Τι αποκαλύπτει η φυσιογνωμική για τον χαρακτήρα μας

Αλήθεια, κοιτάξατε καμιά μέρα το πρόσωπο σας στον καθρέφτη πραγματικά; Όταν λέμε πραγματικά, εννοούμε όχι για να πείτε "είσαι και η πρώτη μεγάλη, κούκλα είσαι" ή για να πείτε "καλά δεν με πιάνει κανένας, ε;" αλλά για να διερωτηθείτε π.χ. : τι σχήμα έχουν τα φρύδια μου, οι άκρες τους πάνε προς τα κάτω ή προς τα πάνω; Πόσο φαρδύ ή στενό είναι το μέτωπό μου; Ποιο είναι το σχήμα της μύτης μου; Είναι μεγάλη ή μικρή η απόσταση ανάμεσα στα μάτια σε σχέση με τη θέση της μύτης; Πόσο μεγάλα ή μικρά είναι τα χείλη μου; Ποιο είναι το πραγματικό τους χρώμα; Ποια είναι η θέση των αυτιών μου στο πλάι σε σχέση με τη μύτη και τα μάγουλα; Όλα αυτά μπορούν να σημαίνουν κάτι για το χαρακτήρα μου;
 
Όλα αυτά αγαπητοί φίλοι μου τα εξετάζει η χαρακτηριολογία ή διαφορετικά η φυσιογνωμική, μια πανάρχαια μέθοδος, ίσως τόσο αρχαία όσο η ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη. 

Μελετώντας κανείς το πρόσωπο του άλλου, με βάση τη φυσιογνωμική, μπορεί να βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα όχι μόνο για τον χαρακτήρα του και τις τάσεις που παρουσιάζει, αλλά και για τις σωματικές του ευαισθησίες και προδιαθέσεις. 

Σήμερα, αυτόματα και από μόνος του ο καθένας εφαρμόζει στην καθημερινή του ζωή τη φυσιογνωμική. Όταν π.χ. βλέπετε κάποιον και τον ερωτεύεστε κεραυνοβόλα ή τον αντιπαθείτε κεραυνοβόλα, ή τον φοβάστε σημαίνει ότι κάτι ή όλα μαζί στο πρόσωπό του σας έκαναν να νιώσετε έτσι.

Εφαρμόσατε λοιπόν χωρίς καλά-καλά να το καταλάβετε την φυσιογνωμική. Τώρα αν τα συμπεράσματά σας και το τι νιώθετε ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή όχι είναι άλλη ιστορία. Αν μάθετε καλά τη φυσιογνωμική σίγουρα θα βγάζετε πιο σωστά συμπεράσματα. 

Τα πρώτα γραπτά κείμενα στην φυσιογνωμική, τάχει γράψει ένας μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος, ο δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αριστοτέλης. Το ωραίο είναι ότι από τότε όσοι "βάρβαροι" ασχολήθηκαν με το θέμα στη δύση, δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να αναμασούν αυτά που έγραψε ο Αριστοτέλης.

Στην ανατολή τώρα, στην Κίνα, περίπου την ίδια περίοδο που ο Αριστοτέλης έγραφε το έργο του, υπάρχουν επίσης τα πρώτα γραπτά κείμενα για την φυσιογνωμική. Οι Κινέζοι, βλέπουν την φυσιογνωμική μέσα από το πρίσμα της θεωρίας του γιν και του γιαγκ και των πέντε στοιχείων, που είναι η θεωρία και του βελονισμού. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουν είναι όμοια με του Αριστοτέλη.

Η φυσιογνωμική μελετά όλα τα μέρη του προσώπου, δηλ. το μέτωπο, τα φρύδια, τα μάτια, τις βλεφαρίδες, τη μύτη, τα μάγουλα, τα αυτιά, τα χείλη, το πηγούνι, και βγάζει τα συμπεράσματά της ανάλογα με το σχήμα, το μέγεθος, τη θέση σε σχέση με τα άλλα μέρη του προσώπου, το χρώμα κλπ. Όλες αυτές οι πληροφορίες πρέπει να συνδεθούν μεταξύ τους και να γίνει η σύνθεσή τους για να βγουν τα σωστά συμπεράσματα.
 
Έτσι αν θέλετε να βγάζετε σωστά συμπεράσματα για τον τύπο των άλλων και να μη την πατάτε, βγάζοντας συμπεράσματα που βασίζονται στα κουτάκια, στα set-up που διατηρείτε στον εγκέφαλο σας - π.χ. όποιος έχει μεγάλα σαρκώδη χείλη είναι αισθησιακός, κάτι άλλο σημαίνει αυτό - διαβάστε και μελετείστε σωστά την φυσιογνωμική. Θα  ανακαλύψετε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για τον εαυτό σας και τους άλλους!
 

Δρ Χρήστος Χατζηκώστας
Παθολόγος - Ομοιοπαθητικός Ιατρός

 

 

Φυσιογνωμική – η επιστήμη των ισχυρών

Η φυσιογνωμική μελέτη βάσει της Κινέζικης τεχνογνωσίας έγινε με τη βοήθεια του καλού φίλου Si Fu και τον ευχαριστούμε θερμά.

Ολοι φροντίζουν σήμερα για την «εικόνα» τους. Ποια σημασία έχει η δημοσίευση της φωτογραφίας ενός πολιτικού φαίνεται από το γεγονός ότι οι αντιπολιτευόμενοι πάντα διαλέγουν τις φωτογραφίες όπου οι εικονιζόμενοι είναι στην ελάχιστα κολακευτική στάση ή έκφραση. Η φυσιογνωμική, παρ’ ότι ξεκίνησε ως σπουδή από τον Αριστοτέλη και τον Ιπποκράτη, έφθασε στην εποχή των επιστημονικών ανακαλύψεων μέσα από τον κύριο υπερασπιστή της Johann Kaspar Lavater που έγραψε τα «Essays in Physiognomy» το 1772, ενώ έναν αιώνα αργότερα ο Cesare Lombroso με τον «Uomo Delinquente» («Εγκληματία άνθρωπο») έκανε τη μετάβαση από τη φυσιογνωμική στην εγκληματολογική ανθρωπολογία. Ο πρώτος, πληροφορούμαστε, επηρέασε ιδιαίτερα τον Γκαίτε, ο δεύτερος τον Ζολά. Αγνωστο ποιος επηρέασε τον Σουρή όταν έγραφε «Κούτελο θείο, λίγο πλατύ, τρανό σημείο του ποιητή». Η φυσιογνωμική όμως δεν απαντάται μόνο στη λογοτεχνία. Την εξασκούμε καθημερινά. Πρόσφατα γράφηκε στον Τύπο, δίπλα στη φωτογραφία του Μοχάμεντ Ατα, του επικεφαλής της τρομοκρατικής επίθεσης στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, ότι έχει το βλέμμα του τυφλού φανατισμού. Αντικατοπτρίζει το βλέμμα του ανθρώπου τις πεποιθήσεις του και τον ψυχικό του κόσμο; Είναι η φυσιογνωμία ο κατ’ εξοχήν χώρος εκδήλωσης των ψυχικών καταστάσεων; Πού καταλήγουμε σήμερα με δεδομένες τις διδασκαλίες των φυσιογνωμιστών και τις αναθεωρήσεις που ακολούθησαν; Αναρωτιέται η εφημερίδα “Το Βήμα”.

Ξεχνά βέβαια η έγκυρη εφημερίδα να αναφέρει ότι στην Κίνα η Φυσιογνωμική είναι επιστήμη αναγνωρισμένη, εφαρμοσμένη σε πολλούς τομείς και διαθέτει έδρες και μεταπτυχιακά στα μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Διδάσκεται όμως ως “Κινέζικη Φυσιογνωμική” με αρκετά πιο ακραίες θέσεις από την δυτική εφαρμογή.

Στην Δύση αντίθετα, η φυσιογνωμική χρησιμοποιείται ευρύτατα από τις υπηρεσίες ασφαλείας, υποτιμάται συστηματικά όμως ως προς την “αξιοπιστία” στο ευρύ κοινό. Αυτό έχει μια απλή εξήγηση. Εάν τα δεδομένα της επιστήμης αυτής ιδιαίτερα στην Κινέζικη εφαρμογή της έβγαιναν στο ευρύ κοινό, θα οδηγούσε σε μια λαίλαπα “φυσιογνωμικού” ρατσισμού και κοινωνικής απαξίωσης. Για να γίνουμε σαφείς και να τεκμηριώσουμε τις θέσεις μας θα δώσουμε παραδείγματα βάσει μιας (ολίγον αυθαίρετης λόγω βασικής γνώσης της εμπλουτισμένης Κινεζικής) χαλαρής προσέγγισης της Κινέζικης εφαρμογής της φυσιογνωμικής.

Παράδειγμα Πρώτο: O κύριος που βλέπετε είναι ο Victor Friedman Καθηγητής Βαλκανικών και Σλαβικών Γλωσσών (Οι Φωτό από το Greekalert). Είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει τη μελέτη της Μακεδονικής διαλέκτου των Βαλκανίων. Σύμφωνα λοιπόν με την Κινέζικη επιστήμη, ο άνθρωπος αυτός χαρακτηρίζεται από μια υποσυνείδητη αποστασιοποίηση της πραγματικότητας. Το απλανές βλέμμα δείχνει μια διάθεση φυγής από ένα εχθρικό παρόν. Η ατιμέλητη διάθεση δείχνει μια ροπή προς τον εσωτερισμό και τη μεταφυσική. Συνήθως οι φέροντες αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν το χάρισμα επικοινωνίας με άλλες, αόρατες για τους άλλους μορφές και καταστάσεις. Το ευρύ, απρόσμενο χαμόγελο όμως δείχνει ορισμένες ρεαλιστικές αναλαμπές που συνοδεύονται από έναν πρωτόγονο υλισμό (σαρκικές και καταναλωτικές απολαύσεις). Αυτή η σύγκρουση μεταφυσικού και υλισμού οδηγεί συχνά σε σχιζοφρενικές συμπεριφορές, δημιουργία “ψεύτικων” φίλων, εικονικής πραγματικότητας . Το λεγόμενο “σύνδρομο της Αλίκης” όπου ο πρωταγωνιστής χάνεται σε φανταστικές χώρες (neverland), με φανταστικούς λαούς και ιδιαίτερη γλώσσα που μόνο αυτός καταλαβαίνει. Στην Κίνα, αυτοί οι άνθρωποι χρήζουν προληπτικής ψυχιατρικής παρακολούθησης καθώς μπορεί εύκολα να περάσουν στο στάδιο ψυχωτικής σχιζοφρένειας με εγκληματικές προεκτάσεις. Αυτό εφόσον προκληθούν είτε από υλικές απολαβές ή (ακόμα χειρότερα) κάποιοι εκμεταλλευτούν την ευθραυστη (κατά την Κινέζικη επιστήμη πάντα) ψυχοσύνθεση τους και καλλιεργήσουν την εντύπωση πως αυτά που πιστεύουν είναι αληθινά. Σε αυτή την περίπτωση, το θύμα πείθεται ότι οι γύρω του αναγνωρίζουν τις παραισθήσεις του ως αληθινές. Ο Παθών τότε χάνει την επαφή με την πραγματικότητα και γίνεται υποχείριο των επιτηδείων που μπορούν εύκολα να τον περιφέρουν σε διάφορους τόπους, με ή χωρίς κόσμο και να τελέσει εως και εγκληματικές πράξεις.

Για να αποφευχθεί λοιπόν η ενεργοποίηση τέτοιων επιβουλών κατά του ατόμου, ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως το ΚΚΚ απομακρύνουν -στο πρώτο δείγμα ψύχωσης- τον άνθρωπο από το σύνολο για το καλό της κοινωνίας.

Στη Δύση αντίθετα, πολλές φορές αυτοί οι άνθρωποι γίνονται υποχείρια των μυστικών υπηρεσιών για να εκτελέσουν διάφορες παρακρατικές υπηρεσίες. Είναι οι κλασσικές περιπτώσεις πειθήνιων οργάνων που δρουν κυρίως εκτός συνόρων, φαινομενικά αυτόνομα. Συνοδεύονται δε από συνεργαζόμενους πράκτορες που εγείρουν τις ψυχώσεις του άτυχου ασθενούς οδηγώντας τον σε παραληρηματικές δράσεις και συμπεριφορές.

Καλό θα είναι τόσο η Κίνα όσο και η Δύση να αντιμετωπίσουν αυτά τα φαινόμενα με ανθρωπισμό. Γιατί είναι μεν βάρβαρος ο ψυχιατρικός εκλεισμός αλλά η Δυτική υποκρισία είναι πραγματικά εγκληματική.

Φυσιογνωμική

Η φυσιογνωμική είναι η ερμηνεία της εξωτερικής εμφάνισης, ιδίως των χαρακτηριστικών του προσώπου, για την περιγραφή της κυρίαρχης διάθεσης και του χαρακτήρα ενός ατόμου. Η φυσιογνωμική έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και σαν είδος μαντικής και συσχετίζεται συχνά με την αστρολογία. Τα πρόσωπα που φαίνονται εδώ είναι από το βιβλίο του Barthιlemy Coclθs Physiognomonia (1533) και απεικονίζουν φρύδια ατόμων που είναι περήφανα, ματαιόδοξα και παράτολμα.
Ο Coclθs, όπως πολλοί πριν και μετά απ' αυτόν, προσπάθησε να δημιουργήσει μια επιστήμη από κάτι που κάνουμε όλοι κατά καιρούς: να κρίνουμε ένα άτομο από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του . Φυσιογνωμιστές όπως ο Coclθs συνηθίζουν να λένε πράγματα όπως " άνθρωποι με πλακουτσωτές μύτες είναι ματαιόδοξοι, αναληθείς, ασταθείς, άπιστοι και πλανευτές". Οι πλακουτσωτοί του κόσμου έχουν την τάση να χώνουν τις μύτες τους με τέτοιες ψευδοεπιστημονικές ανοησίες.
Τον 18ο και 19ο αιώνα η φυσιογνωμική χρησιμοποιήθηκε από κάποιους υπερμάχους της σαν μια μέθοδος ανίχνευσης εγκληματικών τάσεων. Πολλοί φανατικοί και ρατσιστές χρησιμοποιούν ακόμα τη φυσιογνωμική για να κρίνουν χαρακτήρες και προσωπικότητες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν μερικά χαρακτηριστικά του προσώπου που σχετίζονται με ορισμένες γενετικές ανωμαλίες όπως το Σύνδρομο Down ή το Σύνδρομο Williams. Οι υπερασπιστές όμως της φυσιογνωμικής δεν θα ξέρουν καν τι είναι μια γενετική ανωμαλία.