αξίζει πολλά καντάρια χρυσό.
Ουδείς αγάπησε τον αχάριστο. Όλοι αγαπούν αυτόν που εκτιμά το καλό που του κάνουμε , την προσφορά μας και την καλοπροαίρετη βοήθειά μας.
Κράτησε την γέφυρα των ψυχών ανοικτή με το να ευχαριστείς και να ευγνωμονείς το κάθε τι που σου προσφέρει ο συνάνθρωπός σου, η φύση, ο θεός.
