Πολλοί ερευνητές που αποδέχονται την ύπαρξη της διόρασης δεν κάνουν λόγο για χάρισμα αλλά για....
ικανότητα.
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη τους, μια επίλεκτη ομάδα ανθρώπων προικισμένων, αλλά όλοι οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να γίνουν διορατικοί.
Συγκεκριμένα, λέγεται πως από τη βρεφική ηλικία ο άνθρωπος είναι διορατικός, αλλά το γεγονός πως μεγαλώνοντας προσαρμόζεται στην κοινωνική πραγματικότητα όπως αυτή τίθεται μέσα στο οικογενειακό και αργότερα και σχολικό περιβάλλον, αμβλύνει την επαφή του με τον Αστρικό Κόσμο, μέχρι που τελικά απομακρύνεται ολοκληρωτικά.
Στον Αστρικό Κόσμο θα επιστρέψει αυτοδίκαια μετά το θάνατο του, οπότε και διαχωρίζεται η ύλη του ανθρωπίνου σώματος από το πνεύμα του. Είναι αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες καλούσαν Βασίλειο του Άδη! Μέσα στους κύκλους της Εκκλησίας το φαινόμενο της διόρασης δεν απορρίπτεται, αλλά χαρίζεται σε ανθρώπους με ασκητική ζωή.
Ο κλήρος υποστηρίζει, πως η διορατικότητα είναι το δώρο του Θεού σε αυτούς που ζουν σύμφωνα με τις εντολές Του και που παραμένουν αγνοί στην καρδιά και στο μυαλό. Απαιτείται, λοιπόν, καθαρότητα ψυχής και υποταγή στις θεϊκές εντολές για να δωρίσει αυτή τη δύναμη ο Θεός στον άνθρωπο. Έτσι, κατά την Εκκλησία εξηγείται γιατί μοναχοί με σκληρή προσευχή και ασκητικό τρόπο ζωής έχουν την δυνατότητα να «βλέπουν» πέρα από το παρόν, καθώς αυτοί μόνο έχουν ξεπεράσει το κοσμικό επίπεδο και εξελίσσονται μέσα στο Αστρικό.
Για τους εσωτεριστές, ωστόσο, δεν είναι τόσο μονοδιάστατο το συγκεκριμένο θέμα. Αντίθετα, μια μερίδα τους υποστηρίζει πως όλοι οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα της διόρασης αλλά ως επί το πλείστον σε λανθάνουσα κατάσταση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που με προσπάθεια και εξάσκηση κατόρθωσαν να την αφυπνίσουν.
Κατά την ίδια άποψη, απαιτούνται τεράστια αποθέματα υπομονής και επιμονής για να γίνει κάποιος απλά διορατικός. Άλλωστε και η διορατικότητα διαβαθμίζεται ανάλογα με την προσπάθεια που ο καθένας έχει καταβάλει. Πολλοί είναι αυτοί που συγχέουν την διόραση με την τηλεπάθεια. Ωστόσο, τις χωρίζει μια βασική διαφορά. Στην μεν τηλεπάθεια η πληροφορία μεταδίδεται από το εγκέφαλο του πομπού στον εγκέφαλο του δέκτη.
Στη δε διόραση η πηγή των πληροφοριών είναι εξωτερική και μακρινή από κάθε ανθρώπινα προσιτό ερέθισμα. Εδράζεται στο λεγόμενο Αστρικό Επίπεδο. Εξίσου συχνά η διόραση μπερδεύεται με την διαίσθηση. Η δύναμη της διαίσθησης είναι και αυτή μια από τις υποκατηγορίες της ESP αλλά αναφέρεται στη δυνατότητα κάποιων ανθρώπων να αισθάνονται γενικότερα κάποια μελλοντικά γεγονότα.
Σύμφωνα με θρησκείες, όπως ο Βουδισμός, η διαίσθηση είναι μια από τις ανώτατες κατακτήσεις μέσα από τον Διαλογισμό. Όσοι έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο, νιώθουν τα κύματα που οι άνθρωποι εκπέμπουμε αναλόγως των συναισθημάτων μας. Υπάρχουν αρκετές διαβαθμίσεις της διαίσθησης και ξεκινούν από το να αντιλαμβάνεται ο δέκτης την κατάσταση υγείας του ατόμου μέχρι και το να βιώνει ξεκάθαρα τα συναισθήματα του άλλου, όπως θυμό, λύπη, απόγνωση, χαρά, ελπίδα, ηρεμία.
Η διαφορά της, λοιπόν, από τη διόραση έγκειται στο γεγονός πως η διαίσθηση αφήνει την γεύση ενός πολύ έντονου συναισθήματος, ενώ η διόραση μιας καθαρά ορατής εικόνας μέσα στο μυαλό του δέκτη.
Τέλος, υπάρχει και η λεγόμενη διακοή. Εντάσσεται και αυτή η ικανότητα στην ομάδα της Υπεραισθητήριας Αντίληψης, αλλά για ορισμένους ερευνητές αποτελεί διακλάδωση της διόρασης. Η διακοή, όπως προκύπτει και από την ετυμολογική της σημασία (διά+ακοή) είναι η δυνατότητα κάποιων ατόμων να αντιλαμβάνονται διάφορα ερεθίσματα με την αίσθηση της ακοής. Αυτά τα ερεθίσματα(ήχοι, φωνές, θόρυβοι) μεταδίδουν τους ηχητικούς παλμούς στον εγκέφαλο, ο οποίος τους επεξεργάζεται και σχηματίζει εικόνα ως προς την πηγή προέλευσης τους.
Η διάκριση, βέβαια, από τους πνευματικά ασταθείς που ισχυρίζονται πως «ακούν φωνές» δεν είναι τόσο εύκολη και αυτό συνετέλεσε στην απαξίωση της Διακοής ως ικανότητας. Υπάρχουν, ωστόσο, και άλλες ανθρώπινες δυνατότητες που συγχέονται με την διόραση, αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η διόραση υπό στενή έννοια αφορά μια συγκεκριμένη αίσθηση, αυτήν της όρασης και δεν εμπλέκονται κατʼ αρχήν άλλες.
Παρόλʼ αυτά, είναι αρκετά δύσκολο να περιμένουμε από όλους τους ανθρώπους να βαδίσουν με τον ίδιο τρόπο σε αυτό το μονοπάτι, αφού ακόμα είναι γεμάτο αγκάθια. Πολλές επιστήμες αρνούνται κατηγορηματικά τις παραπάνω δυνάμεις του ανθρώπου. Και η Ενόραση τι είναι; Πολλοί είναι και αυτοί που ταυτίζουν την διόραση με την Ενόραση, καθώς θεωρούν ότι αποτελούν το ίδιο πράγμα. Λάθος! Ήδη είπαμε πως Διόραση χαρακτηρίζεται η ικανότητα ενός ατόμου να αντιλαμβάνεται εικόνες και πράγματα, χωρίς να χρησιμοποιεί τις πέντε κοινές φυσικές αισθητήριες ικανότητες. Η Ενόραση, όμως, δεν είναι ακριβώς αυτό.
Πρόκειται για το ανώτατο επίπεδο που μπορεί να φτάσει η διορατική ικανότητα ενός ατόμου μέσα από σκληρή και απερίσπαστη πνευματική εξάσκηση αλλά με προαπαιτούμενο την καθαρότητα ψυχής και την αγνότητα του πνεύματος. Εδώ, δηλαδή, υπεισέρχεται και άλλος ένας παράγοντας: η ενάρετη διαβίωση μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο πειρασμούς και παγίδες. Ο διορατικός για να κατακτήσει το επίπεδο της Ενόρασης πρέπει να παλεύει καθημερινά για την καθαρότητα του πνεύματος και της ψυχής του.
Πρέπει να κατορθώσει να επιβληθεί πάνω στα πάθη της θνητής ύπαρξης του και να φτάσει αυτό που οι εκκλησιαστικοί κύκλοι καλούν «Θέωση». Η Ενόραση δεν αποτελείται μόνο από τη Διόραση αλλά και από τη Διακοή. Το άτομο λαμβάνει εικόνες από το μέλλον αλλά και από το παρελθόν κατά βούληση και αυτές συνοδεύονται από ήχους. Οι ήχοι από κοινού με τις καθαρές εικόνες μεταφέρονται ως ερεθίσματα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος τις επεξεργάζεται και αναλόγως τις αποδέχεται ή τις απορρίπτει.
Παραδείγματα ενορατικών ανθρώπων έχει να μας προσφέρει η θρησκευτική παράδοση μέσα από τον κύκλο των μοναχών και των ερημιτών με γνωστότερο ίσως τον γέροντα Παϊσιο που έζησε στο Άγιον Όρος τον 20ο αιώνα. Αλληλεπίδραση στον Κόσμο των Επιθυμιών; Μια συχνή παρεξήγηση που γίνεται είναι ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως ο διορατικός, όπως μπορεί και βλέπει πέρα από τον υλικό κόσμο, έτσι μπορεί και να δρα μέσα σε αυτόν. Είναι μια εικόνα που συχνά σχηματίζουν οι άνθρωποι για τη διορατικότητα και η οποία είναι λάθος.
Ένα άτομο με την ικανότητα της διόρασης αφυπνισμένη, αλλά σε αρχικό ακόμα στάδιο εξάσκησης, ναι μεν βλέπει εικόνες από το Αστρικό Επίπεδο καθαρά, αλλά δεν μπορεί να αλληλεπιδράσει μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Θέλει εξαιρετική εξάσκηση και υπομονή για να καταφέρει κάποιος να επηρεάσει τα τεκταινόμενα και τα μελλούμενα υπό το Αστρικό Φως.
Μπορεί ο διορατικός να ξεχωρίσει τι πραγματικά βλέπει μέσα στον Κόσμο των Επιθυμιών, αλλά δεν μπορεί να επέμβει. Με την περαιτέρω εξάσκηση θα μπορέσει να αποκτήσει τα κατάλληλα εφόδια προκειμένου να έχει τον πλήρη έλεγχο των γεγονότων που εξελίσσονται πέρα από τον υλικό μας κόσμο. Ένα άτομο που αρχίζει να ξυπνά την ικανότητα της διόρασης του θα αργήσει να κατανοήσει την αξία των όσων βλέπει. Ίσως στην αρχή της εκπαίδευσης από τον ενθουσιασμό του για όλα όσα ανακαλύπτει να κομπάζει, επειδή ακριβώς νομίζει πως όσα βλέπει είναι η Αλήθεια. Όμως, θα περάσει καιρός και θα μάθει να αξιολογεί και να κρίνει όσα βλέπει και τότε θα γίνει πιο μετρημένος και πιο προσεκτικός στα λόγια του.
Υπάρχει, όμως, και η πλευρά των αρνητών της διορατικής ικανότητας. Για την ακρίβεια, μάλιστα, θα πρέπει να πούμε πως η πηγή της αμφισβήτησης δεν είναι η διόραση αυτή καθʼ εαυτή, αλλά το αν υπάρχει κόσμος πέρα από το υλικό και ορατό σε όλους μας περιβάλλον. Υποστηρίζουν, λοιπόν, πως το γεγονός ότι κάθε –αυτοαποκαλούμενος- διορατικός περιγράφει διαφορετικές εικόνες συναινεί στον ισχυρισμό ανυπαρξίας ανώτερων κόσμων. Αλλιώς, κατά τη γνώμη των πολέμιων, θα έπρεπε όλοι να μεταφέρουν τις ίδιες εικόνες και εμπειρίες. Ας αναλογιστούμε, όμως, πώς βλέπουμε τα πράγματα στον απτό μας κόσμο.
Όλοι με τον ίδιο τρόπο τα αντιλαμβανόμαστε; Δεν υπάρχουν πολλές εκδοχές και στον υλικό κόσμο για την ίδια εικόνα; Πώς, λοιπόν, όλα πρέπει να φαίνονται σε όλους το ίδιο στον εξαιρετικά ρευστό και αέναα μεταβαλλόμενο Κόσμο των Επιθυμιών; Κάθε άτομο αντικρύζει από διαφορετικό πρίσμα την ίδια εικόνα, επειδή δίνει προσοχή σε διαφορετικά στοιχεία της. Στον άυλο εκείνο κόσμο υπάρχει και ο παράγοντας της εκπαίδευσης του διορατικού. Όσο πιο πολύ έχει εξασκηθεί, τόσο πιο ολοκληρωμένα θα βλέπει την εικόνα.
Στο Λονδίνο δε, στα τέλη του 19ου αιώνα ιδρύθηκε η Κοινωνία Ψυχικών Ερευνών(Society for Psychical Research), η οποία ξεσκέπασε πολλές απάτες μέσα από την πειραματική μελέτη των φαινομένων της διόρασης σε συνθήκες εργαστηρίου. Το ερώτημα, όμως, δεν έχει λυθεί. Υπάρχει πραγματικά η δυνατότητα της όρασης μέσα σε έναν κόσμο άυλο, λουσμένο από Αστρικό Φως; Είναι πράγματι η διόραση ικανότητα ή απλά ένα παιχνίδι του ανθρώπινου μυαλού που για αρκετούς αιώνες τώρα μας ξεγελά;
πηγή
