Ό Αρχαίος Σοφός, πού ακολουθούσε τήν Όδό, είπε:
«Ή Όδός είναι σάν άδειο δοχείο άπ' όπου μπορείς νά αντλήσεις χωρίς ποτέ νά χρειάζεται γέμισμα.
Είναι σάν βαθιά λίμνη πού ποτέ δέν στερεύει.»
Καί η Όδός, όταν ένσαρκώθηκε, είπε στή γυναίκα στό πηγάδι: «Όποιος πιεί άπό τό νερό πού θά τού δώσω έγώ δέν θά διψάσει ποτέ, Αλλά τό νερό πού θά τού δώσω θά γίνει μέσα του μιά πηγή πού θ' άναβλύζει νερό ζωης αιώνιας».
Πρίν μπορέσετε νά πιείτε άπό τήν ήρεμη λίμνη Τήν κρυμμένη κάτω άπό τό έδαφος της θλίψης,
Πρέπει νά γίνετε σάν τή λίμνη,
Νά γίνετε σάν τό νερό, πού κυλάει μόνο πρός τά κάτω.
Τό νερό έχει ένα νόμο νά άκολουθήσει,
Καί ποτέ δέν τόν παραβαίνει.
Οί άνθρωποι έχουν κι αύτοί νόμους νά άκολουθήσουν:
Νόμους συμπαντικούς, πού δέν έχουν έπινοηθεί άπό άνθρώπους. Νόμους απλούς, ώστόσο άναλλοίωτους, άμείλικτους.
Δέν γίνεται νά ύπάρξουν άλλοι.
Δέν γίνεται νά ύπάρξει κανείς νόμος καλύτερος.
Ούτε κι ό ίδιος ό Πλάστης τού σύ μπαντος δέν πρόκειται νά σάς άλλάξει Άν δέν άλλάξετε τό νού σας.
Άν δέν έγκαταλείψετε τό μονοπάτι της φιλαργυρίας, της φιληδονίας καί της κενοδοξίας.
Άν δέν καταρρεύσετε, άν δέν άναδιπλωθείτε στόν έαυτό σας, καί άναδυθείτε άπό τόν έαυτό σας.
Άν δέν άφήσετε τά πάντα, άν δέν άνακατευθύνετε όλη τήν ένέργειά σας,
Δέν άπογυμνωθείτε άπ'δλα όσα δέν είναι της Όδού,
Δέν γυμνώσετε τήν καρδιά σας άπό όλα τά κτιστά,
Δέν άπαρνηθειτε τό θέλημά σας, τίς κλίσεις σας, τίς χίμαιρες σας καί τίς φαντασιώσεις σας, Καί δέν άφήσετε τόν έαυτό σας νά όδηγηθεί άπό Αύτόν πρός τά κάτω, Μέχρι τήν ήρεμη λίμνη,
Πού άπό αύτήν αν πιείτε Δέν θά διψάσετε ποτέ ξανά.
Όταν γεννιέται ό έρωτας, δέν έχεις νά πάρεις καμιά άπόφαση. Προκύπτει αυθόρμητα, σάν νά ήταν πάντα έκει.
Αλλά γιά νά κρατήσει ό έρωτας, πρέπει κανείς νά πάρει μιά άπόφαση. Τήν άπόφαση νά θυσιαστεί γιά τόν άγαπημένο του.
Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ όποιον άκολουθεί τήν Όδό άπό άγάπη,
Μέ όποιον θέλει νά γίνει ένα μαζί Του.
Ή άπόφαση δέν είναι νά άγαπήσει, άλλά νά θυσιαστεί.
Καί ή θυσία είναι ή μαρτυρία καί ή έπιβεβαίωση τής άγάπης.
«Όσοι», είπε ό Αρχαίος Σοφός,
«Θέλουν νά κατακτήσουν τόν κόσμο καί νά τόν κάνουν όπως αυτοί επιθυμούν,
Βλέπω ότι δέν πετυχαίνουν.
Ό κόσμος είναι σάν κούφιο αγγείο,
Καί δέν μπορείς νά τό κάνεις ό,τι θέλεις.
Ό,τι πάει ένάντια στήν Όδό καταστρέφεται γρήγορα.
Γι'αύτό ό Σοφός, χωρίς νά τολμά νά παρέμβει,
Βοηθάει όλα τά οντα νά έπιστρέψουν στόν έαυτό τους.»
Όταν κάτι συμφωνεί μέ τήν Όδό,
Όλη η πλάση βοηθάει σ' αύτό.
Όταν όμως κάτι η Όδός τό άπορρίπτει,
Σ'αύτό καί η πλάση έναντιώνεται.
Τό νερό στό ρέμα κυλάει ήρεμα, άλλά ή πορεία του είναι άμετάκλητη.
Ύ πάρχουν πολλές κατευθύνσεις,
Αλλά ύπάρχει μόνο μία Όδός όπου κυλάει τό ρέμα.
Ή Όδός έχει δώσει στήν ψυχή έλευθερία κινήσεων Καί έξουσία πάνω στόν έαυτό της.
Ασκώντας αύτή τήν έλευθερία καί αύτή τήν έξουσία Μπορεί νά νομίζει ότι έκπληρώνει τήν άληθινή της φύση,
Μή γνωρίζοντας ότι ή φύση της είναι πλασμένη οχι μόνο γιά νά κινείται,
Αλλά γιά νά κινείται πρός τή σωστή κατεύθυνση.
Ώς έλεύθερος άπό τήν Όδό, μπορεί κάποιος νά πάει πρός πολλές κατευθύνσεις,
Αλλά τότε γίνεται δούλος αύτών τών κατευθύνσεων.
Ώς δούλος τής Όδού, δέν μπορεί παρά νά άκολουθεί μία πορεία, Αλλά τότε είναι έλεύθερος.
Ή Συμπαντική ελευθερία είναι ψέμα,
Γιατί ύπάρχει μόνο Μία Πορεία στό σύμπαν, όχι πολλές. Ωστόσο η συμπαντική ελευθερία είναι αλήθεια,
Γιατί, όταν κάποιος ακολουθεί τή Μία Συμπαντική Πορεία, Καταλαμβάνει ολόκληρο τόν κόσμο.
Έχοντας τήν ελευθερία επιλογής,
Επιλέγει τήν ελευθερία από τίς επιλογές.
«Καλύτερα ν' άφήσεις κάτι όπως είναι», ειπε ό Αρχαίος Σοφός,
«Παρά νά προσπαθείς μέ τό ζόρι νά τό γεμίσεις».
«Όταν η αίθουσα είναι γεμάτη χρυσάφι καί ίχάδι δέν είναι εύκολο νά τή φυλάξεις.
Όταν τά πλούτη καί οί τιμές φέρνουν άλαζονεία, η άλαζονεία θά φέρει τήν καταστροφή.»
Ακόμα καί άν έχουμε τά πάντα σέ άφθονία,
Πάντα θά μάς φαίνεται ότι είμαστε στερημένοι.
Πάντα θά είμαστε φοβισμένοι,
Αποθαρρυμένοι, ταραγμένοι, λιγόψυχοι,
Όλη τήν ώρα γεμάτοι έγνοιες, άγωνίες καί μάταιους άναστεναγμούς, Μέχρις ότου στραφούμε ξανά πρός τήν Όδό καί ύψωθούμε πρός Αύτόν.
Σάν τό ηλιοτρόπιο πού πάντα γυρνάει πρός τόν ήλιο.
Ή Όδός δέν βρίσκεται από αυτούς πού ζητούν νά δούν σημεία Άν καί μπορεί νά δίνει σημεία.
Ή Όδός δέν βρίσκεται από αύτούς πού ζητούν νά δούν θαύματα,
Άν καί μπορεί νά εκδηλώνει θαύματα.
Ή Όδός δέν βρίσκεται μεταξύ αύτων πού ζητούν επικοινωνία μέ πν εύ ματα,
Άν καί μόνον Αύτός είναι αγνό Πνεύ μα καί λατρεύεται από πνεύ ματα.
Όσοι ζητούν νά δούν ση μεία μπορεί νά δούν απατηλά ση μεία.
Όσοι ζητούν νά δούν θαύματα μπορεί νά έξαπατηθούν από ψευτοθαύματα.
Όσοι ζητούν επικοινωνία μέ πνεύματα μπορεί νά έρθουν σέ επαφή μέ σκοτεινά πνεύματα, μεταμφιεσμένα σέ αγγέλους φωτός.
Ή Όδός δέν βρίσκεται από αύτούς τούς αναζητητές,
Αλλά από αύτούς πού, είτε ψάχνουν είτε όχι,
Έλκύονται ακαταμάχητα Πρός ο,τι είναι σοφό καί αληθινό.
Πρός ο,τι είναι απλό καί αγνό,
Πρός ο,τι είναι παιδιάστικο,
Πρός ο,τι είναι ταπεινό καί λυπη μένο,
Λυπημένο καί όμορφο.
Ή Όδός του Ουρανού, επειδή είναι ο ίδιος απλός καί ακέραιος, Θέλει καί οι ψυχές πού Τόν πλησιάζουν νά είναι απλές καί άδολες. Ανεπηρέαστες από πανούργες σκέψεις,
Μακριά από ύστερόβουλους στόχους.
Μέ απερίεργη σκέψη, ανυπόκριτη συμπεριφορά,
Όμιλία φυσική καί ανεπιτήδευτη.
Ακόμη καί οι συνήθεις ανθρώπινες γνώσεις,
Μέ τίς ποικίλες έννοιες, τήν πολλή περίσκεψη καί έκλέπτυνση, Μάς εμποδίζει νά είσέλθουμε στήν πρωταρχική, ένοποιημένη Απλότητα,
Στήν άδολη άληθινή μας φύση. Γι'αύτό, είπε ο Αρχαίος Σοφός:
«Άδειασε εντελώς τόν έαυτό σου Φτάσε στήν ύπέρτατη καθαρότητα Άσε τό νού σου νά μείνει στή γαλήνη.
Καί η Όδός τού Ούρανού, όταν ενσαρκώθηκε, είπε:
«Άς μή ταράσσεται η καρδιά σας,
Καί άς μή δειλιάζει.
Ποιός από σάς μέ τή μέριμνά του
Μπορεί νά προσθέσει ένα πηχυ στό ανάστημά του;
Άν λοιπόν δέν έχετε τή δυνατότητα νά πετύχετε ούτε τόσο λίγο,
Γιατί μεριμνάτε γιά τά ύπόλοιπα;»
Έτσι, όποιος ακολουθεί τήν Όδό, ελευθερώνεται από ανησυχίες, σχέδια καί ύπολογισμούς,
Ελευθερώνεται από ύποδούλωση σέ ανθρώπινες αντιλήψεις.
Μήν αφήνοντας τόν έαυτό του νά παρασυρθεί από σκέψεις καί εικόνες,
Μένει σταθερός σέ μιά παιδιάστικη κατάσταση τού νού.
Γίνεται βρέφος, αλλά χωρίς τήν αδυναμία τού βρέφους. Είναι ενήλικας, αλλά χωρίς τήν πολυπλοκότητα τού ενήλικα. «Ξαναγίνεται παιδί», είπε ο Αρχαίος Σοφός.
Καί η Όδός, όταν ενσαρκώθηκε, είπε:
«Άν δέν μεταστραφειτε, καί δέν γίνετε σάν παιδιά,
Δέν θά είσέλθετε στή Βασιλεία των Ούρανων.» Δηλαδή, στήν πνευματική Θεία όραση,
Όπου, σάν άθωο βρέφος, άπολαμβάνει κανείς τήν απλότητα, τήν άγαλλίαση,
Τήν απλή Αλήθεια πού ύπερβαίνει τίς σύνθετες γνώσεις.
Γιατί τά μυστικά, είπε η Όδός,
«Αύτά πού άπέκρυψες άπό τούς σοφούς καί συνετούς,
Τά φανέρωσες στά νήπια».
Οι καθαροί στήν καρδιά, αύτοί καί μόνον, θά δουν τόν Θεό όπως είναι.
«Ή Όδός», λέει ό Αρχαίος Σοφός,
«Περιέχει τήν ύπέρτατη Αλήθεια.
Περιέχει μιά δύναμη,
Μιά ουσία δημιουργική, άλάθητη.
Απ'τήν άπαρχή μέχρι σήμερα τό όνομά Του παραμένει.» Ένας άνθρωπος διπρόσωπος,
Κάποιος πού είναι άλλο πράγμα έξωτερικά καί άλλο έσωτερικά,
Όχι μόνο ψεύδεται, άλλά ή ίδια του ή ζωή είναι ένα ψέμα.
Ό δόλος καί ή διπλοπροσωπία ύπονομεύουν τή δύναμη του άνθρώπου. Γεννούν δειλία καί φόβο.
Αλλά ό τίμιος καί άληθινός άνθρωπος -
Αύτός πού είναι ό ίδιος έξωτερικά καί έσωτερικά -
Δέν πέφτει σέ σύγχυση
Καί έτσι έχει παρρησία χωρίς φόβο.
Όταν ή Όδός θά έπιστρέψει,
Θά έρθει μέ παρρησία καί δύναμη.
Γιατί δέν βρίσκεται δόλος σ' Αύτόν.
Έχει παρρησία γιατί είναι ένα.
Έχει δύναμη γιατί δέν είναι διπλός.
Είναι άκατανίκητος, γιατί είναι άδιαίρετος.
Ό οφθαλμός του είναι άπλούς.
Καί τό Φως τού Οφθαλμού Του γεμίζει όλόκληρο τό σώμα μέ τή μοναδική Του, τήν αιώνια 'Ύπαρξη.
Όλοκληρωτικά ένιαίος, άπλός καί άσύγχυτος,
Είναι λοιπόν όλοκληρωτικά άληθινός.
Καί όχι μόνο είναι άληθινός, άλλά είναι ή ίδια ή Αλήθεια,
Καί όχι άπλά μιά άλλη ένσάρκωση τής Αλήθειας.
Γιατί είπε: «Εγώ είμί ή Αλήθεια».
«Ή Όδός», είπε ό Αρχαίος Σοφός, «είναι κρυ μμένη καί χωρίς όνομα». «Κι όμως στηρίζει όλα τά όντα καί τά φέρνει στήν πλήρωση».
Όταν η Όδός έρχεται σ' ενα παιδί, πληγωμένο, φοβισμένο, άνίδεο,
Τό παιδί γίνεται άνδρας, βαθύς, δυνατός καί σοφός.
Όταν η Όδός έρχεται σ' εναν άνδρα, κατάκοπο καί κηλιδωμένο,
Ό άνδρας γίνεται παιδί, άθώο καί αγνό.
Στήν Όδό, ύπάρχει μιά άντιστροφή,
Τό κάθε τι κάνει κύκλο καί επιστρέφει στόν έαυτό του,
Ώστε νά όλοκληρωθ εί καί νά γίνει πλήρες άφ ’ έαυτού,
Καί ό κάθε άνθρωπος νά γίνει ενα σύμπαν.
Όποιος βλέπει ολους τούς δρόμους σάν νά περικλείουν τήν ίδια αλήθεια,
Θά διαπιστώσει οτι ολη του η ζωή δέν αρκεί γιά νά ακολουθήσει τήν Όδό μέχρι τέλους.
Δέν μπορεί νά είναι απλός καί άδολος, απαλλαγμένος από τίς πολλές συγκρίσεις καί τήν πολλή περίσκεψη.
Θά είναι σάν νά έχει πολλούς εραστές,
Νά ασχολείται μέ τόν καθένα τους, αλλά σέ κανέναν νά μή δίνεται όλοκλη ρωτ ικά.
Δέν θά παντρευτεί τήν Όδό,
Αλλά θά μείνει έξω από τόν Νυμφώνα.
Νά παντρευτείς τήν Όδό σημαίνει νά ανήκεις όλοκληρωτικά σ' Αύτόν.
Νά ανήκεις όλοκληρωτικά σ' Αύτόν σημαίνει καί Αύτός νά ανήκει όλοκληρωτικά σέ σένα.
Μόνο τότε μπορεί νά τελειώσει τό έργο Του μέσα σου.
Μόνο τότε μπορεί νά σέ μεταφέρει στό δικό Του τέλος.
Στό δικό Του τέλος, οπου τίποτα δέν θά μπορεί νά σέ χωρίσει από Αύτόν,
Τόν μοναδικό Νυμφίο.
... διαβάστε επίσης: Η οδός του πόνου
Πηγή: Χριστός: Το αιώνιο Ταό. "Η οδός του πόνου", Τίτλος Πρωτοτύπου: Christ the Eternal Tao by Hieromonk Damascene. Ἐκδόσεις: Valaam Books 2004 - Μετάφραση: Μαρία Ζηρά.
