“Δεν είμαι άξιος για τίποτε”…λέει μια φωνή μέσα σου. Και παρά το ότι, τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν τα έχεις καταφέρει πάρα πολύ καλά,εν τούτοις δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτή τη φωνή. Λογικοποιείς τη σκέψη σου καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως όντως τα καταφέρνεις, αλλά πάντα η αίσθηση που έχεις μέσα σου είναι εκείνη της ανεπάρκειας. Και αναρωτιέσαι από που να προέρχεται. Βλέπεις γύρω σου ανθρώπους και βγάζεις το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι όλοι είναι τέρατα αυτοπεποίθησης εκτός από εσένα.Και διαρκώς αισθάνεσαι σα να βαδίζεις σε τεντωμένο σχοινί.
Η ισορροπία σου εξαρτάται από τόσους πολλούς εξωγενείς παράγοντες και κάτι τέτοιο σε κάνει να νοιώθεις ανίσχυρος να αντιμετωπίσεις τις απαιτήσεις που εγείρονται ολοένα και πιο δυσθεόρατες. Και συνεχίζεις να αναρωτιέσαι που να οφείλεται όλο αυτό. Έχεις μια γενική ιδέα. Υποψιάζεσαι ότι όλο αυτό ξεκινά από τους γονείς σου που ποτέ δε σε έκαναν να αισθάνεσαι σημαντικός με τη σωστή έννοια του όρου. Υπάρχει βέβαια κάποια μορφή σημαντικότητας στην υπερπροστασία που πιθανώς να βίωσες,αλλά ταυτόχρονα αυτό σε έχει οδηγήσει και σε μια μορφή αναπηροποίησης. Κι ας μην το είχες ποτέ σκεφτεί με αυτό τον τρόπο.
Στιγμές σκόρπιες και αχνές περνούν από μπροστά σου.Τόσο μακρυνές θαρρείς,που με κόπο τις θυμάσαι..εσύ..γιατί ο εαυτός σου δεν έχει ξεχάσει καμμία.Τις θυμάται όλες με κάθε λεπτομέρεια.Τι θα γινόταν άραγε,αν η μαμά σου σε άφηνε να υπάρχεις χωρίς να σε κατευθύνει,ακόμη και στα πιο απλά πράγματα,περνώντας σου έτσι το μήνυμα,ότι είσαι ανίκανος να κάνεις κάτι μόνος σου.Τι θα γινόταν αν ο πατέρας σου σε επαινούσε συχνότερα..αν ένοιωθε υπερήφανος για εσένα και σου το έδειχνε με την κάθε ευκαιρία.Τι θα γινόταν αν οι γονείς σου,σε έκαναν να αισθάνεσαι και να πιστεύεις ότι είσαι το καλύτερο και το πιο ικανό παιδί στον κόσμο.Κι αν όλα αυτά γινόταν τότε που τα χρειαζόσουν πιο πολυ. Τότε που καθορίστηκε μέσα σου,η άποψή σου,τόσο για τον εαυτό σου,όσο και για τον κόσμο.
Μετά από όλα αυτά που ανέφερα,είσαι τόσο σίγουρος πλέον πως το ότι δεν τα καταφέρνεις καλά,είναι μια αντικειμενική άποψη; Είσαι τόσο σίγουρος πως “δεν αξίζεις τίποτε”; Ή είναι κάτι που το πήρες σε λάθος στιγμή και για άσχετους με εσένα λόγους; Και το κουβαλάς σαν ένα βάρος που καθορίζει όλη σου την πορεία, σα να μην έχεις εσύ τον έλεγχο της ζωής σου..
Ψυχίατρος (psyciatrosonline.gr)
